Večiereň 11.2.

Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. )

I mý: Amíň.

Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.

Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Psalóm 55

Pomíluj mjá, Bóže, jáko poprá mjá čelovík, * vés déň borjá stuží mí.

Popráša mjá vrazí mojí vés déň, * jáko mnózi borjúščiji mjá s vysotý.

V déň ne ubojúsja, * áz že upováju na Ťá.

O Bózi pochvaľú slovesá mojá, na Bóha upovách, * ne ubojúsja, čtó sotvorít mňí plóť?

Vés déň slovés mojích hnušáchusja, * na mjá vsjá pomyšlénija ích na zló.

Vseľátsja i skrýjut, tíji pjátu mojú sochraňát, * jákože poterpíša dúšu mojú.

Ni o česómže otríneši já, * hňívom ľúdi nizvedéši.

Bóže, živót mój vozvistích Tebí, položíl jesí slézy mojá pred Tobóju, * jáko i vo obitovániji Tvojém.

Da vozvraťátsja vrazí mojí vspjáť, * vóňže ášče déň prizovú Ťá, sé poznách, jáko Bóh mój jesí Tý.

O Bózi pochvaľú hlahól, * o Hóspoďi pochvaľú slóvo.

Na Bóha upovách, ne ubojúsja, * čtó sotvorít mňí čelovík?

Vo mňí, Bóže, molítvy, * jáže vozdám chvalý Tvojejá,

jáko izbávil jesí dúšu mojú ot smérti, óči mojí ot sléz, * i nózi mojí ot popolznovénija, blahouhoždú pred Hóspodem vo svíťi živých.

Psalóm 56

Pomíluj mjá, Bóže, pomíluj mjá, jáko na Ťá upová dušá mojá, * i na síň krilú Tvojejú naďíjusja, dóndeže préjdet bezzakónije.

Vozzovú k Bóhu výšnemu, * Bóhu, blahoďijavšemu mňí.

Poslá s nebesé i spasé mjá, dadé v ponošénije popirájuščyja mjá, * poslá Bóh mílosť Svojú i ístinu Svojú,

i izbávi dúšu mojú ot sredý skímnov. * Pospách smuščén, sýnove čelovíčestiji, zúby ích orúžija i stríly, i jazýk ích méč óstr.

Voznesísja na nebesá, Bóže, * i po vséj zemlí sláva Tvojá.

Síť uhotóvaša nohám mojím i sľakóša dúšu mojú, * iskopáša pred licém mojím jámu i vpadóša v ňú.

Hotóvo sérdce mojé, Bóže, hotóvo sérdce mojé, * vospojú i pojú vo slávi mojéj.

Vostáni sláva mojá, / vostáni psaltírju i húsli, vostánu ráno.

Ispovímsja Tebí v ľúdech, Hóspodi, * vospojú Tebí vo jazýcich,

jáko vozvelíčisja do nebés mílosť Tvojá, * i dáže do óblak ístina Tvojá.

Voznesísja na nebesá, Bóže, * i po vséj zemlí sláva Tvojá.

Psalóm 57

Ášče voístinnu úbo právdu hlahólete, * právaja sudíte, sýnove čelovíčestiji.

Íbo v sérdci bezzakónije ďílajete, * na zemlí nepravdu rúki váša spľitájut.

Očuždíšasja hríšnicy ot ložésn, * zabludíša ot čréva, hlahólaša lžú.

Járosť ích po podóbiju zmijínu, * jáko áspida hlúcha i zatykájuščaho úši svojí,

íže ne uslýšit hlása obavájuščich, * obavájem obavájetsja ot premúdra.

Bóh sokrušít zúby ích vo usťích ích, * členóvnyja ľvóv sokrušíl jésť Hospóď.

Uničižátsja jáko vodá mimotekúščaja, * naprjažét lúk svój, dóndeže iznemóhut.

Jáko vósk rastájav otímutsja, * padé óhň na ních i ne víďiša sólnca.

Préžde jéže razumíti térnija vášeho rámna, * jáko žívy, jáko vo hňívi požrét já.

Vozveselítsja právednik, jehdá uvídit otmščénije, * rúci svojí umýjet v króvi hríšnika.

I rečét čelovík: ášče úbo jésť plód právedniku, * úbo jésť Bóh suďá ím na zemlí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 58

Izmí mjá ot vráh mojích, Bóže, * i ot vostajúščich na mjá izbávi mjá.

Izbávi mjá ot ďílajuščich bezzakónije * i ot múž krovéj spasí mjá.

Jáko sé ulovíša dúšu mojú, napadóša na mjá krípcyji, * nižé bezzakónije mojé, nižé hrích mój, Hóspodi.

Bez bezzakónija tekóch i isprávich, * vostáni v sriténije mojé i vížď.

I tý, Hóspodi Bóže síl, Bóže Izráilev, vonmí positíti vsjá jazýki, * da ne uščédriši vsjá ďílauščyja bezzakónije.

Vozvraťátsja na véčer i vzálčut, * jáko pés, i obýdut hrád.

Sé tíji otviščájut ustý svojími, * i méč vo ustnách ích, jáko któ slýšá?

I Tý, Hóspodi, posmijéšisja ím, * uničižíši vsjá jazýki.

Deržávu mojú k Tebí sochraňú, * jáko Tý, Bóže, zastúpnik mój jesí.

Bóh mój, mílosť Jehó predvarít mjá, * Bóh mój, javít mňí na vrazích mojích.

Ne ubíj ích, da ne kohdá zabúdut zakón Tvój, * rastočí já síloju Tvojéju i nizvedí já, Zaščítniče mój, Hóspodi.

Hrích úst ích, slóvo ustén ích, i játi da búdut v hordýni svojéj, * i ot kľátvy i lží vozvisťátsja v končíňi.

Vo hňívi končíny, i ne búdut, i uvíďat, * jáko Bóh vladýčestvujet Jákovom i koncý zemlí.

Vozvraťátsja na véčer, * i vzálčut, jáko pés, i obýdut hrád.

Tíji razýdutsja jásti. * Ášče li že ne nasýťatsja, i porópščut.

Áz že vospojú sílu Tvojú i vozrádujusja zaútra o mílosti Tvojéj, * jáko býl jesí zastúpnik mój i pribížišče mojé v déň skórbi mojejá.

Pomóščnik mój jesí, Tebí pojú: * jáko Bóh zastúpnik mój jesí, Bóže mój, mílosť mojá.

Psalóm 59

Bóže, otrínul ný jesí i nizložíl jesí nás, * razhňívalsja jesí, i uščédril jesí nás.

Strjásl jesí zémľu i smutíl jesí jú, * iscilí sokrušénije jejá, jáko podvížesja.

Pokazál jesí ľúdem Tvoím žestókaja, * napojíl jesí nás vinóm umilénija.

Dál jesí bojáščymsja Tebé známenije, * jéže ubižáti ot licá lúka.

Jáko da izbávjatsja vozľúblennii Tvojí, * spasí desníceju Tvojéju i uslýši mjá.

Bóh vozhlahóla vo svjaťím Svojém: * vozrádujusja i razďiľú Sikímu, i júdoľ žilíšč razmírju.

Mój jésť Halaád, i mój jésť Manassíj, * i Jefrém kríposť hlavý mojejá, Júda cár mój.

Moáv konób upovánija mojehó, na Iduméju prostrú sapóh mój, * mňí inopleménnicy pokoríšasja.

Któ vovedét mjá vo hrád ohraždénijá? * Ilí któ nastávit mjá do Iduméi?

Ne Tý li, Bóže, otrínuvyj nás? * i ne izýdeši, Bóže, v sílach nášich?

Dážď nám pómošč ot skórbi, * i sújetno spasénije čelovíčesko.

O Bózi sotvorím sílu, * i Tój uničižít stužájuščyja nám.

Psalóm 60

Uslýši, Bóže, molénije mojé, * voňmí molítvi mojéj.

Ot konéc zemlí k Tebí vozzvách, vnehdá uný sérdce mojé, * na kámeň voznésl mjá jesí, nastávil mjá jesí.

Jáko býl jesí upovánije mojé, * stólp kríposti ot licá vrážija.

Vseľúsja v selénii Tvojém vo víki, pokrýjusja v króvi kríl Tvojích.

Jáko Tý, Bóže, uslýšal jesí molítvy mojá, * dál jesí dostojánije bojáščymsja ímene Tvojehó.

Dní na dní carévy priložíši, * ľíta jehó do dné róda i róda:

prebúdet v vík pred Bóhom. * Mílosť i ístinu Jehó któ vzýščet?

Táko vospojú ímeni Tvojemú vo víki, * vozdáti mí molítvy mojá déň ot dné.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 61

Ne Bóhu li povinétsja dušá mojá? * ot Tohó bo spasénije mojé.

Íbo Tój Bóh mój i spás mój, zastúpnik mój, * ne podvížusja naipáče.

Dokóľi naležité na čelovíka? * Ubivájete vsí vý, jáko sťiňi preklonéňi, i oplótu vozrinovénu?

Obáče cínu mojú soviščáša otrínuti, tekóša v žáždi, * ustý svoími blahoslovľáchu i sérdcem svojím kleňáchu.

Obáče Bóhovi povinísja, * dušé mojá, jáko ot Tohó terpínije mojé.

Íbo Tój Bóh mój i spás mój, * zástupnik mój, ne preseľúsja.

O Bózi spasénije mojé i sláva mojá, * Bóh pómošči mojejá, i upovánije mojé na Bóha.

Upovájte na Nehó vés sónm ľudéj, izlijájte pred Ním serdcá váša, * jáko Bóh pomóščnik náš.

Obáče sújetni sýnove čelovíčestiji, * lžívi sýnove čelovíčestii v míriľich jéže neprávdovati, tíji ot sujetý vkúpi.

Ne upovájte na neprávdu i na voschiščénije ne želájte. * Bohátstvo ášče tečét, ne prilahájte sérdca.

Jedínoju hlahóla Bóh, dvojá sijá slýšach, * zané deržáva Bóžija,

i Tvojá, Hóspodi, mílosť, * jáko Tý vozdási komúždo po ďilóm jehó.

Psalóm 62

Bóže, Bóže mój, * k Tebí útreňuju,

vozžadá Tebé dušá mojá, kóľ mnóžiceju Tebí plóť mojá, * v zemlí púsťi i neprochódňi, i bezvódňi.

Táko vo svjaťím javíchsja Tebí, * víďiti sílu Tvojú i slávu Tvojú.

Jáko lúčši mílosť Tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi Ťá.

Táko blahoslovľú Ťá v živoťí mojém, * o ímeni Tvojém vozďižú rúci mojí.

Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat Ťá ustá mojá.

Ášče pominách Ťá na postéli mojéj, * na útrennich poučáchsja v Ťá.

Jáko býl jesí pomóščnik mój, * i v króvi krilú Tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po Tebí, * mené že priját desníca Tvojá.

Tíji že vsúje iskáša dúšu mojú, * vnídut v preispódňaja zemlí,

predaďátsja v rúki orúžija, * části lísovom búdut.

Cár že vozveselítsja o Bózi, pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Psalóm 63

Uslýši, Bóže, hlás mój, vnehdá molíti mí sjá k Tebí, * ot strácha vrážija izmí dúšu mojú.

Pokrýj mjá ot sónma lukávnujuščich, * ot mnóžestva ďílauščich neprávdu.

Íže izostríša, jáko méč, jazýki svojá, * naprjahóša lúk svój, véšč hórku,

sostriľáti v tájnych neporóčna, * vnézapu sostreľájut jehó i ne ubojátsja.

Utverdíša sebí slóvo lukávoje, * povídaša skrýti síť, ríša: któ úzrit ích?

Ispytáša bezzakónije, isčezóša ispytájuščiji ispytánija, * pristúpit čelovík, i sérdce hlubokó,

i voznesétsja Bóh. * Stríly mládenec býša jázvy ích,

i iznemohóša na ňá jazýcy ích. * Smutíšasja vsí víďaščii ích,

i ubojásja vsják čelovík, i vozvistíša ďilá Bóžija, * i tvorénija Jehó razumíša.

Vozveselítsja právednik o Hóspoďi i upovájet na Ného, * i pochváľatsja vsí právii sérdcem.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách: hlás 2.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.

Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.

Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Hlás 2. Podóben: jehdá ot dréva ťá: Plóť predajúšče ránam i horčájšyja múki terpjášče, i núžnuju smérť múčenicy vsechváľniji, i mučítelej posramíste, i čésti ídoľskija voístinnu potrebíli jesté, Christá propovídajušče jedínaho Bóha i Vladýku: jemúže so ánheľskimi líki, vincenóscy slávniji, predstoité.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

I páki hlahólem túže stichíru: Plóť predajúšče ránam i horčájšyja múki terpjášče, i núžnuju smérť múčenicy vsechváľniji, i mučítelej posramíste, i čésti ídoľskija voístinnu potrebíli jesté, Christá propovídajušče jedínaho Bóha i Vladýku: jemúže so ánheľskimi líki, vincenóscy slávniji, predstoité.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Slóva jávľšahosja na zemlí, propovídnicy javístesja božéstvenniji, i blahočéstiju vsích naučíste, i pravoslávnoje božéstvennych slovés izlóžše, ímiže jéres daléče othnáste ot cérkve Christóvy. Ťímže vo obíteli prísno živúščyja, jáko svjaščennoďíjstvennicy Tróicy, vsích vvedíte blažénniji.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Hlás 8. Podóben: Vo jedémi ráji: Ot víka mértvych dnés vsích po ímeni víroju požívšich blahočéstno, pámjať sotvorjájušče vírniji, Spása i Hóspoda vospojím, prosjášče priľížno sím v čás sudá otvít blahíj dáti, tomú samomú Bóhu nášemu, vséj suďáščemu zemlí, desnáho jehó predstojánija polučíti v rádosti, v části právednych, i vo svjatých žrébiji svítľim, i dostójnym býti nebésnaho cárstvija jehó.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Tvojéju króviju čelovíki Spáse iskupívyj, i smértiju tvojéju ot smérti hórkija izbávivyj nás, i žízň víčnuju podajáj nám voskresénijem tvojím, vsjá upokój Hóspodi, usópšyja blahočéstno, ilí v pustýňach, ilí vo hraďích, ilí v móri, ilí na zemlí, ilí na vsjákom mísťi: carí že, svjaščénniki, archijeréji, monáchi, i biľcý vo vózrasťi vsjákom vseródnom, i spodóbi já nebésnaho cárstvija tvojehó.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Iz mértvych vostánijem tvojím Christé, ne ktomú smérť obladájet uméršimi blahočéstno. Ťímže mólimsja priľížno: rabý tvojá upokój vo dvórich tvojích, i v ňídrich Avraáma, ot Adáma dáže do dnés, poslužívšyja tebí čísto, otcý i brátiju nášu, drúhi vkúpi i sródniki, vsjákaho čelovíka, v žitijí poslužívša vírno, i k tebí prestávľšasja mnohovídno i mnohoobrázno, Bóže, i spodóbi já nebésnaho cárstvija tvojehó.

Sláva, hlás 8:

Pláču i rydáju, jehdá pomyšľáju smérť, i víždu vo hrobích ležáščuju po óbrazu Bóžiju sozdánnuju nášu krasotú, bezobráznu, i bezslávnu, ne imúšču vída. Ole čudesé! čtó jéže o nás sijé býsť tájinstvo? Káko predáchomsja tľíniju? káko priprjahóchomsja smérti? Voístinnu Bóžijim poveľinijem, jákože jésť písano, podajúščaho prestávľšymsja pokój.

I nýňi, hlás 2. Bohoródičen:

Préjde síň zakónnaja, blahodáti prišédši: jákože bo kupiná ne sharáše opaľájema, táko Ďíva rodilá jesí, i Ďíva prebylá jesí. Vmísto stolpá óhnennaho, právednoje vozsijá sólnce: vmísto Mojséa, Christós, spasénije dúš nášich.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Vmísto že prokímena pojém

allilúija, na hlás 8:

Stích: Blažéni, jáže izbrál i prijál jesí Hóspodi, i pámjať ích v ród i ród.

Stích: Dúšy ích vo blahích vodvorjátsja.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na stichóvňi stichíry,

hlás 2: Vélija sláva, júže sťažáste svjatíji víroju: ne tókmo bo v stradánijich vrahá pobidíli jesté, no i po smérti dúchi prohónite, nedúžnyja isciľájete, dúš i ťilés vráčeve: molítesja ko Hóspodu, pomílovatisja dušám nášym.

Stích: Blažéni, jáže izbrál i prijál jesí Hóspodi.

Mértven: Jáko cvít uvjadájet, i jáko síň mímo hrjadét, i razrušájetsja vsják čelovík: páki že hlasjáščej trubí, mértviji jáko v trúsi vsí vostánut ko tvojemú sríteniju, Christé Bóže. Tohdá Vladýko, íchže prestávil jesí ot nás, vo svjatých tvojích učiní króvich dúchi ráb tvojích.

Stích: Dúšy ích vo blahích vodvorjátsja.

Mértven: Uvý mňí, kolík pódvih ímať dušá razlučájuščisja ot ťilesé! Uvý mňí, tohdá kolíko slezít, i ňísť íže pomílujet jú! Ko ánhelom óči vozvoďášči, bezďíľno mólitsja: k čelovíkom rúci prostirájušči, i ne ímať pomohájuščaho. Ťímže, vozľúblennaja mojá brátije, razumívše krátkuju nášu žízň, prestávlennym pokója ot Christá prósim, i dušám nášym véliju mílosť.

Sláva, hlás 6: Načátok mí i sostáv ziždíteľnoje tvojé býsť poveľinije: voschoťív bo ot nevídimaho i vídimaho jestestvá žíva mjá sostáviti, ot zemlí úbo ťílo sozdáv, dál že mí jesí dúšu, božéstvennym tvojím i životvorjáščim vdochnovénijem. Ťímže Spáse, rabý tvojá vo straňí živých, i v króvich právednych upokój.

I nýňi, Bohoródičen, hlás tójže: Molítvami róždšija ťá Christé, múčenik tvojích i apóstol, i prorók, i svjatítelej, prepodóbnych, i právednych, i vsích svjatých, usópšyja rabý tvojá upokój.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Tropár, hlás 8: Hlubinóju múdrosti čelovikoľúbno vsjá strójaj, i poléznoje vsím podavájaj, jedíne Soďíteľu, upokój Hóspodi, dúšy ráb tvojích: na ťá bo upovánije vozložíša, tvorcá i ziždíteľa i Bóha nášeho.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen, hlás tójže: Tebé i sťínu, i pristánišče ímamy, i molítvennicu blahoprijátnu k Bóhu, jehóže rodilá jesí Bohoródice beznevístnaja, vírnych spasénije.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.