Utiereň 6.8.

Ornament

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (7. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 7: Preobrazílsja jesí na horí, Christé Bóže, pokazávyj učenikóm tvojím slávu tvojú, jákože možáchu: da vozsijáet i nám hríšnym svít tvój prisnosúščnyj, molítvami Bohoródicy, svitodávče, sláva tebí. tríždy.

Ornament

Psalóm 109

Rečé Hospóď Hóspodevi mojemú: sidí odesnúju Mené, * dóndeže položú vrahí Tvojá podnóžije nóh Tvojích.

Žézl síly póslet tí Hospóď ot Sijóna, * i hospóďstvuj posreďí vrahóv Tvojích.

S Tobóju náčalo v déň síly Tvojejá, vo svítlostech svjatých Tvojích, * iz čréva préžde dennícy rodích Ťá.

Kľátsja Hospóď i ne raskájetsja: * Tý jeréj vo vík, po čínu Melchisedékovu.

Hospóď odesnúju Tebé * sokrušíl jésť v déň hňíva Svojehó carí.

Súdit vo jazýcich, ispólnit padénija, * sokrušít hlavý na zemlí mnóhich.

Ot potóka na putí pijét, * sehó rádi voznesét hlavú.

Ornament

Allilúija, Psalóm 110

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím * v sovíťi právych i sónmi.

Vélija ďilá Hospódňa, * izýskana vo vsích vóľach Jehó.

Ispovídanije i velikoľípije ďílo Jehó * i právda Jehó prebyvájet v vík víka.

Pámjať sotvoríl jésť čudés Svojích, * mílostiv i ščédr Hospóď.

Píšču dadé bojáščymsja Jehó, * pomjanét v vík zavít Svój.

Kríposť ďíl Svojích vozvistí ľúdem Svojím, * dáti ím dostojánije jazýk.

Ďilá rúk Jehó ístina i súd, * vírny vsjá zápovidi Jehó,

utveržény v vík víka, * sotvorény vo ístiňi i pravoťí.

Izbavlénije poslá ľúdem Svojím: zapovída v vík zavít Svój; * svjáto i strášno ímja Jehó.

Načálo premúdrosti strách Hospódeň, rázum že bláh vsím tvorjáščym í. * Chvalá Jehó prebyvájet v vík víka.

Ornament

Allilúija, Psalóm 111

Blažén múž, bojájsja Hóspoda, * v zápovidech Jehó voschóščet ziló.

Síľno na zemlí búdet símja jehó, * ród právych blahoslovítsja:

sláva i bohátstvo v domú jehó, * i právda jehó prebyvájet v vík víka.

Vozsijá vo tmí svít právym, * mílostiv i ščédr, i práveden.

Bláh múž, ščédrja i dajá: ustrójit slovesá svojá na suďí, * jáko v vík ne podvížitsja.

V pámjať víčnuju búdet právednik. * Ot slúcha zlá ne uboítsja,

hotóvo sérdce jehó upováti na Hóspoda. * Utverdísja sérdce jehó, ne ubojítsja, dóndeže vozzrít na vrahí svojá.

Rastočí, dadé ubóhim, právda jehó prebyvájet vo vík víka, * róh jehó voznesétsja v slávi.

Hríšnik úzrit i prohňívajetsja, zubý svojími poskrežéščet i rastájet, * želánije hríšnika pohíbnet.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Allilúija, Psalóm 112

Chvalíte, ótrocy, Hóspoda, * chvalíte ímja Hospódne.

Búdi ímja Hospódne blahoslovénno * ot nýňi i do víka.

Ot vostók sólnca do západ * chváľno ímja Hospódne.

Vysók nad vsími jazýki Hospóď: * nad nebesý sláva Jehó.

Któ jáko Hóspoď Bóh náš? * Na vysókich živýj

i na smirénnyja prizirájaj * na nebesí i na zemlí,

vozdvizájaj ot zemlí níšča * i ot hnóišča vozvyšájaj ubóha,

posadíti jehó s kňázi, * s kňázi ľudéj svoích,

vseľája neplódov v dóm, * máter o čáďich veseľáščusja.

Ornament

Allilúija, Psalóm 113

Vo ischóďi Izráilevi ot Jehípta, * dómu Iákovľa iz ľudéj várvar,

býsť Judéja svjatýňa Jehó, * Izráil óblasť Jehó.

Móre víďi i pobižé, * Jordán vozvratísja vspjáť,

hóry vzyhrášasja, jáko ovní, * i chólmi, jáko áhncy óvčiji.

Čtó tí jésť, móre, jáko pobíhlo jesí? * I tebí, Jordáne, jáko vozvratílsja jesí vspjáť?

Hóry, jáko vzyhrástesja, jáko ovní, i chólmi, * jáko áhncy óvčiji?

Ot licá Hospódňa podvížesja zemľá, * ot licá Bóha Jákovľa,

obráščšaho kámeň vo jezéra vodnája * i nesikómyj vo istóčniki vodnýja.

Ne nám, Hóspodi, ne nám, no ímeni Tvojemú * dážď slávu, o mílosti Tvojéj i ístiňi Tvojéj.

Da ne kohdá rekút jazýcy: * hďí jésť Bóh ích.

Bóh že náš na nebesí i na zemlí, * vsjá jelíka voschoťí, sotvorí.

Ídoli jazýk srebró i zláto, * ďilá rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozhlahóľut, * óči ímut i ne úzrjat,

úši ímut, i ne uslýšat, * nózdri ímut, i ne oboňájut,

rúci ímut, i ne osjážut, nózi ímut, i ne pójdut, * ne vozhlasját hortánem svojím.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóm Izráilev upová na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Dóm Aaróň upová na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Bojáščijisja Hóspoda upováša na Hóspoda: * pomóščnik i zaščítiteľ ím jésť.

Hospóď pomjanúv ný blahoslovíl jésť nás, * blahoslovíl jésť dóm Izráilev, blahoslovíl jésť dóm Aaróň,

blahoslovíl jésť bojáščyjasja Hóspoda, * mályja s velíkimi.

Da priložít Hospóď na vý, * na vý i na sýny váša.

Blahoslovéni vý Hóspodevi, * sotvóršemu nébo i zémľu.

Nebó nebesé Hóspodevi, * zemľú že dadé synovóm čelovíčeskim.

Ne mértviji voschváľat Ťá, Hóspodi, * nižé vsí nizchoďáščiji vo ád,

no mý, živíji, * blahoslovím Hóspoda ot nýňi i do víka.

Ornament

Allilúija, Psalóm 114

Vozľubích, jáko uslýšit Hospóď * hlás molénija mojehó,

jáko prikloní úcho Svojé mňí, * i vo dní mojá prizovú.

Objáša mjá boľízni smértnyja, bídy ádovy obritóša mjá, * skórb i boľízň obritóch, i ímja Hospódne prizvách:

o, Hóspodi, izbávi dúšu mojú. * Mílostiv Hospóď i práveden, i Bóh náš mílujet.

Chraňáj mladéncy Hospóď: * smiríchsja, i spasé mjá.

Obratísja, dušé mojá, v pokój tvój, * jáko Hospóď blahoďíjstvova ťá.

Jáko izját dúšu mojú ot smérti, * óči mojí ot sléz i nózi mojí ot popolznovénija.

Blahouhoždú pred Hóspodem * vo straňí živých.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Allilúija, Psalóm 115

Virovach, ťímže vozhlahólach, * áz že smiríchsja ziló.

Áz že rích vo izstupléniji mojém: * vsják čelovík lóž.

Čtó vozdám Hóspodevi o vsích, * jáže vozdadé mí?

Čášu spasénija prijimú * i ímja Hospódne prizovú,

molítvy mojá Hóspodevi vozdám * pred vsími ľuďmí Jehó.

Čestná pred Hóspodem * smérť prepodóbnych Jehó.

O, Hóspodi, áz ráb Tvój, áz ráb Tvój i sýn rabýni Tvojejá; * rasterzál jesí úzy mojá.

Tebí požrú žértvu chvalý, * i vo ímja Hospódne prizovú.

Molítvy mojá Hóspodevi vozdám * pred vsími ľuďmí Jehó,

vo dvórich dómu Hospódňa, * posreďítebé, Jerusalíme.

Ornament

Allilúija, Psalóm 116

Chvalíte Hóspoda vsí jazýcy, * pochvalíte Jehó vsí ľúdije,

jáko utverdísja mílosť Jehó na nás, * i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Ornament

Allilúija, Psalóm 117

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rečét úbo dóm Izráilev: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rečét úbo dóm Aaróň: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Da rekút úbo vsí bojáščijisja Hóspoda: jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Ot skórbi prizvách Hóspoda, * i uslýša mjá v prostránstvo.

Hospóď mňí pomóščnik, i ne ubojúsja, * čtó sotvorít mňí čelovík?

Hospóď mňí pomóščnik, * i áz vozzrjú na vrahí mojá.

Bláho jésť naďíjatisja na Hóspoda, * néželi naďíjatisja na čelovíka.

Bláho jésť upováti na Hóspoda, * néželi upováti na kňázi.

Vsí jazýcy obydóša mjá, * i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím,

obyšédše obydóša mjá, * i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím,

obydóša mjá, jáko pčély sót, i razhoríšasja, * jáko óhň v térniji, i ímenem Hospódnim protivľáchsja ím.

Otrinovén prevratíchsja pásti, * i Hospóď priját mjá.

Kríposť mojá i pínije mojé Hospóď, * i býsť mí vo spasénije.

Hlás rádosti i spasénija v selénijich právednych: * desníca Hospódňa sotvorí sílu.

Desníca Hospódňa voznesé mjá, * desníca Hospódňa sotvorí sílu.

Ne umrú, no žív búdu, * i povím ďilá Hospódňa.

Nakazúja nakazá mjá Hospóď, * smérti že ne predadé mjá.

Otvérzite mňí vratá právdy, * všéd v ňá ispovímsja Hóspodevi.

Sijá vratá Hospódňa, * právedniji vnídut v ňá.

Ispovímsja Tebí, jáko uslýšal mjá jesí, * i býl jesí mňí vo spasénije.

Kámeň, jehóže nebrehóša zížduščiji, * séj býsť vo hlavú úhla:

ot Hóspoda býsť séj, * i jésť díven vo očesích nášich.

Séj déň, jehóže sotvorí Hospóď, * vozrádujemsja i vozveselímsja vóň.

O, Hóspodi, spasí že, * o Hóspodi, pospiší že.

Blahoslovén hrjadýj vo ímja Hospódne, * blahoslovíchom vý iz dómu Hospódňa.

Bóh Hospóď, i javísja nám: * sostávite prázdnik vo učaščájuščich do róh oltarévych.

Bóh mój jesí Tý, i Ispovímsja Tebí, Bóh mój jesí Tý, i voznesú Ťá. * Ispovímsja Tebí, jáko uslýšal mjá jesí, i býl jesí mňí vo spasénije.

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko vo vík mílosť Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-j kathísmi sidálen,

hlás 4: Pod: Udivísja Jósif: Čelovíčeskoje izminénije, jéže so slávoju tvojéju, Spáse, vtoróje i strášnoje tvojehó prišéstvija pokazújaj, na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí: Ilijá i Mojséj hlahólachu s tobóju, i trijéch ot učeník sprizváv, íže víďivše, Vladýko, slávu tvojú, blistániju tvojemú udivíšasja. Íže tohdá sím svít tvój vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Sláva, i nýňi, tójže. Čelovíčeskoje izminénije, jéže so slávoju tvojéju, Spáse, vtoróje i strášnoje tvojehó prišéstvija pokazújaj, na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí: Ilijá i Mojséj hlahólachu s tobóju, i trijéch ot učeník sprizváv, íže víďivše, Vladýko, slávu tvojú, blistániju tvojemú udivíšasja. Íže tohdá sím svít tvój vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Ornament

Allilúija, Pasalóm 118

Bláženi neporóčniji v púti, * choďáščiji v zakóňi Hospódni.

Blažéni ispytájuščiji sviďínija Jehó, vsím sérdcem vzýščut Jehó, * ne ďílajuščiji bo bezzakónija, v putéch Jehó chodíša.

Tý zapovídal jesí zápovidi Tvojá * sochraníti ziló.

Dabý isprávilisja putijé mojí, * sochraníti opravdánija Tvojá.

Tohdá ne postyžúsja, * vnehdá prizríti mí na vsjá zápovidi Tvojá.

Ispovímsja Tebí v právosti sérdca, * vnehdá naučíti mí sjá suďbám právdy Tvojejá.

Opravdánija Tvojá sochraňú, * ne ostávi mené do zilá.

V česóm isprávit juňíjšij púť svój? * vnehdá sochraníti slovesá Tvojá.

Vsím sérdcem mojím vzyskách Tebé, * ne otríni mené ot zápovidej Tvojích.

V sérdci mojém skrých slovesá Tvojá, * jáko da ne sohrišú Tebí.

Blahoslovén jesí, Hóspodi: * naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ustnáma mojíma vozvistích * vsjá suďbý úst Tvojích.

Na putí sviďínij Tvoích nasladíchsja, * jáko o vsjákom bohátstvi.

V zápovidech Tvoích pohlumľúsja, * i urazumíju putí Tvojá.

Vo opravdánijich Tvojích poučúsja, * ne zabúdu slovés Tvojích.

Vozdážď rabú Tvojemú: * živí mjá, i sochraňú slovesá Tvojá.

Otkrýj óči mojí, * i urazumíju čudésa ot zakóna Tvojehó.

Prišléc áz jésm na zemlí: * ne skrýj ot mené zápovidi Tvojá.

Vozľubí dušá mojá vozželáti suďbý Tvojá * na vsjákoje vrémja.

Zapretíl jesí hórdym: * prókľati ukloňájuščijisja ot zápovidej Tvojích.

Otimí ot mené ponós i uničižénije, * jáko sviďínij Tvojích vzyskách.

Íbo sidóša kňázi, i na mjá klevetáchu, * ráb že Tvój hlumľášesja vo opravdánijich Tvojích:

Íbo sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť, * i sovíti mojí opravdánija Tvojá.

Priľpé zemlí dušá mojá: * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Putí mojá vozvistích, i uslýšal mjá jesí: * naučí mjá opravdánijem Tvojím:

Púť opravdánij Tvoích vrazumí mí, * i pohlumľúsja v čudesích Tvojích.

Vozdremá dušá mojá ot unýnija: * utverdí mjá v slovesích Tvojích.

Púť neprávdy otstávi ot mené, * i zakónom Tvojím pomíluj mjá.

Púť ístiny izvólich, * i suďbý Tvojá ne zabých.

Priľipíchsja sviďínijem Tvojím, Hóspodi, * ne posramí mené.

Púť zápovidej Tvojích tekóch, * jehdá rasšíril jesí sérdce mojé.

Zakonopoloží mňí, Hóspodi, * púť opravdánij Tvoích, i vzyščú i výnu:

Vrazumí mjá, i ispytáju zakón Tvój, * i sochraňú í vsím sérdcem mojím.

Nastávi mjá na stezjú zápovidej Tvoích, * jáko túju voschoťích.

Prikloní sérdce mojé vo sviďínija Tvojá, * a ne v lichoímstvo.

Otvratí óči mojí, jéže ne víďiti sujetý, * v putí Tvojém živí mjá.

Postaví rabú Tvojemú * slóvo Tvojé v strách Tvój.

Otimí ponošénije mojé, * jéže nepščevách: jáko suďbý Tvojá bláhi.

Sé vozželách zápovidi Tvojá, * v právďi Tvojéj živí mjá.

I da priídet na mjá mílosť Tvojá, * Hóspodi, spasénije Tvojé po slovesí Tvojemú.

I otviščáju ponošájuščym mí slóvo: * jáko upovách na slovesá Tvojá.

I ne otimí ot úst mojích slovesé ístinna do zilá, * jáko na suďbý Tvojá upovách.

I sochraňú zakón Tvój výnu, * vo vík i vo vík víka.

I choždách v širóťi, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

I hlahólach o sviďínijich Tvojích pred carí, * i ne styďáchsja:

I poučáchsja v zápovidech Tvoích, * jáže vozľubích ziló:

I vozdvihóch rúci mojí k zápovidem Tvoím, jáže vozľubích, * i hlumľáchsja vo opravdánijich Tvoích.

Pomjaní slovesá Tvojá rabú Tvojemú, * íchže upovánije dál mí jesí.

Tó mjá uťíši vo smiréniji mojém, * jáko slóvo Tvojé živí mjá.

Hórdii zakonoprestúpovachu do zilá: * ot zakóna že Tvojehó ne ukloníchsja.

Pomjanúch suďbý Tvojá ot víka, Hóspodi, * i uťíšichsja.

Pečáľ priját mjá ot hríšnik, * ostavľájuščich zakón Tvój.

Píta bjáchu mňí opravdánija Tvojá, * na mísťi prišéľstvija mojehó.

Pomjanúch v noščí ímja Tvojé, Hóspodi, * i sochraních zakón Tvój.

Séj býsť mňí, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Čásť mojá jesí, Hóspodi, * rích sochraníti zakón Tvój.

Pomolíchsja licú Tvojemú vsím sérdcem mojím: * pomíluj mjá po slovesí Tvojemú.

Pomýslich putí Tvojá, * i vozvratích nózi mojí vo sviďínija Tvojá.

Uhotóvichsja i ne smutíchsja * sochraníti zápovidi Tvojá.

Úžja hríšnik objazášasja mňí, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Polúnošči vostách ispovídatisja Tebí * o suďbách právdy Tvojejá.

Pričástnik áz jésm vsím bojáščymsja Tebé, * i chraňáščym zápovidi Tvojá.

Mílosti Tvojejá, Hóspodi, ispólň zemľá: * opravdánijem Tvoím naučí mjá.

Bláhosť sotvoríl jesí s rabóm Tvojím, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú.

Bláhosti, i nakazániju i rázumu naučí mjá, * jáko zápovidem Tvojím vírovach.

Préžde dáže ne smiríti mí sjá, áz prehriších: * sehó rádi slóvo Tvojé sochraních.

Bláh jesí Tý, Hóspodi, * i bláhostiju Tvojéju naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Umnóžisja na mjá neprávda hórdych, * áz že vsím sérdcem mojím ispytáju zápovidi Tvojá.

Usyrísja jáko mléko sérdce ích, * áz že zakónu Tvojemú poučíchsja.

Bláho mňí, jáko smiríl mjá jesí, * jáko da naučúsja opravdánijem Tvojím.

Bláh mňí zakón úst Tvojích, * páče týsjašč zlatá i srebrá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Rúci Tvoí sotvorísťi mjá, i sozdásťi mjá: * vrazumí mjá, i naučúsja zápovidem Tvojím.

Bojáščijisja Tebé úzrjat mjá i vozveseľátsja, * jáko na slovesá Tvojá upovách.

Razumích Hóspodi, jáko právda suďbý Tvojá, * i voístinnu smiríl mjá jesí.

Búdi že mílosť Tvojá, * da uťíšit mjá po slovesí Tvojemú, rabú Tvojemú.

Da priídut mňí ščedróty Tvojá, i žív búdu, * jáko zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Da postyďátsja hórdiji, jáko neprávedno bezzakónnovaša na mjá, * áz že pohlumľúsja v zápovidech Tvojích.

Da obraťát mjá bojáščijisja Tebé, * i víďaščiji sviďínija Tvojá.

Búdi sérdce mojé neporóčno vo opravdánijich Tvojích, * jáko da ne postyžúsja.

Isčezájet vo spasénije Tvojé dušá mojá, * na slovesá Tvojá upovách.

Isčezóša óči mojí v slóvo Tvojé, * hlahóľušče: kohdá uťíšiši mjá?

Zané bých jáko mích na sláňi: * opravdánij Tvoích ne zabých.

Kolíko jésť dnéj rabá Tvojehó? * kohdá sotvoríši mí ot hoňáščich mjá súd?

Povídaša mňí zakonoprestúpnicy hlumlénija, * no ne jáko zakón Tvój, Hóspodi.

Vsjá zápovidi Tvojá ístina: * neprávedno pohnáša mjá, pomozí mí.

Vmáľi ne skončáša mené na zemlí: * áz že ne ostávich zápovidej Tvojích.

Po mílosti Tvojéj živí mjá, * i sochraňú sviďínija úst Tvojích.

Vo vík, Hóspodi, slóvo Tvojé * prebyvájet na nebesí.

V ród i ród ístina Tvojá. * Osnovál jesí zémľu, i prebyvájet.

Učinénijem Tvojím prebyvájet déň, * jáko vsjáčeskaja rabótna Tebí.

Jáko ášče by ne zakón Tvój poučénije mojé býl, * tohdá úbo pohíbl bých vo smiréniji mojém.

Vo vík ne zabúdu opravdánij Tvojích, * jáko v ních oživíl mjá jesí.

[Sredá:]

Tvój jésm áz, spasí mjá, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Mené ždáša hríšnicy pohubíti mjá, * sviďínija Tvojá razumích.

Vsjákija končíny víďich konéc, * široká zápoviď Tvojá ziló.

Kóľ vozľubích zakón Tvój, Hóspodi, * vés déň poučénije mojé jésť.

Páče vráh mojích umudríl mjá jesí * zápovidiju Tvojéju, jáko v vík mojá jésť.

Páče vsích učáščich mjá razumích, * jáko sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť.

Páče stárec razumích, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

Ot vsjákaho putí lukáva vozbraních nohám mojím, * jáko da sochraňú slovesá Tvojá.

Ot sudéb Tvojích ne ukloníchsja, * jáko Tý zakonopoložíl mí jesí.

Kóľ sladká hortáni mojemú slovesá Tvojá, * páče méda ustóm mojím.

Ot zápovidej Tvojích razumích, * sehó rádi voznenavíďich vsják púť neprávdy.

Svitíľnik noháma mojíma zakón Tvój, * i svít stezjám mojím.

Kľáchsja i postávich * sochraníti suďbý právdy Tvojejá.

Smiríchsja do zilá, Hóspodi, * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Vóľnaja úst mojích blahovolí že, Hóspodi, * i suďbám Tvoím naučí mjá.

Dušá mojá v rukú Tvojéju výnu, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Položíša hríšnicy síť mňí, * i ot zápovidej Tvojích ne zabludích.

Nasľídovach sviďínija Tvojá vo vík, * jáko rádovanije sérdca mojehó súť.

Prikloních sérdce mojé sotvoríti opravdánija Tvojá * v vík za vozdajánije.

Zakonoprestúpnyja voznenavíďich, * zakón že Tvój vozľubích.

Pomóščnik mój i zastúpnik mój jesí Tý, * na slovesá Tvojá upovách.

Uklonítesja ot mené lukávnujuščiji, * i ispytáju zápovidi Bóha mojehó.

Zastupí mjá po slovesí Tvojemú, * i žív búdu, i ne posramí mené ot čájanija mojehó.

Pomozí mí, i spasúsja, * i poučúsja vo opravdánijich Tvoích výnu.

Uničižíl jesí vsjá otstupájuščija ot opravdánij Tvojích, * jáko neprávedno pomyšlénije ích.

Prestupájuščija nepščevách vsjá hríšnyja zemlí, * sehó rádi vozľubích sviďínija Tvojá.

Prihvozdí stráchu Tvojemú plóti mojá, * ot sudéb bo Tvojích ubojáchsja.

Sotvorích súd i právdu, * ne predážď mené obíďaščym mjá.

Vospriimí rabá Tvojehó vo bláho, * da ne oklevetájut mené hórdiji.

Óči mojí isčezósťi vo spasénije Tvojé, * i v slóvo právdy Tvojejá.

Sotvorí s rabóm Tvojím po mílosti Tvojéj, * i opravdánijem Tvojím naučí mjá.

Ráb Tvój jésm áz: vrazumí mjá, * i uvím sviďínija Tvojá.

Vrémja sotvoríti Hóspodevi: * razoríša zakón Tvój.

Sehó rádi vozľubích zápovidi Tvojá * páče zláta i topázija.

Sehó rádi ko vsím zápovidem Tvojím napravľáchsja, * vsják púť neprávdy voznenavíďich.

Dívna sviďínija Tvojá, * sehó rádi ispytá já dušá mojá.

Javlénije slovés Tvojích prosviščájet * i vrazumľájet mladéncy.

Ustá mojá otverzóch, i privlekóch dúch, * jáko zápovidej Tvojích želách.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Prízri na mjá i pomíluj mjá, * po sudú ľúbjaščich ímja Tvojé.

Stopý mojá naprávi po slovesí Tvojemú, * i da ne obladájet mnóju vsjákoje bezzakónije.

Izbávi mjá ot klevetý čelovíčeskija, * i sochraňú zápovidi Tvojá.

Licé Tvojé prosvití na rabá Tvojehó, * i naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ischódišča vodnája izvedósťi óči mojí, * ponéže ne sochraních zakóna Tvojehó.

Práveden jesí, Hóspodi, * i právi sudí Tvojí.

Zapovídal jesí právdu sviďínija Tvojá, * i ístinu ziló.

Istájala mjá jésť révnosť Tvojá, * jáko zabýša slovesá Tvojá vrazí mojí.

Razžžéno slóvo Tvojé ziló, * i ráb Tvój vozľubí jé.

Juňíjšij áz jésm i uničižén, * opravdánij Tvojích ne zabých.

Právda Tvojá právda vo vík, * i zakón Tvój ístina.

Skórbi i núždy obritóša mjá, * zápovidi Tvojá poučénije mojé.

Právda sviďínija Tvojá v vík, * vrazumí mjá, i žív búdu.

Vozzvách vsím sérdcem mojím, * uslýši mjá, Hóspodi, opravdánija Tvojá vzyščú.

Vozzvách Tí, spasí mjá, * i sochraňú sviďínija Tvojá.

Predvarích v bezhódiji i vozzvách, * na slovesá Tvojá upovách.

Predvarísťi óči mojí ko útru, * poučítisja slovesém Tvojím.

Hlás mój uslýši, Hóspodi, po mílosti Tvojéj: * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Priblížišasja hoňáščiji mjá bezzakónijem, * ot zakóna že Tvojehó udalíšasja.

Blíz jesí Tý, Hóspodi, * i vsí putijé Tvoí ístina.

Ispérva poznách ot sviďínij Tvojích, * jáko v vík osnovál já jesí.

Vížď smirénije mojé i izmí mjá, * jáko zakóna Tvojehó ne zabých.

Sudí súd mój i izbávi mjá, * slovesé rádi Tvojehó živí mjá.

Daléče ot hríšnik spasénije, * jáko opravdánij Tvojích ne vzyskáša.

Ščedróty Tvojá mnóhi, Hóspodi, * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Mnózi izhoňáščiji mjá i stužájuščiji mí, * ot sviďínij Tvojích ne ukloníchsja.

Víďich nerazumivájuščija i istájach, * jáko slovés Tvojích ne sochraníša.

Vížď, jáko zápovidi Tvojá vozľubích, * Hóspodi, po mílosti Tvojéj živí mjá.

Načálo slovés Tvojích ístina, * i vo vík vsjá suďbý právdy Tvojejá.

Kňázi pohnáša mjá túne, * i ot slovés Tvojích ubojásja sérdce mojé.

Vozrádujusja áz o slovesích Tvojích, * jáko obritájaj korýsť mnóhu.

Neprávdu voznenavíďich i omerzích, * zakón že Tvój vozľubích.

Sedmeríceju dném chvalích Ťá * o suďbách právdy Tvojejá.

Mír mnóh ľúbjaščym zakón Tvój, * i ňísť ím soblázna.

Čájach spasénija Tvojehó, Hóspodi, * i zápovidi Tvojá vozľubích.

Sochraní dušá mojá sviďínija Tvojá * i vozľubí já ziló.

Sochraních zápovidi Tvojá i sviďínija Tvojá, * jáko vsí putijé mojí pred Tobóju, Hóspodi.

Da priblížitsja molénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú vrazumí mjá.

Da vnídet prošénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú izbávi mjá.

Otrýhnut ustňí mojí pínije, * jehdá naučíši mjá opravdánijem Tvojím.

Proviščáet jazýk mój slovesá Tvojá, * jáko vsjá zápovidi Tvojá právda.

Da búdet ruká Tvojá jéže spastí mjá, * jáko zápovidi Tvojá izvólich.

Vozželách spasénije Tvojé, Hóspodi, * i zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Živá búdet dušá mojá i voschválit Ťá, * i suďbý Tvojá pomóhut mňí.

Zabludích, jáko ovčá pohíbšeje, vzyščí rabá Tvojehó, * jáko zápovidej Tvojích ne zabých.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-j kathísmi sidálen,

hlás 4: Pod: Udivísja Jósif: Na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí, Iisúse, i óblak svítel proťazájuščsja jáko síň, apóstoly slávoju pokrý: ťímže i na zémľu níc pádachu, ne terpjášče zríti svítlosti nepristúpnyja slávy licá tvojehó, beznačáľne Spáse Christé Bóže. Íže tohdá sím svít tvój vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Sláva, i nýňi, tójže. Na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí, Iisúse, i óblak svítel proťazájuščsja jáko síň, apóstoly slávoju pokrý: ťímže i na zémľu níc pádachu, ne terpjášče zríti svítlosti nepristúpnyja slávy licá tvojehó, beznačáľne Spáse Christé Bóže. Íže tohdá sím svít tvój vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Políjelej. (Včasi spivu ľude stojať)

Chvalíte imja Hospódne, alliluja, chvalíte rabý Hóspoda. - Alliluja, 3x.

Stojáščíi v chrami Hóspodni, v dvorích dómu Bóha nášeho. - Alliluja. 3x.

Hóspodi, imja tvojé vo viki, í pámjať tvojá v rod i rod. - Allilúja. 3x.

Blahoslovén Hóspoď ot Sióna, žívyj v Jerusalími. - Alliluja. 3x.

Ispovídajtesja Hospodevi jáko bláh, alliluja, jáko v viki mílosť jehó. - Alliluja. 2x.

Utverdívšemu zémľu na vodách, alliluja, jáko v víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Rukóju krípkoju í mýšceju vysókoju, alliluja, jáko vo víki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Ispovídajtesja Bóhu nebesnómu, alliluja, jáko vo viki mílosť jehó. Alliluja. 2x.

Veličánije: Veličájem Ťa, životdávče Christé, i počitájem presvjatýja plóti tvojejá preslávnoje preobražénije.

Vélij Hóspoď i chválen ziló, v hrádi Bóha nášeho, v horí svjaťíj Jehó.

Kto vzýdet na hóru Hóspodňu, ilí kto stánet na mísťí svjaťim Jehó?

Hóspodi, kto obitájet v žilíšči tvojém, ilí kto vselítsja vo svjatúju hóru tvojú?

Poslí svít tvój i ístinu tvojú.

Prosviščáješi ty dívno, ot hór víčnych.

Thavór i Jermón o ímeni tvojém vozrádujutsja.

Hóspodi, v svíťi licá tvojehó pojdém, i o ímeni tvojém vozrádujemsja vés déň.

I búdi svítlosť Hóspoda Bóha nášeho na nás, ot nýňi i do víka.

Sláva: i nýňi: Alliluja. 3.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

Sidálen, hlás 4. Podóben: Voznesýjsja: Vozšéd so učenikí na hóru, i vo slávi Ótči oblistáv, s Mojséjom Ilijá tebí predstoját: zakón i prorócy bo jáko Bóhu slúžat, i synovstvó jestéstvennoje Rodíteľ ispovídaja, naricáše Sýna, jehóže vospiváem s tobóju i Dúchom.

Sláva, i nýňi, hlás 8. Podóben: Poveľínnoje: Sokrovénnuju mólniju pod plótiju suščestvá tvojehó, Christé, i Božéstvennaho blahoľípija, na svjaťíj pokazál jesí horí, blahoďíteľu, prosijáv súščym s tobóju učenikóm: i razumívše nesterpímu súšču slávu tvojú, svját jesí, vozopíša, jáko nepristúpen sýj, víďin býl jesí plótiju mírovi, jedíne čelovikoľúbče.

V prazniky stepena hl. 4

Antifon 1. Ot júnosti mojá mnóhija bórjut mja strásti: no sam mja zastupí, i spasí Spase moj.

Nenavíďaščii Sióna, postydítesja ot Hóspoda, jáko travá bo ohném búdete izsóchše.

Sláva: Svjatým Dúchom vsjáka dušá žívitsja, i čistotóju vozvyšájetsja, svitľíjetsja trójčeskim jedínstvom, svjaščennotájňi.

I nýňi: Svjatým Dúchom tóčatsja blahodátnyja struji, napajájušče vsjaku tvár ko ožívléniju.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokímen hlás 4: Thavór i Jermón o ímeni tvojém vozrádujetasja.

Stích: Tvojá súť nebesá i tvojá jésť zemľá.

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Lukí svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi vzjav zo sobov Petra, Joana i Jakova i vyšov na horu pomoliti sja. A jak sja moliv, joho tvar vyzerala inšak a oblečiňa zasvitilo bilym svitlom. I smoť, bisidovali z nim dvomi mužy. Byli to Mojsej i Ilija. Oni sja pojavili v slavi i hovorili z nim o joho odchoďi zo žyvota, kotryj sja mav skinčiti v Jerusalimi. Petro i toty, kotry iz nim byli, strapleny zaspali. A jak sja probudili, uviďili joho slavu i tych dvoch muživ, što z nim stojali. A koli odchodili od ňoho, Petro ne znajuči što hovoriť, poviv Isusovi: „Učiteľu, dobri nam tu byti; zrobme tri šatra: jedno tobi, jedno Mojsejovi i jedno Ilijovi.“ A jak toto hovoriv, prišla chmara i zaťinila jich. Jak jich viďili vchoditi do chmary, ostrašyli sja. A z chmary bylo čuti holos: „Toto je mij ľubyj Syn, joho sluchajte.“ Jak bylo čuti tot holos, Isus byv už sam. Oni zistali ticho, a v tych dňach ne povili nikomu o ťim, što viďili.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Vsjáčeskaja dnés rádosti ispólnišasja, Christós preobrazísja pred učenikí.

I nýňi: Vsjáčeskaja dnés rádosti ispólnišasja, Christós preobrazísja pred učenikí.

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 5. Božéstvá tvojehó, Spáse, málu zarjú obnažív sovozšédšym s tobóju na hóru, premírnyja tvojejá slávy sotvoríl jesí račíteli. Ťímže užásno zovjáchu: dobró jésť nám zďí býti. S nímiže i mý tebé preobrážšahosja Spása Christá pojém vo víki.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Kanóna dvá: Kír kosmý, hlás 4: i kír Joánna, hlás 8: irmosý obojú kanónov po dváždy: troparí vsí pojém na 12.

Hlás 4. Písň 1.

irmós: Lícy Izráiľtestiji nevlážnymi stopámi, pónt čermnýj, i vlážnuju hlubinú prohnávše, vsádniki tristáty vrahí víďašče v néj pohružény, s vesélijem pojáchu: pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Hlahóly živótnyja druhóm Christós, i o božéstvenňim nakazúja cárstviji, rečé: vo mňí Otcá poznájte, svítom jáko oblistája nepristúpnym, v rádosti pojúšče: pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Síloju jazýk oblečétesja, drúzi učenicý, čúdni že búdete v bohátstvi ích, jáko slávy napólnitesja: jáko javľúsja svitľíje sólnca oblistája v rádosti pojúščich: pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Dnés Christós na horí Thavórsťij prosijáv jásno božéstvennoju zaréju, jákože obiščásja, učenikóm obnaží zrák: svitonósnyja že napólnišasja božéstvennyja zarí, v rádosti pojáchu: pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Druhíj kanón.

Hlás 8. Písň 1.

irmós: Vódu prošéd jáko súšu, i jehípetskaho zlá izbižáv, Izráiľťanin vopijáše: izbáviteľu i Bóhu nášemu pojím.

Mojséj na móri proróčeski víďiv óblakom i stolpóm drévle óhnennym slávu Hospódňu, vopijáše: izbáviteľu i Bóhu nášemu pojím.

Jáko kámenem ťílom pokrývsja, obožénijem nevídimaho zrjá, Mojséj bohovídec, vzyváše: izbáviteľu i Bóhu nášemu pojím.

Tý na horí zakónňij, i na Thavórsťij víďin býl jesí Mojséjem vo mráci drévle, vo svíťi že nýňi nepristúpňim božestvá.

Ktavásija: hl. 8: Irmos: Krést načertáv Mojséj, vprjámo žézlom móre čermnóje presičé, Izráiľu pišechoďášču, tóže obrátno faraónovym kolesnícam udáriv sovokupí, voprekí napisáv nepobidímoje orúžije: Ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Písň 3.

irmós: Lúk síľnych iznemóže, i nemoščstvújuščiji prepojásašasja síloju: sehó rádi utverdísja v Hóspoďi sérdce mojé.

Vo vsehó Adáma obléksja, Christé, očerňívšeje izminív prosvitíl jesí drévle jestestvó, i izminénijem zráka tvojehó Bohosoďílal jesí.

Stolpóm ohnezráčnym, i óblakom drévle, íže v pustýni Izráiľa vedýj, dnés na horí Thavórsťij, neizrečénno vo svíťi Christós prosijá.

_Í_n. irmós: Nebésnaho krúha verchotvórče, Hóspodi, i cérkve ziždíteľu, tý mené utverdí v ľubví tvojéj, želánij kráju, vírnych utverždénije, jedíne čelovikoľúbče.

Osiňájuščaja sláva, v síni pérvije, i Mojséjevi besídujušči tvojemú uhódniku, óbraz býsť oblistávšaho neizrečénno, na Thavóri, Vladýko, tvojehó preobražénija.

Sovzydóša tí, Slóve jedinoródnyj, výšniji apóstoľstiji versí, na hóru Thavórskuju: i sopredstáša tí Mojséj že i Ilijá, jáko Bóžija sluhí, jedíne čelovikoľúbče.

Bóh Slóvo sýj, vés zémlen býsť, vsemú božestvú smisív čelovíčestvo, vo ipostási svojéj: júže vo dvojú suščestvú Mojséj i Ilijá že víďiša na horí Thavóri.

Irmos: Žézl vo óbraz tájny prijémletsja, prozjabénijem bo predrazsuždájet svjaščénnika: neploďáščei že préžde cérkvi, nýňi procvité drévo krestá, v deržávu i utverždénije.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sidálen, hlás 4. Podóben: Udivísja Jósif: Na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí, Iisúse, posreďí Ilijí i Mojséja, premúdrych, so Jákovom, i Petróm i Joánnom. Pétr že razumíja, sijá tebí hlahólaše: dobró zďí jésť sotvoríti trí síni, jedínu Mojséju, i jedínu Iljií, i jedínu tebí Vladýci Christú. Íže tohdá svít tvój sím vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Sláva, i nýňi, tójže. Na horí Thavórsťij preobrazílsja jesí, Iisúse, posreďí Ilijí i Mojséja, premúdrych, so Jákovom, i Petróm i Joánnom. Pétr že razumíja, sijá tebí hlahólaše: dobró zďí jésť sotvoríti trí síni, jedínu Mojséju, i jedínu Iljií, i jedínu tebí Vladýci Christú. Íže tohdá svít tvój sím vozsijávyj, prosvití dúšy náša.

Písň 4.

irmós: Uslýšach slávnoje smotrénije tvojé, Christé Bóže, jáko rodílsja jesí ot Ďívy, da ot lésti izbáviši zovúščyja: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Zakón v Sináji pisánijem voobražája, Christé Bóže, vo óblaci, i ohní, i mráci, i v víchri javílsja jesí nosím: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Da uvíriši slávnoje strojénije tvojé, Christé Bóže, jáko sýj préžde vík, i tójže na óblaci voschoždénije položívyj, na Thavóri neizrečénno prosijál jesí.

Sohlahóľušče predstojáchu raboľípno tebéí Vladýce Christú, k nímže pároju ohňá i mráka, i tónkim chládom besídoval jesí: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Vozviščáchu slávnoje krestá rádi tvojehó, na Thavór prišédše, íže vo ohní ťa i kupiňí drévle predvíďivyj Mojséj, i vzjátyj na kolesníci óhnenňij Ilijá, Christé.

_Í_n. irmós: Iz plóti tvojejá lučý božestvá ischoždáchu, prorókom i apóstolom. Ťím načáľnicy pojúšče vzyváchu: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Íže kupinú sochranívyj nevreždénu, prikosnúvšujusja ohňú, Mojséju bohosijánnuju plóť pokazál jesí, Vladýko, pojúščemu: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Skrýsja zaréju Božestvá čúvstvennoje sólnce, jáko na horí Thavóri víďiv ťá preobrazújuščasja, Iisúse mój: sláva síľi tvojéj, Hóspodi.

Óhň ne opaľája véšči ťilésnyja, víďin býsť neveščéstven: jákože Mojséju i apóstolom javílsja jesí, Ilijí že, Vladýko, jedín ot dvojú, vo dvú soveršénnu jestestvú.

Irmos: Uslýšach, Hóspodi, smotrénija tvojehó tájinstvo, razumích ďilá tvojá, i proslávich tvojé božestvó.

Písň 5.

irmós: Ot svíta presikíj pervoródnyj svít, jáko vo svíťi ďilá pojút ťá, Christé, soďíteľa, vo svíťi tvojém putí náša naprávi.

Pred licém tvojím hóry ukloníšasja: svít bo i pred nohámi, nebotéčnyja lučí, Christé, sólnca priíde, zrák zémlen jáko prijáti blahovolíl jesí.

Sé Spás, vopijáchu Mojséj i Ilijá, učenikóm na horí svjaťíj Thavórsťij ohlašájemym, Christós, jehóže drévle provozvistíchom súščaho Bóha.

Neizmínnoje jestestvó, čelovíčeskomu primíšsja, obíľno neveščéstvennaho božestvá, svít, izobnažív apóstolom, neizrečénno vozsijá.

Ťá prisnosúščnoje sijánije, vo Otéčesťij slávi, učenicý jáko víďivše vozsijávša, Christé, tebí vopijáchu: vo svíťi tvojém putí náša naprávi.

_Í_n. irmós: Vskúju mjá otrínul jesí ot licá tvojehó, svíte nezachodímyj, i pokrýla mjá jésť čuždája tmá okajánnaho? No obratí mja, i k svítu zápovidej tvojích, putí mojá naprávi, moľúsja.

Vitíjstvujuščij jazýk tvojehó velíčestva ne móžet viščáti: jáko bo deržáj živót, i smértiju vladýj, predstávil jesí, na Thavórsťij horí Mojséja i Ilijú, sviďíteľstvujuščyja tvojé božestvó.

Íže rukámi nevídimymi sozdáv po óbrazu tvojemú, Christé, čelovíka, načaloobráznuju tvojú v sozdániji dobrótu pokazál jesí: ne jáko vo óbrazi, no jáko sám sýj po suščestvú, Bóh býl jesí i čelovík.

Srastvorívsja neslijánno, úhľ horjášč pokazál jesí nám božestvá, popaľájušč úbo hrichí, dúšy že prosviščájušč, na Thavórsťij horí: Mojséja so Ilijéju, učenikóv že staríjšyja udivíl jesí.

Irmos: O treblažénnoje drévo, na némže raspjásja Christós, Cár i Hóspoď, ímže padé, drévom preľstívyj, tobóju preľstívsja, Bohu prihvozdívšusja plótiju, podajúščemu mír dušám nášym.

Písň 6.

irmós: Vnehdá skorbíti mí, vozopích ko Hóspodu, i uslýša mjá Bóh spasénija mojehó.

Sijánija páče sólnca, svít jasňíjšij, Spás prosijá na Thavóri, nás prosvitíl jésť.

Vozšéd na hóru Thavórskuju, preobrazílsja jesí, Christé, i lésť vsjú omračív, nás prosvitíl jesí.

Ťá Bóha poznávše slávniji apóstoli, na Thavóri že, Christé, udívľšesja, koľína prekloníša.

_Í_n. irmós: očísti mjá, Spáse, mnóha bo bezzakónija mojá, i iz hlubiný zól vozvedí, moľúsja: k tebí bo vozopích, i uslýši mjá, Bóže spasénija mojehó.

Jáko vélije i strášnoje uzrísja viďínije dnés, s nebesé úbo čúvstvennoje ot zemlí že nesravnénnoje, oblistá sólnce právdy mýslennoje na horí Thavórsťij.

Préjde úbo síň zakónnaja, iznemóhšaja, priíde že jávi Christós ístina, Mojséj vozopí, na Thavóri víďiv tvojé božestvó.

Stólp óhnennyj, Christá preobrazújuščasja, óblak že jávi blahodáť Dúcha, osinívšuju na Thavóri predskazáša javlénňijše.

Irmos: Vódnaho zvírja vo utróbi, dláni Jóna krestovídno rasprostér, spasíteľnuju strásť proobražáše jávi. Ťím tridnéven izšéd, premírnoje voskresénije propisáše, plótiju prihvoždénnaho Christá Bóha, i tridnévnym voskresénijem mír prosvíščšaho.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 7. Na horí preobrazílsja jesí, i jákože vmiščáchu učenicý tvojí, slávu tvojú, Christé Bóže, víďiša: da jehdá ťa úzrjat raspinájema, stradánije úbo urazumíjut vóľnoje, mírovi že propovíďat: jáko tý jesí voístinnu Ótčeje sijánije.

íkos: Vostánite, ľiníviji, íže vsehdá nízu poníkšiji v zémľu, duší mojejá pómysly, vozmítesja i vozvýsitesja na vysotú božéstvennaho voschoždénija. Pritecém k Petrú i k zevedéjevym, i vkúpi so óňimi Thavórskuju hóru dostíhnem, da vídim s ními slávu Bóha nášeho, hlás že uslýšim, íže svýše slýšaša, i propovídaša Ótčeje sijánije.

Písň 7.

irmós: Avraámstiji inohdá v Vavilóňi ótrocy péščnyj plámeň popráša, písňmi vzyvájušče: otéc nášich Bóže, blahoslovén jesí.

Oblistávšesja svítom nepristúpnyja slávy, na Thavórsťij horí apóstoli, Christú vopijáchu: otéc nášich Bóže, blahoslovén jesí.

Sijánijem božéstvennaho šúma i rosodáteľnym óblakom, Christé, i zaréju tvojéju naslaždájemi, apóstoli pojáchu: otéc nášich Bóže, blahoslovén jesí.

V nepristúpnom svíťi, jáko víďi ťá Pétr, na Thavórsťij horí oblistávša, Christé, vozopí: otéc nášich Bóže, blahoslovén jesí.

S načáľnikom žízni Christóm súšče, ďíti zevedéjevy, jáko ispustí zráka svít, vozhremíša: otéc nášich Bóže, blahoslovén jesí.

_Í_n. irmós: Ótrocy jevréjstiji v peščí popráša plámeň derznovénno, i na rósu óhň preložíša, vopijúšče: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže, vo víki.

Nýňi víďina býša apóstolom nevídimaja božestvá vo plóti, na horí Thavórsťij oblistávša, vopijúščym: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže, vo víki.

Užasóšasja stráchom, udívľšesja blahoľípiju božéstvennaho cárstva, na horí Thavórsťij apóstoli, vopijúšče: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže, vo víki.

Nýňi neuslýšannaja uslýšana býša: bez otcá bo Sýn ot Ďívy Otéčeskim hlásom slávno sviďíteľstvujetsja, jáko Bóh i čelovík, tójže vo víki.

Položénijem ne býl jesí výšňaho, suščestvóm že Sýn vozľúblen, préžde sýj, nám priblížilsja jesí neprelóžno: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže, vo víki.

Irmos: Bezúmnoje veľínije mučíteľa zločestívaho ľúdi pokolebá, dýšuščeje preščénije i zlochulénije bohomérzskoje: óbače trí ótroki ne ustraší járosť zvírskaja, ni óhň sňidájaj, no protivodýšušču rosonósnomu dúchu, so ohném súšče pojáchu: prepitýj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Písň 8.

irmós: V Vavilóňi ótrocy Božéstvennoju raspalájemi révnostiju, mučíteľa i plámene preščénije múžeski popráša, i posreďí ohňá vvérženi, orošájemi pojáchu: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Manovénijem vsjá nosjáj, nohámi prečístymi na hóru vzýde Thavórskuju Christós: na néjže páče sólnečnyja lučí oblistá licém, íže zakónu staríjšyja i blahodáti, pokazá pojúščyja: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Nepristúpnoju slávoju, na horí jávľsja neizrečénno Thavórsťij, neoderžímyj i nezachodímyj svít, Ótčeje sijánije, tvár ujasnív, čelovíki oboží pojúščyja: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Svjaščennoľípno stojášče Mojséj že i Ilijá na horí Thavóri, božéstvennyja načertánije jásno ipostási víďivše, Christá vo Otéčesťij oblistávša slávi, vospiváchu: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Íže vo zráci božéstvennaho rádi javlénija, licé proslávisja inohdá Mojséjovo: Christós že jáko rízoju svítom i slávoju oďivájetsja, svíta bo samoďítelen sýj, ozarjáet pojúščyja: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

Ot svitoródna óblaka, Christá učenicý objáta zrjášče na Thavóri, i nícy na zémľu pádše, úm prosvíščše, so Otcém sehó pojáchu i Dúchom: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda.

_Í_n. irmós: Sedmeríceju péšč chaldéjskij mučíteľ Bohočestívym neístovno razžžé, síloju že lúčšeju spasény sijá víďiv, tvorcú i izbáviteľu vopijáše: ótrocy blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Uslýšavše, Vladýko, ot Otcá sviďíteľstvujema, i jáko čelovíčeska tverďíjša zráka, zríti licá tvojehó blistánija ne terpjášče, tvojí učenicý na zémľu níc pádachu, so stráchom pojúšče: svjaščénnicy blahoslovíte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Cárstvujuščym jesí cár prekrásen, i íže vsjúdu vlaďáščym Hospóď sílen, blažén, i vo svíťi živýj nepristúpňim. Jemúže učenicý udívľšesja, Mojséj že i Ilijá, vopijáchu: ótrocy blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Jáko nébom vladúščemu, i zemléju hospóďstvujuščemu, i preispódnimi óblasť imúščemu, Christé, predstáša tí, ot zemlí úbo apóstoli, jáko s nebesé že thesvíťanin Ilijá, Mojséj že ot mértvych, pojúšče sohlásno: ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Unýnija raždájuščyja pečáli na zemlí ostáviša, apóstolov izbránniji, čelovikoľúbče, jáko tebí posľídovaša, ko íže ot zemlí preložéniju božéstvennaho žitijá. Ťímže i po dostojániju tvojehó Bohojavlénija ulučívše, pojáchu: ľúdije prevoznosíte jehó vo víki.

Irmos: Blahoslovíte ótrocy, Trójcy ravnočíslenniji, soďíteľa Otcá Bóha, pójte snizšédšeje Slóvo, o óhň v rósu pretvóršeje, i prevoznosíte vsím žízň podavájuščaho, Dúcha vsesvjatáho, vo víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Veličáj, dušé mojá, na Thavóri preobrazívšahosja Hóspoda.

Táže irmós: Roždestvó tvojé: Posém vtorýj lík pojét tójže pripív, i irmós. I ko vtorómu kanónu pripivájut tójže pripív.

Písň 9.

irmós: Roždéstvó tvojé netľínno javísja: Bóh iz bokú tvojéju prójde, jáko plotonósec javísja na zemlí, i s čelovíki poživé. Ťá, Bohoródice, ťím vsí veličájem.

Užásni nóvym svitolítijem vnezápu učenicý osvíščšesja, drúh drúha zrjáchu: udívľšesja že, i k zemlí preklóňšesja, tebí Vladýci vsích pokloníšasja.

Šúm iz óblaka posylášesja Bohohlásen, izvistvúja čúdo: Otéc bo svítov, séj jésť Sýn mój vozľúblennyj, apóstolom vopijáše, tohó poslúšajte.

Nóvaja víďivše i preslávnaja, hlás Otéčeskij vnušívše, na Thavóri Slovesé sluhí, izobražénije pervoobráznaho, séj jésť, vopijáchu, Spás náš.

Óbraze nepremínnyj súščaho, nedvížime, pečáť neizmínna, Sýne, Slóve, múdroste i mýšce, desníce, výšňaho sílo, ťá vospivájem so Otcém že i Dúchom.

_Í_n irmós: Ustrašísja vsják slúch neizrečénna Bóžija snizchoždénija, jáko výšnij vóleju sníde dáže i do plóti, ot ďivíčeskaho čréva býv čelovík. Ťímže prečístuju Bohoródicu vírniji veličájem.

Da tvojé pokážeši jávi neizrečénnoje vtoróje snítije, jáko da výšnij Bóh javíšisja, stojá posreďí bohóv apóstol na Thavóri, Mojséja že i Ilijú neizrečénno osijál jesí. Ťímže vsí ťá, Christé, veličájem.

Priidíte, mňí pokorítesja ľúdije, vozšédše na hóru svjatúju prenebésnuju, neveščéstvenno stánem vo hráďi živáho Bóha, i úzrim mýslenno božestvó neveščéstvennoje, Otcá i Dúcha, v Sýňi jedinoródňim oblistájuščeje.

Privlékl jesí ľubóviju mjá, Spáse, i preminíl jesí božéstvennym tvojím želánijem: no popalí ohném neveščéstvennym hrichí mojá, i nasýtitisja tvojejá píšči spodóbi: da obojé ihrája, veličáju, bláže, velíčija tvojá.

Irmos: Tájin jesí, Bohoródice, ráj, nevozďílanno vozrastívšij Christá, ímže kréstnoje živonósnoje nasa dísja drévo, ťím nýňi voznosímu, poklaňájuščesja jesmú ťá veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svitílen: Svíte neizmínnyj, Slóve, svíta Otcá neroždénna, v javlénňim svíťi tvojém dnés na Thavóri svít víďichom Otcá, svít i Dúcha, svítom nastavľájuščaho vsjú tvár. Tríždy.

(Hlás 4.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

hlás 4. Podóben: Zvánnyj svýše: Préžde čestnáho krestá tvojehó i stradánija, * pojím íchže prorazsudíl jesí, * ot svjaščénnych učeník, * na Thavórskuju, Vladýko, vozšél jesí hóru, * pokazáti voschoťív sím slávu tvojú: * íže i víďivše ťá preobrazívšasja, * i páče sólnca prosijávša, * nícy pádše, síľi tvojéj udivíšasja, vzyvájušče: * tý bezľíten svít jesí, Christé, i sijánije Ótčeje, * ášče i vóleju plóť javílsja jesí, neizmínne.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Préžde čestnáho krestá tvojehó i stradánija, * pojím íchže prorazsudíl jesí, * ot svjaščénnych učeník, * na Thavórskuju, Vladýko, vozšél jesí hóru, * pokazáti voschoťív sím slávu tvojú: * íže i víďivše ťá preobrazívšasja, * i páče sólnca prosijávša, * nícy pádše, síľi tvojéj udivíšasja, vzyvájušče: * tý bezľíten svít jesí, Christé, i sijánije Ótčeje, * ášče i vóleju plóť javílsja jesí, neizmínne.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Íže préžde vík sýj Bóh Slóvo, * íže svítom jáko rízoju odevájajsja, * preobrazújuščijsja pred učenikí tvojími, * páče sólnca Slóve, prosijál jesí: * Mojséj že i Ilijá tebí predstáša, * mértvym i živým ťá Hóspoda povídajušče, * i tvojé slávjašče neizrečénnoje smotrénije i mílosť, * i mnóhoje milosérdije, * ímže spásl jesí mír, * hrichóm pohibájuščij.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Ot Ďivíčeskaho óblaka ťá roždéna, * i plóť bývša, i na horí Thavórsťij preobrazújuščasja, Hóspodi, * i óblakom svítlym ťá okružájema, * hlás rodítelev vozľúblennaho ťá Sýna * učenikóm predstojáščym tebí jáví skázovaše, * jáko jedinosúščna i jedinoprestóľna. * Ťímže Pétr udivľájasja, * dobró jésť zďí býti, hlahólaše, * ne vídyj jéže hlahólaše, * blahoďíteľu mnohomílostive.

Sláva, i nýňi, hlás 8. Vizantíjevo: Poját Christós Petrá, Jákova i Joánna, na hóru vysokú jedíny, i preobrazísja pred ními: i prosvitísja licé jehó jáko sólnce, rízy že jehó býša bilý jáko svít: i javíšasja Mojséj i Ilijá s ním hlahóľušče, i óblak svítel osiní ích. I sé hlás iz óblaka hlahóľušč: séj jésť Sýn mój vozľúblennyj, o némže blahovolích, tohó poslúšajte.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * pomiluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, príbížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, pomiluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Preobrazívyjsja na horí Thavórsťij vo slávi pred svjatými svojími učeniki i apóstoly, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Ornament

Texty projektu Časoslov sú určené na vnútornú potrebu. Ďakujeme, že nás podporujete! www.casoslov.sk