Veľká večiereň 13.11.

Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás.)

I mý: Amíň.

Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.

Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kathisma 1.

Psalóm 1.

Blažén múž, íže ne íde na sovít nečestívych i na putí hríšnych ne stá, i na sidálišči hubítelej ne síde, no v zakóňi Hospódni vóľa jehó, i v zakóne Jehó poučítsja dě́ň i nóšč. I búdet jáko drévo nasaždénno prí ischódiščich vód, jéže plód svój dást vo vréma svojé, i líst jehó ne otpadét; i vsjá, jelíka ášče tvorít, uspíjet. Ne táko nečestívii, ne táko: no jáko prách, jehóže vozmetáet vítr ot licá zemlí. Sehó rádi ne voskrésnut nečestíviji na súd, nižé hríšnicy v sovít právednych. Jáko vísť Hospóď púť právednych, i púť nečestívych pohíbnet.

Psalóm 2.

Vskúju šatášasja jazýcy, ľúdije poučíšasja tščétnym? Predstáša cárije zémstiji kňázi sobrášasja vkúpi na Hóspoda na Christá Jehó. Rastórhnem úzy ích otvéržem ot nás ího ích. Živýj na nebesích posmijétsja ím, Hospóď poruhájetsja ím. Tohdá vozhlahólet ním hnívom Svojím járostiju Svojéju smjatét já. Áz že postávlen jésm Cár ot Nehó nad Sijónom, horóju svjatóju Jehó, vozviščájaj poveľínije Hospódne. Hospóď rečé ko Mní: Sýn Mój jesí Tý, Áz dnés rodích Ťá. Prosí ot Mené, dám Tí jazýki dostojánije Tvojé oderžánije Tvojé koncý zemlí. Upaséši já žezlóm žeľíznym, jáko sosúdy skudéľniči sokrušíši já. I nýňi, cárije, razumíjte, nakažítesja vsí suďáščiji zemlí. Rabótajte Hóspodevi so stráchom rádujtesja Jemú trépetom. Priimíte nakazánije, da ne kohdá prohnívaetsja Hospóď, pohíbnete ot putí právednoho, jehdá vozhorítsja vskóri járosť Jehó. Blažéni vsí, nadíjuščijisja Náň.

Psalóm 3.

Hóspodi, čtó sjá umnóžiša stužájuščiji mí Mnózi vostajút na mjá, mnózi hlahóľut duší mojéj: nísť spasénija jemú Bózi jehó. Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, sláva mojá voznosjáj hlavú mojú. Hlásom moím ko Hóspodu vozzvách, uslýša mjá ot horý svjátyja Svojejá. Áz usnúch spách; vostách, jáko Hospóď zastúpit mjá. Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mja. Voskresní, Hóspodi, spási mjá, Bóže mój; jáko Tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje, zúby hríšnikov sokrušíl jesí. Hospódne jésť spasénije, na ľúdech Tvojích blahoslovénije Tvojé.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách:, hlás 4.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú. Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi. Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

hlás 4: Pod: jáko dóbľa: Zlatokovánnuju trubú, * Bohodochnovénnyj orhán, * dohmátov pučínu neisčerpájemuju, * cérkve utverždénije, * úm nebésnyj, * premúdrosti hlubinú, * čášu vsezlatúju, * izlivájuščuju ríki učénij medotóčnych, * i napajájuščuju tvár, * písnenno vospojím.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Zlatokovánnuju trubú, * Bohodochnovénnyj orhán, * dohmátov pučínu neisčerpájemuju, * cérkve utverždénije, * úm nebésnyj, * premúdrosti hlubinú, * čášu vsezlatúju, * izlivájuščuju ríki učénij medotóčnych, * i napajájuščuju tvár, * písnenno vospojím.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Zlatokovánnuju trubú, * Bohodochnovénnyj orhán, * dohmátov pučínu neisčerpájemuju, * cérkve utverždénije, * úm nebésnyj, * premúdrosti hlubinú, * čášu vsezlatúju, * izlivájuščuju ríki učénij medotóčnych, * i napajájuščuju tvár, * písnenno vospojím.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

Zvizdú nezachodímuju, * zarjámi prosviščájuščuju učénij * vsjú podsólnečnuju, * pokajánija propovídnika, * húbu vsezlatúju, * mokrotú ľútuju nevíďinija vzémľuščuju, * i orošájuščuju istájavšaja serdcá hrichmí, * Joánna dostójno * zlatoslovésnaho počtím.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Zvizdú nezachodímuju, * zarjámi prosviščájuščuju učénij * vsjú podsólnečnuju, * pokajánija propovídnika, * húbu vsezlatúju, * mokrotú ľútuju nevíďinija vzémľuščuju, * i orošájuščuju istájavšaja serdcá hrichmí, * Joánna dostójno * zlatoslovésnaho počtím.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Zvizdú nezachodímuju, * zarjámi prosviščájuščuju učénij * vsjú podsólnečnuju, * pokajánija propovídnika, * húbu vsezlatúju, * mokrotú ľútuju nevíďinija vzémľuščuju, * i orošájuščuju istájavšaja serdcá hrichmí, * Joánna dostójno * zlatoslovésnaho počtím.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Zemnýj ánhel i nebésnyj čelovík, * lástovica blahohlahólivaja i mnohohlásnaja, * dobroďítelej sokróvišče, * kámeň nerazsídnyj, * vírnych voobražénije, * múčenikom podóben, * ravnostojáteľ svjatých ánhel, apóstolov jedinonráven, * v písnech da vozvelíčitsja Zlatoúst.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Zemnýj ánhel i nebésnyj čelovík, * lástovica blahohlahólivaja i mnohohlásnaja, * dobroďítelej sokróvišče, * kámeň nerazsídnyj, * vírnych voobražénije, * múčenikom podóben, * ravnostojáteľ svjatých ánhel, apóstolov jedinonráven, * v písnech da vozvelíčitsja Zlatoúst.

Sláva, hlás 6.

Prepodóbne treblažénne svjáťíjšij ótče, pástyrju dóbryj, i načalopástyrja Christá učeničé, položívyj dúšu za óvcy: sám i nýňi, vseblahochváľne Joánne Zlatoúste, prosí molítvami tvojími, darováti nám véliju mílosť.

I nýňi, hlás 7.

Máti úbo poználasja jesí, páče jestestvá, Bohoródice, prebylá že jesí Ďíva, páče slóva i rázuma: i čudesé roždestvá tvojehó skazáti jazýk ne móžet. Preslávnu bo súšču začátiju čístaja, nepostížen jésť óbraz roždénija: iďíže bo chóščet Bóh, pobiždájetsja jestestvá čín. ťímže ťá vsí, Máter Bóžiju vídušče, mólim ti sja priľížno, molí spastísja dušám nášym.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

V pjatňicu večera: Bóže zástupnik mój jesí tý, i mílosť tvojá predvarít mjá.

Stích: Izmí mjá ot vráh mojích Bóže, i ot vostájuščich na mjá, izbávi mjá.

<![endif]-->

Prítčej čténije.

[Hlavá 10] Pámjať právednaho s pochvalámi, i blahoslovénije Hospódne na hlaví jehó. Blažén čelovík, íže obríte premúdrosť: i smérten, íže uvíďi rázum. Lúčše bo sijú kupováti, néželi zláta i srebrá sokróvišča. Čestňíjšaja že jésť kámenij mnohocínnych: vsé že čestnóje nedostójno jejá jésť. Dolhotá bo dnéj, i ľíta životá v desníci jejá: v šúici že jejá bohátstvo i sláva: ot úst jejá ischódit právda, zakón že i mílosť na jazýci nósit. Poslúšajte úbo mené, o čáda! Čestnája bo rekú: i blažén čelovík, íže putí mojá sochranít: ischódi bo mojí, ischódi životá, i uhotovľájetsja choťínije ot Hóspoda. Sehó rádi moľú vás, i predlaháju mój hlás synovóm čelovíčeskim: jáko áz premúdrosť ustrójich, sovít i rázum i smýsl áz prizvách. Mój sovít i utverždénije, mój rázum, mojá že kríposť. Áz mené ľúbjaščyja ľubľú, íščuščiji že mené obrjáščut blahodáť. Razumíjte úbo, nezlóbiviji, kovárstvo, nenakázanniji že, prilahájte serdcá. Poslúšajte mené i páki, čestnája bo rekú: i otvérzu ot ustén právaja, jáko ístiňi poučítsja hortáň mój, mérzski že predo mnóju ustný lžívyja. S právdoju vsí hlahóly úst mojích: ničtóže v ních strópotno, nižé razvraščénno. Vsjá práva súť razumivájuščiym, i prósta obritájuščym rázum. Naučáju bo vás ístiňi, da búdet o Hóspoďi nadéžda váša, i ispólnitesja Dúcha.

Premúdrosti Solomóni čténije.

[Hlavá 10] Ustá právednaho kápľut premúdrosť: ustňí že mužéj múdrych víďat blahodáť. Ustá múdrych poučátsja premúdrosti, právda že izbavľájet ích ot smérti. Skončávšusja múžu právednu, ne pohíbnet nadéžda. Sýn bo práveden raždájetsja v živót, i vo blahích svojích plód právdy obímet. Svít právednym vsehdá, i ot Hóspoda obrjáščut blahodáť i slávu. Jazýk múdrych dóbraja svísť, i v sérdce ích počíjet múdrosť. Ľúbit Hospóď prepodóbnyja serdcá, prijátni že jemú vsí neporóčniji v putí. [6] Múdrosť Hospódňa prosviščájet licé razúmnaho. Postiháet bo želájuščyja jú, préžde dáže razumíti jú: i udób úzritsja ot ľúbjaščich jú. [7] Útrenevavyj k néj ne utrudítsja: i bďáj jejá rádi vskóri bez pečáli búdet. Jáko dostójnych jejá samá obchódit íščušči, i vo stezjách jejá javľájetsja ím blahoprijémňi. Múdrosti nikohdáže odoľíjet zlóba. [8] Sích rádi i račíteľ bých dobróty jejá: i vozľubích jú, i poiskách ot júnosti mojejá: i vzyskách nevístu privestí sebí, jáko vsích Vladýka vozľubí jú: Taínnica bo jésť Bóžija chítrosti, i obritáteľnica ďíl jehó. Trudý jejá súť dobroďíteli: cilomúdriju že i rázumu tá učít, právďi i múžestvu, íchže potrébňije ničtóže jésť v žitijí čelovíkom. Ášče že i mnóhaho iskússtva želájet któ, vísť drévňaja, i býti choťáščaja razsmótrit: svísť izvítija slovés, i razrišénija hadánij: známenija i čudesá prorazumíjet, i sbytijá vremén i ľít: i vsím sovítnik jésť bláh, jáko bezsmértije jésť v néj, i blahoslávije vo obščéniji slovés jejá. Sehó rádi besídovach ko Hóspodu, i pomolíchsja jemú, i rích ot vsehó sérdca mojehó: [9] Bóže otcév i Hóspodi mílosti, sotvorívyj vsjá slóvom tvojím, i múdrostiju tvojéju ustróivyj čelovíka, da vlaďíjet bývšimi ot tebé tvarmí, i da upravľájet mír v prepodóbiji i právďi, dážď mí tvojích prestólov prisiďáščuju premúdrosť, i ne otlučí mené ot ótrok tvojích, jáko áz ráb tvój, i sýn rabýni tvojejá. Poslí jú s nebés ot svjatáho žilíšča tvojehó, i ot prestóla slávy tvojejá, da súšči so mnóju naučít mjá, čtó blahouhódno jésť pred tobóju: i nastávit mjá v rázum, i sochranít mjá v slávi svojéj. Pomyšlénija bo smértnych vsjá bojazlíva, i pohrišíteľna umyšlénija ích.

Premúdrosti solomóni čténije.

[Hlavá 4] Pochvaľájemu právedniku, vozveseľátsja ľúdije: bezsmértije bo jésť pámjať jehó, jáko ot Hóspoda poznavájetsja, i ot čelovíkov: i uhódna Hóspodu dušá jehó. [6] Vozľubíte úbo, o múžije, múdrosť, i poživeté: voschoščíte jejá, i nakázani búdete: načálo bo jejá ľubý i sobľudénije zakóna. Počtíte premúdrosť, da vo víki cárstvujete. [7] Vozviščú vám, i ne skrýju ot vás táin Bóžiich: jáko tój múdrosti nastávnik jésť, i múdrych isprávitel i vsjákomu smýslu i ďílu chitréc. I vsím smýslom naučít múdrosť: jésť bo v néj dúch razúmen i svját, i sijánije svíta prisnosúščnaho, i óbraz bláhosti Bóžija: tája drúhi Bóžija i proróki ustrojájet. blahoľípňijši že jésť sólnca, i páče vsjákaho sotvorénija zvízd, svítu sosuždáema, obritáetsja pérvijši. Tája uhoždájuščyja jéj ot boľízni izbávi, i nastávi na stezí právyja. Dadé ím rázum imíti svját, i sochraní ot lovjáščich, i pódvih krípok podadé ím. Da razumíjut vsí, jáko sílňijši vsehó jésť blahočéstije: i nikohdáže premóžet zlóba múdrosti, nižé préjdet zlýja, obličájušči súd. Rekóša že v sebí, pomýslivši neprávedno: nasíľstvujem právednaho, i ne poščadím prepodóbstva jehó, ni usramímsja sidín stárosti mnohoľítny. Búdet bo nám kríposť zakón: i ulovím právednaho, jáko neuhóden nám jésť: i protívitsja ďilóm nášym, i ponósit nám otpadénije zakóna, i obličájet nám sohrišénija nakazánija nášeho. Vozveiščájet nám rázum imíti Bóžij, i ótroka Hospódňa sebé imenújet. Býsť nám na obličénije pomyšlénij nášich, i ťážek nám jésť, i vídim: jáko nepodóbno iným žitijé jehó, i izminény stezí jehó. V poruhánije vminíchomsja jemú: i udaľájetsja ot putéj nášich, jáko ot nečistót, i blažít posľídňaja právednych. Uvídim úbo, ášče slovesá jehó ístinna súť, iskúsim, jáže sbyvájutsja jemú. Ruhánijem i múkoju isťážem jehó, da razumíjem krótosť jehó, i iskúsim bezzlóbstvo jehó. Smértiju bezobráznoju osúdim jehó, búdet bo posiščénije ot slovés jehó. Sijá pomýsliša, i preľstíšasja: osľipí bo já zlóba ích. I ne razumíša táin Bóžiich, i ne razsudíša, jáko tý jesí Bóh jedín, životá imíjaj i smérti vlásť, i spasájaj vo vrémja skórbi, i izbavľájaj ot vsjákaho zlá. Ščédr i mílostiv, i dajáj prepodóbnym svojím blahodáť, i svojéju mýšceju hórdym protivľájajsja.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Sláva, i nýňi:)

Rcím vsí ot vsejá duší, i ot vsehó pomyšlénija nášeho rcím.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Hóspodi vsederžíteľu, Bóže otéc nášich, mólimtisja, uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi:)

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na litíi stichíry,

Hlás 1. Anatólijevo: Svitíľniče Joánne, ustá zlatosijánnaja, udobrénije Bohoďíjannych dobroďítelej, obitálišče pisánij tajnonačáľnych: tý prečístoje vsesvjátáho Dúcha netľínnoje sokróvišče býl jesí, otňúduže vozveselíl jesí vsjú cérkov spasíteľnym tvojím slóvom súščim: derznovénije úbo obrít k Bóhu, v naslaždéniji hórňaho nasľídija, molísja o nás, ótče svjaťíjšij.

Izlijásja blahodáť vo ustnách tvojích, prepodóbne ótče Joánne Zlatoúste: sehó rádi pomáza ťá Bóh archijeréa ľúdem svojím, pástviti pástvu jehó v prepodóbiji i právďi. Ťímže, prepojásan orúžijem síľnaho, presíkl jesí jazykovrédija jereséj, i nýňi ne prestáj moľásja umiríti mír i spastí dúšy náša.

Hlás 2. Studítovo: Ťá velíkaho archijeréa i pástyrja, nezlóbiva i prepodóbna, pokajánija propovídnika, zlatoslovésnaja ustá blahodáti, voschvaľájušče ľubóviju, mólimsja: prepodážď nám molítvy tvojá, ótče, vo spasénije dúš nášich.

Heórhija nikomidíjskaho: Zlatými slovesý tvojími, cérkov jáko útvariju zlatóju ukrasívšisja, Joánne Zlatoúste, nevístničeski rádujuščisja, vopijét tebí: nasýtichsja ot tvojích zlatotóčnych vód, ukrasívšisja zlatotkánnymi i medozlatými pitijí: ot ďijánija bo v viďínije vozvoždúsja, krótkich rádi tvojích poučénij: i so Christóm, úmnym ženichóm sojediňájusja, cárstvujušči s ním. Ťím i mý, sovokúpľšesja v pámjať tvojú, zovém: ne prestáj moľásja za ný ko Hóspodu, jéže spastí dúšy náša.

Prijál jesí, jerárše, hórňijšuju filosófiju, i vňí míra býl jesí, živjá výše vídimych, i zercálo neskvérnoje Bóžije Božéstvenno pokazálsja jesí: i sýj prísno sojedinén svítom, svít priimál jesí, i jasňíjšij blažénnyj polučíl jesí konéc: molísja, Zlatoúste, o dušách nášich.

Hlás 4. Hlahóly zlatozárňijšimi zémľu jávi napojíl jesí, zlatotočívu imíja dúšu že i ťílo, vseblažénne: vsjá pozlatív slovesý tvojími, zlatoďílateľu dohmátov tvojích, i kníhi napisáv zlatopísannyja, vozleťíl jesí na nebésá. Ťím vopijém tí: zlatotočíve i Zlatoúste, Christá Bóha molí, spastí dúšy náša.

Sláva, hlás tójže. Hérmanovo: Podobáše cárstvujuščemu hradóv, Joánna imíti archijeréa, jákože ňíkuju útvar cárskuju i zlatokovánnuju trubú, vsjá ohlašájušču koncý spasíteľnymi dohmáty: i vsjá sovozdvížuščuju k révnosti pínij Bohoľípnych. K nemúže vozopijím: zlatoslóve i Zlatoúste, Christá Bóha molí, spastí dúšy náša.

I nýňi, Bohoródičen: Ťá sťínu sťažáchom, Bohoródice prečístaja, i blahoutíšnoje pristánišče, i utverždénije: ťímže mólim, íže v žitijí oburevájemiji, uprávi i spasí ny.

Litijna jekténija:

Svj.: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Svj.: Jéšče mólimsja o svjaťíšem vselénsťím Archijeréji (ímja rék) Pápi rímsťim, i o bohoľubívim jepískopi nášem Kýr (imjá rek), i o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej, i o vsjácij duší christijánsťij skorbjáščej i ozlóblenňij, mílosti Bóžija i pómošči trébujuščej: o pokrovéniji svjatáho chráma sehó (obíteli sejá) i živúščich v ném (v néj), o soumiréniji i ustrojéniji vsého míra: o blahostojániji svjatých Bóžijich Cerkvéj, o spaséniji i pómošči, íže so tščánijem i stráchom Bóžijim truždájuščichsja i služáščich otéc i brátij nášich, o póslannych, i vo otšéstviji súščich, o isciléniji v némoščech sležáščich, o pókoj blažénnyja pámjati i ostavléniji hrichóv vsím prežde počívšym otcém i brátijam nášim zďi ležáščym i povsjúdu pravovoslávnym: o izbavléniji pľinénnych, o brátijach nášich vo slúžbach súščich, i o vsích služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém (obíteli séj), rcím vsí.

Ľ.: Kýrije eléjson 12x

Svj.: Uslýši ný, Bóže Spasíteľu náš, upovánije vsích koncéj zemlí, i súščich na móri daléče, i Mílostive, mílostiv búdi nám o hrisích nášich i pomíluj nás: mílostiv bo i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i Svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň.

Svj.: † Mír vsím.

Ľ.: I dúchovi tvojému.

Svj.: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Ľ.: Tebí Hóspodi.

Svj.: Vladýko mnohomílostive, Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji, síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Sil bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, svjatých, i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám) i vsích Svjatých tvojích: blahoprijátnu sotvorí molítvu nášu, dáruj nám ostavlénije prehrišénij nášich, pokrýj nás króvom krylú tvojéju, otžení ot nás vsjákaho vráha i supostáta, umirí nášu žízň, Hóspodi, pomíluj nás i mír tvój, i spasí dúšy náša, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Ľ.: Amíň.

Na stichóvňi stichíry,

hlás 5. Podóben: Rádujsja: Rádujsja, zlatozárnyj i krásnyj, cérkve Bohodochnovénnyj orháne: jazýče, čelovikoľúbno pokajánija nám razlíčnyja óbrazy podpisújuščij: úme zlatozráčnyj: lástovice zlatoústaja: holubíce že, psalómski, meždorámijami zlatosijájuščaja dobroďítelej no zláci: strujá zlatovídňijšaja, prolivájuščaja vódy: ustá Božéstvennaja, i Božéstvennaho čelovikoľúbija poručíteľnaja: Christá molí, nizposláti dušám nášym véliju mílosť.

Stích: Ustá mojá vozhlahóľut premúdrosť, i poučénije sérdca mojehó rázum.

Rádujsja, sirót otéc, obídimych býstraja pómošč, ubóhim podajánije, álčuščich píšča, hrišáščich ispravlénije, dúš blahouhódňijšij vračú, i čestňíjšij: Bohoslóvija vysókoje izvístvo, skazánije pisánij duchóvnych, zakón ďíjstvenňijšij, právilo právijšeje, viďínija, i ďijánija premúdroste krájňijšaja, Christá nizposláti dušám nášym molí véliju mílosť.

Stích: Ustá právednaho poučátsja premúdrosti, i jazýk jehó vozhlahólet súd.

Rádujsja, cérkov vopijét tí ženichú svojemú, o Zlatoúste! Prosijávyj vo vsém míri páče lúč sólnečnych dobroďíteľmi i slovesý bísernymi, páče múdrych premúdrijšij i rítorov prevysočájšij, ístinnych dohmát, pobórniče, lží obličíteľu, pokajánija učíteľu. Rádujsja, tišájšaja znánija pučíno, íže po Pávlu velíkomu, ustá i úm nasľídovav Christóv: jehóže molí, dušám nášym dáti véliju mílosť.

Sláva, hlás 6: Trubá zlatohlásnaja pokazálsja jesí, zlatohlahólive Zlatoúste, zlatoďíjstvuja serdcá vírnych zlatotrúdnymi tvojími učéniji: proróčeski bo izýde viščánije ispravlénij tvojích, prepodóbne ótče: i míra vsehó koncý prosvitíl jesí.

I nýňi, Bohoródičen: Tvoréc i izbáviteľ mój prečístaja, Christós Hospóď iz tvojích ložésn prošéd, v mjá obolkíjsja, pérvyja kľátvy Adáma svobodí. Ťímže tí vsečístaja, jáko Bóžiji Máteri že i Ďívi, voístinnu vopijém nemólčno: rádujsja ánheľski, rádujsja Vladýčice, predstáteľstvo i pokróve, i spasénije dúš nášich.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Na blahoslovéniji chľíbov

Tropár, hlás 8: Úst tvojích, jákože svítlosť ohňá, vozsijávši blahodáť, vselénnuju prosvití: ne srebroľúbija mírovi sokróvišča sniská, vysotú nám smirenomúdrija pokazá. No tvojími slovesý nakazúja, ótče Joánne Zlatoúste, molí Slóva Christá Bóha, spastísja dušám nášym. Dváždy.

I Bohoródice Ďívo: jedínoždy:

Svj.: Hóspodu pomolímsja.

Ľ.: Hóspodi pomíluj.

Svjaščenyk čitať molitvu posvjačiňa litijnych dariv:

Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, blahoslovívyj pjať chľíbov, i pjať týsjač naróda nasýtivyj: sám i nýňi, Vladýko, blahosloví chľíby sijá, † pšenícu, vinó, i jeléj, i umnóži já vo hráďi sém, (vési, abo obíteli sej) i vo vsém míri tvojém vsehdá, i ot ních vkušájuščych vírnych tvojích osvjatí. Jáko ty jesí blahoslovjájaj i osvjaščájaj Christé Bóže naš, i tebí slávu vozsylájem, so beznačálnym ti Otcém, i vsesvjatým, i blahím, i životvorjáščym ti Dúchom, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Ľ.: Búdi imja Hospodne blahoslovénno ot nýňi i do víka. 3x

Psalóm 33.

Blahoslovľú Hóspoda na vsjákoje vremjá, výnu chvála jehó vo usťích mojích. – O Hóspoďi da pochválitsja dušá mojá, da uslýšat krótciji i vozveseľátsja. – Vozvelíčite Hóspoda so mnoju, i voznesém ímja jehó vkúpi. – Vzyskách Hóspoda i uslýša mja, i ot vsich skorbéj mojích izbávi mja. – Pristupíte k nemú i prosvititésja, i licá váša ne postyďátsja. –Sej níščij vozzvá i Hóspoď uslýša í, i ot vsich skorbéj jehó spasé í. –Opolčítsja Ánhel Hóspodeň ókrest bojáščichsja jehó, i izbávit ich. –Vkusíte i vídite, jáko blah Hóspoď, blažén múž iže upovájet naň. –Bójtesja Hóspoda vsi svjatíji jehó, jáko ňísť lišénija bojáščymsja jehó. – Bohátiji obniščáša i vzalkáša, vzyskájuščiji že Hóspoda ne lišátsja vsjákaho blahá.

Sláva i nýňi: Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, blahoslóvi.

Svj.: Blahoslovénije Hóspodne na vas, tohó blahodátiju i čelovikoľúbijem, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.