Utiereň 17.9.

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (7. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 7: Razrušíl jesí krestóm tvojím smérť, otvérzl jesí razbójniku ráj: mironósicam pláč preložíl jesí, i apóstolom propovídati poveľíl jesí: jáko voskrésl jesí Christé Bóže, dárujaj mírovi véliju mílosť. (2x)

Sláva, i nýňi, tropár, hlás 1. Spasí, Hóspodi, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, pobídy blahovírnomu na soprotívnyja dáruja, i tvojé sochraňája krestóm tvojím žíteľstvo.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 7: Žízň vo hróbi vozležáše, i pečáť na kámeni nadležáše, jáko carjá spjášča vójini strežáchu Christá: i ánheli slávľachu jáko Bóha bezsmértna, žený že vzyváchu: voskrése Hospóď, podajá mírovi véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Tridnévnym pohrebénijem tvojím pľinívyj smérť, i istľívša čelovíka živonósnym vostánijem tvojím voskresívyj Christé Bóže, jáko čelovikoľúbec, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Raspénšahosja nás rádi, i voskrésšaho Christá Bóha nášeho, i nizložívšaho smérti deržávu, neprestánno molí Bohoródice Ďívo: da spasét dúšy náša.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 7: Zapečátanu hróbu, živót ot hróba vozsijál jesí Christé Bóže: i dvérem zakľučénnym, učenikóm predstál jesí vsích voskresénije, Dúch právyj ťími obnovľája nám, po velícij tvojéj mílosti.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Na hrób tečáchu žený, so slezámi míra nosjáščja: i vójinom strehúščym ťá vsích carjá, hlahólachu k sebí: któ otvalít nám kámeň? Voskrése velíka sovíta ánhel, poprávyj smérť: vsesíľne Hóspodi, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Rádujsja blahodátnaja Bohoródice Ďívo, pristánišče i predstáteľstvo róda čelovíčeskaho, iz tebé bo voplotísja izbáviteľ míra: jedína bo jesí Máti i Ďíva, prísno blahoslovéna i preproslávlena. Molí Christá Bóha mír darováti vséj vselénňij.

Allilúija, Pasalóm 118

Bláženi neporóčniji v púti, * choďáščiji v zakóňi Hospódni.

Blažéni ispytájuščiji sviďínija Jehó, vsím sérdcem vzýščut Jehó, * ne ďílajuščiji bo bezzakónija, v putéch Jehó chodíša.

Tý zapovídal jesí zápovidi Tvojá * sochraníti ziló.

Dabý isprávilisja putijé mojí, * sochraníti opravdánija Tvojá.

Tohdá ne postyžúsja, * vnehdá prizríti mí na vsjá zápovidi Tvojá.

Ispovímsja Tebí v právosti sérdca, * vnehdá naučíti mí sjá suďbám právdy Tvojejá.

Opravdánija Tvojá sochraňú, * ne ostávi mené do zilá.

V česóm isprávit juňíjšij púť svój? * vnehdá sochraníti slovesá Tvojá.

Vsím sérdcem mojím vzyskách Tebé, * ne otríni mené ot zápovidej Tvojích.

V sérdci mojém skrých slovesá Tvojá, * jáko da ne sohrišú Tebí.

Blahoslovén jesí, Hóspodi: * naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ustnáma mojíma vozvistích * vsjá suďbý úst Tvojích.

Na putí sviďínij Tvoích nasladíchsja, * jáko o vsjákom bohátstvi.

V zápovidech Tvoích pohlumľúsja, * i urazumíju putí Tvojá.

Vo opravdánijich Tvojích poučúsja, * ne zabúdu slovés Tvojích.

Vozdážď rabú Tvojemú: * živí mjá, i sochraňú slovesá Tvojá.

Otkrýj óči mojí, * i urazumíju čudésa ot zakóna Tvojehó.

Prišléc áz jésm na zemlí: * ne skrýj ot mené zápovidi Tvojá.

Vozľubí dušá mojá vozželáti suďbý Tvojá * na vsjákoje vrémja.

Zapretíl jesí hórdym: * prókľati ukloňájuščijisja ot zápovidej Tvojích.

Otimí ot mené ponós i uničižénije, * jáko sviďínij Tvojích vzyskách.

Íbo sidóša kňázi, i na mjá klevetáchu, * ráb že Tvój hlumľášesja vo opravdánijich Tvojích:

Íbo sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť, * i sovíti mojí opravdánija Tvojá.

Priľpé zemlí dušá mojá: * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Putí mojá vozvistích, i uslýšal mjá jesí: * naučí mjá opravdánijem Tvojím:

Púť opravdánij Tvoích vrazumí mí, * i pohlumľúsja v čudesích Tvojích.

Vozdremá dušá mojá ot unýnija: * utverdí mjá v slovesích Tvojích.

Púť neprávdy otstávi ot mené, * i zakónom Tvojím pomíluj mjá.

Púť ístiny izvólich, * i suďbý Tvojá ne zabých.

Priľipíchsja sviďínijem Tvojím, Hóspodi, * ne posramí mené.

Púť zápovidej Tvojích tekóch, * jehdá rasšíril jesí sérdce mojé.

Zakonopoloží mňí, Hóspodi, * púť opravdánij Tvoích, i vzyščú i výnu:

Vrazumí mjá, i ispytáju zakón Tvój, * i sochraňú í vsím sérdcem mojím.

Nastávi mjá na stezjú zápovidej Tvoích, * jáko túju voschoťích.

Prikloní sérdce mojé vo sviďínija Tvojá, * a ne v lichoímstvo.

Otvratí óči mojí, jéže ne víďiti sujetý, * v putí Tvojém živí mjá.

Postaví rabú Tvojemú * slóvo Tvojé v strách Tvój.

Otimí ponošénije mojé, * jéže nepščevách: jáko suďbý Tvojá bláhi.

Sé vozželách zápovidi Tvojá, * v právďi Tvojéj živí mjá.

I da priídet na mjá mílosť Tvojá, * Hóspodi, spasénije Tvojé po slovesí Tvojemú.

I otviščáju ponošájuščym mí slóvo: * jáko upovách na slovesá Tvojá.

I ne otimí ot úst mojích slovesé ístinna do zilá, * jáko na suďbý Tvojá upovách.

I sochraňú zakón Tvój výnu, * vo vík i vo vík víka.

I choždách v širóťi, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

I hlahólach o sviďínijich Tvojích pred carí, * i ne styďáchsja:

I poučáchsja v zápovidech Tvoích, * jáže vozľubích ziló:

I vozdvihóch rúci mojí k zápovidem Tvoím, jáže vozľubích, * i hlumľáchsja vo opravdánijich Tvoích.

Pomjaní slovesá Tvojá rabú Tvojemú, * íchže upovánije dál mí jesí.

Tó mjá uťíši vo smiréniji mojém, * jáko slóvo Tvojé živí mjá.

Hórdii zakonoprestúpovachu do zilá: * ot zakóna že Tvojehó ne ukloníchsja.

Pomjanúch suďbý Tvojá ot víka, Hóspodi, * i uťíšichsja.

Pečáľ priját mjá ot hríšnik, * ostavľájuščich zakón Tvój.

Píta bjáchu mňí opravdánija Tvojá, * na mísťi prišéľstvija mojehó.

Pomjanúch v noščí ímja Tvojé, Hóspodi, * i sochraních zakón Tvój.

Séj býsť mňí, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Čásť mojá jesí, Hóspodi, * rích sochraníti zakón Tvój.

Pomolíchsja licú Tvojemú vsím sérdcem mojím: * pomíluj mjá po slovesí Tvojemú.

Pomýslich putí Tvojá, * i vozvratích nózi mojí vo sviďínija Tvojá.

Uhotóvichsja i ne smutíchsja * sochraníti zápovidi Tvojá.

Úžja hríšnik objazášasja mňí, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Polúnošči vostách ispovídatisja Tebí * o suďbách právdy Tvojejá.

Pričástnik áz jésm vsím bojáščymsja Tebé, * i chraňáščym zápovidi Tvojá.

Mílosti Tvojejá, Hóspodi, ispólň zemľá: * opravdánijem Tvoím naučí mjá.

Bláhosť sotvoríl jesí s rabóm Tvojím, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú.

Bláhosti, i nakazániju i rázumu naučí mjá, * jáko zápovidem Tvojím vírovach.

Préžde dáže ne smiríti mí sjá, áz prehriších: * sehó rádi slóvo Tvojé sochraních.

Bláh jesí Tý, Hóspodi, * i bláhostiju Tvojéju naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Umnóžisja na mjá neprávda hórdych, * áz že vsím sérdcem mojím ispytáju zápovidi Tvojá.

Usyrísja jáko mléko sérdce ích, * áz že zakónu Tvojemú poučíchsja.

Bláho mňí, jáko smiríl mjá jesí, * jáko da naučúsja opravdánijem Tvojím.

Bláh mňí zakón úst Tvojích, * páče týsjašč zlatá i srebrá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Rúci Tvoí sotvorísťi mjá, i sozdásťi mjá: * vrazumí mjá, i naučúsja zápovidem Tvojím.

Bojáščijisja Tebé úzrjat mjá i vozveseľátsja, * jáko na slovesá Tvojá upovách.

Razumích Hóspodi, jáko právda suďbý Tvojá, * i voístinnu smiríl mjá jesí.

Búdi že mílosť Tvojá, * da uťíšit mjá po slovesí Tvojemú, rabú Tvojemú.

Da priídut mňí ščedróty Tvojá, i žív búdu, * jáko zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Da postyďátsja hórdiji, jáko neprávedno bezzakónnovaša na mjá, * áz že pohlumľúsja v zápovidech Tvojích.

Da obraťát mjá bojáščijisja Tebé, * i víďaščiji sviďínija Tvojá.

Búdi sérdce mojé neporóčno vo opravdánijich Tvojích, * jáko da ne postyžúsja.

Isčezájet vo spasénije Tvojé dušá mojá, * na slovesá Tvojá upovách.

Isčezóša óči mojí v slóvo Tvojé, * hlahóľušče: kohdá uťíšiši mjá?

Zané bých jáko mích na sláňi: * opravdánij Tvoích ne zabých.

Kolíko jésť dnéj rabá Tvojehó? * kohdá sotvoríši mí ot hoňáščich mjá súd?

Povídaša mňí zakonoprestúpnicy hlumlénija, * no ne jáko zakón Tvój, Hóspodi.

Vsjá zápovidi Tvojá ístina: * neprávedno pohnáša mjá, pomozí mí.

Vmáľi ne skončáša mené na zemlí: * áz že ne ostávich zápovidej Tvojích.

Po mílosti Tvojéj živí mjá, * i sochraňú sviďínija úst Tvojích.

Vo vík, Hóspodi, slóvo Tvojé * prebyvájet na nebesí.

V ród i ród ístina Tvojá. * Osnovál jesí zémľu, i prebyvájet.

Učinénijem Tvojím prebyvájet déň, * jáko vsjáčeskaja rabótna Tebí.

Jáko ášče by ne zakón Tvój poučénije mojé býl, * tohdá úbo pohíbl bých vo smiréniji mojém.

Vo vík ne zabúdu opravdánij Tvojích, * jáko v ních oživíl mjá jesí.

[Sredá:]

Tvój jésm áz, spasí mjá, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Mené ždáša hríšnicy pohubíti mjá, * sviďínija Tvojá razumích.

Vsjákija končíny víďich konéc, * široká zápoviď Tvojá ziló.

Kóľ vozľubích zakón Tvój, Hóspodi, * vés déň poučénije mojé jésť.

Páče vráh mojích umudríl mjá jesí * zápovidiju Tvojéju, jáko v vík mojá jésť.

Páče vsích učáščich mjá razumích, * jáko sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť.

Páče stárec razumích, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

Ot vsjákaho putí lukáva vozbraních nohám mojím, * jáko da sochraňú slovesá Tvojá.

Ot sudéb Tvojích ne ukloníchsja, * jáko Tý zakonopoložíl mí jesí.

Kóľ sladká hortáni mojemú slovesá Tvojá, * páče méda ustóm mojím.

Ot zápovidej Tvojích razumích, * sehó rádi voznenavíďich vsják púť neprávdy.

Svitíľnik noháma mojíma zakón Tvój, * i svít stezjám mojím.

Kľáchsja i postávich * sochraníti suďbý právdy Tvojejá.

Smiríchsja do zilá, Hóspodi, * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Vóľnaja úst mojích blahovolí že, Hóspodi, * i suďbám Tvoím naučí mjá.

Dušá mojá v rukú Tvojéju výnu, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Položíša hríšnicy síť mňí, * i ot zápovidej Tvojích ne zabludích.

Nasľídovach sviďínija Tvojá vo vík, * jáko rádovanije sérdca mojehó súť.

Prikloních sérdce mojé sotvoríti opravdánija Tvojá * v vík za vozdajánije.

Zakonoprestúpnyja voznenavíďich, * zakón že Tvój vozľubích.

Pomóščnik mój i zastúpnik mój jesí Tý, * na slovesá Tvojá upovách.

Uklonítesja ot mené lukávnujuščiji, * i ispytáju zápovidi Bóha mojehó.

Zastupí mjá po slovesí Tvojemú, * i žív búdu, i ne posramí mené ot čájanija mojehó.

Pomozí mí, i spasúsja, * i poučúsja vo opravdánijich Tvoích výnu.

Uničižíl jesí vsjá otstupájuščija ot opravdánij Tvojích, * jáko neprávedno pomyšlénije ích.

Prestupájuščija nepščevách vsjá hríšnyja zemlí, * sehó rádi vozľubích sviďínija Tvojá.

Prihvozdí stráchu Tvojemú plóti mojá, * ot sudéb bo Tvojích ubojáchsja.

Sotvorích súd i právdu, * ne predážď mené obíďaščym mjá.

Vospriimí rabá Tvojehó vo bláho, * da ne oklevetájut mené hórdiji.

Óči mojí isčezósťi vo spasénije Tvojé, * i v slóvo právdy Tvojejá.

Sotvorí s rabóm Tvojím po mílosti Tvojéj, * i opravdánijem Tvojím naučí mjá.

Ráb Tvój jésm áz: vrazumí mjá, * i uvím sviďínija Tvojá.

Vrémja sotvoríti Hóspodevi: * razoríša zakón Tvój.

Sehó rádi vozľubích zápovidi Tvojá * páče zláta i topázija.

Sehó rádi ko vsím zápovidem Tvojím napravľáchsja, * vsják púť neprávdy voznenavíďich.

Dívna sviďínija Tvojá, * sehó rádi ispytá já dušá mojá.

Javlénije slovés Tvojích prosviščájet * i vrazumľájet mladéncy.

Ustá mojá otverzóch, i privlekóch dúch, * jáko zápovidej Tvojích želách.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Prízri na mjá i pomíluj mjá, * po sudú ľúbjaščich ímja Tvojé.

Stopý mojá naprávi po slovesí Tvojemú, * i da ne obladájet mnóju vsjákoje bezzakónije.

Izbávi mjá ot klevetý čelovíčeskija, * i sochraňú zápovidi Tvojá.

Licé Tvojé prosvití na rabá Tvojehó, * i naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ischódišča vodnája izvedósťi óči mojí, * ponéže ne sochraních zakóna Tvojehó.

Práveden jesí, Hóspodi, * i právi sudí Tvojí.

Zapovídal jesí právdu sviďínija Tvojá, * i ístinu ziló.

Istájala mjá jésť révnosť Tvojá, * jáko zabýša slovesá Tvojá vrazí mojí.

Razžžéno slóvo Tvojé ziló, * i ráb Tvój vozľubí jé.

Juňíjšij áz jésm i uničižén, * opravdánij Tvojích ne zabých.

Právda Tvojá právda vo vík, * i zakón Tvój ístina.

Skórbi i núždy obritóša mjá, * zápovidi Tvojá poučénije mojé.

Právda sviďínija Tvojá v vík, * vrazumí mjá, i žív búdu.

Vozzvách vsím sérdcem mojím, * uslýši mjá, Hóspodi, opravdánija Tvojá vzyščú.

Vozzvách Tí, spasí mjá, * i sochraňú sviďínija Tvojá.

Predvarích v bezhódiji i vozzvách, * na slovesá Tvojá upovách.

Predvarísťi óči mojí ko útru, * poučítisja slovesém Tvojím.

Hlás mój uslýši, Hóspodi, po mílosti Tvojéj: * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Priblížišasja hoňáščiji mjá bezzakónijem, * ot zakóna že Tvojehó udalíšasja.

Blíz jesí Tý, Hóspodi, * i vsí putijé Tvoí ístina.

Ispérva poznách ot sviďínij Tvojích, * jáko v vík osnovál já jesí.

Vížď smirénije mojé i izmí mjá, * jáko zakóna Tvojehó ne zabých.

Sudí súd mój i izbávi mjá, * slovesé rádi Tvojehó živí mjá.

Daléče ot hríšnik spasénije, * jáko opravdánij Tvojích ne vzyskáša.

Ščedróty Tvojá mnóhi, Hóspodi, * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Mnózi izhoňáščiji mjá i stužájuščiji mí, * ot sviďínij Tvojích ne ukloníchsja.

Víďich nerazumivájuščija i istájach, * jáko slovés Tvojích ne sochraníša.

Vížď, jáko zápovidi Tvojá vozľubích, * Hóspodi, po mílosti Tvojéj živí mjá.

Načálo slovés Tvojích ístina, * i vo vík vsjá suďbý právdy Tvojejá.

Kňázi pohnáša mjá túne, * i ot slovés Tvojích ubojásja sérdce mojé.

Vozrádujusja áz o slovesích Tvojích, * jáko obritájaj korýsť mnóhu.

Neprávdu voznenavíďich i omerzích, * zakón že Tvój vozľubích.

Sedmeríceju dném chvalích Ťá * o suďbách právdy Tvojejá.

Mír mnóh ľúbjaščym zakón Tvój, * i ňísť ím soblázna.

Čájach spasénija Tvojehó, Hóspodi, * i zápovidi Tvojá vozľubích.

Sochraní dušá mojá sviďínija Tvojá * i vozľubí já ziló.

Sochraních zápovidi Tvojá i sviďínija Tvojá, * jáko vsí putijé mojí pred Tobóju, Hóspodi.

Da priblížitsja molénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú vrazumí mjá.

Da vnídet prošénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú izbávi mjá.

Otrýhnut ustňí mojí pínije, * jehdá naučíši mjá opravdánijem Tvojím.

Proviščáet jazýk mój slovesá Tvojá, * jáko vsjá zápovidi Tvojá právda.

Da búdet ruká Tvojá jéže spastí mjá, * jáko zápovidi Tvojá izvólich.

Vozželách spasénije Tvojé, Hóspodi, * i zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Živá búdet dušá mojá i voschválit Ťá, * i suďbý Tvojá pomóhut mňí.

Zabludích, jáko ovčá pohíbšeje, vzyščí rabá Tvojehó, * jáko zápovidej Tvojích ne zabých.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

ipakoí, hlás 7: Íže náš zrák vosprijémyj, i preterpívyj krest plótski, spasí mja voskresénijem tvojím Christé Bóže, jáko čelovikoľúbec.

Stepenna, hlás 7.

Antifon 1. Pľin Sión ot lésti obratív, i mené Spase oživí, izimája rabótnyja strásti.

V juh síjaj skórbi póstnyja so slezámi, sej rádostnyja póžnet rukojáti prisnoživopitánija.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom istóčnik božéstvennych sokróvišč, ot Nehóže premúdrosť, rázum, strach: Tomú chvalá i sláva, česť i deržava.

Antifon 2. Ášče ne Hóspoď sozíždet dom dušévnyj, vsúje truždájemsja: rázvi bo tohó ni ďijánije, ni slóvo soveršájetsja.

Plodá čŕévňa svjatíi duchodvížno prozjabájut Otéčeskaja predánija synopoložénija.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom, vsjačeskaja jéže býti ímut: préžde bo vsich Boh, vsich Hospóďstvo, Svit nepri-stúpen, Živót vsich.

Antifon 3. Bojáščijísja Hóspoda, putí života obrítše nýňi i prísno ublažájutsja slavoju netľínnoju.

Okrest trapézy Tvojejá jáko stéblije víďa isčádija Tvojá, rádujsja i veselísja, privoďá sijá Christóvi, pastyrenačálniku.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom hlubiná darovánij, bohátstvo slávy, sudéb hlubiná vélija: jedinosláven Otcú i Sýnu, služím bo.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 7. Voskresní Hóspodi Bóže moj, da voznesétsja ruká Tvojá: ne zabúdi níšich Tvoich do koncá.

Stích: Ispovímsja tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Premúdrosť, prósti, uslýšim svjatáho jevanhélia. Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Luki svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi Petro vstav, uťikav ku hrobu, posmotriv do ňoho i uviďiv tam ležati lem polotna. Vernuv sja i čudovav sja tomu, što sja stalo. I smoť, v tot deň dvomi z učenikiv išli do sela nazvanoho Emmaus, kotre bylo od Jerusalima približno jedenadcjať kilometriv. I bisidovali o všytkim, što sja stalo. A jak tak bisidovali i vjedno rozdumovali, prišov ku nim sam Isus i išov iz nima. No dašto jak by speralo jim oči, žeby joho ne poznali. A vin jim poviv: „O čim to iduči bisidujete midži sobov, a čom vy zasmučeny?“ A jeden iz nich, što sja zvav Kleopa, jomu odpoviv: „Ci ty lem sam iz čudžinciv v Jerusalimi, kotryj ne znať o ťim, što sja stalo v tych dňach?“ Oprosiv sja jich: „A što?“ I rospovili mu, što sja stalo z Isusom Nazarjanom, kotryj byv prorok, silnyj v ďiľi i v slovi pered Bohom i cilym narodom; jak joho našy archijereji i načalniky peredali, žeby byv odsudženyj na smerť, i rozpjali. - A my naďijali sja, že vin vyslobodiť Izraiľ. Dnes je už treťij deň, jak sja toto všytko stalo. No dakotry iz našych žen nas začudovali; byli rano kolo hroba, a jak ne našli joho ťilo, prišli i hovorili, že viďili i pojavľiňa anheľiv, kotry povidali, že žyje. A dakotry iz našych išli ku hrobu i našli všytko tak, jak povidali ženy, no joho ne viďili.- A vin jim poviv: „O, vy nerozumnoho i ťažkodumnoho serdcja uviriti všytkomu, što hovorili proroky. Ci ne bylo potribne, žeby Christos toto vyterpiv i vošov do svojoj slavy?“ I začav od Mojseja i od všytkych prorokiv i pojasňovav jim, što rečene o ňim v ciľim Pismi. A koli prichodili ku selu, do kotroho išli, vin jak by poberav sja iti dale. No oni joho strimali i hovorili: „Zistaň iz nami, bo deň už kinčiť i prichodiť večur.“ I zistav, i pišov iz nima. A jak siďili kolo stola, vzjav chľib, blahosloviv, lamav i davav jim. I otvorili sja jim oči i poznali joho; no vin sja jim stav nevidimym. I poviv jeden druhomu: „Ci ne horilo v nas naše serdce, kiď iz nami hovoriv na dorozi i pojasňovav nam Pismo?“ I takoj vstali, vernuli sja do Jerusalima i našli vjedno jedenadcjaťoch i tych, što z nima byli, jak bisidujuť: „Hospoď spravdy voskres i pojaviv sja Simonovi.“ A oni rospovili, što sja stalo po dorozi i jak joho poznali, kiď lamav chľib.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésn, hlás 7:

[Písň 1]

irmós: Mánijem tvojím na zemnýj óbraz preložísja, préžde udoborazlivájemoje vodnóje jestestvó Hóspodi: ťímže nemókrenno pišešéstvovav Izráiľ, pojét tebí písň pobídnuju.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Osudísja smértnoje mučíteľstvo drévom, neprávednoju smértiju osuždénu tí Hóspodi: otňúduže kňáz ťmý tebí ne odoľív, právedno izhnán býsť.

Ád tebí priblížisja, i zubý ne vozmóh stérti ťílo tvojé, čeľusťmí sokrušísja. Otňúduže Spáse, boľízni razrúš smértnyja, voskrésl jesí tridnéven.

Bohoródičen: Razrišíšasja boľízni pramátere Jévy: boľízni bo izbižávše, neiskusomúžno rodilá jesí. Otňúduže jávi Bohoródicu, prečístaja, vídušče ťá, vsí slávim.

Ín kanón presvjaťíj Bohoródici, [jehóže kraehranésije po alfavítu.] Hlás 7.

irmós: Mánijem tvojím na zemnýj óbraz preložísja, préžde udoborazlivájemoje vodnóje jestestvó Hóspodi: ťímže nemókrenno pišešéstvovav Izráiľ, pojét tebí písň pobídnuju.

Bézdnu róždšaja blahoutróbija Ďívo, dúšu mojú ozarí svitonósnym tvojím sijánijem, jáko da dostójno vospojú tvojích čudés bézdnu.

Strilóju hrichóvnoju ujázvleny nás Slóvo víďiv, jáko blahoďíteľ uščédri: otňúduže neskazánno sojedinísja vsečístaja, plótiju, íže iz tebé prebožéstvennyj.

Kanón prázdnika.

Hlás 8. Písň 1.

irmós: Krest načertáv Moiséj, vprjámo žezlóm čermnóje presičé, Izráiľu pišechoďášču, tóže obrátno faraónovym kolesnícam udáriv sovokupí, voprekí napisáv nepobidímoje orúžije: ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Óbraz drévle Moiséj prečístyja strásti v sebí samóm proobrazí, svjaščénnych sreďí stojá: Krest že voobrazív, prostértymi pobídu dláňmi vozdvíže, deržávu pohubív Amalíka vsehubíteľa. Ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Vozloží Moiséj na stolpí vračevstvó, tletvorívaho izbavlénije, i jadovítaho uhryzénija: i drévu óbrazom krestá, po zemlí presmykájuščahosja zmíja privjazá, lukávnyj v sém obličív vréd. Ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Pokazá nébo krestá pobídu blahočéstija deržáteľu, i carjú Bohomúdru, vrahóv v némže zlosérdych nizložísja svirípstvo, lésť že prevratísja, i víra rasprostrésja zemným koncém Božéstvennaja. Ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Ín kanón múčenic, jehóže krajehranésije: Sofíjina zilojavlénnaja i svítlaja čáda pojú. Theofánovo.

Hlás 1. Písň 1.

irmós: Tvojá pobidíteľnaja desníca, Bohoľípno v kríposti proslávisja: tá bo, bezsmértne, jáko vsemohúščaja, protívnyja sotré, Izráilťanom púť hlubiný novosoďílavšaja.

Premírnyja tvojejá, Christé, i neskazánnyja premúdrosti osijánije dáruj mňí, Vladýko, blahoľípnyja i blahoslávnyja tvojejá múčenicy, jáko da vospojú Sofíjina prozjabénija.

Naricánije tvojé jávi žíteľstvom, Bohomúdraja, ukrasísja: vsjú bo provodíla jesí žízň tvojú premúdrosti želánijem, slávnaja Sofíje, múdrosti osijávšisja blahodátiju.

Tvój vseblažénnyj plód, prebožéstvennyja Tróicy kolíčestvom ukrašájem, stradáľčeski za ónu podvizásja, vsemúdraja Sofíje, premúdrosti Božéstvennyja, tezoimenítaja.

Ťílo i dúšu dobroďíteľmi očístivše ďívy otrokovícy, trí tebí privedóšasja, múčeničeski úmnomu ženichú Christú, Víra s Nadéždeju, i Ľubóv slávnaja.

Bohoródičen: Vés zrák mój prijím, íže vo zráci Bóžiji préžde zrím, vsehó obnoví, v tvojém črévi Bohoľípno vselívsja, prečístaja. Ťímže Bohoródicu vírniji ťá vsí slávim.

irmós: Krest načertáv Moiséj, vprjámo žezlóm čermnóje presičé, Izráiľu pišechoďášču, tóže obrátno faraónovym kolesnícam udáriv sovokupí, voprekí napisáv nepobidímoje orúžije: ťím Christú pojím Bóhu nášemu, jáko proslávisja.

Písň 3.

irmós: V načáľi nebesá vsesíľnym Slóvom tvojím utverždéj Hóspodi Spáse, i vseďíteľnym i Bóžijim Dúchom vsjú sílu ích, na nedvížimim mjá kámeni ispovídanija tvojehó utverdí.

Tý vozšéd na drévo, o nás boľíznuješi vóleju blahoutróbne Spáse, i terpíši jázvu, primirénija chodátajstvennu, i spasénija vírnym: jéjuže tvojemú mílostive, vsí primiríchomsja Rodíteľu.

Tý mja očístiv ot jázvy, dušéju ujázvlennaho zmíjevym uhryzénijem Christé, i pokazál jesí svít, vo ťmí drévle mňí sležášču i vo tľíniji: krestóm bo vo ád sošéd, mené sovoskresíl jesí.

Bohoródičen: Neiskusomúžnyja tvojejá Mátere moľbámi mír mírovi podážď, Spáse, i neskazánnyja tvojejá slávy slavoslóvjaščyja ťá spodóbi.

[Ín] irmós: V načáľi nebesá vsesíľnym Slóvom tvojím utverždéj Hóspodi Spáse, i vseďíteľnym i Bóžijim Dúchom vsjú sílu ích, na nedvížimim mjá kámeni ispovídanija tvojehó utverdí.

Zmíj popolzýj iz Jedéma, mené obožénija želánijem preľstív, vérže v zémľu: no íže mílostiv, i jestestvóm blahoutróben, uščédriv Bohosoďíla, vo črévo tvojé vséľsja, i podóben mňí býv Máti Ďívo.

Blahoslovén plód tvojehó čréva, Ďívo Bohoródice, vsích rádoste, rádosť bo vsemú míru rodilá jesí, i vesélije voístinnu razhoňájuščeje pečáľ hrichóvnuju, Bohonevísto.

irmós: Žézl v óbraz tájny prijémletsja, prozjabénijem bo predrazsuždájet svjaščénnika: neploďáščej že préžde cérkvi, nýňi procvité drévo krestá, v deržávu i utverždénije.

Jáko ispustí udarjájem vódu krajesikómyj, nepokorívym ľúdem i žestosérdym, Bohozvánnyja projavľáše cérkve táinstvo, jejáže krest deržáva i utverždénije.

Rébrom prečístym, kopijém probodénnym, vodá s króviju istečé, obnovľájuščaja zavít i omyváteľnaja hrichá: vírnych bo krest pochvalá, i caréj deržáva i utverždénije.

Ín. irmós: Jedíne védyj čelovíčeskaho suščestvá némošč, i mílostivno v né voobrážsja, prepojáši mjá s vysotý síloju, jéže vopíti tebí, svjatýj: oduševlénnyj chráme, neizrečénnyja slávy tvojejá, čelovikoľúbče.

Hlása poslúšavše Christóva, zovúšča k bezsmértňij i bezstrástňij žízni, posľídovaša vincenósicy ďívy i múčenicy, jéže vopíti tebí svjatýj: chráme oduševlénnyj, prečístyja slávy tvojejá, čelovikoľúbče.

Kríposť darová Christós, stojáščym pred sudíščem múčeničeski vám jáko obiščásja, i Bohoduchnovénnyja múdrosti ispólni, i svítly pokazá pobidonósnyja múčenicy, ďívstva sijájuščja blahodátiju.

Pristupíste úm vrážij ďívy velikochváľnyj, i tohó hordýňu nizložíste, velikomúdrenno podvíhšesja, i préžde chváľaščahosja istrebíti móre, tečéňmi krovéj potopíste.

Múdrosti výšnija Christóvy bohátno nasýtivšesja, izbránnyja múdrosti i blahoúmnyja, dščéri trí posramíša múčaščich svirípstva, i neístovstvo nedéržnoje, vitíjstvujušče Božéstvennaja učénija.

Bohoródičen: Svjatých svjatáho Christá svjáto porodilá jesí, svjatýni svjatóje selénije, vo svjatých počivájuščaho jemúže vopijém: svját chrám oduševlénnyj neizrečénnyja slávy tvojejá, čelovikoľúbče.

irmós: Žézl v óbraz tájny prijémletsja, prozjabénijem bo predrazsuždájet svjaščénnika: neploďáščej že préžde cérkvi, nýňi procvité drévo krestá, v deržávu i utverždénije.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák prázdnika, hlás 4. Voznesýjsja na Krest vóleju, tezoimenítomu tvojemú nóvomu žítelstvu, ščedróty tvojá dáruj, Christé Bóže. vozveselí síloju tvojéju vírnyja ľúdi tvojá, pobídy dajá nám na sopostáty, posóbije imúščym tvojé orúžije míra, nepobidímuju pobídu.

íkos: Íže do trétijaho nebésé voschiščén býsť v ráj, i hlahóly slýšav neizrečénnyja i Božéstvennyja, íchže ne ľíť jazýki (čelovíčeskimi) hlahólati, čtó Halátom píšet, jáko račítelije pisánij pročtóste i poznáste: mňí, hlahólet, chvalítisja da ne búdet, tókmo vo jedínom kresťí Hospódni, na némže stradáv ubí strásti. Tohó úbo i mý izvístno deržím, krest Hospódeň, chvalú vsí: jésť bo nám spasíteľnoje sijé drévo, orúžije míra, nepobidímaja pobída.

Kondák svjatých, hlás 1. Podóben: Hrób tvój, Spáse: Sofíji čestnýja svjaščénnejšija vítvi, Víra, i Nadéžda, i Ľubóv, pokazávšesja, múdrosť obujíša jéllinskuju blahodátiju: i postradávše, i pobidonósicy javívšesja, vincém netľínnym ot vsích Vladýki Christá uvjazóšasja.

Sidálen, hlás 1. Podóben: Lík ánhelskij: Áhnicy slovésnyja Áhnca i pástyrja, ohňú i ľútym múkam prédani býste, i javístesja ánhelom ravnočéstni. Ťím vsí svjaščénnuju vášu pámjať prázdnujem v veséliji sérdca, ďívy Bohomúdryja.

Sláva, i nýňi, prázdnika, podóben tójže: Orúžije krestá vo braňích pokazásja ňíkohda blahočestívomu carjú Konstantínu, nepobidímaja pobída na vrahí víry rádi: sehó trepéščut protívnyja síly, sijé býsť i vírnych spasénije, i Pávlova chvalá.

[Písň 4]

irmós: Ótča ňídra ne ostávľ, i sošéd na zémľu Christé Bóže, tájnu uslýšach smotrénija tvojehó, i proslávich ťá jedíne čelovikoľúbče.

Svojá pleščí dáv, íže ot Ďívy voplóščsja, na rány, rabú prehrišívšu, bijén byvájet Vladýka nepovínen, razrišája mojá sohrišénija.

Predstojáv sudíšču sudíj zakonoprestúpnych, jáko osudímyj povínen byvájet, i zaušájetsja brénnoju rukóju, sozdávyj čelovíka jáko Bóh, i suďáj právedno zemlí.

Bohoródičen: Jáko voístinnu Máti Bóžija, tvorcá tvojehó i Sýna molí, k spasíteľnomu napráviti mjá pristánišču vseneporóčnaja slávnaho jehó choťínija.

[Ín] irmós: Ótča ňídra ne ostávľ, i sošéd na zémľu Christé Bóže, tájnu uslýšach smotrénija tvojehó, i proslávich ťá jedíne čelovikoľúbče.

Izbránnaja vsjá i dóbraja, jávľšisja Bóhu préžde sozdánija svítlostiju vsepítaja, svetolítijem tvojím pojúščyja ťá prosvití.

Bóha čelovíkom rodilá jesí čístaja, voploščénna ot čístych krovéj tvojích, izbavľájušča sohrišénij mnóhich, ľubóviju slávjaščyja i počitájuščyja ťá Máti Ďívo.

irmós: Uslýšach, Hóspodi, smotrénija tvojehó tájinstvo, razumích ďilá tvojá, i proslávich tvojé Božestvó.

Horkoródnyja preloží drévom Moiséj istóčniki v pustýni drévle, krestóm bo blahočéstiju jazýkov projavľája preložénije.

Hlubiňí vňídrivyj sikúščuju izdadé Jordán drévu, krestóm i kreščénijem sičénije lésti známenuja.

Svjaščénno opolčájutsja, četveročástniji ľúdije predchoďášče óbrazom sviďíteľstva skíniji, krestoobráznymi čínmi proslavľájemiji.

Čúdno prostirájem, sólnečnyja lučý ispuščáše krest, i povídaša nebesá slávu Bóha nášeho.

Ín. irmós: Hóru, ťá, blahodátiju Bóžijeju priosinénnuju, prozorlívyma Avvakúm usmotrív očíma iz tebé izýti Izráilevu, provozhlašáše, svjatómu, vo spasénije náše i obnovlénije.

Ukrípľšesja Božéstvennoju blahodátiju, dobropobídnyja, Víra, Ľubóv i Nadéžda, mučítelej preščénija múžestvenno posramíša, ohném vsesožehájemy vsemúdryja, i ženichú Christú privodímy.

Vozmohóša, krestá vseorúžijem ohradívšesja, Víra, Ľubóv i Nadéžda, mučénij blahomóščno rány sterpíti svjatýja, dáže do króvej kripčájše ko hrichú protívľšesja.

Sviščý tričíslennyja múdrosti sijajuščyja, Víra, Ľubóv i Nadéžda, Tróicy prosviščéňmi jávi blistájuščyjasja, presvítlo cérkvi prosviščájut, ko spaséniju nášemu i zaščiščéniju.

Bohoródičen: Svjatých svjatája Bohoródice vsepítaja, ožidánije jazýkov, i spasénije vírnych, iz tebé vozsijá izbáviteľ, i žiznodávec i Hospóď, vo spasénije nás pojúščich ťá.

irmós: Uslýšach, Hóspodi, smotrénija tvojehó tájinstvo, razumích ďilá tvojá, i proslávich tvojé Božestvó.

[Písň 5]

irmós: Nóšč ne svitlá nevírnym Christé, vírnym že prosviščénije v sládosti slovés tvojích: sehó rádi k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Za tvojá rabý prodajéšisja Christé, i po laníťi udarénije terpíši, svobóďi chodátajstvenno pojúščym: k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Božéstvennoju tvojéju síloju Christé, némoščiju plotskóju krípkaho nizložíl jesí, i pobidíteľa mjá smérti, Spáse, voskresénijem pokazál jesí.

Bohoródičen: Bóha rodilá jesí Máti čístaja, voploščénnaho iz tebé Bohoľípno vsepítaja: ponéže ne poznála jesí múžeska póla, no ot svjatáho raždáješi Dúcha.

[Ín] irmós: Nóšč ne svitlá nevírnym Christé, vírnym že prosviščénije v sládosti slovés tvojích: sehó rádi k tebí útreňuju, i vospiváju tvojé Božestvó.

Ľistvicu uzrív Jákov, k vysoťí utverždénu, óbrazu naučísja, neiskusobráčnaja tebé: tobóju bo Bóh čelovíkom priobščísja, vsečístaja Vladýčice.

Izbavlénije víčnoje tobóju Ďívo, nýňi obrítše usérdno zovém tí: jéže rádujsja Bohonevístnaja: i tvojím svítom vozrádovavšesja vsepítaja, písňmi ťá pojém.

irmós: O treblažénnoje drévo, na némže raspjásja Christós, cár i Hospóď, ímže padé, drévom preľstívyj, tobóju preľstívsja, Bóhu prihvozdívšusja plótiju, podajúščemu mír dušám nášym.

Tebé prisnopítoje drévo, na némže prostrésja Christós, Jedém chraňáščeje obraščájuščejesja orúžije, kreste ustyďísja: strášnyj že Cheruvím ustupí, na tebí prihvoždénnomu Christú, podajúščemu mír dušám nášym.

Podzémnych síly protívnyja krestá strašátsja, načertájema známenija na vozdúsi, po nemúže chóďat nebésnych i zemnoródnych ródi, koľína prekloňájušče Christú, podajúščemu mír dušám nášym.

Zarjámi netľínnymi jávľsja Božéstvennyj krest, omračénnym jazýkom, zabluždénnym v prélesti, Božéstvennyj svít oblistáv, usvojájet na ném prihvoždénnomu Christú, podajúščemu mír dušám nášym.

Ín. irmós: Prosvitívyj sijánijem prišéstvija tvojehó, Christé, i osvitívyj krestóm tvojím míra koncý, serdcá prosvití, svítom tvojehó Bohorazúmija pravoslávno pojúščich ťá.

Terpínijem mudrovánij múki podjémľachu: i múdrosti súščija v Bózi hlahóľušče tájny, deržáščaho posramíša trí ďívy Bohonósnyja, víroju i jestestvóm svjazújemi.

Rádujetsja pramáti, víďašči pobiždájema ľstívaho, iz Jedéma drévle izhnávšaho sijú, ženámi Bohomúdrymi, Nadéždoju, Víroju i Ľubóviju, Sofíji roždéňmi.

Jadovítaho mučíteleva laskánija izbihóša, i mučénij jázvy vóľno preterpíša čestnýja otrokovícy, tvojéju ľubóviju ujázvľšesja, Christé, i Božéstvennym tvojím račénijem.

Bohoródičen: Veseľátsja nebésnyja síly víďaše ťá, rádujutsja s ními čelovíkov sostojánija: roždestvóm bo sojediníšasja tvojím, Ďívo Bohoródice, jehóže dostójno slávim.

irmós: O treblažénnoje drévo, na némže raspjásja Christós, cár i Hospóď, ímže padé, drévom preľstívyj, tobóju preľstívsja, Bóhu prihvozdívšusja plótiju, podajúščemu mír dušám nášym.

[Písň 6]

irmós: Plávajuščaho v molví žitéjskich popečénij, s korablém potopľájema hrichí, i dušetľínnomu zvírju primetájema, jáko Jóna Christé, vopijú ti: iz smertonósnyja hlubiný vozvedí mja.

Vospomináchu ťá zakľučénnyja vo áďi dúšy, i ostávľšyjasja právednych, i ot tebé spasénija moľáchusja: jéže krestóm Christé, pódal jesí preispódnim, prišéd jáko blahoutróben.

Ko oduševlénnomu tvojemú i nerukotvorénnomu chrámu, razrušénu bývšu stradáňmi, vozzríti páki lík apóstoľskij otčájasja: no páče nadéždy poklóňsja, voskrésša povsjúdu propovída.

Bohoródičen: Neizrečénnaho roždestvá tvojehó vseneporóčnaho óbraz, Ďívo Bohonevístnaja, íže nás rádi, któ ot čelovík skazáti vozmóžet? Jáko Bóh neopísanňi, Slóvo sojedinívsja tebí, plóť iz tebé býsť.

[Ín] irmós: Plávajuščaho v molví žitéjskich popečénij, s korablém potopľájema hrichí, i dušetľínnomu zvírju primetájema, jáko Jóna Christé, vopijú ti: iz smertonósnyja hlubiný vozvedí mja.

Zakónniji ťá óbrazy, i proróčeskaja prorečénija jávi predvozviščáchu, choťáščuju rodíti blahoďíteľa čístaja vsejá tvári, mnohočástňi i mnohoobrázňi blahoďíjstvovavšaho vírno vospivájuščich ťá.

Ustránšahosja drévle navítom čelovikoubíjcy, Adáma pervozdánnaho rájskija božéstvennyja sládosti, neiskusobráčnaja páki vozvelá jesí, róždši íže ot prestuplénija nás izbávivšaho.

irmós: Vódnaho zvírja vo utróbi, dláni Jóna krestovídno rasprostér, spasíteľnuju strásť proobražáše jávi. Ťím tridnéven izšéd, premírnoje voskresénije propisáše, plótiju prihvoždénnaho Christá Bóha, i tridnévnym voskresénijem mír prosvíščšaho.

Stárostiju preklonívsja, i nedúhom oťahčén isprávisja, Jákov rúci preminív, ďíjstvije javľája žiznonósnaho krestá: íbo vétchosť zakónnaho sinóvnaho pisánija novopisá, na sém plótiju prihvozdívyjsja Bóh, i dušehubíteľnyj nedúh lésti othná.

Na júnyja vozložív dláni božéstvennyj Izráiľ, krestovídno hlavý javľáše, jáko staríjšaja sláva, zakonoslužíteli ľúdije. Ťímže podmňívsja táko ispreľstítisja, ne izminí žiznonósnaho óbraza: prevzýdut bo ľúdije Christóvy Bóžiji novoutverždénniji, vopijáchu, krestóm ohraždájemi.

Ín. irmós: Obýde nás posľídňaja bézdna, ňísť izbavľájaj, vminíchomsja jáko óvcy zakolénija, spasí ľúdi tvojá, Bóže náš: tý bo kríposť nemoščstvújuščich i ispravlénije.

Rádujuščesja, vo tvojí, Vladýko, prečístyja dláni vozložíša nadéždy, otrokovícy trí Tróicy kolíčestvom i čislóm počténnyja i pochvaľájemyja.

Sviťáščesja ďívstva dobrótami, múčeničeskimi uvjazéňmi ukrasívšasja, i vinéc suhúb svýše dostójňi prijáša, ot Christá žiznodávca i vseščédraho.

Privedóšasja, Vladýko, v chrám tvój vsích cárstvujuščaho ďívstvennaja sokróvišča čestnája, priobščítisja cárstviju tvojemú: tý bo ťích i svít jesí i vesélije.

Bohoródičen: Rádujutsja o tebí, Ďívo prečístaja, róda nášeho práotcy, Jedém vosprijémše tobóju, jehóže prestuplénijem pohubíša. Tý bo čistá i préžde roždestvá i po roždeství jesí.

irmós: Vódnaho zvírja vo utróbi, dláni Jóna krestovídno rasprostér, spasíteľnuju strásť proobražáše jávi. Ťím tridnéven izšéd, premírnoje voskresénije propisáše, plótiju prihvoždénnaho Christá Bóha, i tridnévnym voskresénijem mír prosvíščšaho.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 7: Ne ktomú deržáva smértnaja vozmóžet deržáti čelovíki: Christós bo sníde sokrušája i razorjája síly jejá. Svjazúem byvájet ád, prorócy sohlásno rádujutsja: predstá, hlahóľušče, spás súščym v véri, izydíte vírniji v voskresénije.

íkos: Vostrepetáša dóľi preispódňaja dnés, ád i smérť jedínaho ot Tróicy: zemľá pokolebásja, vrátnicy že ádovy víďivše ťá užasóšasja: vsjá že tvár so proróki rádujuščisja pojét tebí pobídnuju písň, izbáviteľu Bóhu nášemu, razrušívšemu nýňi smértnuju sílu. Da vosklíknem i vozopiím ko Adámu, i k súščym iz Adáma: drévo sehó páki vvedé, izydíte vírniji vo voskresénije.

[Písň 7]

irmós: Péšč ótrocy ohnepáľnu drévle rosotočášču pokazáša, jedínaho Bóha vospivájušče, i hlahóľušče: prevoznosímyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Drévom umerščvľájetsja Adám, vóleju preslušánije soďílav: poslušánijem že Christóvym páki obnovľájem jésť. Mené bo rádi raspinájetsja Sýn Bóžij, preproslávlennyj.

Tebé voskrésšaho Christé, iz hróba, tvár vsjá vospí: tý bo žízň súščym vo áďi procvíl jesí, mértvym voskresénije, íže vo ťmí, svít preproslávlennyj.

Bohoródičen: Rádujsja dščí Adáma tľínnaho. Rádujsja jedína Bohonevísto. Rádujsja, jéjuže tľá izhnána býsť, jáže Bóha róždši: jehóže molí čístaja, spastísja vsím nám.

[Ín] irmós: Péšč ótrocy ohnepáľnu drévle rosotočášču pokazáša, jedínaho Bóha vospivájušče, i hlahóľušče: prevoznosímyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Preispeščrénu, pozlaščénu útvar ťá imúšču vozľubí sozdátel tvój Ďívo, i Hospóď: prevoznosímyj otcév Bóh i preproslávlen.

Očiščájetsja otrokovíce, úhľ drévle Isáia prijém: znamenáteľňi tvojé roždestvó víďiv, prevoznosímaho otcév Bóha, i preproslávlena.

irmós: Bezúmnoje veľínije mučíteľa zločestívaho ľúdi pokolebá, dýšuščeje preščénije i zlochulénije Bohomérzskoje: obáče trí ótroki ne ustraší járosť zvírskaja, ni óhň sňidájaj, no protivodýšušču rosonósnomu Dúchu, so ohném súšče pojáchu: prepítyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Ot dréva vkusív pérvyj v čelovícich, v tľínije vselísja otveržénijem bo žízni bezčéstňijšim osudívsja, vsemú ródu ťilotľínen ňíkij, jáko vréd nedúha prepodadé: no obrítše zemnoródniji vozzvánije krestnym drévom, zovém: prepítyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Razriší poveľínije Bóžije preslušánije, i drévo prinesé smérť čelovíkom, jéže neblahovrémenno pričástno bývšeje: vo utverždénije že ziló čestnáho. Ottúdu žízni drévo vozbraňájemo bí, jéže razbójniku zlouméršu otvérze, blahorazúmno zovúšču: prepítyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Žezlá objémlet kráj Jósifova, búduščaja zrjá Izráiľ, cárstvija deržávnoje, jáko vozimúščestvit preslávnyj krest projavľája: séj bo pobidonósnaja pochvalá, i svít víroju zovúščym: prepítyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

Ín. irmós: Tebé úmnuju, Bohoródice, péšč razsmotrjáem vírniji, jákože bo ótroki spasé trí prevoznosímyj, mír obnoví, vo črévi tvojém vsecíl, chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Trisijánnoju jedínstva blahodátiju, ozarjájemi jávi ďívy, démonskoje razrušíša tmoneístovstvo, svít triipostásnyj Bohoslóvjašče i pojúšče: chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Na nebesích čertóhi imúšče sviščenósnyja dúšy, so ánhely véselo nýňi likovstvúete, slávu prisnosúščnuju zrjášče, i hlahóľušče: chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Terpilívo jáko ótrocy protivlénije pokazávše, óhň popráša múžestvenno: ťích bo ravnočíslenniji rázum ravnostátnyj Bohonósnyja sťažáša, chváľnaho otcév prísno Bóha i preproslávlennaho.

Bohoródičen: Dajéši, čístaja, ostavlénije prehrišénij vospivájuščym ťá vírno, izbavľájušči napástej, i vsjákaho obstojánija ťá bo nýňi sťažáchom pribížišče, Bohonevístnaja, jáko chváľnaho otcév Bóha rukámi nosívšaja.

irmós: Bezúmnoje veľínije mučíteľa zločestívaho ľúdi pokolebá, dýšuščeje preščénije i zlochulénije Bohomérzskoje: obáče trí ótroki ne ustraší járosť zvírskaja, ni óhň sňidájaj, no protivodýšušču rosonósnomu Dúchu, so ohném súšče pojáchu: prepítyj otcév i nás Bóže, blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: Neopáľnaja ohňú v sináji pričáščšajasja kupiná, Bóha javí medlenojazýčnomu i huhnívomu Moiséovi, i ótroki révnosť Bóžija trí nepreborímyja vo ohní pivcý pokazá: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Prečístyj áhnec slovésnyj za mír zaklán býv, prestávi jáže po zakónu prinosímaja, očístiv sehó kromí prehrišénij jáko Bóh, prísno zovúšča: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Netľínna ne súšči préžde strásti, vosprijátaja ot sozdáteľa plóť náša, po strásti i voskrésniji neprikosnovénna tľíniju ustróisja, i smértnyja obnovľájet, zovúščyja: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Tvojé čistótnoje i vseneporóčnoje, Ďívo, skvérnoje i mérzskoje vselénnyja očísti, i bylá jesí nášeho primirénija k Bóhu viná, prečístaja: ťímže ťá Ďívo vsjá ďilá blahoslovím, i prevoznósim vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Neopáľnaja ohňú v sináji pričáščšajasja kupiná, Bóha javí medlenojazýčnomu i huhnívomu Moiséovi, i ótroki révnosť Bóžija trí nepreborímyja vo ohní pivcý pokazá: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Svítom roždestvá tvojehó, strannoľípno vselénnuju prosvitíla jesí Bohorodíteľnice, súšča bo voístinnu Bóha na objátijach nósiši tvojích, prosviščájušča vírnyja prísno zovúščyja: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Pojém čístaja, blahočéstno tvojé črévo, Bóha vmistívšeje neskazánno voploščájema, dávšaho vsím vírnym Bohorazúmija prosviščénije, prísno zovúščym: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

irmós: Blahoslovíte ótrocy, Tróicy ravnočíslenniji, soďíteľa Otcá Bóha, pójte snizšédšeje Slóvo, i óhň v rósu pretvóršeje, i prevoznosíte vsím žízň podavájuščaho, Dúcha vsesvjátáho, vo víki.

Vozdvizájemu drévu okroplénu króviju voplóščšahosja Slóva Bóha, pójte nebésnyja síly: zemných vozzvánije, prázdnujušče ľúdije, poklonítesja Christóvu krestú, ímže míru vostánije, vo víki.

Zemnoródniji dláňmi, strojítelije blahodáti krest, na némže stojáše Christós Bóh, voznosíte svjaščennoľípno i kopijé, Bóžija Slóva ťílo probódšeje, da víďat jazýcy vsí spasénije Bóžije, slávjašče jehó vo víki.

Božéstvennym sudóm predizbránniji veselítesja, christijánstiji vírniji ľúdije chvalítesja pobidonósnym orúžijem, prijémše ot Bóha krest čestnýj: v sém bo koľína bránej dérzosti íščušče, razsypájutsja vo víki.

Ín. irmós: V peščí ótrocy Izráilevy, jákože v horníľi dobrótoju blahočéstija čisťíje zláta bleščáchusja, hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Ďívy Bohosvítlyja, Víra, Nadéžda, Ľubóv, dobrótoju blahočéstija čisťíje zláta bleščáchusja, hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Sijájuščyja, i svitovídnyja mučénijem projavlénno bývšyja Ďívy, vírniji vospojím hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Vračévstv strujú obíľno, dovóľno, i bohátno ráki strastotérpic istočájut prísno, víroju zovúščym: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Zemľá svjatája bylá jesí, čístaja, žiznonósnyj klás róždšaja, prisnosúščnyja žízni chodátaja Christá, jemúže vsí zovém: blahoslovíte vsjá ďilá Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

irmós: Blahoslovíte ótrocy, Tróicy ravnočíslenniji, soďíteľa Otcá Bóha, pójte snizšédšeje Slóvo, i óhň v rósu pretvóršeje, i prevoznosíte vsím žízň podavájuščaho, Dúcha vsesvjátáho, vo víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Netľínija iskušénijem róždšaja, i vsechitrecú slóvu plóť vzaimodávšaja, Máti neiskusomúžnaja Ďívo Bohoródice: prijátelišče nesterpímaho, seló nevmistímaho ziždíteľa tvojehó, ťá veličájem.

Íže božestvú strásť prilahájuščiji, zaustítesja vsí čuždemúdrenniji: Hóspoda bo slávy plótiju raspjáta, ne raspjáta že jestestvóm božéstvennym, jáko vo dvojú jestestvú jedínaho veličájem.

Íže ťilesém vostániju nevírujuščiji, ko Christóvu šédše hróbu, naučítesja: jáko umerščvléna býsť, i voskrése páki plóť žiznodávca, vo uvirénije posľídňaho voskresénija, na néže upovájem.

Tróičen: Ne Božéstv Tróicu, no ipostásej, nižé jedínicu líc, no božestvá čtúšče, ssicájem že sijú ďíľáščich: slivájem že páki, slijánije derzájuščich na sijú, júže veličájem.

[Ín] irmós Netľínija iskušénijem róždšaja, i vsechitrecú slóvu plóť vzaimodávšaja, Máti neiskusomúžnaja Ďívo Bohoródice: prijátelišče nesterpímaho, seló nevmistímaho ziždíteľa tvojehó, ťá veličájem.

Rádosti nám víčnyja chodátaica i vesélija javílasja jesí prisnoďívo otrokovíce, izbáviteľa róždši, ístinoju i Dúchom božéstvennym tohó čtúščich, jáko Bóha izbavľájuščaho.

Pojá Davíd, tvój práotec, prečístaja, ťá kovčéh imenújet svjatýni božéstvennyja, prejestéstvenňi Bóha vmistívšuju, vo otéčeskich siďáščaho ňídrich, jehóže neprestánno vírniji veličájem.

irmós: Táin jesí, Bohoródice, ráj, nevozďílanno vozrastívšij Christá, ímže kréstnoje živonósnoje na zemlí nasadísja drévo. Ťím nýňi voznosímu, poklaňájuščesja jemú ťá veličájem.

Da vozrádujutsja drevá dubrávnaja vsjá, osvjatívšusja jestestvú ích, ot nehóže iznačála nasadíšasja, Christú rasprostéršusja na drévi. Ťím nýňi voznosímu, poklaňájuščesja jemú, ťá veličájem.

Svjaščénnyj vostá róh, i hlavá vsím Bohomúdrym krést, ímže hríšnych mýslenno stirájutsja róhi vsí. Ťím nýňi voznosímu, poklaňájuščesja jemú, ťá veličájem.

Ín. irmós: Óbraz čístaho roždestvá tvojehó, ohnepalímaja kupiná pokazá neopáľnaja. i nýňi na nás napástej svirípijuščuju uhasíti mólimsja péšč: da ťá, Bohoródice, neprestánno veličájem.

Svítom trisijánnym ispolňájemi, i sijánija Božéstvennaho nýňi nasyščájuščesja, kupnoiménnyja dobroďítelej i toždeiménnyja, Ľubvé, Nadéždi i Víry, nadéždeju i ľubóviju ný i víroju utverdíte.

Da výšňaja kríposť nýňi ukrotít, obderžáščuju búrju jéresi, o strastotérpicy nepobidímiji! I podást vírnym jedinoúmije, prosíte mólim neprestánno dobroďívy.

Nóšč žitijá vsemúdryja prešédše, déň postihóste nevečérnij, múčeničeski veseľáščesja, i ďívstvenno chváľaščesja blahodátiju, i Božéstvennaho cárstvija netľínnaho spodobľájemi.

Bohoródičen: O káko Ďíva rodí prisnosúščeje Slóvo i ipostásnoje, sijánija Ótčija ipostási, nášeho blahoďíteľa i Hóspoda, iz nejá voplóščšasja, jehóže dostójno veličájem.

irmós: Táin jesí, Bohoródice, ráj, nevozďílanno vozrastívšij Christá, ímže kréstnoje živonósnoje na zemlí nasadísja drévo. Ťím nýňi voznosímu, poklaňájuščesja jemú ťá veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 7.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Živót i puť, Christós vostáv iz mérvych, Kleópi i Lucí sputešéstvova: ímaže i poznásja vo Emmaúsi, prelomľájaj chľíb: íže dúšy i sérdca horjášča bjáchu, jehdá ťíma hlahólaše na puti, i pisánija skázovaše, jáže preterpí: s nímiže vostá, zovém: javísja že i Petróvi.

Sláva, i nýňi, Krest, chraníteľ vsejá vselénnyja: Krest, krasotá cérkve: Krest, vírnych utverždénije: Krest, ánhelov sláva, i démonov jázva.

(Hlás 7.)

Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny.

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

Hlás 7: Voskrése Christós iz mértvych, razrúš smértnyja úzy: blahovistí zemlé, rádosť véliju, pójte nebesá Bóžiju slávu.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Voskresénije Christóvo víďivše, poklonímsja svjatómu Hóspodu Iisúsu: jedínomu bezhríšnomu.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Christóvu voskreséniju kláňajuščesja ne prestájem: tój bo spásl jésť nás ot bezzakónij nášich, svjatýj Hospóď Iisús, javléj voskresénije.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Čtó vozdámy Hóspodevi o vsích, jáže vozdadé nám? Nás rádi Bóh v čelovícich, za istľívšeje jestestvó Slóvo plóť býsť, i vselísja v ný, k neblahodárnym, blahoďíteľ: k pľínnikom, svobodíteľ: ko íže vo ťmí seďáščym, sólnce právdy: na kresťí, bezstrástnyj: vo áďi, svít: v smérti, živót: Voskresénije, pádšich rádi. K nemúže vozopijím: Bóže náš, sláva tebí.

Stích: Chvalíte jehó v timpáňi i líci, chvalíte jehó vo strúnach i orháňi.

hlás 6. Podóben: Tridnéven: Iďíže stojáša nóhi Christóvy, * místu poklaňájemsja, * vozvyšájušče treblažénnyj krest, * na némže istočísja * króv Vladýčňa, * istočívšaho míru voskresénije.

Stích: Chvalíte jehó v kimváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kimváľich vosklicánija: vsjákoje dychánije da chválit Hóspoda.

Umertvívše strásti plóti * i dúcha, Bohomúdriji, * potščímsja vozvýsitisja ot zemných * v nebésnyj pokój, * krestá vozdvíženijem, * sraspénšesja Vladýci Christú.

Stích: Voznosíte Hóspoda Bóha nášeho, i poklaňájtesja podnóžiju nóhu jehó, jáko svjáto jésť.

Životekúščij iz Božéstvennych rébr * istóčnik jávi iskipí Spásovych, * napajájušč dúšy * víroju poklaňájuščichsja * Božéstvennym jehó strástém, * i krestú, i voskreséniju.

Stích: Bóh že cár náš préžde víka, soďíla spasénije posreďí zemlí.

Priidíte vsí jazýcy, blahoslovénnomu drévu poklonímsja, ímže býsť víčnaja právda: práotca bo Adáma preľstívyj drévom, krestóm preľščájetsja, i pádajet nizvéržen padénijem stránnym, mučíteľstvom oderžávyj cárskoje zdánije: króviju Bóžijeju jád zmijév otmyvájetsja, i kľátva razrušísja osuždénija právednaho, neprávednym sudóm právedniku osuždénu bývšu: drévom bo podobáše drévo iscilíti, i strástiju bezstrástnaho, jáže na drévi razrišíti strásti osuždénnaho. No sláva, Christé carjú, jéže o nás tvojemú múdromu smotréniju, ímže spásl jesí vsích, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Sláva, V. Stichira ev., hlás 5. Ot premúdrych sudéb tvoijch,Christé! * káko Petrú ubo plaščanicami jedíňimi, * dal jesí razumiti tvoje voskresénije: * Lucí že i Kleópi sputešéstvuja, besídoval jesí, * i besídujaj, ne ábije sebé javľáješi * ťímže i ponosím byváješí, * jáko jedín prišéľstvujaj vo Jerusalím, * i ne priobščájajsja íže v konéc sovítam jehó, * no íže vsjá k sozdániju póľzí strojáj, * i jáže o tebí proróčestvija otkrýl jesí, * í vnehdá blahosloviti chľíb, poználsja jesí imí, * ichže i préžde tohó sérdca k poznániju tvojemú raspalástasja: * iže učenikóm sobránnym užé jásno propovídasta tvojé voskresénije, * ímže pomiluj nas.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir, * v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa, * kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj, * Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, * v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, * naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.