Večiereň 3.12.
Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. )
I mý: Amíň.
Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.
Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.
Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)
Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.
I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.
Hóspodi, pomíluj. (3x)
Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.
I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.
Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.
Amíň.
Hóspodi, pomíluj. (6x)
Hóspodi, pomíluj. (6x)
Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.
I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.
Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.
Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.
Psalóm 103.
Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.
Sláva, i nýňi:
Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)
Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.
Molítva pérvaja.
Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.
Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Molítva vtorája.
Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.
Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Molítva trétija.
Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.
Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Molítva četvértaja.
Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.
Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.
Molítva pjátaja.
Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.
Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Molítva šestája.
Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.
Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.
Molítva sedmája.
Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.
Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Molítva osmája.
Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.
Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:
Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )
Mírom Hóspodu pomólimsja.
Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)
O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.
O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.
O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.
O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.
O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.
O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.
O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.
O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.
O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.
O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.
Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.
Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.
Lík: Tebí, Hóspodi.
Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.
Lík: Amíň.
Písň stepénej, 119
Ko Hóspodu, vnehdá skorbíti mí, vozzvách, * i uslýša mjá.
Hóspodi, izbávi dúšu mojú * ot ustén neprávednych i ot jazýka ľstíva.
Čtó dástsja tebí, * ilí čtó priložítsja tebí k jazýku ľstívú?
Stríly síľnaho izoščrény, * so úhľmi pustýnnymi.
Uvý mňí, jáko prišéľstvije mojé prodólžisja, * vselíchsja so seléniji Kidárskimi.
Mnóho prišéľstvova dušá mojá, * s nenavíďaščimi míra bích míren:
Jehdá hlahólach ím, * borjáchu mjá túne.
Písň stepénej, 120
Vozvedóch óči mojí v hóry, * otňúduže priídet pómošč mojá.
Pómošč mojá ot Hóspoda, * sotvóršaho nébo i zémľu.
Ne dážď vo smjaténije nohí tvojejá, * nižé vozdrémlet chraňáj ťá,
sé ne vozdrémlet, * nižé úsnet chraňáj Izráiľa.
Hospóď sochranít ťá, * Hospóď pokróv tvój na rúku desnúju tvojú.
Vo dní sólnce ne ožžét tebé, * nižé luná nóščiju.
Hospóď sochranít ťá ot vsjákaho zlá, * sochranít dúšu tvojú Hospóď.
Hospóď sochranít vchoždénije tvojé * i ischoždénije tvojé, ot nýňi i do víka.
Písň stepénej, 121
Vozveselíchsja o rékšich mňí: * v dóm Hospódeň pójdem.
Stojášče bjáchu nóhi náša * vo dvórich tvojích, Jerusalíme.
Jerusalím zíždemyj jáko hrád, * jemúže pričástije jehó vkúpi.
Támo bo vzydóša koľína, koľína Hospódňa, * sviďínije Izráilevo, ispovídatisja ímeni Hospódňu.
Jáko támo sidóša prestóli na súd, * prestóli v domú Davídovi.
Voprosíte že jáže o míri Jerusálima: * i obílije ľúbjaščym ťá.
Búdi že mír v síľi tvojéj * i obílije v stolposťinách tvojích.
Rádi brátij mojích i blížnich mojích * hlahólach úbo mír o tebí.
Dómu rádi Hóspoda Bóha nášeho * vzyskách blahája tebí.
Písň stepénej, 122
K Tebí vozvedóch óči mojí, * živúščemu na nebesí.
Sé jáko óči ráb v rukú hospódij svojích, * jáko óči rabýni v rukú hospoží svojejá,
táko óči náši ko Hóspodu Bóhu nášemu, * dóndeže uščédrit ný.
Pomíluj nás, Hóspodi, pomíluj nás, * jáko po mnóhu ispólnichomsja uničižénija:
Najpáče napólnisja dušá náša ponošénija hobzújuščich * i uničižénija hórdych.
Písň stepenej, 123
Jáko ášče ne Hospóď by býl v nás, * da rečét úbo Izráiľ:
Jáko ášče ne Hospóď by býl v nás, vnehdá vostáti čelovíkom na ný, * úbo živých požérli býša nás:
Vnehdá prohňívatisja járosti ích na ný, * úbo vodá potopíla by nás.
Potók préjde dušá náša, * úbo préjde dušá náša vódu nepostojánnuju.
Blahoslovén Hospóď, * Íže ne dadé nás v lovítvu zubóm ích.
Dušá náša, jáko ptíca izbávisja ot síti lovjáščich: * síť sokrušísja, i mý izbávleni býchom.
Pómošč náša vo ímja Hóspoda, * sotvóršaho nébo i zémľu.
Sláva, i nýňi:
Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)
Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:
Písň stepénej, 124
Naďíjuščijisja na Hóspoda, jáko horá Sijón: * ne podvížitsja vo vík živýj vo Jerusalími.
Hóry ókrest jehó, * i Hospóď ókrest ľudéj Svojích ot nýňi i do víka.
Jáko ne ostávit Hospóď žezlá hríšnych na žrébij právednych, * jáko da ne prostrút právedniji v bezzakónija rúk svojích.
Ublaží, Hóspodi, blahíja * i právyja sérdcem.
Ukloňájuščyjasja že v razvraščénija otvedét Hospóď * s ďílajuščimi bezzakónije: mír na Izráiľa.
Písň stepénej, 125
Vnehdá vozvratíti Hóspodu pľín Sióň, * býchom jáko uťíšeni.
Tohdá ispólnišasja rádosti ustá náša i jazýk náš vesélija, tohdá rekút vo jazýcich: * vozvelíčil jésť Hospóď sotvoríti s ními.
Vozvelíčil jésť Hospóď sotvoríti s námi: * býchom veseľáščesja.
Vozvratí, Hóspodi, pľinénije náše, * jáko potóki júhom.
Síjuščiji slezámi, * rádostiju póžnut.
Choďáščiji choždáchu i plákachusja, metájušče símena svojá, * hrjadúšče že priídut rádostiju, vzémľuše rukojáti svojá.
Písň stepénej, 126
Ášče ne Hospóď sozíždet dóm, * vsúje trudíšasja zížduščiji.
Ášče ne Hospóď sochranít hrád, * vsúje bďí strehíj.
Vsúje vám jésť útrenevati, vostánete po siďíniji, * jadúščiji chľíb boľízni, jehdá dást vozľúblennym svojím són.
Sé dostojánije Hospódne sýnove, * mzdá plóda črévňaho.
Jáko stríly v rucí síľnaho, * táko sýnove ottrjasénnych.
Blažén, íže ispólnit želánije svojé ot ních. * Ne postyďátsja, jehdá hlahóľut vrahóm svojím vo vraťích.
Písň stepénej, 127
Blažéni vsí bojáščijisja Hóspoda, * choďáščiji v putéch Jehó.
Trudý plodóv rúk Tvojích sňísi: * blažén jesí, i dobró tebí búdet.
Žená tvojá, jáko lozá, * plodovíta v stranách dómu tvojehó:
Sýnove tvojí, jáko novosaždénija másličnaja, * ókrest trapézy tvojejá.
Sé táko blahoslovítsja čelovík * bojájsja Hóspoda.
Blahoslovít ťá Hospóď ot Sijóna, * i úzriši blahája Jerusalíma vsjá dní životá tvojehó.
I úzriši sýny synóv tvojích: * mír na Izráiľa.
Písň stepénej, 128
Mnóžiceju brášasja so mnóju ot júnosti mojejá, * da rečét úbo Izráiľ:
mnóžiceju brášasja so mnóju ot júnosti mojejá, * íbo ne premohóša mjá.
Na chrebťí mojém ďílaša hríšnicy, * prodolžíša bezzakónije svojé.
Hospóď práveden * ssičé výja hríšnikov.
Da postyďátsja i vozvraťátsja vspjáť * vsí nenavíďaščiji Sijóna.
Da búdut, jáko travá na zďích na króvlech, * jáže préžde vostoržénija ízsše,
jéjuže ne ispólni rukí svojejá žňáj, * i ňídra svojehó rukojáti sobirájaj,
i ne ríša mimochoďáščiji: blahoslovénije Hospódne na vý, * blahoslovíchom vý vo ímja Hospódne.
Sláva, i nýňi:
Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)
Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:
Písň stepénej, 129
Iz hlubiný vozzvách k Tebí, Hóspodi, * Hóspodi, uslýši hlás mój.
Da búdut úši Tvojí vnémľušči * hlásu molénija mojehó.
Ášče bezzakónija názriši, Hóspodi, Hóspodi, któ postojít? * Jáko u Tebé očiščénije jésť.
Ímene rádi Tvojehó poterpích Ťá, Hóspodi, * poterpí dušá mojá vo slóvo Tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.
Ot stráži útrennija do nóšči, ot stráži útrennija * da upovájet Izráiľ na Hóspoda.
Jáko u Hóspoda mílosť, i mnóhoje u Nehó izbavlénije, * i Tój izbávit Izráiľa ot vsích bezzakónij jehó.
Písň stepénej, 130
Hóspodi, ne voznesésja sérdce mojé, nižé voznesósťisja óči mojí, * nižé chodích vo velíkich, nižé v dívnych páče mené.
Ášče ne smirenomúdrstvovach, no voznesóch dúšu mojú, * jáko otdojénoje na máter svojú, táko vozdási na dúšu mojú.
Da upovájet Izráiľ na Hóspoda, * ot nýňi i do víka.
Písň stepénej, 131
Pomjaní, Hóspodi, Davída * i vsjú krótosť jehó:
jáko kľátsja Hóspodevi, * obiščásja Bóhu Jákovľu:
ášče vnídu v selénije dómu mojehó, * ilí vzýdu na ódr postéli mojejá,
ášče dám són očíma mojíma i víždoma mojíma dremánije, * i pokój skranijáma mojíma,
dóndeže obrjášču místo Hóspodevi, * selénije Bóhu Jákovľu.
Sé slýšachom já vo Jevfráthi, * obritóchom já v poľách dubrávy.
Vnídem v selénija Jehó, * poklonímsja na místo, iďíže stojásťi nózi Jehó.
Voskresní, Hóspodi, v pokój Tvój, * Tý i kivót svjatýni Tvojejá.
Svjaščénnicy Tvojí oblekútsja právdoju, * i prepodóbniji Tvojí vozrádujutsja.
Davída rádi rabá Tvojehó * ne otvratí licé pomázannaho Tvojehó.
Kľátsja Hospóď Davídu ístinoju i ne otvéržetsja jejá: * ot plodá čréva tvojehó posaždú na prestóľi tvojém.
Ášče sochraňát sýnove tvojí zavít mój, * i sviďínija Mojá sijá, ímže naučú já,
i sýnove ích do víka sjádut * na prestóľi tvojém.
Jáko izbrá Hospóď Sijóna, * izvóli i v žilíšče sebí.
Séj pokój mój vo vík víka, * zďí vseľúsja, jáko izvólich í.
Lovítvu jehó blahoslovľájaj blahoslovľú, * níščyja jehó nasýšču chľíby,
svjaščénniki jehó oblekú vo spasénije, * i prepodóbniji jehó rádostiju vozrádujutsja.
Támo vozraščú róh Davídovi, * uhotóvach svitíľnik pomázannomu mojemú.
Vrahí jehó oblekú studóm, * na némže procvitét svjatýňa mojá.
Písň stepénej, 132
Sé čtó dobró, ilí čtó krasnó, * no jéže žíti brátiji vkúpi?
Jáko míro na hlaví, schoďáščeje na bradú, bradú Aaróňu, * schoďáščeje na ométy odéždy jehó,
jáko rosá Ajermónskaja schoďáščaja na hóry Sijónskija, * jáko támo zapovída Hospóď blahoslovénije i živót do víka.
Písň stepénej, 133
Sé nýňi blahoslovíte Hóspoda vsí rabí Hospódni, * stojáščiji v chrámi Hospódni, vo dvórich dómu Bóha nášeho.
V nóščech vozďižíte rúki váša vo svjatája, * i blahoslovíte Hóspoda.
Blahoslovít ťá Hospóď ot Sijóna, * sotvorívyj nébo i zémľu.
Sláva, i nýňi:
Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)
(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:
Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )
Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.
Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)
Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.
Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.
Lík: Tebí, Hóspodi.
Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.
Lík: Amíň.
Hóspodi, vozzvách: hlás 4.
Psalóm 140.
Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**
Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**
Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.
Psalóm 141.
Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.
Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.
Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.
Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.
Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.
Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.
hlás 4. Pod: Zvánnyj svýše: Íže zarjú Bohonačáľňijšaho sijánija prijím * umá čistotóju, * i Božéstvennych slovés * provozvístnik i proznámenateľ, * i prorók Božéstvennyj býv, * ustá Bohodvížimaja javílsja jesí Dúcha: * jáže ot nehó tebí pokazújemaja propovíduja * i skazúja vsím jazýkom * dajémoje spasénije, * i cárstvije Christóvo, vsečéstne. * Jehóže molí * spastí i prosvitíti dúšy náša.
Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.
Íže Bóhoviďínijem sijája dostójno, * i proróčeskim predsidáteľstvom, * i blahodátiju počestvován, Bohodochnovénne, * i Božéstvennaho spodóblen blažénstva, * k preblahómu nýňi derznovénijem tvojím * i mílovanijem oderžím, * moľásja ne prestáj * o íže víroju ťá voschvaľájuščich, * i čtúščich, jáko Bohohlahóliva, * i čéstna i Bohoprijátna, * ot bíd izbáviti, i spastí dúšy náša.
Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.
Tvojehó proróka, * jáko oduševlénna óblaka, pokazál jesí, bezsmértne, * vódu točášča v žízň vo ístinnu víčnuju, * posláv sehó bohátno, * i darováv Dúcha vsesvjatáho, * jedinosúščnaho tebí Otcú vsederžíteľu, * i Sýnu tvojemú, * iz tvojehó suščestvá vozsijávšemu, * ímže prorečé spasíteľnoje prišéstvije * Christá Bóha nášeho, * i jazýkom vsím spasénije provozvistí.
Íny stichíry Bohoródicy, hlás i podóben tójže:
Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.
Íže blahočéstno poklaňájuščyjasja * tvojemú roždestvú, * ot vsjákaho spasáj navíta vrážija, * Bohorodíteľnice vseneporóčnaja, * jáko predstáteľnica vsehó róda nášeho súšči: * ťá bo nýňi pómošč vsí sťažáchom, * pribížišče že i utverždénije, * i chodátaicu ko Vladýci Christú i Hóspodu. * Jehóže molí, darováti mír míru, mólimsja, * i hrichóv razrišénije * pritekájuščym v króv tvój.
Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.
Sé hnojénija obnažáju tebí * duší mojejá, * i pokazúju ľútyja jázvy, * jáže razbójnicy naložíša mňí, * lukávstvija pómysly, * démonskimi smuščéniji: * Vladýčice vseneporóčnaja, * cilíteľa dúš i ťilés róždšaja, * iscilénije tý mi podážď sím, * izlivájušči jeléj milosérdija tvojehó i bláhosti, * k blahorastvoréniju spasénija i zdrávija.
Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.
Ne skrýju okajánnyj ľútych mojích, * jáko vsjá sťažách, jáže nenavídit Bóh: * plóť oskverních i dúch mój, * i úm pomyšléniji nečístymi, * i ďíly i slovesý skvérnymi: * jazýkom osuždáju sohrišájuščich, * sám hóršaja soďiváju, Bohorodíteľnice: * vsích mňí sích dážď ispravlénije, * da, vosklonívsja zláho mojehó obýčaja, * pripádaju i pláčusja, * o níchže zľí soďílach * v žízni mojéj choždénijem.
~~Sláva, i nýňi, Bohoródičen: ~~
Cár nebésnyj za čelovikoľúbije na zemlí javísja, i s čelovíki poživé: ot Ďívy bo čístyja plóť prijémyj. I iz nejá prošédyj s vosprijátijem, jedín jésť Sýn, suhúb jestestvóm, no ne ipostásiju. Ťímže soveršénna tohó Bóha, i soveršénna čelovíka voístinnu propovídajušče, ispovídujem Christá Bóha nášeho: jehóže molí, Máti beznevístnaja, pomílovatisja dušám nášym.
Diákon: Premúdrosť, prósti.
Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.
Diákon: Vónmim.
Jeréj: Mír vsím.
Diákon: Premúdrosť, vónmim.
V pjatňicu večera: Bóže zástupnik mój jesí tý, i mílosť tvojá predvarít mjá.
Stích: Izmí mjá ot vráh mojích Bóže, i ot vostájuščich na mjá, izbávi mjá.
Spodóbi, Hóspodi:
Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.
(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:
Hóspodi, pomíluj. (12x)
Sláva, i nýňi: )
Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.
Lík: Hóspodi, pomíluj.
Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.
Lík: Hóspodi, pomíluj.
Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.
Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)
Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.
Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.
Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.
Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.
Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.
Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.
Lík: Tebí, Hóspodi.
Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.
Lík: Amíň.
Jeréj: Mír vsím
Lík: I dúchovi tvojemú.
Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.
Lík: Tebí, Hóspodi.
Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.
Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.
Lík: Amíň.
Na stichóvňi stichíry,
hlás 8: Múčenicy Hospódni, molíte Bóha nášeho, i isprosíte dušám nášym mnóžestvo ščedrót, i očiščénije mnóhich prehrišénij, mólimsja.
Stích: Blažéni, jáže izbrál i prijál jesí Hóspodi.
Pokójin: Pláču i rydáju, jehdá pomyšľáju smérť, i víždu vo hrobích ležáščuju, po óbrazu Bóžiju sozdánnuju nášu krasotú, bezobráznu i bezslávnu, ne imúščuju vída. Ole čudesé, čtó jéže o nás sijé býsť tájinstvo! Káko predáchomsja tľíniju? Káko priprjahóchomsja smérti? Voístinnu Bóžijim poveľínijem, jákože jésť písano, podajúščaho prestávlšymsja upokojénije.
Stích: Dúšy ích vo blahích vodvorjátsja.
Smérť tvojá Hóspodi, bezsmértija býsť chodátajica: ášče by ne vo hróbi položén býl jesí. Ne by ráj otvérzlsja. Ťímže prestávlšichsja upokój, jáko čelovikoľúbec.
Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Čístaja Ďívo, Slóva vratá, Bóha nášeho Máti, molí spastísja nám.
Táže:
Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa
Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)
Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.
I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.
Hóspodi, pomíluj. (3x)
Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.
I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.
Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.
Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.
Amíň.
Tropár, hlás 2: Proróka tvojehó Sofóniji pámjať, Hóspodi, prázdnujušče: ťím ťá mólim, spasí dúšy náša.
Sláva, i nýňi: Vsja páče smýsla, vsja preslávnaja tvojá Bohoródice tájinstva, čistoťí zapečátanňij, i ďívstvu chranímu, Máti poználasja jesí nelóžna, Bóha róždši ístinnaho; Tohó molí, spastísja dušám nášym.
Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.
Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)
Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.
Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.
Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.
Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.
Lík: Amíň.
Diákon: Premúdrosť.
Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.
Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.
Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.
Jeréj: Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.
Lík: Amíň.
Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.
