Utiereň 16.2.

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (6. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésen, hlás 6: Ánheľskija síly na hróbi tvojém, i strehúščiji omertvíša: i stojáše Maríja vo hróbi, íščušči prečístaho ťíla tvojehó. Pľiníl jesí ád, ne iskusívsja ot nehó: srítil jesí Ďívu dárujaj živót. Voskrésýj iz mértvych, Hóspodi sláva tebí. Dvaždy.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Bláhoslovénnuju narekíj tvojú Máter, prišél jesí na strásť vóľnym choťínijem, vozsijáv na kresťí, vzyskáti choťá Adáma, hlahóľa ánhelom: srádujtesja mňí, jáko obrítesja pohíbšaja dráchma, vsjá múdre ustróivyj Bóže náš, sláva tebí.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji, sidálny voskrésny,

hlás 6: Hróbu otvérstu, ádu pláčuščusja, Maríja vopijáše ko skrývšymsja apóstolom: izydíte vinohráda ďílatelije, propovídite voskrésnija slóvo: voskrése Hospóď, podajá mírovi véliju mílosť.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Hóspodi, predstojáše hróbu tvojemú Maríja Mahdalína, i plákaše vopijúšči, vertohrádarja ťá mňášči, hlahólaše: hďí sokrýl jesí véčnyj živót? Hďí položíl jesí, íže na prestóľi cheruvímsťim? Strehúščiji bo sehó, ot strácha omertvíša. Ilí Hóspoda mojehó dadíte mí, ilí so mnóju vozopíjte: íže v mértvych býv, i mértvyja voskresív, sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Prednapisújet Hedeón začátije, i skazújet Davíd roždestvó tvojé Bohoródice: sníde bo jáko dóžď na runó, Slóvo vo črévo tvojé, i prozjablá jesí bez símene, zemlé svjatája, mírovi spasénije, Christá Bóha nášeho, blahodátnaja.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 6: Živót vo hróbi vozležáše, i pečáť na kámeni nadležáše: jáko carjá spjášča vójini strežáchu Christá, i vrahí svojá nevídimo porazívyj, voskrése Hospóď.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Prednapisújet Jóna hrób tvój, i skazújet Simeón vostánije božéstvennoje, bezsmértne Hóspodi: sošél bo jesí jáko mértv vo hrób, razrušívyj ádova vratá. Voskrésl že jesí kromí tľínija jáko Vladýka, vo spasénije míra, Christé Bóže náš, prosvitívyj súščyja vo ťmí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Bohoródice Ďívo, molí Sýna tvojehó, vóleju prihvoždénnaho na kresťí, i voskrésšaho iz mértvych Christá Bóha nášeho, spastísja dušám nášym.

Allilúia, 134

Chvalíte ímja Hóspodne, * chvalíte, rabí Hóspoda:

Stojáščiji vo chrámi Hóspodni, * vo dvórich dómu Bóha nášeho.

Chvalíte Hóspoda, jáko Bláh Hóspoď, * pójte ímeni Jehó, jáko dobró:

Jáko Jákova izbrá sebí Hóspoď, * Izráiľa v dostojánije Sebí.

Jáko áz poznách, jáko Vélij Hóspoď, * i Hóspoď náš nad vsími bóhi.

Vsjá, jelíka voschoťí Hóspoď, * sotvorí na nebesí i na zemlí, v morjách i vo vsích bézdnach.

Vozvoďá óblaki ot posľídnich zemlí, * mólniji v dóžď sotvorí, izvoďáj vítry ot sokróvišč Svojích.

Iže porazí pérvency Jehípetskija, * ot čelovíka do skotá.

Poslá známenija i čudesá posreďí Tebé, Jehípte, * na faraóna i na vsjá rabý jehó.

Iže porazí jazýki mnóhi i izbí carí krípki: * Sijóna, carjá Amorréjska, i Oha, carjá Vasánska, i vsjá cárstvija Chanaánska,

i dadé zemľu ích dostojánije, * dostojánije Izráiľu, ľúdem Svojím.

Hóspodi, ímja Tvojé v vík * i pámjať Tvojá v ród i ród:

jáko sudíti ímať Hóspoď ľúdem Svojím, * i o rabích Svojích umólitsja.

Ídoli jazýk, srebró i zláto, * ďíla rúk čelovíčeskich.

Ustá ímut, i ne vozlahóľut, óči ímut, i ne úzrjat, * úši ímut, i ne uslýšat, nižé bo jésť dúch vo usťích ích.

Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá.

Dóme Izrájilev, blahoslovíte Hóspoda, dóme Aaróň, blahoslovíte Hóspoda,* dóme Levíjin, blahoslovíte Hóspoda.

Bojáščijisja Hóspoda, blahoslovíte Hóspoda. * Blahoslovén Hóspoď ot Sijóna, živýj vo Jerusalími.

Allilúia 135

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu bohóv, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Hóspodevi hóspodej, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu čudesá vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu nebesá rázumom, * jáko v vík mílosť Jehó.

Utverdívšemu zémľu na vodách, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sotvóršemu svitíla vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Sólnce vo óblasť dné, * jáko v vík mílosť Jehó.

Lunú i zvízdy vo óblasť nošči, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu Jehípta s pérvency jehó, * jáko v vík mílosť Jehó,

i izvédšemu Izrájilja ot sredý ích, * jáko v vík mílosť Jehó.

Rukóju krípkoju i mýšceju vysókoju, * jáko v vík mílosť Jehó.

Razďíľšemu Čermnóje móre v razďilenija, * jáko v vík mílosť Jehó.

I provédšemu Izrájiľa posreďí jehó, * jáko v vík mílosť Jehó.

I istrjásšemu faraóna i sílu jehó v móre Čermnóje, * jáko v vík mílosť Jehó.

Provédšemu ľudi Svojá v pustýni, * jáko v vík mílosť Jehó.

Porazívšemu carí vélija, * jáko v vík mílosť Jehó,

i ubívšemu carí krípkija, * jáko v vík mílosť Jehó:

Sijóna, carjá Amorréjska, * jáko v vík mílosť Jehó,

i Oha, carjá Vasánska, * jáko v vík mílosť Jehó.

I dávšemu zémľu ích dostojánije, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dostojánije Izrajiľu, rabú Svojemú, * jáko v vík mílosť Jehó.

Jáko vo smiréniji nášem pomjanú ný Hóspoď, * jáko v vík mílosť Jehó.

I izbávil ný jésť ot vrahóv nášich, * jáko v vík mílosť Jehó.

Dajáj píšču vsjákoj plóti, * jáko v vík mílosť Jehó.

Ispovídajtesja Bóhu Nebésnomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Davídu jeremíjem, 136

Na rikách Vavilónskich, támo sidóchom i plákachom, * vnehdá pomjanúti nám Sijóna.

Na vérbijich posreďí jehó * obísichom orhány náša.

Jáko támo voprosíša ný pľínšiji nás o slovesích písnej, i védšiji nás o píniji: * vospójte nám ot písnej Sijónskich.

Káko vospojém písň Hóspodňu * na zemlí čuždéj?

Ášče zabúdu tebé, Jerusalíme, * zabvéna búdi desníca mojá.

Priľpní jazýk mój hortáni mojemú, ášče ne pomjanú tebé, * ášče ne predložú Jerusalima, jáko v načáľi vesélija mojehó.

Pomjaní, Hóspodi, sýny Jedómskija, v déň jerusalímľ hlahoľúščyja: * istoščájte, istoščájte do osnovánij jehó.

Dščí Vavilóňa okajánnaja, blažén iže vozdást tebí vozdajánije tvojé, * jéže vozdalá jesí nám.

Blažén íže ímet * i razbijét mladéncy tvojá o kámeň.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po neporóčnych, ipakoí, hlás 6: Vóľnoju i životvorjáščeju tvojéju smértiju Christé, vratá ádova sokrušív jáko Bóh, otvérzl jesí nám drévnij ráj, i voskrés iz mértvych, izbávil jesí ot tľínija živót náš.

Stepenna hlás 6.

Antifon 1. Na nébo óči mojí vozvoždú k tebí, Slove: uščedri mja, da živú tebí.

Pomíluj nas uničižénnych, ustrojája blahopotrébnyja tvojá sosúdy, Slove.

Sláva, i nýňi: Svjatómu Dúchu vsjakaja vsespasíteľnaja viná: ášče kójemu Sej po dostojániju dchnét, skóri vzémlet, ot zemných vosperjájet, vozraščájet, ustrojájet horí.

Antifon 2. Ášče ne Hóspoď by byl v nas, niktože ot nas protívu vozmóhl by vrážijim bránem odolíti: pobiždájuščiji bo, ot zďi voznósjatsja.

Zubý ich da ne játa búdet dušá mojá, jáko ptenéc, Slove: uvý mňi, káko ímam ot vrahá izbýti, hrichoľubív syj?

Sláva, i nýňi: Svatým Dúchom obožénije vsim, blahovolénije, rázum, mir i blahoslovénije: ravnoďíteľnyj bo jesf Otcú i Slóvu.

Antifon 3. Naďíjuščijisja na Hóspoda vrahóm strášni i vsím dívni: horí bo zrját.

V bezzakónija ruk svoích právedných žrébij, pomóščnika ťa imíja Spase, ne prostirájet.

Sláva, i nýňi: Svjatáho Dúcha deržava na vsích, jemúže výšňaja Voinstva poklaňájutsja, so vsjákim dychánijem dólnym.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 6. Hóspodi, vozdvíhní sílu Tvoju, i prijdí vo jéže spastí nas.

Stích: Pasýj Izráiľa vonmí, nastavľájaj jáko óvča Jósifa.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Premúdrosť, prósti, uslýšim svjatáho jevanhélia. Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Luki svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi, koli Isus voskres iz mertvych, stav sered učenikiv i poviv jim: „Mir vam!“ A oni sja bojali i ostrašeny dumali, že viďať ducha. No vin jim poviv: „Čom ste sja ostrašyli? Prošto taky dumky vchoďať do vašych serdc? Posmoťte na moji ruky i na moji nohy - to ja. Dotuľte sja mene i viďte: bo duch ne mať ťila ani kostej, a jak vidite, ja mam.“ A jak toto poviv, ukazav jim ruky i nohy. A kiď išči od samoj radosti ne virili i čudovali sja, poviv jim: „Ci mate tu dašto zakusiti?“ Podali jomu kus pečenoj ryby i medu od pčol. I vzjav sobi, a jiv pered nima. Poviv jim: „Toto suť slova, kotry ja vam hovoriv, jak jem byv išči z vami, že musiť sja spovniti všytko, što je o mi napisane v Mojsejovim zakoňi, v prorokach i psalmach.“ Tohdy prosvitiv jim rozum, žeby porozumili Pismam. I poviv jim: „Tak je napisane i tak bylo potribne, žeby Christos terpiv a na treťij deň voskres iz mertvych. V joho imeňi sja bude propovidati pokajaňa na odpuščiňa hrichiv všytkym narodam. I začne sja od Jerusalima. A vy toho svidkami. Smoťte, ja pošľu na vas obicjanku moho Otcja. No vy zistaňte v misťi Jerusalimi, poky ne budete oblečeny do sily iz nebes.“ I vyviv jich za misto do Viftaniji, pidňav ruky i blahosloviv jich. A jak jich blahosloviv, odchodiv od nich i vychodiv do neba. Oni sja mu poklonili i z velikov radosťov sja vernuli do Jerusalima. A čerez cilyj čas sja strimovali v cerkvi, proslavľali i chvalili Boha. Amiň.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésen. Hlás 6.

[Písň 1]

irmós: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ, po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema, Bóhu pobídnuju písň pojím, vopijáše.

Pripív: Sláva Hóspodi, svjatómu voskreséniju tvojemú.

Rasprostértyma dláňma na kresťí, Otéčeskaho ispólnil jesí blahovolénija, blahíj Iisúse, vsjáčeskaja. Ťímže pobídnuju písň tebí vsí pojím.

Stráchom k tebí jáko rabýňa, smérť poveľína pristupí Vladýci životá, tóju podajúščemu nám bezkonéčnyj živót i voskresénije.

Bohoródičen: Svojehó prijémši soďíteľa, jáko sám voschoťí, ot bezsímennaho tvojehó čréva, páče umá voploščájema, čístaja, tvárej voístinnu javílasja jesí Vladýčica.

Ín kanón, krestovoskresen.

[Písň 1]

irmós: Volnóju morskóju, skrývšaho drévle honíteľa mučíteľa, pod zemléju skrýša, spasénnych ótrocy: no mý jáko otrokovícy, Hóspdevi pojím, slávno bo proslávisja.

Sudílišču Pilátovu predstojít choťá bezzakónnomu sudú, jáko sudím sudijá, i ot rukí neprávdy po licú zaušájetsja Bóh, jehóže trepéščut zemľá, i nebésnaja.

Prostérl jesí božéstvenniji dláni tvojí Spáse, na prečísťim tvojém i živonósňim kresťí: i sobrál jesí jazýki v poznánije tvojé Vladýko, poklaňájuščyjasja Hóspodi, slávnomu tvojemú raspjátiju.

Ín kanón presvjaťíj Bohoródici, [jehóže kraestróčije: Máti Bóžija, nezavístnuju mí dážď blahodáť. ]

irmós: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ, po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema, Bóhu pobídnuju písň pojím, vopijáše.

Pričáščšisja Jéva sadú, preslušánnaho brášna, kľátvu vvedé: no sijú razríšila jesí čístaja, blahoslovénija načátok Christá róždši.

Jáže bísera ot božéstvennyja mólniji Christá róždši, strastéj mojích mhlú, i prehrišénij smuščénije čístaja, razžení svítom tvojejá svítlosti.

Kanón, tvorénije hospodína Jósifa.

Hlás 2: Písň 1:

irmós: Moiséjskuju písň vosprijímši vozopíj dušé: pomóščnik i pokrovíteľ býsť mňí vo spasénije: séj mój Bóh, i proslávľu jehó.

Iisúse Bóže, kájuščasja prijimí nýňi i mené, jáko blúdnaho sýna, vsé žitijé v ľínosti žívša, i tebé prohňívavša.

Jéže mí dál jesí préžde, zľí rastočích božéstvennoje bohátstvo, udalíchsja ot tebé, blúdno žív: blahoutróbne ótče, prijimí úbo i mené obraščájuščasja.

Sláva: Objátija nýňi otéčeskaja prostér, prijimí Hóspodi i mené, jákože blúdnaho, vseščédre, jáko da blahodárno proslávľu ťá.

Bohoródičen: Na mňí Bóže, vsjú pokazáv blahostýňu, prézri mojích mnóžestvo sohrišénij, jáko blahoďíteľ, božéstvennymi Mátere tvojejá moľbámi.

Katavásiji že pojém irmosý kanóna. Moiséjskuju písň vosprijímši vozopíj dušé: pomóščnik i pokrovíteľ býsť mňí vo spasénije: séj mój Bóh, i proslávľu jehó.

[Písň 3]

irmós: Ňísť svját, jákože tý Hóspodi Bóže mój, voznesýj róh vírnych tvojích bláže, i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Bóha raspinájema plótiju zrjášči tvár rastajavášesja stráchom: no soderžítelnoju dlániju nás rádi raspjátaho, krípko deržíma bí.

Smértiju smérť razoréna ležít okajánnaja bez dychánija: životá bo ne terpjášči božéstvennaho priražénija, umerščvľájetsja krípkij, i dárujetsja vsím voskresénije.

Bohoródičen: Božéstvennaho roždestvá tvojehó čístaja, vsjákij jestestvá čín prevoschódit čúdo: Bóha bo prejestéstvenňi začalá jesí vo črévi, i róždši prebyváješi prísno Ďíva.

[Ín] irmós: Tebé na vodách povísivšaho, vsjú zémľu neoderžímo, tvár víďivši na lóbňim vísima úžasom mnóhim sodrohášesja, ňísť svját, rázvi tebé Hóspodi, vzyvájušči.

Vo hróbi tridnévstvovavyj voskresíl jesí životvorjáščim vostánijem tvojím préžde umerščvlénnyja, i osuždénija razrišívšesja rádostno veseľáchusja, sé izbavlénije prišél jesí Hóspodi, vzyvájušče.

Sláva tvojemú vostániju Spáse náš, jáko nás ot áda tľínija, i smérti izbávil jesí jáko vsesílen, i pojúšče hlahólem: ňísť svját rázvi tebé Hóspodi čelovikoľúbče.

[Ín] irmós: Ňísť svját, jákože tý Hóspodi Bóže mój, voznesýj róh vírnych tvojích bláže, i utverdívyj nás na kámeni ispovídanija tvojehó.

Tľínnuju mojú plóť i smértnuju, vsečístaja Bohomáti, iz čréva tvojehó neskazánno prijém blahíj, i obeztľíniv sijú, víčňi sebí svjazál jésť.

Bóha voploščájema iz tebé zrjášče Ďívo, užasáchusja stráchom lícy ánheľstiji, i jáko Máter Bóžiju nemólčnymi písňmi ťá počitájut.

irmós: Neplódstvovašij mój úm, plodonósen Bóže pokaží mi, ďílateľu dóbrych, nasadíteľu blahích, blahoutróbijem tvojím.

Vés vňí býv sebé, umovrédno priľipíchsja strastéj obritátelem: no prijimí mjá Christé, jákože blúdnaho.

Blúdnaho hlásu porevnováv, vopijú: sohriších, ótče, jákože ónaho úbo, i mené obimí nýňi, i ne otríni mené.

Sláva: Objátija tvojá prostér Christé, mílostivno prijimí mjá, ot straný dáľnyja hrichá i strastéj obraščájuščasja.

Bohoródičen: Dóbraja v ženách, obohatí i mené dóbrych vídy, hrichí mnóhimi obniščávšaho čístaja, jáko da slávľu ťá.

irmós: Neplódstvovašij mój úm, plodonósen Bóže pokaží mi, ďílateľu dóbrych, nasadíteľu blahích, blahoutróbijem tvojím.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sidálen, hlás 1. Podóben: Hrób tvój: Objátija Ótča otvérsti mí potščísja, blúdno iždích mojé žitijé, na bohátstvo neiždivájemoje vzirájaj ščedrót tvojích Spáse, nýňi obniščávšeje mojé sérdce ne prézri. Tebí bo Hóspodi, vo umiléniji zovú: sohriších, Ótče, na nébo i pred tobóju.

Sláva, tójže. I nýňi, Bohoródičen. Podóben: Beznevístnaja čístaja Bohoródice Ďívo, jedína vírnych predstáteľnice i pokróve, bíd i skorbéj, i ľútych obstojánij, vsích svobodí, na ťá nadéždy otrokovíce imúščich, i dúšy náša spasí božéstvennymi molítvami tvojími.

[Písň 4]

irmós: Christós mojá síla, Bóh i Hospóď, čéstnája cérkov Bohoľípno pojét vzyvájušči, ot smýsla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Drévo procviló jésť Christé, ístinnyja žízni: krest bo vodruzísja, i napojén býv króviju i vodóju ot netľínnaho tvojehó rebrá, živót nám prozjabé.

Ne ktomú zmíj mňí lóžňi obožénije podlahájet: Christós bo Bohoďílateľ čelovíčeskaho jestestvá, nýňi nevozbránno stezjú životá mňí otvérze.

Bohoródičen: Jáko voístinnu neizviščánna i nepostižíma, jáže tvojehó Bohoľípnaho Bohoródice súť roždestvá, súščym na zemlí i na nebesí, prisnoďívo, táinstva.

[Ín] irmós: Na kresťí tvojé božéstvennoje istoščánije províďa Avvakúm, užássja vopijáše: Tý síľnych presíkl jesí deržávu Bláže, priobščájasja súščym vo áďi, jáko vsesílen.

Čéstnýj krest tvój počitájem, i hvózdi Christé, i svjatóe kopijé s tróstiju, vinéc íže ot térnij, ímiže ot ádova istľínija izbávichomsja.

Hrób Spáse ťá podját vóleju mértva o nás jávľšahosja, no nikákože vozmóže Slóve, uderžáti: jáko Bóh bo voskrésl jesí, spasája ród náš.

[Ín] irmós: Christós mojá síla, Bóh i Hospóď, čéstnája cérkov Bohoľípno pojét vzyvájušči, ot smýsla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Pojém prečístaja tebé vseneporóčnuju, íže tobóju spásšijisja, i blahočéstno pojúšče vzyvájem: blahoslovénna, jáže Bóha prisnoďívo róždšaja.

Svít nezachodímyj Ďívo rodilá jesí, súščym vo ťmí žitijá, plótiju sviťášč vseblažénnaja, i pojúščym ťá, rádosť prisnoďívo istočíla jesí.

irmós: Jéže ot Ďívy tvojé roždestvó prorók predzrjá, vozpropovídaše vopijá: slúch tvój uslýšach i ubojáchsja: jáko ot júha, i iz horý svjatýja, priosinénnyja prišél jesí Christé.

Bohátstvo blahích, jéže dál mí jesí nebésnyj Ótče, rastočích zľí, stránnym hráždanom poraboščén. ťímže vopijú ti: sohriších tí, prijimí mjá jáko blúdnaho drévle, prostér objátija mňí tvojá.

Vsjákoj zlóbi porabótichsja, priníknuv okajánno strastéj ďílatelem, i sebé vňí bých nesmotrénijem, uščédri mjá Spáse, prenebésnyj Ótče, pribihájušča ko mnóhim tvojím ščedrótam.

Sláva: Vsjákaho studá ispólnichsja, ne smíja vozzríti na vysotú nebésnuju: íbo bezslovésno priníknuv hrichú, nýňi že obráščsja vopijú umilénijem: sohriších tí, prijimí mjá vsecarjú.

Bohoródičen: Čelovíkom pómošče, upovánije tvérdoje vsím christijánom, pribížišče čístaja spasájemym: spasí mjá Ďívo, Máternimi tvojími moľbámi, i búduščija žízni spodóbi.

irmós: Jéže ot Ďívy tvojé roždestvó prorók predzrjá, vozpropovídaše vopijá: slúch tvój uslýšach i ubojáchsja: jáko ot júha, i iz horý svjatýja, priosinénnyja prišél jesí Christé.

[Písň 5]

irmós: Bóžijim svítom tvojím bláže, útreňujuščich tí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťá víďiti Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Ustupájut mňí Cheruvímy nýňi, i plámennoje orúžije, Vladýko, pleščí mňí dajét, ťá víďivše Slóve Bóžij ístinnaho Bóha, razbójniku púť sotvóršaho v ráj.

Ne ktomú bojúsja, jéže v zémľu Vladýko Christé vozvraščénija: tý bo ot zemlí mjá vozvél jesí zabvénna, blahoutróbija rádi mnóhaho, k vysoťí netľínija voskresénijem tvojím.

Bohoródičen: Íže Bohoródicu ťá ot duší, Vladýčice míra blahája, ispovídajuščich spasí: tebé bo predstáteľstvo nepoborímoje ímamy, ístinnuju Bohorodíteľnicu.

[Ín] irmós: Bohojavlénija tvojehó Christé, k nám mílostivno bývšaho, Isáija svít víďiv nevečérnij iz nóšči útrenevav vzyváše: voskrésnut mértviji, i vostánut súščiji vo hrobích, i vsí zemnoródniji vozrádujutsja.

Sňídiju dréva vo Jedémi prelstívyjsja v tľú popolzé rodonačáľnik, preslúšavyj Hóspodi zápovidi tvojá preblahíj: no sehó krestóm páki vozvél jesí v pérvuju dobrótu, poslušlív Otcú Spáse bývyj.

Tvojéju smértiju bláže, smérti potrebísja deržáva, istóčnik žízni nám istočí, i bezsmértije darovásja: sehó rádi pohrebéniju tvojemú i voskreséniju víroju poklaňájemsja, ímže jáko Bóh mír vés prosvitíl jesí.

[Ín] irmós: Bóžijim svítom tvojím bláže, útreňujuščich tí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťá víďiti Slóve Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Čistotóju vozsijávši svítlo božéstvennoje prebyvánije Vladýki vsepítaja bylá jesí. Tý bo jedína Máti Bóžija javílasja jesí, vo objátijich jáko mladénca sehó nosívši.

Nosjášči dobrótu úmnuju, krasňíjšija tvojejá duší, nevísta Bóžija bylá jesí, zapečátstvovana ďívstvom čístaja, i svítom čistotý mír prosviščájušči.

irmós: Nóšči prešédšej, priblížisja déň i svít míru vozsijá: sehó rádi chváľat ťá ánheľstiji číni, i slavoslóvjat ťá vsjá vsjáčeskaja.

Porabótichsja hráždanom stránnym, i v stranú tletvórnuju otidóch, i ispólnichsja studá: nýňi že obraščájasja zovú ti ščédre, sohriších.

Otéčeskaja tvojá bahoutróbija nýňi otvérzi mí, ot zlých obratívšusja, nebésnyj Ótče, i ne otríni mené, imíjaj premnóhuju mílosť.

Sláva: Ne smíju vozzríti horí na vysotú, bez čislá Christé prohňívav ťá: no vídyj tvojá ščedróty mílostivnyja, vzyváju: sohriších tí, očísti, i spasí mjá.

Bohoródičen: Vsesvjatája Ďívo blahodátnaja, očiščénije vsím róždšaja, mojích sohrišénij ťážkoje brémja tvojími molítvami oblehčí.

irmós: Nóšči prešédšej, priblížisja déň i svít míru vozsijá: sehó rádi chváľat ťá ánheľstiji číni, i slavoslóvjat ťá vsjá vsjáčeskaja.

[Písň 6]

irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: vozvedí ot tlí živót mój, mnohomílostive.

Raspinájem Vladýko, hvozďmí úbo kľátvu júže na nás potrebíl jesí: kopijém že probodájem v rebró, Adámovo rukopisánije rasterzáv, mír svobodíl jesí.

Adám nizvedésja, léstiju zapját býv, ko ádovi própasti: no íže jestestvóm, Bóh že i mílostiv, sšél jesí na vzyskánije, i na rámu ponés, sovoskresíl jesí.

Bohoródičen: Prečístaja Vladýčice, róždšaja čelovíkom kórmčiju Hóspoda, strastéj mojích nepostojánnoje i ľútoje utolí smuščénije, i tišinú podážď sérdcu mojemú.

[Ín] irmós: Ját býsť, no ne uderžán v pérsech kítovych Jóna: Tvój bo óbraz nosjá, stradávšaho, i pohrebéniju dávšahosja, jáko ot čertóha ot zvírja izýde, prihlašáše že kustodíji, chraňáščiji sujétnaja i lóžnaja, mílosť sijú ostávili jesté.

Christoubíjca i prorokoubíjca býsť jevréjskoje mnóžestvo: jáko bo proróki drévle ístiny súščyja tájnyja lučý, ubíti ne ubojásja: síce i nýňi Hóspoda, jehóže propovídachu oní tohdá, závistiju vlekómi ubíša. No nám býsť živót umerščvlénije jehó.

Ját býl jesí, no ne uderžán Spáse vo hróbi, ášče bo i vóleju vkusíl jesí smérti Slóve, no voskrésl jesí jáko Bóh bezsmérten, sovozdvíhnuvyj úzniki súščyja vo áďi, i rádosť ženám vmísto pečáli préžnija, páki preminívyj.

[Ín] irmós: Žitéjskoje móre vozdvizájemoje zrjá napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: vozvedí ot tlí živót mój, mnohomílostive.

Velíkij prednapisá vo prorócich Moiséj ťá, kovčéh, i trapézu, i svíščnik, i rúčku, obrázno naznámenuja voploščénije, jéže iz tebé výšňaho, Máti Ďívo.

Umerščvľájetsja smérť, i tľínije upražňájetsja Adámova osuždénija, o Vladýčice! Plodú tvojemú prirazívšejesja: žízň bo rodilá jesí, ot istľínija izbavľájuščuju pojúščich ťá.

irmós: Vo hlubiňí hrichóvňij sodéržim jésm Spáse, i v pučiňí žitéjsťij oburevájem: no jákože Jónu ot zvírja, i mené ot sterastéj vozvedí, i spasí mjá.

Hlubiná sohrišénij soderžít mjá prísno, i trevolnénije hrichóv pohružájet mjá: okormí mjá ko pristánišču žízni, Christé Bóže, i spasí mjá carjú slávy.

Bohátstvo otéčeskoje rastočích ľúťi, i obniščáv studá ispólnichsja, poraboščén neplódnymi pomyšléňmi. Ťímže tí vopijú: čelovikoľúbče uščédri, i spasí mjá.

Sláva: Hládom istájavša vsjákich bláh, i ustranívšasja ot tebé vseblahíj, uščédri obraščájuščasja mjá nýňi: i spasí Christé, pojúšča tvojé čelovikoľúbije.

Bohoródičen: Spása i Vladýku róždšaja Christá, spasénija mjá otrokovíce spodóbi, obniščávša ot vsjákich bláh, Ďívo čístaja, da pojú tvojá velíčija.

irmós: Vo hlubiňí hrechóvňij soderžím jésm Spáse, i v pučíňi žitéjsťij oburevájem: no jákože Jónu ot zvírja, i mené ot strastéj vozvedí, i spasí mjá.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 3. Podóben: Ďíva dnés: Otéčeskija slávy tvojejá udalíchsja bezúmno, v zlých rastočív jéže mí prédal jesí bohátstvo. Ťímže tí blúdnaho hlás prinošú: sohriších pred tobóju Ótče ščédryj, prijimí mjá kájuščasja, i sotvorí mjá jáko jedínaho ot najémnik tvojích.

íkos: Spásu nášemu na vsják déň učášču svojím hlásom, pisánija uslýšim o blúdnom, i cilomúdrennom páki. I sehó víroju podražájem dóbroje pokajánije, víduščemu tájnaja vsích, smirénijem sérdca vozzovém sohrišíchom tí Ótče ščédryj, i nikohdáže dostójni jesmý nareščísja čáda, jákože préžde. No jáko jestestvóm sýj čelovikoľubív, tý prijimí, i sotvorí mjá jáko jedínaho ot najémnik tvojích.

I byvájet čténije préžde sinaksarjá v minéji: tákže v trijódi po čínu.

Stichí: Bludník ášče któ jésť jáko áz, derzáj, hrjadí:

Bóžijich bo ščedrót vsím otvérzesja dvér.

V síj déň blúdnaho sýna vozzvánije prázdnujem, jéže božéstvenniji otcý náši vtoróje v trijódi učiníša, viný rádi sicevýja. Ponéže bo súť ňícyji mnóhaja bezmístnaja v sebí svídušče, blúdňi že ziló ot júnaho vózrasta živúšče, i pijánstvy, i nečistotámi upražňájuščesja, i vo hlubinú zlých síce vpádše, vo otčájanije prichóďat, jéže úbo roždénije jésť hórdosti: i otsjúdu k popečéniju dobroďíteli nikákože prichodíti choťát, i zlých úzy predlahájušče, ťímže i hóršim zlým prísno vpádajut. Čelovikoľúbno i otéčeski svjatíji otcý, i k takovým čelovíkom imúšče, i otvestí ot otčájanija choťášče takovúju prítču zďí po pérvij učiníša, otčájanija strásť iz kórene vosterzájušče, i k dobroďíteli vosprijátiju vozstavľájušče, i čelovikoľúbnaja i preblahája Bóžija bahoutróbija mnóžaje sohrešívšym, blúdnym pokazújušče: jáko ničtóže jésť ot hrichóv, jéže jehó čelovikoľúbnyj rázum pobidít, ot sejá prítči Christóvy sijé predstavľájušče. Dvá úbo sýna súť čelovíka, sírič, Bohočelovíka Slóva, právedniji i hríšniji. Staríjšij úbo jésť, v zápovidech Bóžijich, i vo blahóm jehó prísno prebyvájaj, i nikohdáže ot nehó otstupájaj. Júnyj že, hrích vozľubívyj, i s Bohom soprebyvánija stúdnymi ďíly otrekíjsja, i o ném Bóžije čelovikoľúbije iždív, blúdňi požívyj: jáko jéže po óbrazu cílo ne sobľudájaj, i lukávomu démonu posľídstvovavyj i rabótavyj slasťmí ónaho choťínijem, i ne vozmóh želánije ispólniti. Nesýtnaja bo véšč hrích, sohrivájuščij obýčajem, rádi vrémennaho naslaždénija: jehóže i rožcém upodobľájet, jáko svinijám súščaja píšča. Rožcý bo, pérvije úbo sládko ňíčto predlahájut: posľidí že žestokó ňíčto, i áki plévy byvájut, jáže vesmá sťažá i hrích. Jedvá úbo vozbnúv blúdnyj, jáko hládom dobroďíteli pohibája prichódit ko otcú hlahóľa: ótče, sohriších na nébo i pred tobóju, i ňísm dostóin nareščísja sýn tvój. Tój že prijémlet sehó kájuščasja, ne ponošája, no raskriľájasja i obimája, božéstvennyja i otéčeskija utróby pokazúet. I daét jemú odéždu, síreč, svjatóe kreščénije, i pečáť i obručénije, blahodáť vsesvjatáho Dúcha. K sím že i sapohí, da ne ktomú ot zmíjev i skorpíj ujazvjátsja po Bóhu jehó stopý: no naipáče óňich hlavý sokrušíti vozmóhut. Potóm že prezíľňijšeju rádostiju i teľcá upitánnaho jehó rádi zakalájet, Sýna svojehó jedinoródnaho, Otéc i plóti jehó dajét pričastítisja, i króvi. I ášče čuďásja staríjšij sýn prebezčíslennomu jehó milosérdiju, hlahólet, jelíko úbo i rečé. Čelovikoľúbec že, i ónaho molčáti tvorít, vvoďá tíchimi slovesý, i krótkimi i ľubéznymi: tý vsehdá so mnóju jesí, hlahóľa, i porádovatisja podobáše, i otcú spírstvovati, jáko sýn mój séj mértv bjáše hrichóm préžde, i oživé, raskájavsja o níchže ďíjaše bezslovésnych: i pohíbšij, jáko daléče mí býv obýčajem slastéj, i obrítesja mnóju, milosérdijem svojím postradávšim, i mílostivnym nrávom prizvávšim jehó. Móžet že prítča sijá i k ľúdem jevréjskim, i k nám vzjátisja. Sejá úbo rádi viný i prítča sijá zďí ot svjatých otéc učinísja: vosterzájušči úbo, jákože rečésja, otčájanije i bojázň, jéže dóbrym ďilóm kasátisja: pouščájušči že v pokajánije i raskájanije, íže jáko blúdnaho sohrišívša: jéže úbo i orúžije jésť veličájšeje, vo othnánije soprotívnaho stríl, i pomožénije krípkoje. Neizrečénnym čelovikoľúbijem tvojím Christé Bóže náš pomíluj nás, amíň.

[Písň 7]

irmós: Rosodáteľnu úbo péšč soďíla ánhel prepodóbnym otrokóm, chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije, mučíteľa uviščá vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Rydájuščeje vo strásti tvojéj sólnce, vo mrák oblečésja, i vo dní po vséj Vladýko, zemlí svít pomérče, vopijá: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Oblekóšasja Christé schoždénijem tvojím vo svít preispódňaja, práotec že vesélija ispólň javísja likovstvúja, vzyhrásja vopijá: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Bohoródičen: Tobóju Máti Ďívo, svít vozsijá vséj vselénňij svítlyj: ziždíteľa bo tý vsích rodilá jesí Bóha. Jehóže prosí vsečístaja, nám nizposláti vírnym véliju mílosť.

[Ín] irmós: Neizrečénoje čúdo, v peščí izbávivyj prepodóbnyja ótroki iz plámene, vo hróbi mértv bezdychánen polahájetsja, vo spasénije nás pojúščich: Izbáviteľu Bóže blahoslovén jesí.

O stránnaho óbraza! Izráiľa izbavléj ot rabóty faraónskija, raspinájetsja vóleju ot nehó, i razrišájet veríhi sohrišénij. Jemúže víroju pojém: izbáviteľu Bóže, blahoslovén jesí.

Tebé Spása na lóbňim raspjáša prebezzakónnych ótrocy nečestíviji, vratá mídnaja i verejí slomívšaho, vo spasénije nás pojúščich: izbáviteľu Bóže, blahoslovén jesí.

[Ín] irmós: Rosodáteľnu úbo péšč soďíla ánhel prepodóbnym otrokóm, chaldéji že opaľájuščeje veľínije Bóžije, mučíteľa uviščá vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Júnoš trijéch péšč ne opalí, roždestvó proobrazújuščich tvojé: božéstvennyj bo óhň tebé ne opalív, vselísja v ťá, i vsjá naučí vopíti: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Blážát koncý ťa vsečístaja Máti, jákože proreklá jesí, prosviščájemi svitolúčnymi sijáňmi tvojími, i blahodátiju pojúšče, vopijút: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

irmós: Cheruvímy podražájušče ótrocy v peščí likovstvováchu vopijúšče: blahoslovén jesí Bóže, jáko ístinoju i sudóm navél jesí sijá vsjá hrích rádi nášich, prepítyj, i preproslávlennyj vo vsjá víki.

Sládostem ťilésnym prikloníchsja vseokajánno, i porabótichsja vesmá strástnym izobrítenijem, i stránen bých ot tebé čelovikoľúbče. Nýňi že zovú blúdnaho hlásom: sohriších Christé, ne prézri mené, jáko jedín mílostiv.

Vzyváju, sohriších, nikákože vozzríti derzája na vysotú nebésnuju vsecarjú, jáko v bezúmiji jedín ťá prohňívach, otvérhsja tvojích poveľinij: ťímže jáko jedín blahíj, ne otvérži mené ot tvojehó licá.

Sláva: Apóstol, Hóspodi, i prorók, i prepodóbnych, i čéstných múčenik, i právednych moľbámi prostí mi vsjá, jáže sohriších, prohňívav Christé bláhosť tvojú: jáko da pisnoslóvľu ťá vo vsjá víki.

Bohoródičen: Cheruvím jávľšisja, i Serafím Bohoródice, i vsích svitľíjšaja nebésnych vóinstv, so sími umolí, jehóže voplotíla jesí božéstvennoje Slóvo vseneporóčnaja, beznačáľnaho Otcá, jáko da bláh víčnujuščich vsí spodóbimsja.

irmós: Cheruvímy podražájušče ótrocy v peščí likovstvováchu vopijúšče: blahoslovén jesí Bóže, jáko ístinoju i sudóm navél jesí sijá vsjá hrích rádi nášich, prepítyj, i preproslávlennyj vo vsjá víki.

[Písň 8]

irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí: vsjá bo tvoríši Christé, tókmo jéže choťíti, ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Judéjskija drévle prorokoubíjcy ľúdi, Bohoubíjcy závisť nýňi soďíla, tebé na krest voznésšyja, Slóve Bóžij: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

Nebésnaho krúha ne ostávil jesí, i vo ád sošéd, vsehó sovozdvíhl jesí ležáščaho vo hnójišči Christé čelovíka, ťá prevoznosjášča vo vsjá víki.

Bohoródičen: Ot svíta svitodávca Slóva začalá jesí, i róždši neizrečénno sehó, proslávilasja jesí: Dúch bo v ťá otrokovíce Bóžij vselísja. Ťímže ťá pojém vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Užasnísja bojájsja nébo, i da podvižútsja osnovánija zemlí: sé bo v mertvecích vmiňájetsja vo výšnich živýj, i vo hrób mál stránnoprijémletsja. Jehóže ótrocy blahslovíte, svjaščénnicy vospójte,ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Užasésja vsják slúch, káko výšnij vóleju priíde na zémľu, ádovu kríposť razrušíti krestóm i pohrebénijem, i vsjá vozdvíhnuti zváti: ótrocy blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Prestá ádovo mučíteľstvo, i cárstvo uničižísja próčeje, na kresťí bo na zemlí vodrúzivsja, íže nad vsími Bóh, sehó mohútstvo nizloží. Jehóže ótrocy blahoslovíte, svjaščénnicy vospójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

[Ín] irmós: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žértvu vodóju popalíl jesí: vsjá bo tvoríši Christé, tókmo jéže choťíti, ťá prevoznósim vo vsjá víki.

Pozlaščénoju rízoju jákože carícu Sýn tvój prosvitív zaréju Dúcha, tebé odesnúju sebé postávi prečístaja: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

Íže choťínijem jedínym mír vodruzívyj, ot prečístyja tvojejá utróby plóť vzémlet, svýše sijú nazdáti choťá: jehóže prevoznósim vo vsjá víki.

irmós: V kupiňí Moiséju Ďívy čúdo, na sinájsťij horí, proobrazívšaho inohdá, pójte, blahoslovíte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Sšédyj na zémľu spastí mír, vóľnoju niščetóju za milosérdije mnóhoje, obniščávšaho mjá nýňi ot vsjákaho blahoďijánija, jáko mílostivyj, spasí.

Ot tvojích zápovidej udalívsja, porabótichsja vseokajánno lestcú: obraščájuščahosja že nýňi, jáko blúdnaho drévle pripádajušča tebí, prijimí prenebésnyj Ótče.

Blahoslovím Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, Hóspoda.

Tletvórnymi pomyšléňmi objémsja omračíchsja, i ot tebé udalíchsja, vés vňí sebé býv ščédre. Ťímže v pokajániji pripádajušča tebé spasí.

Bohoródičen: Bohorodíteľnice čístaja, nizvéržennych ispravlénije jedína, isprávi i mené vsjákimi hrichámi sokrušénnaho vsehó i smirénnaho.

irmós: V kupiňí Moiséju Ďívy čúdo, na sinájsťij horí, proobrazívšaho inohdá, pójte, blahoslovíte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Bóha čelovíkom ne vozmóžno víďiti, na nehóže ne smíjut číni ánheľstiji vziráti: tobóju že vsečístaja, javísja čelovíkom slóvo voploščénno, jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťá ublážájem.

Strastéj nepričásten tý prebýl jesí Slóve Bóžij, plótiju priobščívsja strástém: no rišíši ot strastéj čelovíka, strastém býv strásť Spáse náš: jedín bo jesí bezstrásten, i vsesílen.

Tľú smértnuju prijém, tľínija sobľúl jesí ťílo tvojé nevkúsno, tvojá že životvorjáščaja i božéstvennaja Vladýko dušá, vo áďi ne ostávlena býsť: no jákože ot sná voskrés, nás sovozdvíhl jesí.

Tróičen: Bóha Otcá, Sýna sobeznačáľna, vsí čelovícy ustnámi úbo čístymi slávim, neizrečénnuju že i preslávnuju Dúcha vsesvjatáho sílu čtím: jedína bo jesí vsesíľnaja Tróica nerazlúčnaja.

[Ín] irmós: Ne rydáj mené Máti, zrjášči vo hróbi, jehóže vo črévi bez símene začalá jesí Sýna: vostánu bo i proslávľusja, i voznesú so slávoju neprestánno jáko Bóh, víroju i ľubóviju ťá veličájuščyja.

Ášče i vo hrób sošél jesí jáko mértv žiznodávče, no ádovu kríposť razrušíl jesí Christé, sovozdvíhnuv mértvyja, jáže i pohlotí, i voskresénije vsím pódal jesí, jáko Bóh, víroju i ľubóviju ťá veličájuščym.

Da rádujetsja tvár, i da procvitét jáko krín: Christós bo ot mértvych vostá jáko Bóh. Hďí tvojé, smérte, nýňi žálo, vozzovém? Hďí tvojá áde, pobída? Nizloží ťa v zémľu, vozvýsivyj róh náš, jáko blahoutróben.

[Ín] irmós: Bóha čelovíkom ne vozmóžno víďiti, na nehóže ne smíjut číni ánheľstiji vziráti: tobóju že vsečístaja, javísja čelovíkom slóvo voploščénno, jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťá ublážájem.

Zvizdá sijájušči zarjámi Božestvá ot Jákova, ot mráka soderžímym vozsijá: tobóju bo vsečístaja, Christós Bóh Slóvo voploščénno: ímže prosviščájemi, s nebésnymi vói ťá ublažájem.

Ukrípľsja síloju tvojéju i blahodátiju , tebí písň usérdno ot sérdca vozložích: no sijú prijimí Ďívo čístaja, blahodáť vozdajúšči tvojú mnohosvítluju, ot netľínnych sokróvišč, Bohoblažénnaja.

irmós: Ot zemnoródnych któ slýša takovóe? Ilí któ víďi kohdá, jáko Ďíva obrítesja vo črévi imúščaja, i bezboľíznenno mladénca poróždšaja? Takovóe tvojé čúdo, i ťá čístaja Bohoródice veličájem.

Vížď Christé pečáľ sérdca, vížď mojé obraščénije, vížď slézy Spáse, i ne prézri mené: no obimí páki bahoutróbija rádi, mnóžestvu spasájemych prečístaja, jáko da pojú blahodárno mílosti tvojá.

Jáko razbójnik vopijú: pomjaní mjá, jáko mytár umilívsja, bijú v pérsi, i zovú nýňi: očísti, jákože blúdnaho prijimí mjá vseščédryj, ot vsích zól mojích vsecarjú: jáko da pojú tvojé krájneje snizchoždénije.

Vozdochní nýňi dušé mojá vseokajánnaja, i vozopíj Christú: mené rádi vóleju obniščávyj Hóspodi, obniščávšaho mjá ot vsjákaho blahoďijánija, dóbrych bohátstvom jáko blahíj i mnohomílostivyj jedín obohatí mjá.

Sláva: Jéže inohdá soďílal jesí vesélije blúdnaho, bláže, obraščénijem vóľnym: sijé nýňi sotvorí i na mňí okajánnom, prostirája mí čestnája tvojá objátija: da spássja pisnoslóvľu krájneje tvojé snizchoždénije.

Bohoródičen: Svítlymi molítvami tvojími Ďívo, mýslennaja mojá očesá omračénnaja zlóboju, prosvití, moľúsja, i k putém pokajánija vvedí mjá: jáko da dólžno ťá pisnoslóvľu, páče slóva Slóvo voplotívšuju.

irmós: Ot zemnoródnych któ slýša takovóe? Ilí któ víďi kohdá, jáko Ďíva obrítesja vo črévi imúščaja, i bezboľíznenno mladénca poróždšaja? Takovóe tvojé čúdo, i ťá čístaja Bohoródice veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 6.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. Pokazúja jáko čelovík jesí, Spase, po suščestvú, posreďí stáv voskrés ot hróba, i brášna sopričastívsja učíl jesí kreščéniju pokajánija: ábije že k nebésnomu voznéslsja jesí Otcu: i učenikóm Uťíšiteľa posláti obiščál jesí, prebóžestvennyj Bohočelovíče, sláva tvojemú vostániju.

Táže nastojáščij trijódi. Podóben: Žený uslýšite: Bohátstvo, jéže mí dál jesí, blahodáti, okajánnyj otšéd, nepotrébno zľí iždích, Spáse, blúdno požív, démonom ľstívno rastočích. ťímže mjá obraščájuščasja, jákože blúdnaho prijimí, Ótče ščédryj, i spasí.

Ínyj, podóben: Rastočích bohátstvo tvojé iždív, Hóspodi, i lukávym démonom povinúchsja okajánnyj: no Spáse vseblahoutróbne, blúdnaho uščédri, i oskvérnšasja očísti, pérvuju otdajáj mňí odéždu tvojehó cárstvija.

Bohoródičen, podóben: Svjatája Máti Ďívo, vélije propovídanije apóstolov, múčenikov, i prorókov, i prepodóbnych, tvojehó Sýna i Hóspoda umílostivi nám rabóm tvojím Bohorodíteľnice, jehdá sjádet sudíti po dostojániju kojehóždo.

(Hlás 6.)

Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 6: Krest tvój Hóspodi, žízň i voskresénije ľúdem tvojím jésť, i naďíjuščesja náň, tebé voskrésšaho Bóha nášeho pojém: pomíluj nás.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Pohrebénije tvojé Vladýko, ráj otvérze ródu čelovíčeskomu: i ot istľínija izbávľšesja, tebé voskrésšaho Bóha nášeho pojém: pomíluj nás.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

So Otcém i Dúchom Christá vospoím, voskrésšaho iz mértvych, i k nemú vopiím: tý živót jesí náš, i voskresénije, pomíluj nás.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Tridnéven voskrésl jesí Christé ot hróba jákože písano jésť, sovozdvíhnuvyj práotca nášeho. Ťímže ťá i slávit ród čelovíčeskij, i vospivájet tvojé voskresénije.

Íny stichíry anatólijevy.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

Hóspodi, vélije i strášno jésť tvojehó voskresénija tájinstvo: táko bo proizšél jesí ot hróba, jáko ženích ot čertóha, smértiju smérť razrušívyj, da Adáma svobodíši. Ťímže na nebesích ánheli likovstvújut, i na zemlí čelovícy slávjat, jéže na nás bývšeje blahoutróbije tvojé, čelovikoľúbče.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Hlás 2. Blúdnaho hlás prinošáju tí, Hóspodi: sohriších pred očíma tvojíma blahíj, rastočích bohátstvo tvojích darovánij. No prijimí mjá kájuščasja Spáse, i spasí mjá.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Hlás 4. Jáko blúdnyj sýn prijidóch i áz ščédre, žitijé vsé iždívyj vo otšéstviji: rastočích bohátstvo, jéže dál mí jesí Ótče: prijimí mjá kájuščasja Bóže, i pomíluj mjá.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi vsím sérdcem moím, povím vsjá čudesá tvojá.

Hlás 8: Iždích blúdno Otéčeskaho imínija bohátstvo, i rastočív, púst bých, v stranú vselívsja lukávych hráždan, i ktomú ne terpjá s ními sožíteľstva, obráščsja vopijú ti ščédromu Otcú: sohriších na nébo i pred tobóju, i ňísm dostójin nareščísja sýn tvój: sotvorí mjá jáko jedínaho ot najémnik tvojích Bóže, i pomíluj mjá.

Sláva, hlás 6: Ótče blahíj, udalíchsja ot tebé, ne ostávi mené, nižé nepotrébna pokaží cárstvija tvojehó: vráh vselukávyj obnaží mjá i vzját mojé bohátstvo, dušévnaja darovánija blúdno rastočích. Vostáv úbo obráščsja k tebí vopijú: sotvorí mjá jáko jedínaho ot najémnik tvojích: mené rádi na kresťí prečístiji tvojí rúci prostrýj, da ľútaho zvírja ischitíši mjá, i v pérvuju odéždu oblečéši mjá, jáko jedín mnohomílostiv.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir, * v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa, * kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj, * Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, * v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, * naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

**Jeréj: Voskresýj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.**

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi: VI. Stichira ev., hlás 6. Istinnyj mir ty, Christé, * k čelovíkom Bóžij mir tvoj dajaj, * po vostániji učenikóm, * pristrášny pokazál jesí ja, * mňáščyja duch víďíti: * no uťíšil jesí mjatéž duš ich, * pokazáv ruci i nózi tvoí: * obáče ne vírujuščym ješčé, brášen pričaščénijem i učénij vospominánijem, * otverzl jesí ich um, jéže razumiti pisánija: * ímže í Otéčeskoje obitovánije obiščáv, * blahoslovív ja otstupil jesí na nebo: * ťímže s nimi poklaňájemsja tebí, * Hóspodi, sláva tebí.