Utiereň 12.1.

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. (3x)

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. (2x)

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi: )

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (1. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár voskrésnyj, hlás 1: Kámeni zapečátanu ot judéj, i vóinom strehúščym prečístoje ťílo tvojé, voskrésl jesí tridnévnyj Spáse, dárujaj mírovi žízň. Sehó rádi síly nebésnyja vopijáchu tí, žiznodávče: sláva voskreséniju tvojemú Christé: sláva cárstviju tvojemú: sláva smotréniju tvojemú, jedíne čelovikoľúbče. Dvaždy.

Sláva, i nýňi, prázdnika, hlás 1: Vo Jordáňi kreščájuščusja tebí, Hóspodi, Tróičeskoje javísja poklonénije: rodítelev bo hlás sviďíteľstvovaše tebí, vozľúblennaho ťá Sýna imenúja, i Dúch, v víďi holubíňi, izvístvovaše slovesé utverždénije. Javléjsja Christé Bóže, i mír prosviščéj, sláva tebí.

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 1: Hrób tvój Spáse, vójini strehúščiji, mértviji ot oblistánija jávľšahosja ánhela býša, propovídajušča ženám voskresénije. Tebé slávim tlí potrebíteľa, tebí pripádajem voskrésšemu iz hróba, i jedínomu Bóhu nášemu.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Ko krestú prihvóžďsja vóleju ščédre, vo hróbi položén býv jáko mértv životodávče, deržávu stérl jesí síľne smértiju tvojéju: tebé bo vostrepetáša vrátnicy ádovy, tý sovozdvíhl jesí ot víka uméršija, jáko jedín čelovikoľúbec.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Máter ťá Bóžiju svímy vsí Ďívu voístinnu, i po roždeství jávľšujusja, íže ľubóviju pribihájuščiji k tvojéj bláhosti: tebé bo ímamy hríšniji predstáteľstvo, tebé sťažáchom v napástech spasénije, jedínu vseneporóčnuju.

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Boh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji, sidálen,

hlás 1. Podóben: Kámeni zapečátanu: Žený ko hróbu prijidóša uránša, i ánheľskoje javlénije víďivša trepetáchu: hrób oblistá žízň, čúdo udivľáše já: sehó rádi šédša učenikóm propovídachu vostánije: ád pľiní Christós, jáko jedín krípok i sílen, i istľívšija vsjá sovozdvíže, osuždénija strách razrušív krestóm.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

Na kresťí prihvozdílsja jesí životé vsích, i v mértvych vminílsja jesí bezsmértnyj Hóspodi, voskrésl jesí tridnéven Spáse, sovozdvíh Adáma ot tľínija. Sehó rádi síly nebésnyja vopijáchu tebí, žiznodávče Christé: sláva voskreséniju tvojemú, sláva snizchoždéniju tvojemú, jedíne čelovikoľúbče.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Maríje, čestnóje Vladýki prijátelišče, voskresí ny pádšija v própasť ľútaho otčájanija, i prehrišénij i skorbéj, tý bo jesí hríšnym spasénije i pómošč, i krípkoje predstáteľstvo, i spasáješi rabý tvojá.

Allilúija, Pasalóm 118

Bláženi neporóčniji v púti, * choďáščiji v zakóňi Hospódni.

Blažéni ispytájuščiji sviďínija Jehó, vsím sérdcem vzýščut Jehó, * ne ďílajuščiji bo bezzakónija, v putéch Jehó chodíša.

Tý zapovídal jesí zápovidi Tvojá * sochraníti ziló.

Dabý isprávilisja putijé mojí, * sochraníti opravdánija Tvojá.

Tohdá ne postyžúsja, * vnehdá prizríti mí na vsjá zápovidi Tvojá.

Ispovímsja Tebí v právosti sérdca, * vnehdá naučíti mí sjá suďbám právdy Tvojejá.

Opravdánija Tvojá sochraňú, * ne ostávi mené do zilá.

V česóm isprávit juňíjšij púť svój? * vnehdá sochraníti slovesá Tvojá.

Vsím sérdcem mojím vzyskách Tebé, * ne otríni mené ot zápovidej Tvojích.

V sérdci mojém skrých slovesá Tvojá, * jáko da ne sohrišú Tebí.

Blahoslovén jesí, Hóspodi: * naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ustnáma mojíma vozvistích * vsjá suďbý úst Tvojích.

Na putí sviďínij Tvoích nasladíchsja, * jáko o vsjákom bohátstvi.

V zápovidech Tvoích pohlumľúsja, * i urazumíju putí Tvojá.

Vo opravdánijich Tvojích poučúsja, * ne zabúdu slovés Tvojích.

Vozdážď rabú Tvojemú: * živí mjá, i sochraňú slovesá Tvojá.

Otkrýj óči mojí, * i urazumíju čudésa ot zakóna Tvojehó.

Prišléc áz jésm na zemlí: * ne skrýj ot mené zápovidi Tvojá.

Vozľubí dušá mojá vozželáti suďbý Tvojá * na vsjákoje vrémja.

Zapretíl jesí hórdym: * prókľati ukloňájuščijisja ot zápovidej Tvojích.

Otimí ot mené ponós i uničižénije, * jáko sviďínij Tvojích vzyskách.

Íbo sidóša kňázi, i na mjá klevetáchu, * ráb že Tvój hlumľášesja vo opravdánijich Tvojích:

Íbo sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť, * i sovíti mojí opravdánija Tvojá.

Priľpé zemlí dušá mojá: * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Putí mojá vozvistích, i uslýšal mjá jesí: * naučí mjá opravdánijem Tvojím:

Púť opravdánij Tvoích vrazumí mí, * i pohlumľúsja v čudesích Tvojích.

Vozdremá dušá mojá ot unýnija: * utverdí mjá v slovesích Tvojích.

Púť neprávdy otstávi ot mené, * i zakónom Tvojím pomíluj mjá.

Púť ístiny izvólich, * i suďbý Tvojá ne zabých.

Priľipíchsja sviďínijem Tvojím, Hóspodi, * ne posramí mené.

Púť zápovidej Tvojích tekóch, * jehdá rasšíril jesí sérdce mojé.

Zakonopoloží mňí, Hóspodi, * púť opravdánij Tvoích, i vzyščú i výnu:

Vrazumí mjá, i ispytáju zakón Tvój, * i sochraňú í vsím sérdcem mojím.

Nastávi mjá na stezjú zápovidej Tvoích, * jáko túju voschoťích.

Prikloní sérdce mojé vo sviďínija Tvojá, * a ne v lichoímstvo.

Otvratí óči mojí, jéže ne víďiti sujetý, * v putí Tvojém živí mjá.

Postaví rabú Tvojemú * slóvo Tvojé v strách Tvój.

Otimí ponošénije mojé, * jéže nepščevách: jáko suďbý Tvojá bláhi.

Sé vozželách zápovidi Tvojá, * v právďi Tvojéj živí mjá.

I da priídet na mjá mílosť Tvojá, * Hóspodi, spasénije Tvojé po slovesí Tvojemú.

I otviščáju ponošájuščym mí slóvo: * jáko upovách na slovesá Tvojá.

I ne otimí ot úst mojích slovesé ístinna do zilá, * jáko na suďbý Tvojá upovách.

I sochraňú zakón Tvój výnu, * vo vík i vo vík víka.

I choždách v širóťi, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

I hlahólach o sviďínijich Tvojích pred carí, * i ne styďáchsja:

I poučáchsja v zápovidech Tvoích, * jáže vozľubích ziló:

I vozdvihóch rúci mojí k zápovidem Tvoím, jáže vozľubích, * i hlumľáchsja vo opravdánijich Tvoích.

Pomjaní slovesá Tvojá rabú Tvojemú, * íchže upovánije dál mí jesí.

Tó mjá uťíši vo smiréniji mojém, * jáko slóvo Tvojé živí mjá.

Hórdii zakonoprestúpovachu do zilá: * ot zakóna že Tvojehó ne ukloníchsja.

Pomjanúch suďbý Tvojá ot víka, Hóspodi, * i uťíšichsja.

Pečáľ priját mjá ot hríšnik, * ostavľájuščich zakón Tvój.

Píta bjáchu mňí opravdánija Tvojá, * na mísťi prišéľstvija mojehó.

Pomjanúch v noščí ímja Tvojé, Hóspodi, * i sochraních zakón Tvój.

Séj býsť mňí, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Čásť mojá jesí, Hóspodi, * rích sochraníti zakón Tvój.

Pomolíchsja licú Tvojemú vsím sérdcem mojím: * pomíluj mjá po slovesí Tvojemú.

Pomýslich putí Tvojá, * i vozvratích nózi mojí vo sviďínija Tvojá.

Uhotóvichsja i ne smutíchsja * sochraníti zápovidi Tvojá.

Úžja hríšnik objazášasja mňí, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Polúnošči vostách ispovídatisja Tebí * o suďbách právdy Tvojejá.

Pričástnik áz jésm vsím bojáščymsja Tebé, * i chraňáščym zápovidi Tvojá.

Mílosti Tvojejá, Hóspodi, ispólň zemľá: * opravdánijem Tvoím naučí mjá.

Bláhosť sotvoríl jesí s rabóm Tvojím, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú.

Bláhosti, i nakazániju i rázumu naučí mjá, * jáko zápovidem Tvojím vírovach.

Préžde dáže ne smiríti mí sjá, áz prehriších: * sehó rádi slóvo Tvojé sochraních.

Bláh jesí Tý, Hóspodi, * i bláhostiju Tvojéju naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Umnóžisja na mjá neprávda hórdych, * áz že vsím sérdcem mojím ispytáju zápovidi Tvojá.

Usyrísja jáko mléko sérdce ích, * áz že zakónu Tvojemú poučíchsja.

Bláho mňí, jáko smiríl mjá jesí, * jáko da naučúsja opravdánijem Tvojím.

Bláh mňí zakón úst Tvojích, * páče týsjašč zlatá i srebrá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Rúci Tvoí sotvorísťi mjá, i sozdásťi mjá: * vrazumí mjá, i naučúsja zápovidem Tvojím.

Bojáščijisja Tebé úzrjat mjá i vozveseľátsja, * jáko na slovesá Tvojá upovách.

Razumích Hóspodi, jáko právda suďbý Tvojá, * i voístinnu smiríl mjá jesí.

Búdi že mílosť Tvojá, * da uťíšit mjá po slovesí Tvojemú, rabú Tvojemú.

Da priídut mňí ščedróty Tvojá, i žív búdu, * jáko zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Da postyďátsja hórdiji, jáko neprávedno bezzakónnovaša na mjá, * áz že pohlumľúsja v zápovidech Tvojích.

Da obraťát mjá bojáščijisja Tebé, * i víďaščiji sviďínija Tvojá.

Búdi sérdce mojé neporóčno vo opravdánijich Tvojích, * jáko da ne postyžúsja.

Isčezájet vo spasénije Tvojé dušá mojá, * na slovesá Tvojá upovách.

Isčezóša óči mojí v slóvo Tvojé, * hlahóľušče: kohdá uťíšiši mjá?

Zané bých jáko mích na sláňi: * opravdánij Tvoích ne zabých.

Kolíko jésť dnéj rabá Tvojehó? * kohdá sotvoríši mí ot hoňáščich mjá súd?

Povídaša mňí zakonoprestúpnicy hlumlénija, * no ne jáko zakón Tvój, Hóspodi.

Vsjá zápovidi Tvojá ístina: * neprávedno pohnáša mjá, pomozí mí.

Vmáľi ne skončáša mené na zemlí: * áz že ne ostávich zápovidej Tvojích.

Po mílosti Tvojéj živí mjá, * i sochraňú sviďínija úst Tvojích.

Vo vík, Hóspodi, slóvo Tvojé * prebyvájet na nebesí.

V ród i ród ístina Tvojá. * Osnovál jesí zémľu, i prebyvájet.

Učinénijem Tvojím prebyvájet déň, * jáko vsjáčeskaja rabótna Tebí.

Jáko ášče by ne zakón Tvój poučénije mojé býl, * tohdá úbo pohíbl bých vo smiréniji mojém.

Vo vík ne zabúdu opravdánij Tvojích, * jáko v ních oživíl mjá jesí.

[Sredá:]

Tvój jésm áz, spasí mjá, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Mené ždáša hríšnicy pohubíti mjá, * sviďínija Tvojá razumích.

Vsjákija končíny víďich konéc, * široká zápoviď Tvojá ziló.

Kóľ vozľubích zakón Tvój, Hóspodi, * vés déň poučénije mojé jésť.

Páče vráh mojích umudríl mjá jesí * zápovidiju Tvojéju, jáko v vík mojá jésť.

Páče vsích učáščich mjá razumích, * jáko sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť.

Páče stárec razumích, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

Ot vsjákaho putí lukáva vozbraních nohám mojím, * jáko da sochraňú slovesá Tvojá.

Ot sudéb Tvojích ne ukloníchsja, * jáko Tý zakonopoložíl mí jesí.

Kóľ sladká hortáni mojemú slovesá Tvojá, * páče méda ustóm mojím.

Ot zápovidej Tvojích razumích, * sehó rádi voznenavíďich vsják púť neprávdy.

Svitíľnik noháma mojíma zakón Tvój, * i svít stezjám mojím.

Kľáchsja i postávich * sochraníti suďbý právdy Tvojejá.

Smiríchsja do zilá, Hóspodi, * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Vóľnaja úst mojích blahovolí že, Hóspodi, * i suďbám Tvoím naučí mjá.

Dušá mojá v rukú Tvojéju výnu, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Položíša hríšnicy síť mňí, * i ot zápovidej Tvojích ne zabludích.

Nasľídovach sviďínija Tvojá vo vík, * jáko rádovanije sérdca mojehó súť.

Prikloních sérdce mojé sotvoríti opravdánija Tvojá * v vík za vozdajánije.

Zakonoprestúpnyja voznenavíďich, * zakón že Tvój vozľubích.

Pomóščnik mój i zastúpnik mój jesí Tý, * na slovesá Tvojá upovách.

Uklonítesja ot mené lukávnujuščiji, * i ispytáju zápovidi Bóha mojehó.

Zastupí mjá po slovesí Tvojemú, * i žív búdu, i ne posramí mené ot čájanija mojehó.

Pomozí mí, i spasúsja, * i poučúsja vo opravdánijich Tvoích výnu.

Uničižíl jesí vsjá otstupájuščija ot opravdánij Tvojích, * jáko neprávedno pomyšlénije ích.

Prestupájuščija nepščevách vsjá hríšnyja zemlí, * sehó rádi vozľubích sviďínija Tvojá.

Prihvozdí stráchu Tvojemú plóti mojá, * ot sudéb bo Tvojích ubojáchsja.

Sotvorích súd i právdu, * ne predážď mené obíďaščym mjá.

Vospriimí rabá Tvojehó vo bláho, * da ne oklevetájut mené hórdiji.

Óči mojí isčezósťi vo spasénije Tvojé, * i v slóvo právdy Tvojejá.

Sotvorí s rabóm Tvojím po mílosti Tvojéj, * i opravdánijem Tvojím naučí mjá.

Ráb Tvój jésm áz: vrazumí mjá, * i uvím sviďínija Tvojá.

Vrémja sotvoríti Hóspodevi: * razoríša zakón Tvój.

Sehó rádi vozľubích zápovidi Tvojá * páče zláta i topázija.

Sehó rádi ko vsím zápovidem Tvojím napravľáchsja, * vsják púť neprávdy voznenavíďich.

Dívna sviďínija Tvojá, * sehó rádi ispytá já dušá mojá.

Javlénije slovés Tvojích prosviščájet * i vrazumľájet mladéncy.

Ustá mojá otverzóch, i privlekóch dúch, * jáko zápovidej Tvojích želách.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Prízri na mjá i pomíluj mjá, * po sudú ľúbjaščich ímja Tvojé.

Stopý mojá naprávi po slovesí Tvojemú, * i da ne obladájet mnóju vsjákoje bezzakónije.

Izbávi mjá ot klevetý čelovíčeskija, * i sochraňú zápovidi Tvojá.

Licé Tvojé prosvití na rabá Tvojehó, * i naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ischódišča vodnája izvedósťi óči mojí, * ponéže ne sochraních zakóna Tvojehó.

Práveden jesí, Hóspodi, * i právi sudí Tvojí.

Zapovídal jesí právdu sviďínija Tvojá, * i ístinu ziló.

Istájala mjá jésť révnosť Tvojá, * jáko zabýša slovesá Tvojá vrazí mojí.

Razžžéno slóvo Tvojé ziló, * i ráb Tvój vozľubí jé.

Juňíjšij áz jésm i uničižén, * opravdánij Tvojích ne zabých.

Právda Tvojá právda vo vík, * i zakón Tvój ístina.

Skórbi i núždy obritóša mjá, * zápovidi Tvojá poučénije mojé.

Právda sviďínija Tvojá v vík, * vrazumí mjá, i žív búdu.

Vozzvách vsím sérdcem mojím, * uslýši mjá, Hóspodi, opravdánija Tvojá vzyščú.

Vozzvách Tí, spasí mjá, * i sochraňú sviďínija Tvojá.

Predvarích v bezhódiji i vozzvách, * na slovesá Tvojá upovách.

Predvarísťi óči mojí ko útru, * poučítisja slovesém Tvojím.

Hlás mój uslýši, Hóspodi, po mílosti Tvojéj: * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Priblížišasja hoňáščiji mjá bezzakónijem, * ot zakóna že Tvojehó udalíšasja.

Blíz jesí Tý, Hóspodi, * i vsí putijé Tvoí ístina.

Ispérva poznách ot sviďínij Tvojích, * jáko v vík osnovál já jesí.

Vížď smirénije mojé i izmí mjá, * jáko zakóna Tvojehó ne zabých.

Sudí súd mój i izbávi mjá, * slovesé rádi Tvojehó živí mjá.

Daléče ot hríšnik spasénije, * jáko opravdánij Tvojích ne vzyskáša.

Ščedróty Tvojá mnóhi, Hóspodi, * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Mnózi izhoňáščiji mjá i stužájuščiji mí, * ot sviďínij Tvojích ne ukloníchsja.

Víďich nerazumivájuščija i istájach, * jáko slovés Tvojích ne sochraníša.

Vížď, jáko zápovidi Tvojá vozľubích, * Hóspodi, po mílosti Tvojéj živí mjá.

Načálo slovés Tvojích ístina, * i vo vík vsjá suďbý právdy Tvojejá.

Kňázi pohnáša mjá túne, * i ot slovés Tvojích ubojásja sérdce mojé.

Vozrádujusja áz o slovesích Tvojích, * jáko obritájaj korýsť mnóhu.

Neprávdu voznenavíďich i omerzích, * zakón že Tvój vozľubích.

Sedmeríceju dném chvalích Ťá * o suďbách právdy Tvojejá.

Mír mnóh ľúbjaščym zakón Tvój, * i ňísť ím soblázna.

Čájach spasénija Tvojehó, Hóspodi, * i zápovidi Tvojá vozľubích.

Sochraní dušá mojá sviďínija Tvojá * i vozľubí já ziló.

Sochraních zápovidi Tvojá i sviďínija Tvojá, * jáko vsí putijé mojí pred Tobóju, Hóspodi.

Da priblížitsja molénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú vrazumí mjá.

Da vnídet prošénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú izbávi mjá.

Otrýhnut ustňí mojí pínije, * jehdá naučíši mjá opravdánijem Tvojím.

Proviščáet jazýk mój slovesá Tvojá, * jáko vsjá zápovidi Tvojá právda.

Da búdet ruká Tvojá jéže spastí mjá, * jáko zápovidi Tvojá izvólich.

Vozželách spasénije Tvojé, Hóspodi, * i zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Živá búdet dušá mojá i voschválit Ťá, * i suďbý Tvojá pomóhut mňí.

Zabludích, jáko ovčá pohíbšeje, vzyščí rabá Tvojehó, * jáko zápovidej Tvojích ne zabých.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Diákon: Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

ipakoí, hlás 1: Razbójničo pokajánije ráj okráde, pláč že mironósic rádosť vozvistí, jáko voskrésl jesí Christé Bóže, podajáj mírovi véliju mílosť.

Stepenna hlás 1.

Antifon 1. Vnehdá skorbíti mi, uslyši mojá boľízni, Hóspodi, tebí zovú.

Pustýnnym neprestánnoje božéstvennoje želánije byvájet míra súščym sújetnaho kromí.

Sláva, i nýňi: Svjatomu Duchu, česť i sláva jákože Otcú podobajet, kúpno že i Sýnu, sehó rádi pojém Trójcy jedinoderžávije.

Antifon 2. Na hóry tvoich voznésl jesí mja zakónov, dobroďíteľmi prosviti, Bóže, da pojú ťa.

Desnóju tvojeju rukóju príjém ty, Slove, sochrani mja, sobľudí, da ne ohň mené opalít hrichóvnyj.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom vsjakaja tvár obnovlájetsja, páki tekúsče na pérvoje: ravnomóščen bo jesť Otcú i Slóvu.

Antifon 3. O rékšich mňi: vnídem vo dvorý Hóspodni, vozveselísja duch moj, srádujetsja sérdce.

V domú Davídovi strach velik: támo bo prestólom postávlennym, súďatsja vsja plemená zemnája í jazýcy.

Sláva, i nýňi: Svjatómu Dúchu, čésť, poklonenije, sláva í deržava, jákože Otcú dostójit, i Sýnovi podobajet prinositi: jedínica bo jesť Trójca jestestvóm, no ne lícy.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 1. Nýňi voskresnú, hlaholet Hóspoď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o nem.

Stich: Slovesá Hospodňa, slovesá čísta.

Jeréj: Hóspodu pomolímsja.

Lík: Hóspodi pomíluj.

Jeréj: Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Lík: Amíň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Lík: Hóspodi pomílu. (3x)

Premúdrosť, prósti, uslýšim svjatáho jevanhélia. Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Matthéja svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi jedenadcjať učenikiv pišlo do Galileji na horu, tam, de jim Isus nakazav. Jak joho uviďili, poklonili sja jomu. No dakotry slabo virili. A prišov ku nim Isus i prihovoriv sja jim slovami: „Ja ďistav všytku mic na nebesach i na zemľi. Iďte tody, učte všytky narody i kresťte jich v imeňi Otcja i Syna i Svjatoho Ducha. Naučajte jich dotrimovati všytko, što ja vam nakazav. I smoťte, ja z vami čerez všytky dňi, až do kincja svita.“ Amiň.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Lík: Hóspodi pomílu. (12x)

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kanón voskrésnyj, hlás 1.

[Písň 1]

irmós: Tvojá pobidíteľnaja desníca Bohoľípno v kríposti proslávisja: tá bo bezsmértne, jáko vsemohúščaja, protívnyja sotré, Izráiľťanom púť hlubiný novosoďílavšaja.

Pripív: Sláva Hóspodi svjatómu voskreséniju tvojemú.

Íže rukáma prečístyma ot pérsti Bohoďíteľňi ispérva sozdáv mjá, rúci rasprostérl jesí na kresťí, ot zemlí vzyvája tľínnoje mojé ťílo, jéže ot Ďívy prijál jesí.

Umerščvlénije podjál jesí mené rádi, i dúšu smérti prédal jesí, íže vdochnovénijem božéstvennym dúšu mí vložívyj, i otrišív víčnych úz, i sovoskrésív netľínijem proslávil jesí.

Bohoródičen: Rádujsja blahodáti istóčniče. Rádujsja ľistvice, i dvére nebésnaja, rádujsja svíščniče, i rúčko zlatája, i horó nesikómaja, jáže žiznodávca Christá mírovi róždšaja.

Ín kanón, presvjaťíj Bohoródici.

Písň 1, hlás tójže. irmós: Tvojá pobidíteľnaja desníca Bohoľípno v kríposti proslávisja: tá bo bezsmértne, jáko vsemohúščaja, protívnyja sotré, Izráiľťanom púť hlubiný novosoďílavšaja.

Kúju tí dostójnuju písň náše prinesét nemožénije? Tóčiju obrádovateľnuju, jéjže nás Havrijíl tájno naučíl jésť: rádujsja Bohoródice Ďívo, Máti nenevístnaja.

Prisnoďívi i Máteri carjá výšnich síl, ot čisťíjša sérdca vírniji duchóvňi vozopijím: rádujsja Bohoródice Ďívo, Máti nenevístnaja.

Bezmírnaja bézdna tvojehó nepostižímaho roždestvá vsečístaja, víroju nesumňínnoju úbo čísťi prinósim tí hlahóľušče: rádujsja Bohoródice Ďívo, Máti nenevístnaja.

Kanón prázdnika.

Hlás 2. Písň 1.

irmós: Hlubiný otkrýl jésť dnó, i súšeju svojá vlečét, v néj pokrýv protívnyja, krípkij vo branéch Hospóď, jáko proslávisja.

Adáma istľívšaho obnovľájet strujámi Jordánskimi, i zmijév hlavý hňizďáščichsja sokrušájet cár vikóv Hospóď, jáko proslávisja.

Ohném Božestvá neveščéstvennym, v plóť veščéstvennu oďíjavsja, Jordánskoju oblahájetsja vodóju, voploščéjsja ot Ďívy Hospóď, jáko proslávisja.

Skvérnu omyvájaj čelovíkov, sím očíščsja vo Jordáňi, ímže voschoťív upodóbisja, jéže bí prebýv, súščyja vo tmí prosviščájaj Hospóď, jáko proslávisja.

Kanón svjatýja, tvorénije Ihnátijevo.

Hlás 2. Písň 1.

irmós: Hrjadíte, ľúdije, poím písň Christú Bóhu, razďíľšemu móre, i nastávľšemu ľúdi, jáže izvedé iz rabóty jehípetskija, jáko proslávisja.

Múčeničeskimi ozaréna svitlosťmí, čístomu predstoíši, múčenice, ženichú tvojemú, dušetľínnych prehrišénij prosjášči izbávitisja chváľaščym ťá.

Bohátstvo tľínnoje, múčenice, soveršénno prenebrehlá jesí, na nebesích netľínnoje i prebyvájuščeje íščušči usérdno: i rádujuščisja prošlá jesí múčeničeskoje stradánije.

K ránam, k boľíznem i bijénijem mnohovídnym bezbojáznenno, múčenice, otlučílasja jesí: spospišestvújuščuju bo imíla jesí blahodáť Spásovu, i ukripľájuščuju ťá.

Bohoródičen: Istóčnik bezstrástija róždšaja, ujázvlennaho strasťmí, otrokovíce, iscilí, i ohňá víčnaho ischíti mjá, jedína Bohoblahodátnaja.

irmós: Hlubiný otkrýl jésť dnó, i súšeju svojá vlečét, v néj pokrýv protívnyja, krípkij vo branéch Hospóď, jáko proslávisja.

[Písň 3]

irmós: Jedíne vídyj čelovíčeskaho suščestvá némošč, i mílostivno v né voobrážsja, prepojáši mjá s vysotý síloju, jéže vopíti tebí svjatýj: oduševlénnyj chráme neizrečénnyja slávy tvojejá čelovikoľúbče.

Bóh sýj mňí bláže, pádšaho uščédril jesí, i sníti ko mňí blahovolív, voznésl mjá jesí raspjátijem, jéže vopíti tebé svjatýj: chráme oduševlénnyj neizrečénnyja tvojejá slávy čelovikoľúbče.

Živót ipostásnyj Christé sýj, v istľívša mjá, jáko milosérdyj Bóh obólksja, v pérsť smértnuju sošéd Vladýko, smértnuju deržávu razrušíl jesí, i mértv tridnéven voskrés, v netľínije mjá oblékl jesí.

Bohoródičen: Bóha začénši vo črévi Ďívo, Dúchom presvjatým, prebylá jesí neopalíma, ponéže ťá kupiná zakonopolóžniku Moiséju, palímuju nežehómo, jávi predvozvistí, óhň nesterpímyj prijémšuju.

[Ín] irmós: Jedíne vídyj čelovíčeskaho suščestvá némošč, i mílostivno v né voobrážsja, prepojáši mjá s vysotý síloju, jéže vopíti tebí svjatýj: oduševlénnyj chráme neizrečénnyja slávy tvojejá čelovikoľúbče.

Óblak ťá léhkij nelóžno Ďívo imenújem, proróčeskim vozsľídujušče rečénijem: priíde bo na tebí Hospóď nizložíti jehípetskija prélesti rukotvorénija, i prosvitíti sím služáščyja.

Ťá zapečátannyj voístinnu lík proróčeskij istóčnik, i zakľučénnuju dvér imenová, ďívstva tvojehó vsepítaja, jávstvenňi známenija nám píšušče: jéže sochraníla jesí i po roždeství.

Umá presúščestvenna víďiti, jákože móščno, spodóbľsja Havrijíl, Ďívo vseneporóčnaja, rádostnyj tebí hlás prinesé, Slóva začátije jávstvenňi vozviščájuščij, i neizrečénnoje roždestvó propovídajuščij.

irmós: Kríposť dajáj carém nášym Hospóď, i róh pomázannych svojích voznosjáj, ot Ďívy raždájetsja, hrjadét že ko kreščéniju. Tomú, vírniji, vozopijém: ňísť svját, jáko Bóh náš.

Neplódnaja drévle i bezčádnaja ľúťi dnés veselísja Christóva cérkov: vodóju bo i Dúchom sýnove tebí rodíšasja, víroju vzyvájušče: ňísť svját, jákože Bóh náš.

Vélijim hlásom v pustýni vopijét Predtéča: Christú uhotóvajte putí, i stezí Bóhu nášemu právy soďílajte, víroju vzyvájušče: ňísť svját, jákože Bóh náš.

Ín. irmós: Na kámeni mjá víry utverdív, razširíl jesí ustá mojá na vrahí mojá, vozveselíbosja dúch mój, vnehdá píti: ňísť svját, jákože Bóh náš, i ňísť práveden páče tebé, Hóspodi.

Né pokolebá stolpá tvojehó sérdca stékšeje múk trevolnénije, utverdísja bo na kámeni ľubvé Christóvy, vsechváľnaja. K nemúže vzyvála jesí: jáko ňísť svját páče tebé, Hóspodi.

Čelovíčeskuju némošč ponesýj, vperí síloju némošč tvojú na nekrípkaho zmíja. Ťím, múčenice, na zémľu nizvérhla jesí, vírno zovúšči: jáko ňísť svját páče tebé, Hóspodi.

Potóki izsušíla jesí bezzakónija strujámi krovéj tvoích, blažénnaja, sládosti že potóka nýňi naslaždáješisja, i vo svíťi nevečérňim obitáješi, zovúšči: jáko ňísť svját páče tebé, Hóspodi.

Bohoródičen: Začátije i roždestvó tvojé páče slóva, víki bo sozdávšaho slóvom rodilá jesí, izbávľšaho bezslovésija míra koncý, otrokovíce neiskusomúžnaja: jehóže molí vsehdá, jéže spastí nás.

irmós: Kríposť dajáj carém nášym Hospóď, i róh pomázannych svojích voznosjáj, ot Ďívy raždájetsja, hrjadét že ko kreščéniju. Tomú, vírniji, vozopijém: ňísť svját, jáko Bóh náš.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 4: Javílsja jesí dnés vselénňij, i svít tvój, Hóspodi, známenasja na nás, v rázumi pojúščich ťá: prišél jesí, i javílsja jesí svít nepristúpnyj.

íkos: Haliléji jazýčesťij, Zavulónsťij straňí, i Nefthalímstej zemlí, jákože rečé prorók, svít velík vozsijá Christós. Omračénnym svítlá javísja zarjá, iz Vithlejéma oblistájuščaja, páče že iz Maríji Hospóď vséj vselénňij vozsijavájet lučí sólnce právdy. Ťímže, íže ot Adáma nazíji, priidíte, vsí oblečémsja v nehó, da sohríjemsja, pokryvájet bo nahíja, i prosviščájet témnyja: prišél jesí, i javílsja jesí svít nepristúpnyj.

Kondák múčenicy, hlás 4. Podóben: javílsja jesí dnés: Svítlo vo stradániji tvojém vozsijála jesí, strastotérpice, ot krovéj tvojích prispeščréna, i jáko krásnaja holubíca k nebesí vozleťíla jesí, Tatijáno: ťímže molí prísno za čtúščyja ťá.

Sidálen, hlás 4. Podóben: Skóro predvarí: Suhúb soveršívši, múčenice, pódvih na zemlí, suhúb i vinéc spodóbilasja jesí prijáti ot rukí ženichá tvojehó: postílasja bo jesí, strásti plotskíja obuzdájušči, postradávši že zakónno, vrahá nizložíla jesí. Ťímže moľbámi tvoími spasí ny ot napástej.

Sláva, i nýňi, hlás i podóben tójže: Svítom jáko rízoju oďijájsja, strujámi oďivájetsja jordánskimi Christós Bóh náš, svýše sviďíteľstvujušču Otcú soprestóľnaho, dóľi prišédšu Dúchu slávy: tój jésť prosviščájaj i osvjaščájaj nás.

[Písň 4]

irmós: Hóru ťá blahodátiju Bóžijeju priosenénnuju, prozorlívyma Avvakúm usmotrív očíma, iz tebé izýti Izráilevu provozhlašáše svjatómu, vo spasénije náše i obnovlénije.

Któ séj Spás íže iz jedóma ischoďá, vinéc nosjá ternóven, očervlénnu rízu imýj, na drévi vísja? Izráilev jésť séj svjatýj, vo spasénije náše i obnovlénije.

Vídite ľúdije nepokoríviji, i ustydítesja: jehóže bo jáko zloďíja vý voznestí na krest u Piláta isprosíste umovrédňi, smérti razrušív sílu, Bohoľípno voskrés iz hróba.

Bohoródičen: Drévo ťá Ďívo žízni vímy: ne bó sňídi plód smertonósnyj čelovíkom iz tebé prozjabé, no životá prisnosúščnaho naslaždénije, vo spasénije nás pojúščich ťá.

[Ín] irmós: Hóru ťá blahodátiju Bóžijeju priosenénnuju, prozorlívyma Avvakúm usmotrív očíma, iz tebé izýti Izráilevu provozhlašáše svjatómu, vo spasénije náše i obnovlénije.

Slýši čudés nébo, i vnušáj zemlé, jáko dščí pérstnaho úbo pádšaho Adáma, Bóhu narečéna býsť, i svojemú soďíteľu rodíteľnica, na spasénije náše i obnovlénije.

Pojém velíkoje i strášnoje tvojé tájinstvo, premírnych bo utajívsja činonačálij, na ťá íže sýj sníde jáko dóžď na runó, vsepítaja, na spasénije nás pojúščich ťá.

Svjatých svjatája Bohoródice vsepítaja, čájanije jazýkov, i spasénije vírnych, iz tebé vozsijá izbáviteľ i žiznodávec, i Hospóď: jehóže molí, spastísja rabóm tvojím.

irmós: Uslýšach, Hóspodi, hlás tvój jehóže rékl jesí, hlás vopijúščaho v pustýni, jáko vozhremíl jesí nad vodámi mnóhimi, tvojemú sviďíteľstvujaj Sýnu, vés býv sošédšaho Dúcha, vozopí: tý jesí Christós, Bóžija múdrosť i síla.

Očiščájemo sólnce któ víďi, propovídnik vopijét, presvítloje jestestvóm? da tebé vodámi sijánije slávy, Otcá óbraz prisnosúščnaho omýju, i síno sýj ohňú prikosnúsja tvojehó Božestvá: tý bo jesí Christós, Bóžija múdrosť i síla.

Javí Božéstvennoje, jéže imí blahohovínije Moiséj prilučívsja tebí: jáko bo iz kupiný ťá vozhlasívša razumí, ábije otvratí licé, áz že káko ťá uvížu jásno? Ilí káko rúku položú na ťá? Tý bo jesí Christós, Bóžija múdrosť i síla.

Dušévnoje soveršája múdre, i slóvom počtényj, bezdúšnych styždúsja. Ášče bo kreščú ťá, klevétna mí jésť ohném dymjáščajasja horá, pobíhšeje že móre na dvóje, i Jordán séj vozvratívyjsja: tý bo jesí Christós, Bóžija múdrosť i síla.

Ín. irmós: Pojú ťá, slúchom bo, Hóspodi, uslýšach i užasóchsja, do mené bo ídeši, mené iščjá zablúždšaho. Ťím mnóhoje tvojé snizchoždénije, jéže na mjá, proslavľáju, mnohomílostive.

Krasnó dušévnoje ustrojénije, blahoľípijem blahočéstija Tatijána nosjášči, ješčé že mučénija svítom preslávno sijájušči, k čístomu ženichú vseľájetsja.

Žeľízom tvojé licé strúžuščyja prebezzakónnyja neviďínijem nebésniji ánheli múčachu, póslanniji k tvojéj ot Bóha, múčenice, pómošči, íže tvojemú terpíniju udivíšasja.

Zakónno Christá propovídajušči, pobídíla jesí prebezzakónnujuščyja: žértva že neporóčna, blahoprijátna, soveršenňíjšaja tomú prineslásja jesí, vzyvájušči: tebé ľúbjašči, Spáse, zakalájusja.

Bohoródičen: Ko pristánišču tíchomu mjá naprávi, Bohonevísto vsesvjatája: búrja bo mjá volnújet, i smuščénije hrichá ľúťi, vítry koléblem lukávych duchóv oskorbľájuščich mjá.

irmós: Uslýšach, Hóspodi, hlás tvój jehóže rékl jesí, hlás vopijúščaho v pustýni, jáko vozhremíl jesí nad vodámi mnóhimi, tvojemú sviďíteľstvujaj Sýnu, vés býv sošédšaho Dúcha, vozopí: tý jesí Christós, Bóžija múdrosť i síla.

[Písň 5]

irmós: Prosvitívyj sijánijem prišéstvija tvojehó Christé, i osvitívyj krestóm tvojím míra koncý, serdcá prosvití svítom tvojehó Bohorazúmija, pravoslávno pojúščich ťá.

Pástyrja ovcám velíkaho i Hóspoda, judéji drévom krestnym umertvíša: no tój jáko óvcy, mértvyja vo áďi pohrebénnyja, deržávy smértnyja izbávi.

Krestóm tvojím mír blahovistív, i propovídav pľínnym Spáse mój ostavlénije, deržávu imúščaho posramíl jesí Christé náha, obniščávša pokazávyj božéstvennym vostánijem tvojím.

Bohoródičen: Prošénija vírno prosjáščich, vsepítaja, ne prézri: no prijimí, i sijá donošáj Sýnu tvojemú prečístaja, Bóhu jedínomu blahoďíteľu, tebé bo predstátelnicu sťažáchom.

[Ín] irmós: Prosvitívyj sijánijem prišéstvija tvojehó Christé, i osvitívyj krestóm tvojím míra koncý, serdcá prosvití svítom tvojehó Bohorazúmija, pravoslávno pojúščich ťá.

Veseľátsja nebésnyja síly zrjášče ťá: rádujutsja s ními čelovíkov sobránija: roždestvóm bo tvojím sovokupíšasja, Ďívo Bohoródice, jéže dostójno slávim.

Da dvížatsja vsí jazýcy čelovíčestiji i mýsli, k pochvaľí čelovíčeskaho voístinnu udobrénija, Ďíva predstojít jávi slávjašči, víroju tojá pojúščich čudesá.

Slávitsja pínije vsepremúdrych i pochvalá, Ďívi i Máteri Bóžiji prinosímaja: slávy bo býsť sijá chrám prebožéstvennyja, júže dostójno slávim.

irmós: Iisús, životá načáľnik, razrišíti osuždénije hrjadét Adáma pervozdánnaho. Očiščénij že, jáko Bóh, ne trébuja, pádšaho očiščájet vo Jordáňi: v némže vraždú ubív, preimúšč vsják úm mír dárujet.

Sšédšymsja bez čislá ľúdem ot Joánna krestítisja, sám posreďí ích stá. Provozhlási že predstojáščym: któ pokazá, nepokoríviji, hňíva vám uklonítisja choťáščaho býti? Plodý dostójny Christú sotvoríte: predstojáj bo nýňi mír dárujet.

Dílatel i ziždíteľ posreďí stojáj, jáko jedín vsích serdcá ispytújet: čistíteľnuju že lopátu rukóju prijém, vsemírnoje humnó vsemúdri razlučájet, neplódije paľá, blahoplódnym víčnyj živót dárujet.

Ín. irmós: Prosviščénije vo tmí ležáščich, spasénije otčájannych, Christé Spáse mój, k tebí útreňuju, carjú míra, prosvití mja sijánijem tvojím: inóho bo, rázvi tebé, Bóha ne znáju.

Tvojú čestnúju i blažénnuju strásť podražájušči, bezstrástijem tebí sočtávšajasja, stráždét preusérdno, na údy ssikájemaja, žiznodávče Christé, zovúšči: inóho, rázvi tebé, Bóha ne znáju.

Strách Bóžij vo utróbi mýsliju prijémši, dúch spasíteľnaho ispovídanija i mučénija rodilá jesí preslávno, doblemúdraja, tvérdym stradánijem, i soprotívnaja načála posramíla jesí.

Svítlymi sijáješi zarjámi, ujasňájema Dúcha svjatáho svitolítijem, i ozarjáješi vírnych serdcá, hrichóvnyj mrák razorjájušči, múčenice, strastotérpice Christóva dostočúdnaja.

Bohoródičen: Svítlyj sólnca óblače, osijáj mí zarjú, rišášču mrák mojích prehrišénij, dážď mí rúku vpádšemu v tínu hrichóvnuju, vozdvíhni mjá ležáščaho, jedína pádšaho Adáma ispravlénije.

irmós: Iisús, životá načáľnik, razrišíti osuždénije hrjadét Adáma pervozdánnaho. Očiščénij že, jáko Bóh, ne trébuja, pádšaho očiščájet vo Jordáňi: v némže vraždú ubív, preimúšč vsják úm mír dárujet.

[Písň 6]

irmós: Obýde nás posľídňaja bézdna, ňísť izbavľájaj, vminíchomsja jáko óvcy zakolénija, spasí ľúdi tvojá, Bóže náš: tý bo kríposť nemoščstvújuščich i ispravlénije.

Sohrišénijem pervozdánnaho Hóspodi, ľúťi ujazvíchomsja, ránoju že iscilíchomsja tvojéju, jéjuže za ný ujazvílsja jesí Christé: tý bo kríposť nemoščstvújuščich i ispravlénije.

Vozvél ný jesí iz áda Hóspodi, kíta ubív vsejádca, vsesíľne, tvojéju deržávoju nizložív tohó sílu: tý bo živót, i svít jesí, i voskresénije.

Bohoródičen: Veseľátsja o tebí Ďívo prečístaja, róda nášeho práotcy, Jedém vosprijémše tobóju, jehóže prestuplénijem pohubíša: tý bo čístaja, i préžde roždestvá, i po roždeství jesí.

[Ín] irmós: Obýde nás posľídňaja bézdna, ňísť izbavľájaj, vminíchomsja jáko óvcy zakolénija, spasí ľúdi tvojá, Bóže náš: tý bo kríposť nemoščstvújuščich i ispravlénije.

Predstoját raboľípňi roždestvú tvojemú číni nebésniji, divjáščesja dostójno tvojemú bezsímennomu roždestvú prisnoďívo: tý bo čístaja, i préžde roždestvá, i po roždeství jesí.

Voplotísja préžde sýj bezplóten, Slóvo iz tebé prečístaja, vsjáčeskaja vóleju tvorjáj, bezťilésnych vójinstva privedýj ot nebytijá jáko vsesílen.

Umerščvlén býsť vráh živonósnym tvojím plodóm Bohoblahodátnaja: i poprán býsť ád projavlénňi, i íže vo úzach svobodíchomsja. Ťímže vopijú: strásti razruší sérdca mojehó.

irmós: Hlás Slovesé, svitíľnik svíta, denníca sólnca, Predtéča v pustýni, pokájtesja, vsím vopijét ľúdém, i predočístitesja: sé bo predstoít Christós, ot tlí mír izbavľájaj.

Róždsja netľínno ot Bóha i Otcá, ot Ďívy kromí skvérny voploščájetsja Christós: jemúže reméň, jáže ot nás slóva sočtánija, razrišíti neudób učít Predtéča, zemnoródnyja ot lésti izbavľája.

Ohném krestít konéčnym Christós protívnyja, a ne Bóha múdrstvujuščich jehó, Dúchom že obnovľájet vodóju blahodáti razumlívyja božestvá jehó, ot prehrišénij izbavľája.

Ín. irmós: V bézdňi hrichóvňij vaľájasja, neizsľídnuju milosérdija tvojehó prizyváju bézdnu: ot tlí, Bóže, mjá vozvedí.

Na drévi jáko pozná prostérta ťá múčenica čestnája, terpít povíšenije i strohánija ťilésnaja, za ľubóv tvojú, vsemóščne.

Svirípijšiji zvírije ustyďíšasja posredí tríznišča múžeski stráždušija ťá, jákože Thékly pérvije pervomúčenicy, jejáže révnosť sťažála jesí, prisnopámjatnaja.

Predstávše nebésniji ánheli posredí temnícy, ťá svítom osijáša, ot boľíznej izimájušče, i jáko Bóžiju áhnicu proslavľájušče.

Bohoródičen: Ot vsích rodóv izbrá ťá dobrótu Jákovľu, júže vozľubí tvoréc, vseneporóčnaja, i iz tebé vozsijáv javísja.

irmós: Hlás Slovesé, svitíľnik svíta, denníca sólnca, Predtéča v pustýni, pokájtesja, vsím vopijét ľúdém, i predočístitesja: sé bo predstoít Christós, ot tlí mír izbavľájaj.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 1: Podóben: jehdá priídeši: Voskrésl jesí jáko Bóh iz hróba vo slávi, i mír sovoskresíl jesí, i jestestvó čelovíčeskoje jáko Bóha vospivájet ťá, i smérť isčezé: Adám že likújet Vladýko, Jéva nýňi ot úz izbavľájema rádujetsja zovúšči: tý jesí, íže vsím podajá Christé voskresénije.

íkos: Voskrésšaho tridnévno vospojím jáko Bóha vsesíľna, i vratá ádova stéršaho, i jáže ot víka iz hróba vozdvíhšaho, mironósicam jávľšahosja, jákože blahoizvólil jésť, préžde sím jéže rádujtesja, rekíj: i apóstolom rádosť vozviščája, jáko jedín žiznodávec. Ťímže víroju žený učenikóm známenija pobídy blahovistvújut, i ád stenét, i smérť rydájet: mír že veselítsja. I vsí s ním rádujutsja. tý bo pódal jesí Christé vsím voskresénije.

[Písň 7]

irmós: Tebé úmnuju Bohoródice, péšč razsmotrjájem vírniji: jákože bo ótroki spasé trí prevoznosímyj, mír obnoví vo črévi tvojém vsecíl, chváľnyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Ubojásja zemľá, sokrýsja sólnce, i pomérče svít, razdrásja cérkóvnaja božéstvennaja zavísa, kámenije že razsídesja: na kresťí bo vísit právednyj, chváľnyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Tý býv áki bezpomóščen, i ujázven v mértvych vóleju nás rádi prevoznosímyj, vsjá svobodíl jesí, i deržávnoju rukóju sovoskresíl jesí, chváľnyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Bohoródičen: Rádujsja, istóčniče prisnoživýja vodý. Rádujsja, rajú píščnyj. Rádujsja, sťinó vírnych. Rádujsja neiskusobráčnaja. Rádujsja vsemírnaja rádoste, jéjuže nám vozsijá chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

[Ín] irmós: Tebé úmnuju Bohoródice, péšč razsmotrjájem vírniji: jákože bo ótroki spasé trí prevoznosímyj, mír obnoví vo črévi tvojém vsecíl, chváľnyj otcév Bóh, i preproslávlen.

Ťá Bohoródice ľístvicu Jákov proróčeski razumivájet: tobóju bo prevoznosímyj na zemlí javísja, i s čelovíki poživé, jáko blahovolí, chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Rádujsja čístaja, iz tebé prójde pástyr, íže vo Adámovu kóžu obólksja voístinnu, prevoznosímyj, vo vsehó mja čelovíka, za blahoutróbije nepostížnoje: chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

Nóvyj Adám ot čístych krovéj tvojích prevíčnyj Bóh býsť voístinnu, jehóže nýňi molí, obvetšávšaho mjá obnovíti zovúšča: chváľnyj otcév Bóh i preproslávlen.

irmós: Júnoši blahočestívyja, péšči óhnenňij priobščívšyjasja, šumjášč Dúch rósnyj nevredímy sochraní, i Bóžija ánhela snischoždénije. Ťímže, v plámeni orošájemi, blahodárstvenno vospiváchu: prepítyj Otcév Hóspodi i Bóže, blahoslovén jesí.

Jákože na nebesí s trépetom i čúdom predstojáchu, vo Jordáňi síly ánheľskija, smotrjájušče tolíka Bóžija schoždénija: jáko deržáj prevýšnich vód sostáv, vo vodách plotonósec stojáše Bóh Otcév nášich.

Óblak drévle i móre Božéstvennaho proobražáchu kreščénija čúdo, v níchže drévniji krestíšasja ischoďášče zakónniji ľúdije. Móre že bí óbraz vodý, i óblak Dúcha, ímiže soveršájemi, blahoslovén jesí, zovém, Hóspodi Bóže, vo víki.

Vsí vírniji, v némže soveršénije prijáchom, Bohoslóvjašče nemólčno so ánhely, proslávim Otcá, i Sýna, i Dúcha svjatáho, sé bo Tróica ipostásmi jedinosúščnaja, jedín že Bóh. Jemúže pojém: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže, vo víki.

Ín. irmós: Bohoprotívnoje veľínije bezzakónnujuščaho mučíteľa, vysók pláméň voznesló jésť: Christós že prostré Bohočestívym otrokóm rósu duchóvnuju, sýj blahoslovén i preproslávlen.

Blahomóščno nepobedímaja síčema soscév otjátije preterpíla jesí terpilívijše: ohném že nebésnym, múčenice, popalíla jesí čtíti ne choťáščyja Bóha, jehóže vsjá tvár pojét slávjašči.

V sérdci nosjášči óhň božéstvennyja ľubvé, neporóčnaja, plámeň poprá, ohňá podoborábnaho ne užasésja, otrokóv obrazújušči drévnich i múžestvo i kríposť.

Zviréj svirípstvo tebí povinésja, ľvóv zijánija nevrédno preminúla jesí, Bóhu ťá proslávlšu, tohó proslávivšuju: jehóže stradánija tvojéju ispolňájušči plótiju, vsechváľnaja.

Bohoródičen: Žízň ipostásnuju nám róždši, smértiju smérť jávi potrébľšuju, strásti umertví plóti nášeja, víroju čtúščich ťá, čístaja, jáko Bohoródicu i vseslávnuju.

irmós: Júnoši blahočestívyja, péšči óhnenňij priobščívšyjasja, šumjášč Dúch rósnyj nevredímy sochraní, i Bóžija ánhela snischoždénije. Ťímže, v plámeni orošájemi, blahodárstvenno vospiváchu: prepítyj Otcév Hóspodi i Bóže, blahoslovén jesí.

[Písň 8]

irmós: V peščí ótrocy Izráilevy, jákože v horníľi dobrótoju blahočéstija, čisťíje zláta bleščáchusja, hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Íže vóleju vsjá tvorjáj, i pretvorjájaj, obraščájaj síň smértnuju vo víčnuju žízň, strástiju tvojéju Slóve Bóžij, tebé neprestánno vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pojím, i prevoznósim vo vsjá víki.

Tý razoríl jesí sokrušénije Christé, i okajánstvo, vo vraťích i tverdýňach ádovych, voskrés iz hróba tridnéven. Tebé neprestánno vsjá ďilá jáko Hóspoda pojút, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Bohoródičen: Jáže bez símene i prejestéstvenňi ot oblistánija božéstvennaho róždšuju bísera mnohocínnaho Christá, vospojím hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte jehó vo vsjá víki.

[Ín] irmós: V peščí ótrocy Izráilevy, jákože v horníľi dobrótoju blahočéstija, čisťíje zláta bleščáchusja, hlahóľušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

Čertóh svitovídnyj, iz nehóže vsích Vladýka, jáko ženích proizýde Christós, vospojím vsí vopijúšče: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Rádujsja prestóle slávnyj Bóžij, rádujsja vírnych sťinó, jéjuže súščym vo ťmí vozsijá svít Christós, tebé blážaščym, i vopijúščym: vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda pójte, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Spaséniju vinóvnaho nám Hóspoda róždši, molí o vsích vopijúščich priľížno, Ďívo vsepítaja: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte vo vsjá víki.

irmós: Tájnu preslávnuju vavilónskaja pokazá péšč, istočívšaja rósu, jáko strujámi imjáše neveščéstvennyj óhň vosprijáti Jordán, i objáti plótiju kreščájema ziždíteľa: jehóže blahoslovját ľúdije, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Otloží strách vés, Izbáviteľ Predtéči rečé, mňí že povinísja, jáko blahómu, mňí pristupí, sijé bo jestestvóm bých, mojím poveľínijem pokorísja, i krestí mja sošédšaho: jehóže blahoslovját ľúdije, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Hlahóly jákože uslýša Krestíteľl Vladýčni s trépetom dláň prostirájet: obáče že rukóju kosnúvsja verchú ziždíteľa svojehó, kréščšemusja vopijáše: osvjatí mja, tý bo jesí Bóh mój: jehóže blahoslovját ľúdije, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Tróicy javlénije vo Jordáňi býsť, sámoje bo prebožéstvennoje jestestvó, Otéc vozhlasí: séj kreščájemyj, Sýn vozľúblennyj mój: Dúch že priídé k podóbnomu, jehóže blahoslovját ľúdije, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Ín. irmós: V péšč óhnénnuju ko otrokóm jevréjskim snizšédšaho, i pláméň v rósu prelóžšaho Bóha, pójte ďilá jáko Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Udobrívšisja dobroďíteľmi, ukrasílasja jesí dobrótami mučénija, i ženichú obručílasja jesí, páče vsích čelovíkov krasňíjšemu, dobrótoju sijájuščemu bezsmértija, Tatijáno Bohomúdraja.

S bezplótnymi sluhámi v temníci tvorcá slavoslóvila jesí, sijájušči slávoju božéstvennaho blistánija, i vsím nepristúpna prebyvájušči, deržímym tmóju prélesti.

Sokrušénije tvojích udés istní vrahóv kovárstva, krovéj tečénije nečéstija ľútyja potóki, čestnája, izsuší, pučína čudés nám jávľšisja.

Bohoródičen: Spasí, uščédri ný, ščédraho Bóha nám Spása róždšaja, páče slóva, ohnepáľnych pomyšlénij i strastéj izimájušči znója, tvojími molítvami, čístaja preproslávlennaja.

irmós: Tájnu preslávnuju vavilónskaja pokazá péšč, istočívšaja rósu, jáko strujámi imjáše neveščéstvennyj óhň vosprijáti Jordán, i objáti plótiju kreščájema ziždíteľa: jehóže blahoslovját ľúdije, i prevoznósjat vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém.

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Óbraz čístaho roždestvá tvojehó, ohnepalímaja kupiná pokazá neopáľnaja: i nýňi na nás napástej svirípejuščuju uhasíti mólimsja péšč, da ťá Bohoródice neprestánno veličájem.

O káko, ľúdije bezzakónniji i nepokoríviji, lukávaja soviščávše, hórdaho i nečestívaho opravdíša: právednaho že na drévi osudíša Hóspoda slávy, jehóže dostójno veličájem!

Spáse Áhnče neporóčne, íže míra hrichí vzémyj, tebé slávim voskrésšaho tridnévno, so Otcém i božéstvennym tvojím Dúchom, i Hóspoda slávy: jehóže Bohoslóvjašče, veličájem.

Bohoródičen: Spasí ľúdi tvojá, Hóspodi, íchže sťažál jesí čestnóju tvojéju króviju, cérkvam tvojím podajá mír, čelovikoľúbče, Bohoródicy molítvami.

[Ín] irmós: Óbraz čístaho roždestvá tvojehó, ohnepalímaja kupiná pokazá neopáľnaja: i nýňi na nás napástej svirípejuščuju uhasíti mólimsja péšč, da ťá Bohoródice neprestánno veličájem.

Iz kórene Davídova prozjablá jesí proróčeskaho Ďívo, i Bohotéčeskaho: no i Davída jáko voístinnu tý proslávila jesí, jáko róždši proróčestvovannaho Hóspoda slávy: Jehóže dostójno veličájem.

Vsják pochváľnyj, prečístaja, zakón pobiždájetsja velíčestvom slávy tvojejá. No o Vladýčice, ot ráb tvojích nedostójnych, ot ľubvé tebí prinosímoje prijimí, Bohoródice, so usérdijem pínije pochváľnoje.

O páče umá čudés tvojích! Tý bo Ďívo jedína páče sólnca, vsím dalá jesí razumíti novíjšeje čúdo, vsečístaja, tvojehó roždestvá nepostižímaho. Ťímže ťá vsí veličájem.

irmós: Nedoumíjet vsják jazýk blahochvalíti po dostojániju, izumivájet že úm i premírnyj píti ťá, Bohoródice. Obáče, blahája súšči, víru priimí, íbo ľubóv vési Božéstvennuju nášu: tý bo christiján jesí predstáteľnica, ťá veličájem.

Davíde, priidí Dúchom k prosviščénnym, nýňi pristupíte, pój, k Bóhu víroju, hlahóľa: prosvitítesja, séj níščij vozzvá Adám v padéniji. Íbo tohó uslýša Hospóď, prišéd strujámi iordánskimi, tľínnaho že obnoví.

Isáia, izmýjtesja, očístitesja, hlahólet, lukávstvija pred Hóspodem ostávite, žážduščiji na vódu žívu idíte: kropít bo vodóju, obnovľája Christós pristupájuščyja k némú víroju, i k životú nestaríjemomu kreščájet Dúchom.

Sobľudájemsja blahodátiju, vírniji, i pečátiju: jáko bo hubíteľa, bižáša práha jevréji drévle okrovávlena: táko i nám ischódnoje Božéstvennoje sijé, pakibytijá báňa búdet. Otsjúdu i Tróicy úzrim svít nézachodímyj.

Ín. irmós: Ot Bóha Bóha Slóva, neizrečénnoju múdrostiju prišédšaho obnovíti Adáma, jádiju v tľínije pádšaho ľúťi: ot svjatýja Ďívy neizrečénno voplotívšahosja nás rádi, vírniji, jedinomúdrenno písňmi veličájem.

Po mnóhich múkach méčnym ťá sudóm ľútyj osuždájet sudijá, jejáže voschoždénijem vospleskáša nebésniji číni: Christós že vsesíľnoju desníceju vinčá ťá, múčenice, zakónno postradávšuju.

Sočtásja s múčeničeskimi svitľíjšimi stády, jasňíjši priblíživšisja Bóhu, vídiši jáže víďat ánheli, jáko Ďíva v čertózi vodvorjáješisja, ženichá tvojehó, čestnája, moľášči, spastísja ľubóviju ťá počitájuščym.

Zapečátannyj istóčnik ťá, zakľučén že ohrád, vozložénije čéstno i svjaščénno, nevístu Christóvu netľínnuju, zakolénije i žértvu, áhnicu i dóbruju holubícu Vladýki vsjáčeskich, Tatijáno, propovídujem.

Bohoródičen: Hlásy preklaňájema tépľi ťá moľáščich, jedína vírnych pribížišče, spasí, uščédri, Vladýčice, sobľudí ot vréda, i vsjákaho jazýkov našéstvija, víroju i ľubóviju prísno ťá veličájuščyja.

irmós: Nedoumíjet vsják jazýk blahochvalíti po dostojániju, izumivájet že úm i premírnyj píti ťá, Bohoródice. Obáče, blahája súšči, víru priimí, íbo ľubóv vési Božéstvennuju nášu: tý bo christiján jesí predstáteľnica, ťá veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi: )

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomílu, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš. (hlás 1.)

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš. Svját Hospóď Boh náš.

Svitilen. So učenikí vzýdem na hóru Haliléjskuju, viroju Christá víďití, hlahólušča vlásť prijati výšnich i nížnich, naučímsja káko učít kreščáti, vo ímja Otca í Sýna i svjatáho Dúcha jazýki vsja, í prebyváti s tainniki, jákože obiščásja do skončánija vika.

Sláva, svitílen. Podóben: Posetíl ný: Javísja Spás, blahodáť i ístina vo strujách jordánskich, i súščyja vo tmí i síni spjáščyja prosvitíl jésť: íbo priíde i javísja svít nepristúpnyj.

I nýňi, tójže. Javísja Spás, blahodáť i ístina vo strujách jordánskich, i súščyja vo tmí i síni spjáščyja prosvitíl jésť: íbo priíde i javísja svít nepristúpnyj.

(Hlás 1.)

Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149.

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Na chvalítech stichíry voskrésny,

Stich: Sotvoríti v ních súd napísan, sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 1: Pojém tvojú Christé, spasíteľnuju strásť, i slávim tvojé voskresénije.

Stich: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždéniji síly jehó.

Krest preterpívyj, i smérť uprazdnívyj, i voskrésýj iz mértvych, umirí nášu žízň Hóspodi, jáko jedín vsesílen.

Stich: Chvalíte jehó na sílach jehó, * chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Áda pľinívyj, i čelovíka voskresívyj, voskresénijem tvojím Christé, spodóbi nás čístym sérdcem, tebé píti i sláviti.

Stich: Chvalíte jehó v hlási trúbňim, * chvalíte jehó v psaltíri i húsľich.

Bohoľípnoje tvojé snischoždénije slávjašče, pojém ťá Christé. Rodílsja jesí ot Ďívy, i ne razlučén býl jesí ot Otcá, postradál jesí jáko čelovík, i vóleju preterpíl jesí krest, voskrésl jesí ot hróba, jáko ot čertóha proizšéd da spaséši mír, Hóspodi sláva tebí.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

hlás 6. Podóben: Ánheľskija: Sijánije ot svíta, svít sýj, Iisúse mój, prosvitíl jesí nás neizrečénnym tvojím osijánijem, préžde osľiplénnyja vo Jedémi ot zmíja, vo Jordáňi nýňi svít vsí svítom tvoím zrjášče, vírno pojém: blahoslovén, javléjsja Bóže náš, sláva tebí.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Taínniče i strášnych stroíteľu táin, Predtéče, rádosti i Dúcha samovídče, kréščšahosja Slóva ot tebé, jáko blahovolí, prosí nám sohrišénij izbavlénije prísno podáti, jemúže pojém: blahoslovén, javléjsja Bóže náš, sláva tebí.

Stích: Móre víďi i pobižé, Jordán vozvratísja vspjáť.

Voznesém, vírniji, v rázumi serdcá, potecém so tščánijem k strujám jordánskim, i uvídim ziždíteľa, plótski kreščájema ot Joánna Predtéči, i s ním Bohoslóvjašče, vospojím: blahoslovén, javléjsja Bóže náš, sláva tebí.

Stích: Čtó ti jésť, móre, jáko pobíhlo jesí, i tebí, Jordáne, jáko vozvratílsja jesí vspjáť.

O páče umá božéstvennaho smotrénija! Káko tvoréc tvári predstá, i prekloňájet semú hlavú? Ukazánijem bo nám óbraz smirénija vvódit, íže o ném prosviščénnym, jemúže pojém: blahoslovén, javléjsja Bóže náš, sláva tebí.

Sláva: I. Stichira ev., hlás 1. Na hóru učenikóm idúščym za zemnóje voznošenije, * predstá Hospoď, i poklonívšesja jemú, * i dánnyja vlásti vezďí naučívšesja, * v podnebésnuju posyláchusja, * propovídati jéže iz mertvych voskrésenije, * i jéže na nebesá vozšéstvije, * ímže i vo víki sprebyváti nelóžnyj obiščájasja Christós Boh, * i Spas duš nášich.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje.

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir, * v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa, * kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj, * Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej * bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas opravdánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, * v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, * naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju * víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi: )

Jerej: Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék)­, o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Dné vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

**Jeréj: Voskresýj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.**

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.