Veľká večiereň 6.8.

Ornament

Ornament Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

(ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás.)

I mý: Amíň.

Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.

Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách:, hlás 4.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.

Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.

Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

hlás 4: Préžde krestá tvojehó, Hóspodi, horá nebesí podóbjaščisja, i óblak jáko síň proťazášesja, tebí preobrazújuščusja, ot Otcá že sviďíteľstvujemu: támo bí Pétr so Jákovom i Joánnom, jáko choťáchu býti s tobóju i vo vrémja predánija tvojehó, da víďivše čudesá tvojá, ne ustrašátsja stradánij tvoích: ímže poklonítisja nám v míri spodóbi, velíkija rádi tvojejá mílosti.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Préžde krestá tvojehó, Hóspodi, horá nebesí podóbjaščisja, i óblak jáko síň proťazášesja, tebí preobrazújuščusja, ot Otcá že sviďíteľstvujemu: támo bí Pétr so Jákovom i Joánnom, jáko choťáchu býti s tobóju i vo vrémja predánija tvojehó, da víďivše čudesá tvojá, ne ustrašátsja stradánij tvoích: ímže poklonítisja nám v míri spodóbi, velíkija rádi tvojejá mílosti.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Préžde krestá tvojehó, Hóspodi, pojím učenikí na hóru vysóku, preobrazílsja jesí pred ními, lučéju síly ozarjája ích, otsjúdu úbo čelovikoľúbijem, otonúdu vlástiju, pokazáti choťá voskresénija svítlosť: jehóže i nás, Bóže, v míri spodóbi, jáko mílostiv i čelovikoľúbec.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Horá, jáže inohdá mráčna i dýmna, nýňi že čestná i svjatá jésť, na néjže nózi tvojí stojásťi, Hóspodi: prevíčnoje bo sokrovénnoje tájinstvo naposľídok javléno sotvorí, strášnoje tvojé preobražénije, Petrú i Joánnu i Jákovu. Íže taková sijánija licá tvojehó ne terpjášče, i svítlosti ríz tvojích, níc na licé zemlí pokryváchusja: íže i úžasom oderžími, divľáchusja, víďašče Mojséja i Ilijú, hlahóľuščja s tobóju, choťáščaja prikľučítisja tebí: i hlás ot Otcá sviďíteľstvovaše, hlahóľa: séj jésť Sýn mój vozľúblennyj, o némže blahoizvólich, tohó poslúšajte, íže i dárujet mírovi véliju mílosť.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Na horí vysóci preobrážsja Spás, verchóvnyja imíja učenikí, preslávno oblistál jésť, pokazúja, jáko vysotóju dobroďítelej oblistávše i božéstvenňij slávi spodóbjatsja, hlahóľuščyja so Christóm Mojséj i Ilijá pokázovachu, jáko živými i mértvymi obladájet. I íže drévle zakónom i proróki hlahólavyj jésť Bóh, jemúže i hlás Ótč iz óblaka svítla poslúšestvovaše hlahóľuščij: tohó poslúšajte, íže krestóm áda pľinívša, i mértvym dárujušča živót víčnyj.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Sláva, i nýňi, hlás 6. Anatólia:

Proobrazúja Voskresénije tvojé, Christé Bóže, tohdá poját trí tvojá učenikí, Petrá i Jákova i Joánna, na Thavór vozšél jesí. Tebí že, Spáse, preobrazújuščusja, Thavórskaja horá svítom pokryvášesja: učenicý tvoí, Slóve, poverhóša sebé dólu na zemlí, ne terpjášče zríti nevídimaho zráka, ánheli služáchu stráchom i trépetom, nebesá ubojášasja, zemľá vostrepetá, víďašče na zemlí slávy Hóspoda.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokímen, hlás 7: Bóh náš na nebesí i na zemlí, vsjá jelíka voschoťí, sotvorí.

Stích: Vo ischóďi Izráiľevi ot Jehípta, dómu Jákovľa iz ľudéj várvar, býsť Judéa svjátýňa jehó, Izráiľ óblasť jehó.

Stích: Móre víďi i pobižé, Jordán vozvratísja vspjáť.

Stích: Čtó ti jésť, móre, jáko pobíhlo jesí, i tebí, Jordáne, jáko vozvratílsja jesí vspjáť?

Ischóda čténije.

[Hlavá 4] Rečé Hospóď k Mojséju: vzýdi ko mňí na hóru, i stáni támo, i dám tí skrižáli kámennyja, zakón i zápovidi, jáže napisách vzakóniti ím. I vostáv Mojséj i Isús predstojáj jemú, vzydóša na hóru Bóžiju. I stárcem rečé: bezmóľvstvujte támo, dóndeže vozvratímsja k vám, i sé Aarón i ór s vámi: ášče komú prilučítsja súd, da ídut k ním. I vzýde Mojséj na hóru, i pokrý óblak hóru. I sníde sláva Bóžija na hóru sinájskuju, i pokrý jú óblak šésť dnéj, i prizvá Hospóď Moiséa v déň sedmýj, iz sredý óblaka. Viďínije že slávy Hospódni, jáko óhň paľá na versí horý, prjámo synóv Izráiľevych. I vníde Mojséj posreďí óblaka, i vzýde na hóru: i bí támo na horí četýredesjať dnéj, i četýredesjať noščéj.

Ischóda čténije.

[Hlavá 3] Vo dnéch ónech, hlahóla Hospóď k Mojséju licém k licú, jáko ášče by któ vozhlahólal k svojemú drúhu, i otsylášesja v pólk: sluhá že Isús sýn Navín júnoša ne ischoždáše iz skínii. I rečé Mojséj ko Hóspodu: sé tý mňí hlahóleši, izvedí ľúdi sijá, tý že ne javíl mí jesí, jehóže pósleši so mnóju. Tý že mňí rékl jesí: vém ťá páče vsích, i blahodáť ímaši u mené. Ášče úbo obritóch blahodáť pred tobóju, javí mi samáho tebé razúmno, da vížu ťá: jáko da obrét búdu blahodáť pred tobóju, i da razumíjut, jáko ľúdije tvojí jazýk séj. I hlahóla jemú Hóspodi: áz sám predydú pred tobóju, i upokóju ťá. I rečé k nemú Mojséj: ášče sám tý ne šéstvuješi s námi, da ne izvedéši má otsjúdu. I káko vídomo búdet voístinnu, jáko obritóch blahodáť u tebé, áz že i ľúdije tvoí, tóčiju idúšču tí s námi? i proslávlen búdu áz že i ľúdije tvoí, páče vsích jazýk, jelícy súť na zemlí. Rečé že Hospóď k Mojséju: sijé slóvo tvojé, jéže rékl jesí, sotvorjú: obríél bo jesí blahodáť predo mnóju, i vím ťá páče vsích. I hlahóla Mojséj: pokaží mi slávu tvojú. I rečé: áz predydú pred tobóju slávoju mojéju, i vozzovú o ímeni mojém, Hospóď pred tobóju, i pomíluju, jehóže ášče míluju: i uščédrju, jehóže ášče ščédrju. I rečé: ne vozmóžeši víďiti licé mojé: ne bó úzrit čelovík licé mojé, i žív búdet. I rečé Hospóď: sé místo u mené, i stáneši na kámeni, dóndeže úbo préjdet sláva mojá, i položú ťa v razséliňi kámene, i pokrýju rukóju mojéju nad tobóju dóndeže mimoidú. I otimú rúku mojú, i tohdá úzriši zádňaja mojá, licé že mojé ne javíttisja. I útrenevav Mojséj, zaútra vzýde na hóru sinájskuju, jákože hlahóla jemú Hospóď. I sníde Hospóď vo óblaci, i predstá jemú támo Mojséj, i prizvá ímenem Hospódnim. I mimoíde Hospóď pred licém jehó, i prizvá: Hospóď Bóh, ščédr i mílostiv, dolhoterpilív i mnohomílostiv i ístinen. I potščávsja Mojséj priník na zémľu, poklonísja Hóspodevi.

Cárstv trétiich čténije:

[Hlavá 9] Vo dnéch óňich priíde Iliá v Virsavíju, jáže jésť zemľá iúdova, i ostáv ótročišča svojehó támo, i sám pójde v pustýňu púť dné, i priíde i side pod smérčijem i úspe, i són víďi támo pod sádom. I sé ňíkij prikosnúsja jemú, i rečé jemú: vostáni, jážď i píj. I vozzrí Iliá: i sé pri vozhlávii jehó oprisnók jačménnyj, i korčáh vodý. I vostá, i jadé, i pít, i obráščsja úspi. I obráščsja ánhel Hospódeň vtoríceju, i kosnúsja jehó, i rečé jemú: vostáni, jážď i píj, jáko mnóh ot tebé púť. I vostá, i jadé, i pít: i íde v kríposti jádi tojá četýredesjať dnéj, i četýredesjať noščéj do horý chorívskija. I vníde támo v peščéru, i vselísja v néj. I sé hlahól Hospódeň k nemú, i rečé jemú Hospóď: izýdi i stáni na horí pred Hóspodem. I sé Hospóď mimoídet, i dúch vélij i krípok razorjája hóry, i sokrušája kámenije pred Hóspodem, ne v dúsi Hospóď: i po dúsi trús, i ne v trúsi Hospóď: i po trúsi óhň, i ne vo ohní Hospóď: i po ohní hlás chláda tónka, i támo Hospóď. I býsť jáko uslýša Ilijá, pokrý licé svojé mílotiju svojéju, i izýde, i stá blíz peščéry. I rečé Hospóď k nemú: idí i vozvratísja v púť tvój, i pójdeši v púť pustýni damáskovy: i pomážeši Jelisséa, sýna asafátova, vmísto tebé proróka.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Sláva, i nýňi:)

Rcím vsí ot vsejá duší, i ot vsehó pomyšlénija nášeho rcím.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Hóspodi vsederžíteľu, Bóže otéc nášich, mólimtisja, uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi:)

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na litíi stichíry

hlás 2: Íže svítom tvojím vsjú vselénnuju osvitív, na horí vysóci preobrazílsja jesí, bláže, pokazáv učenikóm tvojím sílu tvojú, jáko mír izbavľáješi ot prestuplénija. Ťímže vopijém tí: milosérde Hóspodi, spasí dúšy náša.

Íže na horí Thavórsťij preobrážsja vo slávi, Christé Bóže, i pokazáv učenikóm tvojím slávu tvojehó Božestvá, ozarí i nás svítom tvojehó razumínija, i nastávi na stezjú zápovidej tvojích, jáko jedín bláh i čelovikoľúbec.

Íže préžde sólnca svít Christós, ťilésňi na zemlí žítelstvuja, i préžde krestá vsjá, jáže strášnaho smotrénija, soveršív Bohoľípno, dnés na Thavórsťij horí, tájno Tróicy óbraz pokazúja: izjáščnyja bo trí učenikí, Petrá i Jákova i Joánna, na ňú vozvél jesí najediňí, i málo skrýv plóti vosprijátije, preobrazílsja jesí pred ními, javľája načaloobráznyja dobróty blahoľípije, i tó ne vsesoveršénno: óvo izvistvúja týja, vkúpi i ščaďá, da ne káko so zrákom i jéže žíti pohubját, no jáko možáchu vmiščáti ťilésnyma očíma sterpjášče. I prorókov verchóvnyja Mojséja i Ilijú privél jesí, neprekoslóvňi sviďíteľstvujuščyja jehó Božestvó, i jáko tój jésť ístinnoje Otéčeskaho suščestvá sijánije, Hospóďstvujaj živými i mértvymi. Ťím i óblak jákože síň obját ích, i hlás svýše Óteč iz óblaka šúmno predsviďíteľstvujušč i hlahóľušč: séj jésť, jehóže netľínno iz čréva préžde dennícy rodích, Sýn vozľúblennyj mój, jehóže poslách spastí, vo Otcá i Sýna i Dúcha svjatáho kreščájemyja, i ispovídajuščyja vírno, jáko nerazďílna jésť jedína deržáva Božestvá, tohó poslúšajte. Sám úbo, čelovikoľúbče Christé Bóže, i nás ozarí svítom nepristúpnyja tvojejá slávy, i dostójny pokaží nasľídniki bezkonéčnaho cárstvija tvojehó, jáko prebláh.

Sláva, hlás 5. Priidíte, vzýdem na hóru Hospódňu, i v dóm Bóha nášeho, i úzrim slávu preobražénija jehó, slávu jáko jedinoródnaho ot Otcá: svítom priímem svít, i vozvýšeni bývše dúchom, Tróicu jedinosúščnuju vospojím vo víki.

I nýňi, hlás tójže: Zakóna i prorókov ťá, Christé, tvorcá i ispólniteľa sviďíteľstvovaša, zrjášče vo óblaci, Mojséj bohovídec i Ilijá ohnekolesníčnik i neopáľnyj nebošéstvennik, v preobražéniji tvojém. S nímiže i nás tvojehó prosviščénija spodóbi, Vladýko, píti ťá vo víki.

Litijna jekténija:

Svj.: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Svj.: Jéšče mólimsja o svjaťíšem vselénsťím Archijeréji (ímja rék) Pápi rímsťim, i o bohoľubívim jepískopi nášem Kýr (imjá rek), i o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej, i o vsjácij duší christijánsťij skorbjáščej i ozlóblenňij, mílosti Bóžija i pómošči trébujuščej: o pokrovéniji svjatáho chráma sehó (obíteli sejá) i živúščich v ném (v néj), o soumiréniji i ustrojéniji vsého míra: o blahostojániji svjatých Bóžijich Cerkvéj, o spaséniji i pómošči, íže so tščánijem i stráchom Bóžijim truždájuščichsja i služáščich otéc i brátij nášich, o póslannych, i vo otšéstviji súščich, o isciléniji v némoščech sležáščich, o pókoj blažénnyja pámjati i ostavléniji hrichóv vsím prežde počívšym otcém i brátijam nášim zďi ležáščym i povsjúdu pravovoslávnym: o izbavléniji pľinénnych, o brátijach nášich vo slúžbach súščich, i o vsích služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém (obíteli séj), rcím vsí.

Ľ.: Kýrije eléjson 12x

Svj.: Uslýši ný, Bóže Spasíteľu náš, upovánije vsích koncéj zemlí, i súščich na móri daléče, i Mílostive, mílostiv búdi nám o hrisích nášich i pomíluj nás: mílostiv bo i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i Svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň.

Svj.: † Mír vsím.

Ľ.: I dúchovi tvojému.

Svj.: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Ľ.: Tebí Hóspodi.

Svj.: Vladýko mnohomílostive, Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji, síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Sil bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, svjatých, i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám) i vsích Svjatých tvojích: blahoprijátnu sotvorí molítvu nášu, dáruj nám ostavlénije prehrišénij nášich, pokrýj nás króvom krylú tvojéju, otžení ot nás vsjákaho vráha i supostáta, umirí nášu žízň, Hóspodi, pomíluj nás i mír tvój, i spasí dúšy náša, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Ľ.: Amíň.

Na stichovňi stichíry samohlásny,

hlás 1. Íže drévle s Mojséjom hlahólavyj na horí sinájsťij óbrazy, áz jésm, hlahóľa, sýj: dnés na horí Thavórsťij preobrážsja pred učenikí, pokazá načaloobráznuju dobrótu zráka, v sebí vosprijím čelovíčeskoje suščestvó: i takovýja blahodáti sviďíteli postávľ, Mojséja i Ilijú, óbščniki tvorjáše vesélija, provozviščájuščyja slávnoje krestá rádi, i spasíteľnoje voskresénije.

Stích: Tvojá súť nebesá, i tvojá jésť zemľá.

Tvojehó jedinoródnaho Sýna províďiv Dúchom plotskóje k čelovíkom prišéstvije, Bohootéc Davíd, izdaléča k veséliju sozyvájet tvár i proróčeski vzyvájet: Thavór i Jermón o ímeni tvojém vozrádujutsja. Na sijú bo vozšéd hóru, Spáse, so učenikí tvojími, očerňívšeje Adámovo jestestvó, preobrážsja, oblistáti páki sotvoríl jesí, pretvorív jé v tvojehó božestvá slávu že i svítlosť. Ťímže vopijém tí: soďíteľu vsjáčeskich, Hóspodi, sláva tebí.

Stích: Thavór i Jermón o ímeni tvojém vozrádujetasja.

Neoderžímoje tvojehó svitolítija, i nepristúpnoje božestvá, zrjášče apóstolov lúčšiji, na horí preobražénija, beznačáľlne Christé, božéstvennym izminíšasja úžasom, i óblakom osijávšesja svítlym, hlás slýšachu Óteč, izvistvújušč tájinstvo tvojehó vočelovíčenija, jáko jedín jesí i po voploščénii, Sýn jedinoródnyj, i Spás míra.

Sláva, i nýňi, hlás 6: Petrú i Jákovu i Joánnu, lúčšym učenikóm tvojím, Hóspodi, dnés pokazál jesí na horí Thavórsťij slávu božéstvennaho tvojehó zráka: víďachu bo rízy tvojá oblistávšyja jáko svít, i licé tvojé páče sólnca: ne terpjášče zríti nesterpímoje tvojehó sijánija, na zémľu nizpádachu, nikákože zríti mohúšče. Hlás že slýšachu sviďíteľstvujušč svýše: séj jésť Sýn mój vozľúblennyj, prišédyj v mír spastí čelovíka.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Na blahoslovéniji chľíbov Tropár, hlás 7: Preobrazílsja jesí na horí, Christé Bóže, pokazávyj učenikóm tvojím slávu tvojú, jákože možáchu: da vozsijáet i nám hríšnym svít tvój prisnosúščnyj, molítvami Bohoródicy, svitodávče, sláva tebí. tríždy.

Svj.: Hóspodu pomolímsja.

Ľ.: Hóspodi pomíluj.

Svjaščenyk čitať molitvu posvjačiňa litijnych dariv:

Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, blahoslovívyj pjať chľíbov, i pjať týsjač naróda nasýtivyj: sám i nýňi, Vladýko, blahosloví chľíby sijá, † pšenícu, vinó, i jeléj, i umnóži já vo hráďi sém, (vési, abo obíteli sej) i vo vsém míri tvojém vsehdá, i ot ních vkušájuščych vírnych tvojích osvjatí. Jáko ty jesí blahoslovjájaj i osvjaščájaj Christé Bóže naš, i tebí slávu vozsylájem, so beznačálnym ti Otcém, i vsesvjatým, i blahím, i životvorjáščym ti Dúchom, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Ľ.: Búdi imja Hospodne blahoslovénno ot nýňi i do víka. 3x

Psalóm 33.

Blahoslovľú Hóspoda na vsjákoje vremjá, výnu chvála jehó vo usťích mojích. – O Hóspoďi da pochválitsja dušá mojá, da uslýšat krótciji i vozveseľátsja. – Vozvelíčite Hóspoda so mnoju, i voznesém ímja jehó vkúpi. – Vzyskách Hóspoda i uslýša mja, i ot vsich skorbéj mojích izbávi mja. – Pristupíte k nemú i prosvititésja, i licá váša ne postyďátsja. –Sej níščij vozzvá i Hóspoď uslýša í, i ot vsich skorbéj jehó spasé í. –Opolčítsja Ánhel Hóspodeň ókrest bojáščichsja jehó, i izbávit ich. –Vkusíte i vídite, jáko blah Hóspoď, blažén múž iže upovájet naň. –Bójtesja Hóspoda vsi svjatíji jehó, jáko ňísť lišénija bojáščymsja jehó. – Bohátiji obniščáša i vzalkáša, vzyskájuščiji že Hóspoda ne lišátsja vsjákaho blahá.

Sláva i nýňi: Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, blahoslóvi.

Svj.: Blahoslovénije Hóspodne na vas, tohó blahodátiju i čelovikoľúbijem, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Preobrazívyjsja na horí Thavórsťij vo slávi pred svjatými svojími učeniki i apóstoly, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Ornament

Texty projektu Časoslov sú určené na vnútornú potrebu. Ďakujeme, že nás podporujete! www.casoslov.sk