Ornament

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Načinajet nastojateľ, velehlasno nastojaščij tropar, vo hlas 5:

Christós voskrése iz mértvych, * smértiju smerť popráv * i súščym vo hrobích živót darováv.

I my tojžde pojem podobňi, so sladkopenijem 2x

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne. (5. hlas)

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 5: Sobeznačáľnoje slóvo Otcú i Dúchovi, ot Ďívy róždšejesja na spasénije náše, vospojím vírniji i poklonímsja, jáko blahovolí plótiju vzýti na krest, i smérť preterpíti, i voskresíti uméršyja slávnym voskresénijem svojím. (2x)

Bohoródičen: Rádujsja, dvére Hospódňa neprochodímaja: rádujsja, sťinó i pokróve pritekájuščich k tebí. Rádujsja, neoburevájemoje pristánišče, i neiskusobráčnaja, róždšaja plótiju tvorcá tvojehó i Bóha: moľášči ne oskuďiváj o vospivájuščich, i kláňajuščichsja roždestvú tvojemú.

Ornament

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Ornament

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Ornament

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Ornament

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Ornament

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Ornament

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálen,

hlás 5: Krest Hospódeň pochválim, pohrebénije svjatóje písňmi počtím, i voskresénije jehó preproslávim: jáko sovozstávi mértvyja ot hrób jáko Bóh, pľinív smérti deržávu, i kríposť dijávoľu, i súščym vo áďi svít vozsijá.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Hóspodi, mértv naréklsja jesí umertvívyj smérť, vo hróbi položílsja jesí, istoščívyj hróby: horí vójini hrób strežáchu, dóľi ot víka mértvyja voskresíl jesí, vsesíľne i nepostižíme Hóspodi sláva tebí.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Rádujsja svjatája horó i Bohoprochódnaja, rádujsja oduševlénnaja kupinó i neopalímaja, rádujsja jedína k Bóhu mírovi móste, prevoďáj smértnyja k víčnomu životú. Rádujsja netľínnaja otrokovíce, neiskusomúžno róždšaja spasénije dúš nášich.

Ornament

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Ornament

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Ornament

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Ornament

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Ornament

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny,

hlás 5: Hóspodi, posreďí ťa osuždénnych prihvozdíša bezzakónniji, i kopijém rebró tvojé probodóša, o mílostive! Pohrebénije bo prijál jesí, razrušívyj ádova vratá, i voskrésl jesí tridnévno: pritekóša žený víďiti ťá, vozvistíša apóstolom vostánije. Prevoznosímyj Spáse jehóže pojút ánheli, blahoslovénnyj Hóspodi, sláva tebí.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Stránnoje tvojé Spáse mój, tájinstvo, mírovi spasénije býsť: voskrés bo ot hróba Bohoľípno, istľívšich sovozdvíhl jesí jáko Bóh, vsích životé, Hóspodi sláva tebí.

Sláva, i nýňi: Bohoródičen: Neiskusobráčnaja Máti, Bohorodíteľnice čístaja, Jévinu pečáľ obrádovavšaja, vospivájem vírniji, i poklaňájemsja tebí, jáko vozvelá jesí nás ot drévnija kľátvy: i nýňi molí neprestánno, vsepítaja presvjatája, vo jéže spastísja nám.

Ornament

Allilúija, Pasalóm 118.

Bláženi neporóčniji v púti, * choďáščiji v zakóňi Hospódni.

Blažéni ispytájuščiji sviďínija Jehó, vsím sérdcem vzýščut Jehó, * ne ďílajuščiji bo bezzakónija, v putéch Jehó chodíša.

Tý zapovídal jesí zápovidi Tvojá * sochraníti ziló.

Dabý isprávilisja putijé mojí, * sochraníti opravdánija Tvojá.

Tohdá ne postyžúsja, * vnehdá prizríti mí na vsjá zápovidi Tvojá.

Ispovímsja Tebí v právosti sérdca, * vnehdá naučíti mí sjá suďbám právdy Tvojejá.

Opravdánija Tvojá sochraňú, * ne ostávi mené do zilá.

V česóm isprávit juňíjšij púť svój? * vnehdá sochraníti slovesá Tvojá.

Vsím sérdcem mojím vzyskách Tebé, * ne otríni mené ot zápovidej Tvojích.

V sérdci mojém skrých slovesá Tvojá, * jáko da ne sohrišú Tebí.

Blahoslovén jesí, Hóspodi: * naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ustnáma mojíma vozvistích * vsjá suďbý úst Tvojích.

Na putí sviďínij Tvoích nasladíchsja, * jáko o vsjákom bohátstvi.

V zápovidech Tvoích pohlumľúsja, * i urazumíju putí Tvojá.

Vo opravdánijich Tvojích poučúsja, * ne zabúdu slovés Tvojích.

Vozdážď rabú Tvojemú: * živí mjá, i sochraňú slovesá Tvojá.

Otkrýj óči mojí, * i urazumíju čudésa ot zakóna Tvojehó.

Prišléc áz jésm na zemlí: * ne skrýj ot mené zápovidi Tvojá.

Vozľubí dušá mojá vozželáti suďbý Tvojá * na vsjákoje vrémja.

Zapretíl jesí hórdym: * prókľati ukloňájuščijisja ot zápovidej Tvojích.

Otimí ot mené ponós i uničižénije, * jáko sviďínij Tvojích vzyskách.

Íbo sidóša kňázi, i na mjá klevetáchu, * ráb že Tvój hlumľášesja vo opravdánijich Tvojích:

Íbo sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť, * i sovíti mojí opravdánija Tvojá.

Priľpé zemlí dušá mojá: * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Putí mojá vozvistích, i uslýšal mjá jesí: * naučí mjá opravdánijem Tvojím:

Púť opravdánij Tvoích vrazumí mí, * i pohlumľúsja v čudesích Tvojích.

Vozdremá dušá mojá ot unýnija: * utverdí mjá v slovesích Tvojích.

Púť neprávdy otstávi ot mené, * i zakónom Tvojím pomíluj mjá.

Púť ístiny izvólich, * i suďbý Tvojá ne zabých.

Priľipíchsja sviďínijem Tvojím, Hóspodi, * ne posramí mené.

Púť zápovidej Tvojích tekóch, * jehdá rasšíril jesí sérdce mojé.

Zakonopoloží mňí, Hóspodi, * púť opravdánij Tvoích, i vzyščú i výnu:

Vrazumí mjá, i ispytáju zakón Tvój, * i sochraňú í vsím sérdcem mojím.

Nastávi mjá na stezjú zápovidej Tvoích, * jáko túju voschoťích.

Prikloní sérdce mojé vo sviďínija Tvojá, * a ne v lichoímstvo.

Otvratí óči mojí, jéže ne víďiti sujetý, * v putí Tvojém živí mjá.

Postaví rabú Tvojemú * slóvo Tvojé v strách Tvój.

Otimí ponošénije mojé, * jéže nepščevách: jáko suďbý Tvojá bláhi.

Sé vozželách zápovidi Tvojá, * v právďi Tvojéj živí mjá.

I da priídet na mjá mílosť Tvojá, * Hóspodi, spasénije Tvojé po slovesí Tvojemú.

I otviščáju ponošájuščym mí slóvo: * jáko upovách na slovesá Tvojá.

I ne otimí ot úst mojích slovesé ístinna do zilá, * jáko na suďbý Tvojá upovách.

I sochraňú zakón Tvój výnu, * vo vík i vo vík víka.

I choždách v širóťi, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

I hlahólach o sviďínijich Tvojích pred carí, * i ne styďáchsja:

I poučáchsja v zápovidech Tvoích, * jáže vozľubích ziló:

I vozdvihóch rúci mojí k zápovidem Tvoím, jáže vozľubích, * i hlumľáchsja vo opravdánijich Tvoích.

Pomjaní slovesá Tvojá rabú Tvojemú, * íchže upovánije dál mí jesí.

Tó mjá uťíši vo smiréniji mojém, * jáko slóvo Tvojé živí mjá.

Hórdii zakonoprestúpovachu do zilá: * ot zakóna že Tvojehó ne ukloníchsja.

Pomjanúch suďbý Tvojá ot víka, Hóspodi, * i uťíšichsja.

Pečáľ priját mjá ot hríšnik, * ostavľájuščich zakón Tvój.

Píta bjáchu mňí opravdánija Tvojá, * na mísťi prišéľstvija mojehó.

Pomjanúch v noščí ímja Tvojé, Hóspodi, * i sochraních zakón Tvój.

Séj býsť mňí, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Čásť mojá jesí, Hóspodi, * rích sochraníti zakón Tvój.

Pomolíchsja licú Tvojemú vsím sérdcem mojím: * pomíluj mjá po slovesí Tvojemú.

Pomýslich putí Tvojá, * i vozvratích nózi mojí vo sviďínija Tvojá.

Uhotóvichsja i ne smutíchsja * sochraníti zápovidi Tvojá.

Úžja hríšnik objazášasja mňí, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Polúnošči vostách ispovídatisja Tebí * o suďbách právdy Tvojejá.

Pričástnik áz jésm vsím bojáščymsja Tebé, * i chraňáščym zápovidi Tvojá.

Mílosti Tvojejá, Hóspodi, ispólň zemľá: * opravdánijem Tvoím naučí mjá.

Bláhosť sotvoríl jesí s rabóm Tvojím, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú.

Bláhosti, i nakazániju i rázumu naučí mjá, * jáko zápovidem Tvojím vírovach.

Préžde dáže ne smiríti mí sjá, áz prehriších: * sehó rádi slóvo Tvojé sochraních.

Bláh jesí Tý, Hóspodi, * i bláhostiju Tvojéju naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Umnóžisja na mjá neprávda hórdych, * áz že vsím sérdcem mojím ispytáju zápovidi Tvojá.

Usyrísja jáko mléko sérdce ích, * áz že zakónu Tvojemú poučíchsja.

Bláho mňí, jáko smiríl mjá jesí, * jáko da naučúsja opravdánijem Tvojím.

Bláh mňí zakón úst Tvojích, * páče týsjašč zlatá i srebrá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva, i nýňi:

Rúci Tvoí sotvorísťi mjá, i sozdásťi mjá: * vrazumí mjá, i naučúsja zápovidem Tvojím.

Bojáščijisja Tebé úzrjat mjá i vozveseľátsja, * jáko na slovesá Tvojá upovách.

Razumích Hóspodi, jáko právda suďbý Tvojá, * i voístinnu smiríl mjá jesí.

Búdi že mílosť Tvojá, * da uťíšit mjá po slovesí Tvojemú, rabú Tvojemú.

Da priídut mňí ščedróty Tvojá, i žív búdu, * jáko zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Da postyďátsja hórdiji, jáko neprávedno bezzakónnovaša na mjá, * áz že pohlumľúsja v zápovidech Tvojích.

Da obraťát mjá bojáščijisja Tebé, * i víďaščiji sviďínija Tvojá.

Búdi sérdce mojé neporóčno vo opravdánijich Tvojích, * jáko da ne postyžúsja.

Isčezájet vo spasénije Tvojé dušá mojá, * na slovesá Tvojá upovách.

Isčezóša óči mojí v slóvo Tvojé, * hlahóľušče: kohdá uťíšiši mjá?

Zané bých jáko mích na sláňi: * opravdánij Tvoích ne zabých.

Kolíko jésť dnéj rabá Tvojehó? * kohdá sotvoríši mí ot hoňáščich mjá súd?

Povídaša mňí zakonoprestúpnicy hlumlénija, * no ne jáko zakón Tvój, Hóspodi.

Vsjá zápovidi Tvojá ístina: * neprávedno pohnáša mjá, pomozí mí.

Vmáľi ne skončáša mené na zemlí: * áz že ne ostávich zápovidej Tvojích.

Po mílosti Tvojéj živí mjá, * i sochraňú sviďínija úst Tvojích.

Vo vík, Hóspodi, slóvo Tvojé * prebyvájet na nebesí.

V ród i ród ístina Tvojá. * Osnovál jesí zémľu, i prebyvájet.

Učinénijem Tvojím prebyvájet déň, * jáko vsjáčeskaja rabótna Tebí.

Jáko ášče by ne zakón Tvój poučénije mojé býl, * tohdá úbo pohíbl bých vo smiréniji mojém.

Vo vík ne zabúdu opravdánij Tvojích, * jáko v ních oživíl mjá jesí.

[Sredá:]

Tvój jésm áz, spasí mjá, * jáko opravdánij Tvoích vzyskách.

Mené ždáša hríšnicy pohubíti mjá, * sviďínija Tvojá razumích.

Vsjákija končíny víďich konéc, * široká zápoviď Tvojá ziló.

Kóľ vozľubích zakón Tvój, Hóspodi, * vés déň poučénije mojé jésť.

Páče vráh mojích umudríl mjá jesí * zápovidiju Tvojéju, jáko v vík mojá jésť.

Páče vsích učáščich mjá razumích, * jáko sviďínija Tvojá poučénije mojé jésť.

Páče stárec razumích, * jáko zápovidi Tvojá vzyskách.

Ot vsjákaho putí lukáva vozbraních nohám mojím, * jáko da sochraňú slovesá Tvojá.

Ot sudéb Tvojích ne ukloníchsja, * jáko Tý zakonopoložíl mí jesí.

Kóľ sladká hortáni mojemú slovesá Tvojá, * páče méda ustóm mojím.

Ot zápovidej Tvojích razumích, * sehó rádi voznenavíďich vsják púť neprávdy.

Svitíľnik noháma mojíma zakón Tvój, * i svít stezjám mojím.

Kľáchsja i postávich * sochraníti suďbý právdy Tvojejá.

Smiríchsja do zilá, Hóspodi, * živí mjá po slovesí Tvojemú.

Vóľnaja úst mojích blahovolí že, Hóspodi, * i suďbám Tvoím naučí mjá.

Dušá mojá v rukú Tvojéju výnu, * i zakóna Tvojehó ne zabých.

Položíša hríšnicy síť mňí, * i ot zápovidej Tvojích ne zabludích.

Nasľídovach sviďínija Tvojá vo vík, * jáko rádovanije sérdca mojehó súť.

Prikloních sérdce mojé sotvoríti opravdánija Tvojá * v vík za vozdajánije.

Zakonoprestúpnyja voznenavíďich, * zakón že Tvój vozľubích.

Pomóščnik mój i zastúpnik mój jesí Tý, * na slovesá Tvojá upovách.

Uklonítesja ot mené lukávnujuščiji, * i ispytáju zápovidi Bóha mojehó.

Zastupí mjá po slovesí Tvojemú, * i žív búdu, i ne posramí mené ot čájanija mojehó.

Pomozí mí, i spasúsja, * i poučúsja vo opravdánijich Tvoích výnu.

Uničižíl jesí vsjá otstupájuščija ot opravdánij Tvojích, * jáko neprávedno pomyšlénije ích.

Prestupájuščija nepščevách vsjá hríšnyja zemlí, * sehó rádi vozľubích sviďínija Tvojá.

Prihvozdí stráchu Tvojemú plóti mojá, * ot sudéb bo Tvojích ubojáchsja.

Sotvorích súd i právdu, * ne predážď mené obíďaščym mjá.

Vospriimí rabá Tvojehó vo bláho, * da ne oklevetájut mené hórdiji.

Óči mojí isčezósťi vo spasénije Tvojé, * i v slóvo právdy Tvojejá.

Sotvorí s rabóm Tvojím po mílosti Tvojéj, * i opravdánijem Tvojím naučí mjá.

Ráb Tvój jésm áz: vrazumí mjá, * i uvím sviďínija Tvojá.

Vrémja sotvoríti Hóspodevi: * razoríša zakón Tvój.

Sehó rádi vozľubích zápovidi Tvojá * páče zláta i topázija.

Sehó rádi ko vsím zápovidem Tvojím napravľáchsja, * vsják púť neprávdy voznenavíďich.

Dívna sviďínija Tvojá, * sehó rádi ispytá já dušá mojá.

Javlénije slovés Tvojích prosviščájet * i vrazumľájet mladéncy.

Ustá mojá otverzóch, i privlekóch dúch, * jáko zápovidej Tvojích želách.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva, i nýňi:

Prízri na mjá i pomíluj mjá, * po sudú ľúbjaščich ímja Tvojé.

Stopý mojá naprávi po slovesí Tvojemú, * i da ne obladájet mnóju vsjákoje bezzakónije.

Izbávi mjá ot klevetý čelovíčeskija, * i sochraňú zápovidi Tvojá.

Licé Tvojé prosvití na rabá Tvojehó, * i naučí mjá opravdánijem Tvojím.

Ischódišča vodnája izvedósťi óči mojí, * ponéže ne sochraních zakóna Tvojehó.

Práveden jesí, Hóspodi, * i právi sudí Tvojí.

Zapovídal jesí právdu sviďínija Tvojá, * i ístinu ziló.

Istájala mjá jésť révnosť Tvojá, * jáko zabýša slovesá Tvojá vrazí mojí.

Razžžéno slóvo Tvojé ziló, * i ráb Tvój vozľubí jé.

Juňíjšij áz jésm i uničižén, * opravdánij Tvojích ne zabých.

Právda Tvojá právda vo vík, * i zakón Tvój ístina.

Skórbi i núždy obritóša mjá, * zápovidi Tvojá poučénije mojé.

Právda sviďínija Tvojá v vík, * vrazumí mjá, i žív búdu.

Vozzvách vsím sérdcem mojím, * uslýši mjá, Hóspodi, opravdánija Tvojá vzyščú.

Vozzvách Tí, spasí mjá, * i sochraňú sviďínija Tvojá.

Predvarích v bezhódiji i vozzvách, * na slovesá Tvojá upovách.

Predvarísťi óči mojí ko útru, * poučítisja slovesém Tvojím.

Hlás mój uslýši, Hóspodi, po mílosti Tvojéj: * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Priblížišasja hoňáščiji mjá bezzakónijem, * ot zakóna že Tvojehó udalíšasja.

Blíz jesí Tý, Hóspodi, * i vsí putijé Tvoí ístina.

Ispérva poznách ot sviďínij Tvojích, * jáko v vík osnovál já jesí.

Vížď smirénije mojé i izmí mjá, * jáko zakóna Tvojehó ne zabých.

Sudí súd mój i izbávi mjá, * slovesé rádi Tvojehó živí mjá.

Daléče ot hríšnik spasénije, * jáko opravdánij Tvojích ne vzyskáša.

Ščedróty Tvojá mnóhi, Hóspodi, * po suďbí Tvojéj živí mjá.

Mnózi izhoňáščiji mjá i stužájuščiji mí, * ot sviďínij Tvojích ne ukloníchsja.

Víďich nerazumivájuščija i istájach, * jáko slovés Tvojích ne sochraníša.

Vížď, jáko zápovidi Tvojá vozľubích, * Hóspodi, po mílosti Tvojéj živí mjá.

Načálo slovés Tvojích ístina, * i vo vík vsjá suďbý právdy Tvojejá.

Kňázi pohnáša mjá túne, * i ot slovés Tvojích ubojásja sérdce mojé.

Vozrádujusja áz o slovesích Tvojích, * jáko obritájaj korýsť mnóhu.

Neprávdu voznenavíďich i omerzích, * zakón že Tvój vozľubích.

Sedmeríceju dném chvalích Ťá * o suďbách právdy Tvojejá.

Mír mnóh ľúbjaščym zakón Tvój, * i ňísť ím soblázna.

Čájach spasénija Tvojehó, Hóspodi, * i zápovidi Tvojá vozľubích.

Sochraní dušá mojá sviďínija Tvojá * i vozľubí já ziló.

Sochraních zápovidi Tvojá i sviďínija Tvojá, * jáko vsí putijé mojí pred Tobóju, Hóspodi.

Da priblížitsja molénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú vrazumí mjá.

Da vnídet prošénije mojé pred Ťá, Hóspodi, * po slovesí Tvojemú izbávi mjá.

Otrýhnut ustňí mojí pínije, * jehdá naučíši mjá opravdánijem Tvojím.

Proviščáet jazýk mój slovesá Tvojá, * jáko vsjá zápovidi Tvojá právda.

Da búdet ruká Tvojá jéže spastí mjá, * jáko zápovidi Tvojá izvólich.

Vozželách spasénije Tvojé, Hóspodi, * i zakón Tvój poučénije mojé jésť.

Živá búdet dušá mojá i voschválit Ťá, * i suďbý Tvojá pomóhut mňí.

Zabludích, jáko ovčá pohíbšeje, vzyščí rabá Tvojehó, * jáko zápovidej Tvojích ne zabých.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím. (Včasi spivu ľude stojať)

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže 3x

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

I ábije ipakoí, hlás 5: Ánheľskim zrákom úm smuščájuščija, i Božéstvennym vostánijem dušéju prosviščáemyja mironósicy, apóstolom blahovistvováchu: vozvistíte vo jazýcich voskresénije, Hóspodu soďíjstvujušču čudesý, podajúščemu nám véliju mílosť.

Stepenna hlás 5.

Antifon 1. Vnehdá skorbíti mňi, Davídski pojú tebí Spase moj: izbávi dúšu mojú ot jazýka ľstívaho,

Pustýnnym živót blažen jesť, bóžestvennym račénijem voskryľájuščymsja.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom oderžátsja vsja, vídimaja že s nevídimymi: samoderžáven bo syj, Trójcy jedín jesf nelóžno.

Antifon 2. Na hóry dušé, vozdvíhnemsja: hrjadí támo otňúduže pómošč ídet.

Desnája tvojá ruká i mené Christé kasájuščajasja, ot lésti vsjákija da sochranít.

Sláva, i nýňi:Svjatómu Dúchu bohoslóvjašče rcim: ty jesí Boh, živót, račénije, svit, um, Ty blahostýňa, Ty cárstvuješi vo víki.

Antifon 3. O rékšich mňi: Vo dvorý vnídem Hospodňa, rádosti mnóhija ispólnen byv, molitvy vozsyláju.

V domú Davídovi strášnaja soveršájutsja: ohň bo támo paľá vsjak srámnyj um.

Sláva, i nýňi: Svjatómu Dúchu, živonačálnoje dostóinstvo, ot Nehóže vsjákoje živótno oduševľájetsja, jáko vo Otcí, kúpno že i Slovi.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 5. Voskresní Hóspodi Bóže moj, da voznesétsja ruká tvojá, jáko ty cárstvuješi vo víki.

Stích: Ispovímsja tebí, Hóspodi vsím sérdcem mojím.

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých počiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, nýňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Joana svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: V ťim časi Marija stojala kolo hroba i plakala. Plačuči posmotrila do hroba. V ňim uviďila siďiti dvoch anheľiv v biľim oblečiňu, tam, de pered tym ležalo Isusove ťilo; jednoho - de byla holova, a druhoho - de byli nohy. Oni jej povili: „Čom plačeš, ženo?“ Marija odpovila: „Vzjali mojoho Hospoda, a ja ne znam, de joho položyli.“ A jak toto povila, obernula sja i uviďila tam stojati Isusa. No ne znala, že to vin. Isus jej poviv: „Čom plačeš, ženo? Koho hľadaš?“ Ona dumala, že to zahorodnik i povila jomu: „Hospodarju, kiď ty joho vzjav, povidž mi, de ty joho položyv, a ja joho voz’mu.“ Isus jej osloviv: „Marijo!“ Ona sja obernula i povila: „Ravvuňi!“, što značiť: Učiteľu. Isus jej poviv: „Ne dotuľaj sja mene, bo ja išči ne vyšov ku mojomu Otcjovi. Iď ku mojim bratam i povidž jim: „Ja idu ku mojomu Otcjovi i vašomu Otcjovi; ku mojomu Bohu i Bohu vašomu.“ A Marija Magdalina išla i oholosila učenikam, že viďila Hospoda, a že vin jej toto poviv.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo víďivše, poklo­nímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskre­senije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smerť razruší. 3x

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 6. Molítvami svjatých apóstol, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych.

I nýňi: Mólitv rádi Prečístyja Bohoródicy, Mílostive, očísti mnóžestvo sohrišénij nášych

Stich: Pomíluj mja, Bóže, po velícij mílosti tvojéj. I po mnóžestvu ščedrót tvojích očísti bezzakónije mojé.

Stichira, hlás 6. Voskrés Isús ot hróba jákože prorečé, dadé nám žývot víčnyj i véliju mílosť.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Kanón páschi so irmosóm, i s Bohoródičny jehó, na 6. Táže nastojáščija neďíľi, triódi kanón na 8, hlás 2: Tvorénije Hospodína Andréa Krítskaho.

Katavásia: Voskresénija déň:

Kanón páschi. Hlás 1.

Pisň 1.

Irmos: Voskresénija deň, * prosvitímsja, ľúdije. * Páscha, Hospódňa Páscha: * ot smérti bo k žízni, * i ot zemlí k nebesí, * Christós Boh nas privedé, * pobídnuju pojúščija.

Pripiv: Christós voskrése iz mértvych.

Očístim čúvstvija, i úzrim nepristúpnym svítom Voskresénija, Christá blistájuščasja, * i rádujtesja, rekúšča, * jásno da uslýšim, * pobídnuju pojúšče.

Nebesá úbo dostójno da veseľátsja, * zemľá že da rádujetsja, * da prázdnujet že mir, * vídimyj že ves i nevídimyj: * Christós bo vostá, * vesélije víčnoje.

Ínyj kanón Bohoródičen, podóben. jehóže krajestróčije na pérvych troparích: Theofánus. Hlás tójže.

Umerščvlénija preďíl slomíla jesí, víčnuju žízň róždšaja Christá, iz hróba vozsijávšaho dnés, Ďívo vseneporóčnaja, i mír prosvitívšaho.

Voskrésšaho víďivši Sýna tvojehó i Bóha, rádujsja so apóstoly Bohoblahodátnaja čístaja: i jéže rádujsja pérvije, jáko vsích rádosti viná, vosprijála jesí, Bohomáti vseneporóčnaja.

Kanón, hlás 5. Písň 1.

Irmós: Zémľu, na ňúže ne vozsijá, ni víďi sólnce kohdá, bézdnu, júže ne víďi náhu širotá nebésnaja, Izráiľ prójde nevlážno, Hóspodi, i vvél jesí jehó v hóru svjatýni tvojejá, chváľašča i pojúšča pobídnuju písň.

Raspjátije vóľnoje vosprijím Spáse plótiju, istočíl jesí blahoslovénije, i žízň mírovi Vladýko, jedíne vseblahoslovénne, i vsích soďíteľu. Ťímže blahoslovím ťá, pojém i slávim, pojúšče, vospivájušče pobídnuju písň.

V róvi ťá preispódňijšem mértva bývša Christé, položí blahoobráznyj Jósif, i privalí k dvérem hróba kámeň, dolhoterpilíve. no voskrésl jesí slávne, i mír sovozstávil jesí pojúščij, vospivájuščij pobídnuju písň.

Míra čtó prinósite so slezámi vý, hlahólaše čestným ženám ánhel javléjsja? Christós vostá: tékše rcýte bohovídcem učenikóm, rydájuščym i pláčuščym, jáko da vzyhrájut i likovstvújut svítlo.

Čudesá preslávnaja sotvorjája, izbáviteľ iscilí i sľípa ot roždénija, brénijem pomázav, i rék: idí umýjsja v Siloámi, jáko da poznáješi mjá Bóha po zemlí šéstvujušča, plóť nosjášča, za milosérdije ščedrót.

Sláva: Tróičen: Jedíno trijipostásnoje suščestvó počitájušče vírniji, proslávim Otcá, i Sýna, i Dúcha právaho, tvorcá, i Hóspoda, i izbáviteľa vsích, jedínaho nesozdánnaho so bezplótnymi vzyvájušče: svját, svját, svját jesí carjú.

I nýňi: Bohoródičen: Vo utróbu neiskusobráčnuju tvojú vselísja čístaja Hospóď, za milosérdije ščedrót, spastí choťá čelovíka istľívšaho kozňmí vrážijimi. Tohó úbo molí, hrád séj spastí ot vsjákaho pľinénija, i vrahóv našéstvija.

Katavásia: Spasíteľu Bóhu, v móri ľúdi nemókrymi nohámi nastávľšemu, i faraóna so vsevójinstvom potópľšemu, tomú jedínomu pojím, jáko proslávisja.

Písň 3.

Irmos: Prijidíte, pívo pijém nóvoje, * ne ot kámene neplódna čudoďíjemoje, * no netľínija istóčnik * iz hróba odoždívša Christá, * v Némže utverždáemsja.

Nýňi vsja ispólnišasja svíta, * nébo že i zemľá, i preispódňaja: * da prázdnujet úbo vsja tvar * vostánije Christóvo, * v némže utverždájetsja.

Včerá spohrebóchsja Tebí Christé, * sovostajú dnes * voskrésšu Tebí, * sraspináchsja Tebí včerá, * Sam mja sproslávi Spáse vo Cárstviji Tvojém.

Bohoródičen: Na netľínnuju žízň prichoždú dnés bláhostiju róždšahosja iz tebé čístaja, i vsím koncém svít oblistávšaho.

Bóha jehóže rodilá jesí plótiju, iz mértvych, jákože rečé, vostávša víďivši čístaja, likúj, i sehó jáko Bóha prečístaja vozveličáj.

Irmós: Dvížimoje sérdce mojé Hóspodi, volnámi žitéjskimi, utverdí, vo pristánišče tíchoje nastavľája jáko Bóh.

Kolébľuščichsja serdcá utverdíl jesí, zémľu vsjú pokolebáv dolhoterpilíve, čestným raspjátijem tvoím jéže preterpíl jesí plótiju.

V nóvim hróbi tebé položí ščédre, Jósif blahoobráznyj, voskrésl že jesí iz mértvych tridnéven novosotvorívyj nás.

Čtó jáko mértva íščete Hóspoda? Voskrése, jákože rečé ánhel ženám viščáše, blistájasja božéstvennym zrákom.

Sľípa inohdá ot roždénija, pristúpľša k tebí iscilíl jesí vseščédre, slávjašča smotrénije tvojé i čudesá.

Sláva: Tróičen: Bóhu Otcú poklaňájemsja prebeznačáľnomu, i Sýnu, i božéstvennomu Dúchu, trinesozdánnomu jestestvú, trijipostásnomu, jedínomu Bóhu vsích.

I nýňi: Bohoródičen: Iz čréva ďivíčeska rodilá jesí Bóha voploščénna, jemúže molísja vsesvjatája Vladýčice, uščédriti nás.

Katavásija: Síloju krestá tvojehó Christé, utverdí mojé pomyšlénije, vo jéže píti i slaviti spasíteľnoje tvojé voznesénije.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Taže kondak, hlas 8: Ašče i vo hrob snizšél jesí, Bezsmértne, * no ádovu razrušíl jesí sílu, * i voskrésl jesí, jáko pobediteľ, Christé Bóže, * ženám mironósicam viščávyj: rádujtesja, * i Tvoím apóstolom mir dárujaj, * pádšim podajáj voskresénije.

Ikos: Ježe préžde sólnca Sólnce zašédšeje inohdá vo hrob, * predvaríša ko útru, íščuščyja jáko dne mironósicy ďívy, * i druhá ko druzíj vopijáchu: * o druhíni! Prijidíte, voňámi pomážem ťílo živonósnoje i pohrebénoje, * ploť voskresívšaho pádšaho Adáma, ležáščuju vo hróbi. * Idem, potščímsja jákože volsví, i poklonímsja, * i prinesém míra jáko dáry, ne v pelenách, no v plaščaníci obvítomu, * i pláčim, i vozopiím: o Vladýko, vostáni, * pádšym podajáj voskresénije.

Táže sidálen, hlás 8: Podóben: Premúdrosti: Vsích Vladýka i tvoréc prechoďá, obríte na putí sľípa siďášča, pláčušča i hlahóľušča: ne víďich v žitijí sólnca sijájušča, nižé luný svíta ozarjájuščaho. Ťímže vopijú ti: roždéjsja ot Ďívy, prosviščéj vsjáčeskaja, prosvití mja jáko blahoutróben, da zovú pripádaja tebí Vladýko Christé Bóže: prehrišénij ostavlénije dáruj, za mnóžestvo mílosti nám čelovikoľúbče.

Sláva, i nýňi: tójže. Vsích Vladýka i tvoréc prechoďá, obríte na putí sľípa siďášča, pláčušča i hlahóľušča: ne víďich v žitijí sólnca sijájušča, nižé luný svíta ozarjájuščaho. Ťímže vopijú ti: roždéjsja ot Ďívy, prosviščéj vsjáčeskaja, prosvití mja jáko blahoutróben, da zovú pripádaja tebí Vladýko Christé Bóže: prehrišénij ostavlénije dáruj, za mnóžestvo mílosti nám čelovikoľúbče.

Písň 4.

Irmos: Na Božéstvenňij stráži * bohohlahólivyj Avvakúm * da stánet s námi, i pokážet * svitonósna Anhela, * jásno hlahóľušča: * dnes spasénije míru, * jáko voskrése Christós, * jáko vsesílen.

Múžeskij úbo pol, * jáko razvérzyj ďívstvennuju utróbu, * javísja Christós: * jáko čelovík že, * Ahnec narečésja: * neporóčen že, * jáko nevkúsen skvérny, * náša Páscha, * i jáko Boh ístinen * soveršén rečésja.

Jako jedinoľítnyj áhnec, * blahoslovénnyj nam vinéc Christós, * vóleju za vsich zaklán bysť, * Páscha čistíteľnaja, * i páki iz hróba krásnoje * právdy nam vozsijá Sólnce.

Bohootéc úbo Davíd * pred sínnym kovčéhom skakáše ihrája, * ľúdije že Bóžiji svjatíji, * obrazóv sbytijé zrjášče, * veselímsja Božéstvenňi, * jáko voskrése Christós, * jáko Vsesílen.

Bohoródičen tójže: Sozdávyj Adáma tvojehó práotca čístaja, zíždetsja ot tebé, i smértnoje žilíšče razorí svojéju smértiju dnés, i ozarí vsjá Božéstvennymi blistáňmi voskresénija.

Jehóže rodilá jesí Christá, prekrásno iz mértvych vozsijávša čístaja zrjášči, dóbraja i neporóčnaja v ženách i krásnaja, dnés vo spasénije vsích, so apóstoly rádujuščisja tohó proslavľáj.

Irmós: Uslýšach Hóspodi slúch tvój, i ubojáchsja, razumích smotrénije tvojé, i proslávich ťá, jedíne čelovikoľúbče.

Umérša mjá drévom, požrén býv Spáse mój, žízň sýj oživíl jesí, za velíkuju mílosť: sehó rádi Slóve slávľu ťá.

Učenikóm Hóspodi, sovodvorjájasja preslávno, sím hlahólal jesí: idíte, propovídite vsjúdu mojé voskresénije.

Uvirjája Hóspodi, vostánije tvojé, jéže iz hróba, ľúbjaščym ťá Christé, vo dní mnóhi sovodvorílsja jesí, rádosť tvorjá ím.

Voočíl jesí Hóspodi, sľípa iz utróby roždénna, rék: idí, umýjsja, i prozrí, mojé slávja božestvó.

Sláva: Tróičen: Jedinočéstnaja, beznačáľnaja Tróice, nerzaďílnaja suščestvóm, razďíľna ipostásmi, spasáj vsjá vírno ťá stráchom slávjaščyja.

I nýňi: Bohoródičen: Roždéstvó tvojé čístaja jéže páče jestestvá slavoslóvim blažášče vírno tebé preneporóčnaja, jáko Bóha vsích rodíteľnicu.

Katavásia: Uslýšach slúch síly krestá, jáko ráj otvérzesja ím, i vozopích: sláva síľi tvojéj Hóspodi.

Písň 5.

Irmos: Utreňujem útrenňuju hlubokú, * i vmísto míra písň prinesém Vladýci, * i Christá úzrim * právdy Sólnce, * vsim žizň vozsijájušča.

Bezmírnoje Tvojé blahoutróbije, * ádovymi úzami soderžímiji zrjášče, * k svítu iďáchu Christé, * vesélymi nohámi, * Páschu chváľašče víčnuju.

Pristúpim sviščenósniji, * ischoďášču Christú iz hróba, jáko ženichú, * i sprázdnujem ľuboprázdnstvennymi čínmi * Páschu Bóžiju spasíteľnuju.

Bohoródičen: Prosviščájetsja Božéstvennymi lučámi i živonósnymi voskresénija Sýna tvojehó, Bohomáti prečístaja, i rádosti ispolňájetsja blahočestívych sobránije.

Ne razvérzl jesí vratá ďívstva v voploščéniji, hróba ne razrušíl jesí pečátej Carjú sozdánija: otonúduže voskrésšaho ťá zrjášči Máti, rádovašesja.

Irmós: Okajánnuju dúšu mojú, noščeborjúščujusja so tmóju strastéj, predvarív uščédri, i vozsijáj mýslennoje sólnce, dnesvítlyja zvizdý vo mňí, vo jéže razďilíti nóšč ot svíta.

Voznéslsja jesí na drévo ščédre, i sovoznésl jesí vsjá čelovíki, i boríteľa zmíja umertvíl jesí, i oživíl jesí sozdánije rúk tvojích, jáko jedín Bóh vsích.

Položílsja jesí vo hróbi vóleju carjú bezsmértne, i cárstvija ádova vsjá istoščíl jesí, mértvyja voskresénijem tvojím vozdvíhnuv.

Čudesá vélija soďílovajuščaho Slóve na zemlí, ľúdije ubíša ťá bezzakónniji: no sám Hóspodi, jedín vsesílen sýj, jákože predrékl jesí, iz mértvych voskrésl jesí Christé.

Óči otvérzl nevíďivšaho svít čúvstvennyj, duší prosvitíl jesí zínicy, i sláviti sotvoríl jesí sehó, poznávša ťá tvorcá, za blahoutróbije javívšasja čelovíka.

Sláva: Tróičen: Tróicu vo jedínici, i v Tróici jedínicu vírniji slavoslóvim vsí, Otcá i Sýna, i Dúcha právaho, jedínaho Bóha, soďíteľa vsích voístinnu.

I nýňi: Bohoródičen: Káko rodilá jesí Bohoblahodátnaja Ďívo Máti čístaja, ne poznávši iskúsa múžeska? Káko pitáješi pitájuščaho vsjú tvár? Jákože jedín vísť sám, vsích tvoréc i Bóh.

Katavásia: Útreňujušče vopijém tí Hóspodi, spasí ný: tý bo jesí Bóh náš, rázvi bo tebé inóho ne znájem.

Písň 6.

Irmos: Snizšél jesí v preispódňaja zemlí, * i sokrušíl jesí verejí víčnyja, * soderžáščyja svjázannyja, Christé, * i tridnéven, jáko ot kíta Jóna, * voskrésl jesí ot hróba.

Sochranív cíla známenija Christé, * voskrésl jesí ot hróba, * kľučí Ďívy ne vredívyj v roždeství Tvojém, * i otvérzl jesí nam rájskija dvéri.

Spáse moj, * živóje že i nežértvennoje zakolénije, * jáko Boh Sam Sebé * vóleju privél Otcú, * sovoskresíl jesí vseródnaho Adáma, * voskrés ot hróba.

Bohoródičen: Vozvedésja drévle deržímoje smértiju i tľínijem, voplotívšimsja ot tvojehó prečístaho čréva, k netľínňij, i prisnosúščňij žízni, Bohoródice Ďívo.

Sníde v preispódňaja zemlí, v ložesná tvojá čístaja sšédyj, i vselívyjsja i voplotívyjsja páče umá, i vozdvíže s sobóju Adáma, voskrés ot hróba.

Irmós: Jákože proróka ot zvírja izbávil jesí Hóspodi, i mené iz hlubiný nesoderžímych strastéj vozvedí, moľúsja, da priložú prizríti mí ko chrámu svjatómu tvojemú.

Raspnýjsja s razbójniki Vladýko, izbávil jesí ot razbójnik lukávych, dušetľínnych strastéj, čelovikoľúbče Hóspodi, vsjá pojúščyja tvojé raspjátije, i vostánije sohlásno.

Položíša bez dychánija tebé mértva, Christé, vo hróbi?. Vsím mértvym vdychájušča žízň: voskrésl že jesí Hóspodi, vsjá istoščívyj Slóve hróby, božéstvennoju tvojéju síloju.

Po vostániji Christé, druhóm hlahólal jesí: sidíte úbo vo Jerusalími, dóndeže oblečétesja síloju svýše nepobidímoju, i izvístnoju pómoščiju.

Brénije sotvór, óči sľipáho ot roždénija pomázal jesí, i darovál jesí jemú prozríti, pojúšču tvojú Slóve neizrečénnuju sílu, jéjuže spásl jesí mír.

Sláva: Tróičen: Trijipostásnaja jedínice, Ótče neroždénne, Sýne roždénne, i Dúše ischódne, trisvjatýj Hóspodi, jedíno suščestvó i síla, spasáj vsjá ľúdi tvojá.

I nýňi: Bohoródičen: Velíčija tvojá, čístaja, któ ispovísť? Bóha bo plótiju rodilá jesí prejestéstvenno, mír tobóju izbavľájuščaho, Ďívo vseneporóčnaja, ot vsjákaho hrichá.

Katavásija: Obýde má bézdna, hrób mňí kít býsť: áz že vozopích k tebí čelovikoľúbcu, i spasé mja desníca tvojá, Hóspodi.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 4. Podóben: javílsja jesí dnés: Dušévnyma očíma osľiplén, k tebí Christé prichoždú, jákože sľipýj ot roždénija, pokajánijem zovú ti: tý súščich vo tmí svít presvítlyj.

íkos: Strujú mi dáruj Christé, premúdrosti neizrečénnyja, i rázuma hórňaho, svíte súščich vo tmí, i prelščájemych nastávniče, da vozmohú čudesá tvojá povídati okajánnyj, jáže božéstvennaja kníha naučí Jevánhelia míra, síjesť, sľipáho čudotvorénije: jáko ot roždénija sľíp sýj, óči čúvstvennyja prijémlet i dušévnyja, víroju vzyvája: tý súščich vo tmí svít presvítlyj.

Sinaksár minéi.

Táže nastojáščij.

Stichí: Svíta podáteľ, ot svíta sýj svít,

ot roždénija voočáješi sľipáho Slóve.

V tójže déň, v neďíľu šestúju po pásci, íže ot roždénija sľipáho, prázdnujem Hóspoda Bóha i Spása nášeho Iisúsa Christá jéže úbo i tó ot vodý soďíjasja, jákože i jéže o samarjanýni, i o razsláblennem. Býsť že síce: Christú besídujušču iudéom, i sebé rávna pokazújušča Otcú, i préžde Avraáma býti: áz jésm, hlahóľušču, oní kámenije na nehó méščut. ón že otchoďá ottúdu, obritáet sľipáho pretykájuščasja, bjáše že táko rodívsja, óbraz tókmo jedín i doliný imija óčiju. obrít úbo jehó Spás síce imúšča, voprošáem byváet ot učeník slýšavšich vo jéže o razsláblennom: sé zdráv býl jesí, ktomú ne sohrišáj. i, jáko hrích rodítelskij na čáďichch: učíteľu, któ sohriší, séj li, ilí rodíteli jehó, da sľíp rodísja? Ináko že, i mňínije ňíkoje jepikúrskoje soderžáše dušám predbyváti, i sohrešívšim neveščéstvenno svodítisja v telesá. jáže vsjá otémľa Christós, rečé: ne sích rádi, no da javjátsja ďilá Bóha, síreč mené. Ni bó o otcé Slóvo: a jéže dá, izrečénija jésť, a ne viný. I sé rék Christós, pľúnuv na zémľu, brénije sotvorí, i pomáza jemú óčiju mistá, i k siloámskomu istóčniku ití, i umýtisja poveľiváet, da pokážet, jáko tój jésť v načáľi pérsť prijémyj ot zemlí, i sozdávyj čelovíka. I ponéže vsím óko hospódstvenňijšeje v ťilesí, sijé sozdavájet ne súščeje, pokazúja, jáko i dušévnoj síle dvižénije tój jésť podavájaj: ne pomáza že vodóju, no pľunovénijem. I da vídomo búdet, jáko bláhodáť vsjákaja ot pľunovénija úst bjáše, i jáko k Siloámu posláti tohó choťáše. umýtisja že tomú poveľivájet, da ne któ támošneju zemléju i brénijem dást ciľbú. Posylájet jehó k siloámu, da mnóhi ímať iscilénija poslúchi, mnóhi bo sríte idýj pomázany brénijem imíja óči. Hlahóľut že ňícyi, jáko umývyjsja ne otloží, jéže bí ot pľunovénija brénije, no tóje brénije priložénijem mókraho ko óčiju zdánija preobrazovášesja. Siloám že, póslan, tolkúetsja: kupíľ bo tája vňí hráda Jerusalíma bjáše. Pri ijezekíi že rátnikom obsédšim hrád, i Siloám objémšim, vospjatísja volá otonúdu: prédnija že kláďazi i rvý iskopáša vnútr, na priňátije vodý. i ášče któ poveľínijem proróka Isáiji támo posylájem bjáše, vodá páki ischoždáše i počerpášesja: ášče li že któ ot rátnik choťáše počerpstí, uderžaváchusja vodý istóčnicy, i iz ónaho táko byváše. Da úbo pokážet i Christós, jáko ot Bóha i sám, sehó rádi sľipáho posylájet támo, i svít ábije posľídujet. Ňícyi úbo vozmňíša, póslan, siloám tolkovátisja, i nastojáščaho rádi sľipcá póslanna ot Christá. Voočájetsja úbo sľípýj, umývsja, neizhlahólannoju ňikojeju síloju, nižé samomú postradávšemu táinstvo uvíďivšu. Sosídi že jemú i ínako znájemiji, víďivše jehó dóbri prozrévša, sumňáščesja bjáchu. ón že úbo ispovédaše sebé préžde býti slépa, i o vinóvnom prozríniju voprošájem, cilíteľa strásti Christá propovídaše. fariséem úbo preslávnoje slýšaščim známenije, páki spás chúlim byváet, jáko subbótu ne bľudýj. V subbótu bo, jákože obýčaj, i jéže na sľipóm soďijasja. Rásprja úbo byvájet posreďí sích, óvim úbo hlahóľuščim ot Bóha býti Ijisúsu, byvájemych rádi čudés: óvim že ne ot Bóha, jáko subbóty ne chranít. Blahóe úbo mňínije o ném imúščiji sľipáho voprošájut: tý čtó hlahóleši o ném? ón že proróka jehó propovídajet, jéže úbo óňich bjáše čestňíjše. oní že páki ne vírujut, jáko sľípu súšču Christós ciľbú darová: úbo i rodítelej jehó prizyvájut, sosídom ne vírujušče, jáko i páče tó pokrýti choťášče. No i vjáščše tvorját javlénno, rodítelem vsjá ispovídajuščim, ášče i ot sónmišča otlučéna býti bojáščjasja, na ónaho vózrast ďijánija vozvóďat. No i páki k sľipómu hlahóľut: dážď slávu Bóhu, jáko ot nehó iscilénije, a ne ot Christá, hríšen bo jésť, jáko razorjáet subbótu. Séj že ďíly pokazáti choťá, jáko Bóh jésť: ne vím, hlahólet, jedíno vím, jáko sľíp sýj, ťím víždu. Páki úbo jemú rekóša: káko otvérze tvoí óči? ón že stužájem ne potónku hlahólet, no sostavľájet, jáko ášče ne bý ot Bóha býl, ne bý sicevóe známenije sotvoríl. I pérvije úbo dosaždájem byvájet ot ních, jáko ispovídavyj, i učeník býti ónaho, i zané rečé: niktóže otvérzl jésť óči sľipáho roždénnaho. sľipýja bo i druzíji prosvitíša, roždénu že sľípu nižé jedín: poruhávšesja úbo jemú daléče ot sónmišča izhnáša. Po sích že obritájet jehó Iisús, i hlahólet jemú: tý víruješi li v Sýna Bóžija? ón že uvíďiv któ jésť, íže s ním hlahóľaj, i víďin byvájaj ťím, ne bó víďaše jehó préžde jáko sľipýj sýj, poklonísja jemú, i učeník jehó býsť, blahoďijánije propovídujaj. Reklósja by sijé i vozvodítelno: Sľipýj úbo i súščiji ot jazýk ľúdije, íchže prechoďá vmísto jéže na zemlí požítija, a ne na Nebesí, obríte Christós, ilí i jáko jevréjskich rádi priíde ľudéj. Prechoďá že priíde i vo jazýki, i pľúnuv na zémľu, i brénije sotvorív pomáza: vmísto jéže naučí já préžde, zané jáko kápľa sníde na zémľu, i voplotísja ot svjátýja Ďívy. Táže i Bóžéstvennoje kreščénije predadé, jéže jésť Siloám. Posém ot jazýk Christiánstiji ľúdije za Christá na vsjá derzájut, i honími byvájut, i sviďítelstvujut, i pósležde ot nehó propovídujutsja i proslavľájutsja. Neisčétnoju mílostiju tvojéju, svitodávče Christé Bóže náš, pomíluj i spasí nás. amíň.

Písň 7.

Irmos: Otroki ot péšči izbávivyj, * byv Čelovík, * stráždet jáko smérten, * i strástiju smértnoje, * v netľínija oblačít blahoľípije, * Jedín blahoslovén * otcév Boh, i preproslávlen.

Žený s míry bohomúdryja v sľid Tebé tečáchu: * Jehóže, jáko mértva, so slezámi iskáchu, * pokloníšasja rádujuščyjasja Živómu Bóhu, * i Páschu tájnuju * Tvojím, Christé, učenikóm blahovistíša.

Smérti prázdnujem umerščvlénije, * ádovo razrušénije, * inóho žitijá víčnaho načálo, * i ihrájušče pojém Vinóvnaho, * Jedínaho blahoslovénnaho * otcév Bóha, i preproslávlennaho.

Jako voístinnu svjaščénnaja, * i vseprázdnstvennaja sijá spasíteľnaja nošč, * i svitozárnaja, * svitonósnaho dne, * vostánija súšči provozvístnica: * v néjže bezľítnyj Svit iz hróba plótski vsim vozsijá.

Bohoródičen: Umertvív Sýn tvój smérť, vseneporóčnaja dnés, vsím smértnym prebyvájuščij živót vo víki vikóv darová, jedín blahoslovénnyj otcév Bóh i preproslávlennyj.

Vsím cárstvujaj sozdánijem, býv čelovík, vselísja vo tvojú Bohoblahodátnaja utróbu, i raspjátije preterpív i smérť, voskrése Bohoľípno, sovozstáviv nás jáko vsesílen.

irmós: Ohňá hasílišče otrokóv molítva, orošájuščaja péšč propovídnica čudesé, ne opaľájušči, nižé sožihájušči, pisnoslóvcy Bóha otéc nášich.

Vozdvíženu tebí na drévo Spáse, pohasé sólnce, zemľá volnújašesja, kolebášesja tvár vsjá, i ot hrób mértviji vostajáchu.

Vostávšu tí iz mértvych carjú, dúšy sovozstáša támo spjáščyja, slávjaščyja sílu tvojú, jéjuže smértnyja úzy razrišíšasja.

Ráno miropomázati ťá žénskij priíde lík, uvíďivše že Hóspodi vostávša ťá, rádovachusja so svjaščénnymi učenikí: ímiže podážď nám očiščénije zól.

Brénijem pomázal jesí óči sľipáho, i semú poveľíl jesí k Siloámu ití, omývsja že prozrí, pisnoslóvja ťá Christé, carjú vsích.

Sláva: Tróičen: Otcá beznačáľna, sobeznačálna že Sýna, i Dúcha presvjatáho pisnoslóvim: svját, svját, svját jesí Bóže, carjú vsích.

I nýňi: Bohoródičen: Po roždeství Ďíva javílasja jesí čístaja, Bóha bo rodilá jesí, obnovívšaho jestestvá prečístaja síloju svojéju: jehóže molí spastísja vsím nám.

Katavásia: V peščí óhnenňij pisnoslóvcy spasýj ótroki, blahoslovén Bóh otéc nášich.

Pisň 8.

Irmos: Sej narečénnyj i svjatýj deň, * Jedín subbót Car i Hospóď, * prázdnikov prázdnik * i toržestvó jesť toržéstv, * vóňže blahoslovím Christá vo víki.

Prijidíte, nóvaho vinohráda roždénija, * Božéstvennaho vesélija, * v naróčitom dni Voskresénija, * Cárstvija Christóva priobščímsja, * pojúšče Jehó * jáko Bóha vo víki.

Vozvedí ókrest óči tvojí, Sijóne, i vižď: * se bo prijidóša k tebí, * jáko bohosvítlaja svitíla, * ot západa, i sívera, i mórja, * i vostóka čáda tvojá, * v tebí blahoslovjáščaja Christá vo víki.

Troičen: Otče Vsederžíteľu, i Slóve, i Dúše, * tremí sojediňájemoje vo Ipostásich Jestestvó, * Presúščestvenne i Prebožéstvenne, * v Ťa krestíchomsja, * i Ťa blahoslovím vo vsja víki.

Bohoródičen: Priíde tobóju v mír Hospóď Ďívo Bohoródice, i črévo ádovo rastórh, smértnym nám voskresénije darová: ťímže blahoslovím jehó vo víki.

Vsjú nizložív smérti deržávu Sýn tvój Ďívo, svoím voskresénijem, jáko Bóh krípkij sovoznesé nás i oboží: ťímže vospivájem jehó vo víki.

Irmós: Ánhelov sónm, čelovíkov sobór, carjá i ziždíteľa vsích, svjaščénnicy pójte, blahoslovíte levíti, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Ánheľstiji čínove na kresťí ťá víďivše vísima Christé vsecarjú, i tvár vsjú izmiňájušča stráchom, užasóšasja pojúšče tvojé čelovikoľúbije.

Ád dóľi tebé víďiv steňáše, i podaváše skóro mértvyja ot víka támo chranímyja, Christé, pisnoslóvjaščyja tvojé čelovikoľúbije.

Sotvorjája čudesá Christé izrjádnaja, vóleju vozdvížen býl jesí na krest, i s mértvymi sovokupílsja jesí umertvívyj áda, i vsjá múžestvom otrišíl jesí úzniki.

Sľípáho voočíl jesí k tebí pristupívša Christé, semú poveľívyj v Siloámovu kupíľ ití, omýtisja i prozríti, i Bóha ťá propovídati, plótiju javívšahosja vo spasénije míra.

Blahoslovím Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, Hóspoda.

Tróičen: Tróice nerzaďíľnaja, jedínice neslijánnaja, Bóže vsjáčeskich i ziždíteľu vsích, pisnoslóvjaščyja i vírno poklaňájuščyjasja deržávi tvojéj, ot vsjákich iskušénij spasáj.

I nýňi: Bohoródičen: Ďívo prečístaja, Bohoblahodátnaja, tvojehó molí Sýna vsehdá, da ne posramít mjá v déň osuždénija, no sočtét izbránnym ovcám.

Chválim, bláhoslovím, poklaňájemsja Hóspodevi:

Katavásia: Iz Otcá préžde vík roždénnaho Sýna i Bóha, i v posľídňaja ľíta voploščénnaho ot Ďívy Mátere, svjaščénnicy pójte, ľúdije prevoznosíte vo vsjá víki.

Čestňíjšuju: ne pojém do otdánija páschi vo vsjá neďíli.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Písň 9.

Irmos: Svitísja, svitísja, * nóvyj Jerusalíme: * sláva bo Hospódňa * na tebí vozsijá. * Likúj nýňi * i veselísja, Sióne. * Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, * o vostániji Roždestvá Tvojehó.

O Božéstvennaho, o ľubéznaho, * o sladčájšaho Tvojehó hlása! * S námi bo nelóžno * obiščálsja jesí býti, * do skončánija víka Christé: * Jehóže, vírniji, * utverždénije nadéždi imúšče, rádujemsja.

O Páscha vélija i svjaščénňijšaja, Christé! * O múdroste, i Slóve Bóžij, i sílo! * Podaváj nam ísťije Tebé pričaščátisja, * v nevečérňim dni Cárstvija Tvojehó.

Bohoródičen: Sohlásno Ďívo, tebé blažím vírniji: rádujsja dvére Hospódňa: rádujsja hráde oduševlénnyj: rádujsja, jejáže rádi nám nýňi vozsijá svít, iz tebé roždénnaho iz mértvych voskresénija.

Veselísja i rádujsja Božéstvennaja dvére svíta: zašédyj bo Iisús vo hrób vozsijá, prosijáv sólnca svitľíje, i vírnyja vsjá ozarív, Bohorádovannaja Vladýčice.

Irmós: Jáko sotvorí tebí velíčija sílnyj, Ďívu jávľ ťá čístu po roždeství, jáko róždšuju bez símene svojehó tvorcá: ťím ťá Bohoródice veličájem.

Na drévi krestňim prihvozdílsja jesí Christé Bóže, i vsjá pobidíl jesí vrážija soprotívnaja načála, i pérvuju kľátvu potrebíl jesí Spáse: ťímže ťá po dólhu veličájem.

Jáko víďi ťá Slóve, ád dóľi s dušéju, vozdochnú, i vsjá mértvyja stráchom otriší, poznávšyja deržávu vlásti tvojejá: ťímže ťá po dólhu veličájem.

Známenija sotvorjájušča, i čudesá strášnaja, sobór jevréjskij zrjá, závistiju ubí pľinívšaho ád voskresénijem svoím, i vsích jáko sílen vozstavľájuščaho.

Vostál jesí, jákože rékl jesí, životodávče iz mértvych, i javílsja jesí svjatým učenikóm po vostániji, známenija sotvorívyj, i voočívyj sľípýja: s ními že ťá vo víki veličájem.

Sláva: Tróičen: Svít Otcá čtú, svít slávľu i Sýna, svít vospiváju Dúcha právaho, jedín svít nerazďílnyj, v trijéch lícich razumivájemyj, Bóha carjá vsejá tvári.

I nýňi: Bohoródičen: Javívšisja prostránňijšaja nebés Ďívo čístaja, vmistíla jesí plótiju Bóha neopísannaho, i rodilá jesí vsích izbavlénije, víroju nesumňínnoju vospivájuščich ťá.

Katavásija: Ťá páče umá i slovesé Máter Bóžiju, v ľíto bezľítnaho neizrečénno róždšuju, vírniji jedinomúdrenno veličájem.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Svját Hospóď Boh náš.

Lík: Svját Hospóď Boh náš. (na hlás 4.)

Stích: Voznosíte Hospóda Boha našeho i poklaňájtesja podnóžiju nohú jeho, jáko svjáto jesť.

Lík: Svját Hospóď Boh náš.

Jeksapostilárij pásci, Plótiju usnúv, * jáko mertv, * Carjú i Hóspodi, * tridnéven voskrésl jesí, * Adáma vozdvíh ot tli, * i uprazdnív smerť: * Páscha netľínija, * míra spasénije.

Sláva: sľipáho. Podóben: Úmnyja mojí óči, osľíplénnyja Hóspodi, ot mráčnaho hrichá, tý prosvití, vložív ščédre smirénije, i pokajánija omýj slezámi.

I nýňi: Podóben: Žený uslýšite: Mimoidýj Spás náš, obríte sľípa bez óčiju, pľúnuv na zémľu i sotvorív brénije, pomáza jehó, k Siloámu poslá ití i umýtisja. Ón že umývsja, priíde víďa svít tvój Christé mój.

(Hlás 5.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Psalóm 150

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan: sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 5: Hóspodi, zapečátanu hróbu ot bezzakónnikov, prošél iz hróba, jákože rodílsja jesí ot Bohoródicy: ne urazumíša, káko voplotílsja jesí, bezplótniji tvoí ánheli. Ne čúvstvovaša, kohdá voskrésl jesí, strehúščiji ťá vóini: obojá bo zapečatľíšasja ispytújuščym, javíšasja že čudesá poklaňájuščimsja víroju táinstvu: jéže vospivájuščim vozdážď nám rádosť i véliju mílosť.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utverždéniji síly jehó.

Hóspodi, vereí víčnyja sokrušívyj, i úzy rasterzávyj, ot hróba voskrésl jesí, ostávľ tvojá pohrebáľnaja, vo sviďítelstvo ístinnaho tridnévnaho tvojehó pohrebénija: i predvaríl jesí v Haliléji, v peščéri strehómyj: velíkaja tvojá mílosť, nepostižíme Spáse, pomíluj, i spasí nás.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Hóspodi, žený tekóša na hrób víďiti ťá Christá, nás rádi postradávšaho: i prišédše obritóša ánhela na kámeni siďášča, stráchom otváľšemsja, i k ním vozopí hlahóľa: voskrése Hospóď, rcýte učenikóm, jáko voskrése ot mértvych, spasájaj dúšy náša.

Stích: Chvalíte jehó vo hlási trúbňim: chvalíte jehó vo psaltíri i húsľich.

Hóspodi, jákože izšél jesí ot zapečátannaho hróba, táko všél jesí i dvérem zakľučénnym ko učenikóm tvoím, pokazúja ím ťilésnaja stradánija, jáže podjál jesí Spáse dolhoterpívyj: jáko ot símene Davídova jázvy preterpíl jesí: jáko Sýn že Bóžij mír svobodíl jesí: velíkaja tvojá mílosť, nepostižíme Spáse, pomíluj, i spasí nás.

Íny stichíry anatólijevy:

Stích: Chvalíte jehó v kimváľich dobrohlásnych, chvalíte Jehó v kimválich vosklicánija.

Hóspodi, carjú vikóv, i tvórče vsích, nás rádi raspjátije i pohrebénije plótiju prijémyj, da nás ot áda svobodíši vsích. Tý jesí Bóh náš, rázvi tebé inóho ne vímy.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Hóspodi, presijájuščaja tvojá čudesá któ ispovísť? Ilí któ vozvistít strášnaja tvojá táinstva? Vočelovíčivyjsja bo nás rádi jáko sám voschoťíl jesí, deržávu javíl jesí síly tvojejá. Krestóm bo tvoím razbójniku ráj otvérzl jesí, i pohrebénijem tvoím verejí ádovy sokrušíl jesí: voskresénijem že tvoím vsjáčeskaja obohatíl jesí, blahoutróbne Hóspodi, sláva tebí.

Stích: Ispovímsja tebí Hóspodi vsím sérdcem moím, povím vsjá čudesá Tvojá.

Mironósicy žený hróba tvojehó dostíhše, ziló ráno iskáchu tebé míry pomázati, bezsmértnaho Slóva i Bóha, i ánhela hlahóly ohlasívšesja, vozvraščáchusja rádostiju, apóstolom vozvistíti jávi: jáko voskrésl jesí životé vsích, i podál jesí mírovi očiščénije, i véliju mílosť.

Stích: Prízri na mjá, i pomíluj mjá.

Samohlásen sľipáho, hlás 8: Za milosérdije mílosti voplotívyjsja Christé Bóže, svíta lišénnaho ot utróby, milosérdijem neizrečénnych ščedrót, sijánija božéstvennaho spodóbil jesí, sehó zínicam pérstiju sozdáteľnymi pérsty tvoími prikosnúvyjsja: sám i nýňi svitodáteľu, i náša ozarí dušévnaja čúvstva, jáko jedín nezavistnodáteľ.

Sláva: hlás 8: Któ vozhlahólet síly tvojá Christé? Ilí któ izočtét čudés tvojích mnóžestva? Suhúb bo jáko víďin býl jesí na zemlí za bláhosť, Suhúby i ciľbý nedúhujuščym podavál jesí: ne tóčiju bo ťilésnyja óči otvérzl jesí, íže ot utróby sľipómu, no i dušévnyja: ťímže Bóha ťá ispovídaše tajáščahosja, i vsím podajúšča véliju mílosť.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * po­miluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mí­losť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, prí­bížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, po­miluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: sláva bo Hospódňa na tebí vozsijá. Likúj nýňi i veselísja, Sióne. Ty že, Čístaja, krasújsja, Bohoródice, o vostániji Roždestvá Tvojehó.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Christós voskrése iz mértvych, smértiju smerť popráv i súščym vo hrobích živót darováv. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Christós voskrésyj iz mértvych, smértiju smerť poprávyj i súščym vo hrobích živót darovávyj, ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Svitísja, svitísja, nóvyj Jerusalíme: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi: Stichíra útrenňaja, hlás 8: Maríiny slézy ne vsúe prolivájutsja tépľi: sé bo spodóbisja i učáščich ánhelov, i viďínija samahó Iisúsa: no ješčé zemnája múdrstvujet, jáko žená nemoščnája. Ťímže i otsylájetsja ne prikasátisja Christú: no obáče propovídnica posylájetsja tvojím učenikóm: ím že blahovistvovánije nosjášči, jéže ko Otéčeskomu žrébiju voschód vozviščájet. S néju že spodóbi i nás javlénija tvojehó Vladýko Hóspodi.

Ornament