Utiereň 6.2.

Ornament

Utreňa

Jerej: Sláva svjaťíj jedinosúščňij, i životvorjáščij, i nerazďilímij trójci, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu], vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Sláva vo výšnich Bóhu, i na zemlí mír v čelovícich blahovolénije. 3x

Hóspodi, ustňí mojí otvérzeši i ustá mojá vozvisťát chvalú tvojú. 2x

Psalóm 3.

Hóspodi, čtósja umnóžiša stužájuščiji mí? * mnózi vostájut na mjá. - Mnózi hlahóľut duší mojéj, * ňísť spasénija jemú v Bózi jehó. - Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, * sláva mojá, i voznosjáj hlavú mojú. - Hlásom mojím ko Hóspodu vozzvách, * i uslýša mjá ot horý svjatýja svojejá. - Áz že usnúch i spách: * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá. - Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mjá: * voskresní, Hóspodi, spasí mjá, Bóže mój. - Jáko tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje: * zúby hríšnikov sokrušíl jesí. - Hóspodne jésť spasénije, * i na ľúdech tvojích blahoslovénije tvojé.

Áz usnúch i spách, * vostách, jáko Hóspoď zastúpit mjá.

Psalóm 37.

Hóspodi, da ne járostiju tvojéju obličíši mené, * nižé hňívom tvojím nakážeši mené. - Jáko stríly tvojá unzóša vo mňí, * i utverdíl jesí na mňí rúku tvojú. - Ňísť iscilénija v plóti mojéj ot licá hňíva tvojehó, * ňísť míra v kostéch mojích, ot licá hrích mojích. - Jáko bezzakónija mojá prevzydóša hlavú mojú, * i jáko brémja ťážkoje oťahoťíša na mňí. - Vozsmerďíša i sohníša rány mojá, * ot licá bezúmija mojehó. - Postradách i sľakóchsja do koncá, * vés déň sítuja choždách. - Jáko ľádvija mojá napólnišasja poruhánij, * i ňísť iscilénija v plóti mojéj. - Ozlóblen bých, i smiríchsja do zilá, * rykách ot vozdychánija sérdca mojehó. - Hóspodi, préd tobóju vsé želánije mojé, * i vozdychánije mojé ot tebé ne utajísja. - Sérdce mojé smatésja, ostávi mjá síla mojá, * i svít óčiju mojéju, i tój ňísť so mnóju. - Drúzi mojí i ískrenniji mojí, * prjámo mňí priblížišasja i stáša. - I blížniji mojí ot daléče mené stáša, * i nuždáchusja íščuščiji duší mojejá. - I íščuščiji zlája mňí, hlahólachu sujetnaja, * i ľstívnym vés déň poučáchusja. - Áz že jáko hlúch ne slýšach: * i jáko ňím ne otverzájaj úst svojích. - I bých jáko čelovík ne slýšaj, * i ne imýj vo usťích svojích obličénija. - Jáko na ťá, Hóspodi, upovách, * tý uslýšiši, Hóspodi Bóže mój. - Jáko rích: da ne kohdá porádujutmisja vrazí mojí, * i vnehdá podvižátisja nohám mojím na mjá veleríčevaša. - Jáko áz na rány hotóv, * i boľízň mojá predomnóju jésť výnu. - Jáko bezzakónije mojé áz vozviščú, * i popekúsja o hrisí mojém. - Vrazí že mojí živút, i ukripíšasja páče mené, * i umnóžišasja nenavíďaščiji mja bez právdy. - Vozdajúščiji mí zlája vozblahája, obolháchu mjá, * zané hoňách blahostýňu. - Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené. - Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Ne ostávi mené, Hóspodi Bóže mój, * ne otstupí ot mené.

Vonmí v pómošč mojú, * Hóspodi spasénija mojehó.

Psalóm 62.

Bóže, Bóže mój, * k tebí útreňuju. - Vozžadá tebé dušá mojá, * kóľ mnóžiceju tebí plóť mojá. - V zemlí púsťi, i neprechódňi, i bezvódňi, * táko vo svjaťím javíchsja tebí, víďiti sílu tvojú i slávu tvojú. - Jáko lúčši mílosť tvojá páče živót, * ustňí mojí pochvalíťi ťa. - Táko blahoslovľú ťa v živoťí mojém, * o ímeni tvojém vozďižú rúci mojí. - Jáko ot túka i másti da ispólnitsja dušá mojá, * i ustnáma rádosti voschváľat ťa ustá mojá. - Ášče pominách ťa na postéli mojéj, na útrennich poučáchsja v ťa, * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja, prilpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá. - Tíji že vsúje iskáša duší mojejá, vnídut v preispódňaja zemlí, * predaďátsja v rúki orúžija, části lísovom búdut. - Cár že vozveselítsja o Bózi: pochválitsja vsják klenýjsja ím, * jáko zahradíšasja ustá hlahóľuščich neprávednaja.

Na útrennich poučáchsja v ťa: * jáko býl jesí pomóščnik mój. - I v króvi krilú tvojéju vozrádujusja.

Priľpé dušá mojá po tebí, * mené že priját desníca tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Psalóm 87.

Hóspodi, Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju. - Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú. - Jáko ispólnisja zól dušá mojá, * i živót mój ádu priblížisja. - Privminén bých s nizchoďáščimi v róv, * bých jáko čelovík bez pómošči vo mértvych svobóď. - Jáko jázvenniji spjáščiji vo hróbi, íchže ne pomjanúl jesí ktomú, * i tíji ot rukí tvojejá otrinovéni býša. - Položíša mja v róvi preispódňim, * v témnych i síni smértňij. - Na mňí utverdísja járosť tvojá, * i vsjá vólni tvojá navél jesí na mjá. - Událil jesí znájemych mojích ot mené, * položíša mjá mérzosť sebí. - Predán bých i ne ischoždách, * óči mojí iznemohósťi ot niščetý. - Vozzvách k tebí, Hóspodi, vés déň, * vozďích k tebí rúci mojí. - Jedá mértvymi tvoríši čudesá? * ilí vráčeve voskresját i ispovíďatsja tebí? - Jedá povísť któ v hróbi mílosť tvojú, * i ístinu tvojú v pohíbeli? - Jedá poznána búdut vo tmí čudesá tvojá, * i právda tvojá v zemlí zabvénňij? - I áz k tebí, Hóspodi, vozzvách, * i útro molítva mojá predvarít ťa. - Vskúju Hóspodi otríješi dúšu mojú, * otvraščáješi licé tvojé ot mené? -Níšč jésm áz, i v truďích ot júnosti mojejá, * voznésžesja smiríchsja i iznemohóch. - Na mňí prejdóša hňívi tvojí, * ustrašénija tvojá vozmutíša mjá. - Obydóša mja jáko vodá vés déň: * oderžáša mja vkúpi. - Událil jesí ot mené drúha i ískrenňaho, * i znájemych mojích ot strastéj.

Hóspodi Bóže spasénija mojehó, * vo dní vozzvách, i v noščí préd tobóju.

Da vnídet préd ťá molítva mojá: * prikloní úcho tvojé k moléniju mojemú.

Psalóm 102.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i vsjá vnútrenňaja mojá ímja svjatóje jehó. -Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * i ne zabyváj vsích vozdajánij jehó. - Očiščájuščaho vsjá bezzakónija tvojá, * isciľájuščaho vsjá nedúhi tvojá. - Izbavľájuščaho ot istľínija živót tvój, * vinčájuščaho ťa mílostiju i ščedrótami. - Ispolňájuščaho vo blahích želánije tvojé, * obnovítsja jáko órľa júnosť tvojá. - Tvorjáj mílostyni Hospóď, * i sudbú vsím obídimym. - Skazá putí svojá Mojséovi, * synovóm Ízrailevym choťínija svojá. - Ščédr i mílostiv Hospóď, * dolhoterpilív i mnohomílostiv. - Ne do koncá prohňívajetsja, * nižé vo vík vraždújet. - Ne po bezzakónijem nášym sotvoríl jésť nám, * nižé po hrichóm nášym vozdál jésť nám. - Jáko po vysoťí nebésňij ot zemlí, * utverdíl jésť Hospóď mílosť svojú na bojáščichsja jehó. - Jelíko otstoját vostócy ot západ, * událil jésť ot nás bezzakónija náša. - Jákože ščédrit otéc sýny, uščédri Hóspoď bojáščichsja jehó: * jáko tój pozná sozdánije náše. - Pomjanú jáko pérsť jesmý:* čelovík jáko travá, dníje jehó jáko cvít sélnyj táko ocvitét. - Jáko dúch prójde v ném, i ne búdet, * i ne poznájet ktomú místa svojehó. - Mílosť že Hospódňa ot víka, * i do víka na bojáščichsja jehó. - I právda jehó na syňích synóv, * chraňáščich zavít jehó. - I pómňaščich zápovidi jehó, * tvoríti já. - Hóspoď na nebesí uhotóva prestól svój, * i cárstvo jehó vsími obladájet. - Blahoslovíte Hóspoda vsí Ánheli jehó, * sílniji krípostiju, tvorjáščiji slóvo jehó, uslýšati hlás slovés jehó. - Blahoslovíte Hóspoda vsjá síli jehó, * sluhí jehó tvorjáščiji vóľu jehó. -Blahoslovíte Hóspoda vsjá ďilá jehó, * na vsjácim mísťi vladýčestvija jehó, blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Na vsjákom mísťi vladýčestvija jehó, * blahosloví dušé mojá Hóspoda.

Psalóm 142.

Hóspodi uslýši molítvu mojú, vnuší molénije mojé vo ístiňi tvojéj, * uslýši mjá v právďi tvojéj. - I ne vnídi v súd s rabóm tvojím, * jáko ne opravdítsja préd tobóju vsják živýj. - Jáko pohná vráh dúšu mojú, * smiríl jésť v zémľu živót mój. - Posadíl mjá jésť v témnych, jáko mértvyja víka, * i uný vo mňí dúch mój: vo mňí smjatésja sérdce mojé. - Pomjanúch dní drévnija: poučíchsja vo vsích ďíľich tvojích, * v tvorénijich rukú tvojéju poučáchsja. - Vozďích k tebí rúci mojí, * dušá mojá jáko zémľa bezvódnaja tebí. - Skóro uslýši mjá, Hóspodi, * isčezé dúch mój. - Ne otvratí licá tvojehó ot mené, * i upodóbľusja nizchoďáščym v róv. - Slýšanu sotvorí mňí zaútra mílosť tvojú, * jáko na ťá upovách. - Skaží mňí, Hóspodi, púť, v óň že pojdú, * jáko k tebí vzjách dúšu mojú. - Izmí mjá ot vráh mojích, Hóspodi, k tebí pribihóch,* naučí mjá tvoríti vóľu tvojú, jáko tý jesí Bóh mój. - Dúch tvój blahíj nastávit mjá na zémľu právu, * ímene tvojehó rádi, Hóspodi, živíši mjá právdoju tvojéju. - Izvedéši ot pečáli dúšu mojú, * i mílostiju tvojéju potrebíši vrahí mojá. - I pohubíši vsjá stužájuščyja duší mojéj, * jáko áz ráb tvój jésm.

Uslýši mjá, Hóspodi, v právďi tvojéj, * i ne vnídi v súd s rabóm tvojím.

Dúch tvój blahíj, * nastávit mjá na zémľu právu.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Bóh Hóspoď i javísja nám, blahoslovén hrjadýj vo ímja Hóspodne.

Stích: Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, jáko vo víki mílosť jehó.

Stích: Obyšédše obydóša mjá i ímenem Hóspodnim protivľáchsja ím.

Stích: Ne umrú, no žív búdu i povím ďilá Hóspodňa.

Stích: Kámeň, jehóže nebrehóša ziždúščiji, séj býsť vo hlavú úhla: ot Hóspoda býsť séj i jésť díven v očesích nášich.

Tropár, hlás 4: Svítluju voskrésnija própoviď ot ánhela uvíďivša Hospódni učenícy, i práďidneje osuždénije otvérhša, apóstolom chváľaščjasja hlahólachu: isprovéržesja smérť, voskrése Christós Bóh, dárujaj mírovi véliju mílosť. (2 x)

Sláva, i nýňi, prázdnika, hlás 1. Rádujsja, blahodátnaja Bohoródice Ďívo, iz tebé bo vozsijá sólnce právdy Christós Bóh náš, prosviščájaj súščija vo tmí: veselísja i tý, stárče právednyj, prijémyj vo objátija svobodíteľa dúš nášich, dárujuščaho nám voskresénije.

Ornament

Psalóm 9

Ispovímsja Tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, * povím vsjá čudesá Tvojá.

Vozveseľúsja i vozrádujusja o Tebí, * pojú ímeni Tvojemú, Výšnij.

Vnehdá vozvratítisja vrahú mojemú vspjáť, * iznemóhut i pohíbnut ot licá Tvojehó.

Jáko sotvoríl jesí súd mój i prjú mojú, * síl jesí na Prestóľi, suďáj právdu.

Zapretíl jesí jazýkom, i pohíbe nečestívyj, * ímja jehó potrebíl jesí vo vík i vo vík víka.

Vrahú oskuďíša orúžija v konéc, i hrády razrušíl jesí, * pohíbe pámjať jehó s šúmom.

I Hospóď vo vík prebyvájet, uhotóva na súd Prestól Svój, * i Tój sudíti ímať vselénňij v právdu, sudíti ímať ľúdem v pravoťí.

I býsť Hospóď pribížišče ubóhomu, * pomóščnik vo blahovrémenijich, v skórbech.

I da upovájut na Ťá znájuščiji ímja Tvojé, * jáko ne ostávil jesí vzyskájuščich Ťá, Hóspodi.

Pójte Hóspodevi, živúščemu v Sijóňi, * vozvistíte vo jazýcich načinánija Jehó.

Jáko vzyskájaj króvi ích pomjanú, * ne zabý zvánija ubóhich.

Pomíluj mjá, Hóspodi, vížď smirénije mojé ot vráh mojích, * voznosjáj mjá ot vrát smértnych.

Jáko da vozviščú vsjá chvály Tvojá vo vraťích dščére Sijóňi, * vozrádujemsja o spaséniji Tvojém.

Uhľibóša jazýcy v páhubi, júže sotvoríša, * v síti séj, júže skrýša, uvjazé nohá ích.

Znájem jésť Hospóď suďbý tvorjáj, * v ďíľich rukú svojéju uvjazé hríšnik.

Da vozvraťátsja hríšnicy vo ád, * vsí jazýcy zabyvájuščiji Bóha.

Jáko ne do koncá zabvén búdet níščij, * terpínije ubóhich ne pohíbnet do koncá.

Voskresní, Hóspodi, da ne kripítsja čelovík, * da súďatsja jazýcy préd Tobóju.

Postávi, Hóspodi, zakonopoložíteľa nád ními, * da razumíjut jazýcy, jáko čelovícy súť.

Vskúju, Hóspodi, otstojá daléče, * preziráeši vo blahovrémenjiich, v skórbech?

Vnehdá hordítisja nečestívomu, * vozharájetsja níščij, uvjazájut v sovíťich, jáže pomyšľájut.

Jáko chválim jésť hríšnyj v póchotech duší svojejá, * i obíďaj blahoslovím jesť.

Razdraží Hóspoda hríšnyj, po mnóžestvu hňíva svojehó ne vzýščet, * ňísť Bóha préd ním.

Oskverňájutsja putijé jehó na vsjákoje vrémja, * otjémľutsja suďbý Tvojá ot licá jehó, vsími vráhi svojími obladájet.

Rečé bo v sérdci svojém, * ne podvížusja ot róda v ród bez zlá,

jehóže kľátvy ustá jehó polná súť, i hóresti i ľstí, * pod jazýkom jehó trúd i boľízň.

Prisidít v lovíteľstvi s bohátymi v tájnych, * jéže ubíti nepovínnaho, óči jehó na níščaho prizirájeťi.

Lovít v tájňi jáko lév vo ohráďi svojéj, * lovít éže voschítiti níščaho,

voschítiti níščaho, * vnehdá privleščí í v síti svojéj.

Smirít jehó, preklonítsja i padét, * vnehdá jemú obladáti ubóhimi.

Rečé bo v sérdci svojém: zabý Bóh, otvratí licé Svojé, * da ne vídit do koncá.

Voskresní, Hóspodi Bóže mój, * da voznesétsja ruká Tvojá, ne zabúdi ubóhich Tvojích do koncá.

Česó rádi prohňíva nečestívyj Bóha? * Rečé bo v sérdci svojém: ne vzýščet.

Vídiši, jáko Tý boľízň i járosť smotrjáješi, * da prédan búdet v rúci Tvojí,

Tebí ostávlen jésť níščij, * síru Tý búdi pomóščnik.

Sokruší mýšcu hríšnomu i lukávomu, * vzýščetsja hrích jehó i ne obrjáščetsja.

Hospóď Cár vo vík i v vík víka, * pohíbnete, jazýcy, ot zemlí Jehó.

Želánije ubóhich uslýšal jesí, Hóspodi, * uhotóvaniju sérdca ích vňát úcho Tvojé.

Sudí síru i smirénu, * da ne priložít ktomú veličátisja čelovík na zemlí.

Ornament

Psalóm Davídu, 10

Na Hóspoda upovách, káko rečéte duší mojéj: * previtáj po horám, jáko ptíca.

Jáko sé, hríšnicy naľakóša lúk, * uhotóvaša stríly v túľi, sostriľáti vo mráci právyja sérdcem.

Zané jáže Tý soveršíl jesí, oní razrušíša, * právednik že čtó sotvorí Hospóď vo chrámi svjáťim Svojém.

Hóspoď, na nebesí Prestól Jehó, * óči Jehó na níščaho prizirájeťi, víždi Jehó ispytájeťi sýny čelovíčeskija.

Ispytájet právednaho i nečestívaho, * ľúbjaj že neprávdu nenavídit svojú dúšu.

Odoždít na hríšniki síti, óhň i žúpel, * i dúch búren čásť čáši ích.

Jáko práveden Hospóď, i právdy vozľubí, * pravotý víďi licé Jehó.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm Davídu, 11

Spasí mjá, Hóspodi, jáko oskuďí prepodóbnyj, * jáko umálišasja ístiny ot synóv čelovíčeskich.

Sújetnaja hlahóla kíjždo ko ískrennemu svojemú, * ustňí ľstívyja v sérdci, i v sérdci hlahólaša zlája.

Potrebít Hospóď vsjá ustný ľstívyja, * jazýk veleríčivyj,

Rékšyja: jazýk náš vozvelíčim, * ustný náša pri nás súť, któ nám Hospóď jésť?

Strásti rádi níščich i vozdychánija ubóhich nýňi voskresnú, * hlahólet Hospóď, položúsja vo spasénije, ne obiňúsja o ném.

Slovesá Hospódňa slovesá čísta, * srebró razžžéno, iskušéno zemlí, očiščéno sedmeríceju.

Tý, Hóspodi, sochraníši ný * i sobľudéši ný ot róda sehó i vo vík.

Ókrest nečestíviji chóďat; * po vysoťí Tvojéj umnóžil jesí sýny čelovíčeskija.

Ornament

Psalóm Davídu, 12

Dokóľi, Hóspodi, zabúdeši mjá do koncá? * Dokóľi otvraščáješi licé Tvojé ot mené?

Dokóľi položú sovíty v dúši mojéj, boľízni v sérdci mojém déň i nóšč? * Dokóľi voznesétsja vráh mój na mjá?

Prízri, uslýši mjá, Hóspodi Bóže mój, * prosvití óči mojí, da ne kohdá usnú v smérť,

da ne kohdá rečét vráh mój: * ukripíchsja na nehó.

Stužájuščiji mí vozrádujutsja, * ášče podvížusja.

Áz že na mílosť Tvojú upovách, * vozrádujetsja sérdce mojé o spaséniji Tvojém,

vospojú Hóspodevi blahoďijavšemu mňí * i pojú ímeni Hóspoda Výšňaho.

Ornament

Psalóm Davídu, 13

Rečé bezúmen v sérdce svojém: ňísť Bóh. * Rastľíša i omerzíšasja v načinánijich, ňísť tvorjáj blahostýňu.

Hospóď s Nebesé priníče na sýny čelovíčeskija, * víďiti, ášče jésť razumivájaj ilí vzyskájaj Bóha.

Vsí ukloníšasja, vkúpi nekľučími býša: * ňísť tvorjaj blahostýňu, ňísť do jedínaho.

Ni lí urazumíjut vsí ďílajuščiji bezzakónije, sňidájuščiji ľúdi mojá v sňíď chľíbá? * Hóspoda ne prizváša.

Támo ubojášasja strácha, iďíže ne bí strách, * jáko Hospóď v róďi právednych.

Sovít níščaho posramíste, * Hospóď že upovánije jehó jésť.

Któ dást ot Sijóna * spasénije Izráilevo?

Vnehdá vozvratít Hospóď pľinénije ľudéj Svojích, * vozrádujetsja Jákov, i vozveselítsja Izráiľ.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm Davídu, 14

Hóspodi, któ obitájet v žilíšči Tvojém, * ilí któ vselítsja vo svjátuju hóru Tvojú?

Choďáj neporóčen i ďílajaj právdu, * hlahóľaj ístinu v sérdci svojém.

Íže ne uľstí jazýkom svojím i ne sotvorí ískrennemu svojemú zlá, * i ponošénija ne priját na blížnija svojá.

Uničižén jésť préd ním lukávnujaj, bojáščyja že sjá Hóspoda slávit, * klenýjsja ískrennemu svojemú i ne otmetájasja.

Srebrá svojehó ne dadé v lichvú i mzdý na nepovínnych ne priját. * Tvorjáj sijá ne podvížitsja vo vík.

Ornament

Psalóm Davidu, 15

Sochraní mjá, Hóspodi, * jáko na Ťá upovách.

Rích Hóspodevi: Hospóď mój jesí Tý, * jáko blahích mojích ne trébuješi.

Svjátym, íže súť na zemlí Jehó, * udiví Hospóď vsjá choťínija Svojá v ních.

Umnóžišasja némošči ích, po sích uskoríša: ne soberú sobóry ích ot krovéj, * ni pomjanú že imén ích ustnáma mojíma.

Hospóď čásť dostojánija mojehó i čáši mojejá, * Tý jesí ustrojájaj dostojánije mojé mňí.

Úžja napadóša mí v deržávnych mojích, * íbo dostojánije mojé deržávno jésť mňí.

Blahoslovľú Hóspoda, vrazumívšaho mjá, * ješčé že i do nóšči nakazáša mjá utróby mója.

Predzrích Hóspoda prédo mnóju výnu, * jáko odesnúju mené jésť, da ne podvížusja.

Sehó rádi vozveselísja sérdce mojé, i vozrádovasja jazýk mój, * ješčé že i plóť mojá vselítsja na upovániji.

Jáko ne ostáviši dúšu mojú vo áďi, * nižé dási prepodóbnomu Tvojemú víďiti istľínija.

Skazál mí jesí putí životá, ispólniši mjá vesélija s licém Tvoím, * krasotá v desníci Tvojéj v konéc.

Ornament

Psalóm 16

Uslýši, Hóspodi, právdu mojú, vonmí moléniju mojemú, * vnuší molítvu mojú ne vo ustnách ľstívych.

Ot licá Tvojehó suďbá mojá izýdet, * óči mojí da vídita pravotý.

Iskusíl jesí sérdce mojé, positíl jesí nóščiju, * iskusíl mjá jesí, i ne obrítesja vo mňí neprávda.

Jáko da ne vozhlahóľut ustá mojá ďíl čelovíčeskich, * za slovesá ustén Tvojích áz sochraních putí žéstoki.

Soverší stópy mojá vo stezjách Tvojích, * da ne podvížutsja stópy mojá.

Áz vozzvách, jáko uslýšal mjá jesí, Bóže, * priklóni úcho Tvojé mňí i uslýši hlahóly mojá.

Udiví mílosti Tvojá, spasájaj upovájuščyja na Ťá * ot protívjaščichsja desníci Tvojéj.

Sochraní mjá, Hóspodi, jáko zínicu óka, * v króvi krilú Tvojéju pokrýješi mjá ot licá nečestívych, ostrástšich mjá:

vrazí mojí dúšu mojú oderžáša, túk svój zatvoríša; * ustá ích hlahólaša hordýňu.

Izhoňáščiji mjá nýňi obydóša mjá, * óči svojí vozložíša ukloníti na zémľu.

Objáša mjá jáko lév hotóv na lóv * i jáko skímen obitájaj v tájnych.

Voskresní, Hóspodi, predvarí já i zapní ím, * izbávi dúšu mojú ot nečestívaho,

orúžije Tvojé * ot vráh rukí Tvojéja.

Hóspodi, ot málych ot zémli, razďilí já v živoťí ích, * i sokrovénnych Tvójich ispólnisja črévo ích,

nasýtišasja synóv, * i ostáviša ostánki mladéncem svojím.

Áz že právdoju javľúsja licú Tvojemú, * nasýščusja, vnehdá javíti mí sjá slávi Tvojéj.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 1-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 4: Vozzrívša na hróbnyj vchód, i plámene ánheľskaho ne terpjáščja mironósicy, s trépetom divľáchusja, hlahóľuščja: jehdá ukrádesja otvérzyj razbójniku ráj? Jedá li vostá, íže i préžde strásti propovídavyj vostánije? Voístinnu voskrése Christós, súščym vo áďi podajá živót, i voskresénije.

Stích: Voskresní Hóspodi Bóže mój, da voznesétsja ruká tvojá, ne zabúdi ubóhich tvojích do koncá.

Vóľnym tvojím sovítom krest preterpíl jesí Spáse: i vo hróbi nóvi čelovícy položíša ťá smértniji, slóvom koncý sostávľšaho. Ťímže svjázan býsť čúždij: smérť ľúto pľiňášesja, i súščiji vo áďi vsí vzyváchu živonósnomu vostániju tvojemú: Christós voskrése, žiznodávec prebyvájaj vo víki.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Udivísja Jósif, jéže páče jestestvá zrjá, i vnimáše mýsliju íže na runó dóžď, v bezsímenňim začátiji tvojém Bohoródice, kupinú ohném neopalímuju, žézl Aarónov prozjábšij, i sviďíteľstvuja obrúčnik tvój i chraníteľ, svjaščénnikom vzyváše: Ďíva raždájet, i po roždeství páki Ďíva prebyvájet.

Ornament

Psalóm 17

Vozľubľú Ťá, Hóspodi, * kríposte mojá.

Hospóď utverždénije mojé, i pribížišče mojé, i Izbáviteľ Mój, * Bóh mój, Pomóščnik mój, i upováju na Nehó,

Zaščítitel mój, * i róh spasénija mojehó, i Zastúpnik mój.

Chvaľá prizovú Hóspoda * i ot vráh mojích spasúsja.

Oderžáša mjá boľízni smértnyja, i potócy bezzakónija smjatóša mjá, * boľízni ádovy obydóša mjá, predvaríša mjá síti smértnyja.

I vnehdá skorbíti mí, * prizvách Hóspoda, i k Bóhu mojemú vozzvách,

uslýša ot chráma svjatáho Svojehó hlás mój, * i vópľ mój préd Ním vnídet vo úši Jehó.

I podvížesja, i trépetna býsť zemľá, * i osnovánija hór smjatóšasja i podvihóšasja, jáko prohňívasja na ňá Bóh.

Vzýde dým hňívom Jehó, i óhň ot licá Jehó vosplámenitsja, * úhlije vozhorísja ot Nehó.

I prikloní nebesá, i sníde, * i mrák pod noháma Jehó.

I vzýde na Cheruvímy, * i leťí, leťí na krilú vítreňu.

I položí tmú zakróv Svój, ókrest Jehó selénije Jehó, * temná vodá vo óblacich vozdúšnych.

Ot oblistánija préd Ním óblacy proidóša, * hrád i úhlije óhnennoje.

I vozhremí s nebesé Hospóď * i Výšnij dadé hlás Svój.

Nizposlá stríly i razhná já, * i mólniji umnóži, i smjaté já.

I javíšasja istóčnicy vodníji, i otkrýšasja osnovánija vselénnyja, * ot zapreščénija Tvojehó, Hóspodi, ot dochnovénija dúcha hňíva Tvojehó.

Nizposlá s vysotý, i priját mjá, * vospriját mjá ot vód mnóhich.

Izbávit mjá ot vrahóv mojích síľnych i ot nenavíďaščich mjá, * jáko utverdíšasja páče mené.

Predvaríša mjá v déň ozloblénija mojehó, * i býsť Hospóď utverždénije móje.

I izvedé mjá na širotú, * izbávit mjá, jáko voschoťí mjá.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju vozdást mí.

Jáko sochraních putí Hospódni * i ne nečéstvovach ot Bóha mojehó.

Jáko vsjá suďbý Jehó prédo mnóju * i opravdánija Jehó ne otstupíša ot mené.

I búdu neporóčen s Ním, * i sochraňúsja ot bezzakónija mojehó.

I vozdást mí Hospóď po právďi mojéj * i po čistoťí rukú mojéju préd očíma Jehó.

S prepodóbnym prepodóben búdeši, * i s múžem nepovínnym nepovínen búdeši, i so izbránnym izbrán búdeši, i so stroptívym razvratíšisja.

Jáko Tý ľúdi smirénnyja spaséši * i óči hórdych smiríši.

Jáko Tý prosvitíši svitíľnik mój, Hóspodi, Bóže mój, * prosvitíši tmú mojú.

Jáko Tobóju izbávľusja ot iskušénija * i Bóhom mojím prejdú sťínu.

Bóh mój, neporóčen púť Jehó, slovesá Hospódňa razžžéna, * Zaščítiteľ jésť vsích upovájuščich na Nehó.

Jáko któ Bóh, rázvi Hóspodá, Ilí kto Bóh, rázvi Bóha nášehó? * Bóh prepojasújaj mjá síloju, i položí neporóčen púť mój.

Soveršájaj nózi mojí, jáko jeléni, * i na vysókich postavľájaj mjá.

Naučájaj rúci mojí na bráň, * i položíl jesí lúk míďan mýšca mojá.

I dál mi jesí zaščiščénije spásenija, * i desníca Tvojá vospriját mjá,

i nakazánije Tvojé isprávit mjá v konéc, * i nakazánije Tvojé tó mjá naučít.

Uširíl jesí stopý mojá pódo mnóju, * i ne iznemohósťi plesňí mojí.

Poženú vrahí mojá, i postíhnu já, * i ne vozvraščúsja, dóndeže skončájutsja.

Oskorbľú ích, i ne vozmóhut státi, * padút pod noháma mojíma.

I prepojásal mjá jesí síloju na bráň, * spjál jesí vsjá vostajúščyja na mjá pod mjá.

I vrahóv mojích dál mí jesí chrebét, * i nenavíďaščyja mjá potrebíl jesí.

Vozzváša, i ne bí spasájaj: * ko Hóspodu, i ne uslýša ích.

I istňú já jáko prách préd licém vítra, * jáko brénije putéj pohláždu já.

Izbáviši mjá ot prerikánija ľudéj, * postáviši mjá vo hlavú jazýkov.

Ľúdije, íchže ne víďich, rabótaša mí. * V slúch úcha poslúšaša mjá.

Sýnove čuždíji solháša mí. * Sýnove čuždíji obetšáša i ochromóša ot stéz svojích.

Žív Hospóď, i blahoslovén Bóh, * i da voznesétsja Bóh spasénija mojehó.

Bóh dajáj otmščénije mňí * i pokorívyj ľúdi pod mjá.

Izbáviteľ mój ot vráh mojích hňivlívych, * ot vostajúščich na mjá vozneséši mjá, ot múža neprávedna izbáviši mjá.

Sého rádi ispovímsja Tebí vo jazýcich, Hóspodi, * i ímeni Tvojemú pojú:

veličájaj spasénija caréva, * i tvórjaj mílosť christú svojemú Davídu, i símeni jehó do víka.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm 18

Nebesá povídajut slávu Bóžiju, * tvorénije že rukú Jehó vozviščájet tvérď.

Déň dní otryhájet hlahól, * i nóšč nóšči vozviščájet rázum.

Ne súť ríči, nižé slovésa, * íchže ne slýšatsja hlási ích.

Vo vsjú zémľu izýde viščánije ích * i v koncý vsélennyja hlahóly ích.

V sólnce položí selénije svojé, i tój, jáko ženích ischoďáj ot čertóha Svojehó, * vozrádujetsja, jáko ispolín teščí púť.

Ot krája nebesé ischód Jehó, i srítenije Jehó do krája nebesé, * i ňísť íže ukrýjetsja teplotý Jehó.

Zakón Hospódeň neporóčen, obraščájaj dúšy, * sviďíteľstvo Hospódne vírno, umudrjájuščeje mladéncy.

Opravdánija Hospódňa práva, veseľáščaja sérdce, * zápoviď Hospódňa svitlá, prosviščájuščaja óči.

Strách Hospódeň číst, prebyvájaj vo vík víka: * suďbý Hospódni ístinny, opravdány vkúpi,

voždeľínny páče zláta i kámene čéstna mnóha, * i sláždša páče méda i sóta.

Íbo ráb Tvój chranít já, vnehdá sochraníti já, * vozdajánije mnóho.

Hrichopadénija któ razumíjet? * ot tájnych mojích očísti mjá, i ot čuždích poščadí rabá Tvojehó,

ášče ne obladájut mnóju, tohdá neporóčen búdu * i očíščusja ot hrichá velíka.

I búdut vo blahovolénije slovesá úst mojích, i poučénije sérdca mojehó préd Tobóju výnu, * Hóspodi, Pomóščniče mój i Izbáviteľu mój.

Ornament

Psalóm 19

Uslýšit ťá Hospóď v déň pečáli, * zaščítit ťá ímja Bóha Jákovľa.

Póslet tí pómošč ot Svjatáho * i ot Sijóna zastúpit ťá.

Pomjanét vsjáku žértvu tvojú, * i vsesožžénije tvojé túčno búdi.

Dást tí Hospóď po sérdcu tvojemú * i vés sovít tvój ispólnit.

Vozrádujemsja o spaséniji tvojém * i vo ímja Hóspoda Bóha nášeho vozvelíčimsja.

Ispólnit Hospóď vsjá prošénija tvojá. * Nýňi poznách, jáko spasé Hospóď christá Svojehó,

uslýšit jehó s nebesé svjatáho Svojehó, * v sílach spasénije desnícy Jehó.

Síji na kolesnícach, i síi na kóňich, * mý že vo ímja Hóspoda Bóha nášeho prizovém.

Tíji spjáti býša i padóša, * mý že vostáchom i isprávichomsja.

Hóspodi, spasí carjá i uslýši ný, * vóňže ášče déň prizovém Ťá.

Ornament

Psalóm 20

Hóspodi, síloju Tvojéju vozveselítsja cár * i o spaséniji Tvojém vozrádujetsja ziló.

Želánije sérdca jehó dál jesí jemú, * i choťínija ustnú jehó ňísi lišíl jehó.

Jáko predvaríl jesí jehó blahoslovénijem blahostýnnym, * položíl jesí na hlaví jehó vinéc ot kámene čéstna.

Životá prosíl jésť u Tebé, * i dál jesí jemú dolhotú dníj vo vík víka.

Vélija sláva jehó spasénijem Tvojím, * slávu i veleľípije vozložíši na nehó.

Jáko dási jemú blahoslovénije vo vík víka, * vozveselíši jehó rádostiju s licém Tvoím.

Jáko cár upovájet na Hóspoda, * i mílostiju Výšňaho ne podvížitsja.

Da obrjáščetsja ruká Tvojá vsím vrahóm Tvojím, * desníca Tvojá da obrjáščet vsjá nenavíďaščyja Tebé.

Jáko položíši ích jáko péšč óhnennuju vo vrémja licá Tvojehó, * Hospóď hňívom Svojím smjatét já, i sňísť ích óhň.

Plód ích ot zemlí pohubíši, * i símja ích ot synóv čelovíčeskich.

Jáko ukloníša na Ťá zlája, * pomýsliša sovíty, íchže ne vozmóhut sostáviti.

Jáko položíši já chrebét, * vo izbýtcich Tvojích uhotóviši licé ích.

Voznesísja, Hóspodi, síloju Tvojéju, * vospojém i pojém síly Tvojá.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Ornament

Psalóm 21

Bóže, Bóže mój, vonmí mí, * vskúju ostávil mjá jesí?

Daléče ot spasénija mojehó * slovesá hrichopadénij mojích.

Bóže mój, vozzovú vo dní, i ne uslýšiši, * i v noščí, i ne v bezúmije mňí.

Tý že vo svjaťím živéši, * chvaló Izráileva.

Na Ťá upováša otcý náši, * upováša i izbávil jesí já.

K Tebí vozzváša, i spasóšasja, * na Ťá upováša, i ne postyďíšasja.

Áz že jésm čérv, a ne čelovík, * ponošénije čelovíkov i uničižénije ľudéj.

Vsí víďaščiji mjá poruháša mí sjá, * hlahólaša ustnámi, pokiváša hlavóju:

upová na Hóspoda, da izbávit jehó, * da spasét jehó, jáko chóščet jehó.

Jáko Tý jesí istórhij mjá iz čréva, * upovánije mojé ot soscú mátere mojejá.

K Tebí privéržen jésm ot ložésn, * ot čréva mátere mojejá Bóh mój jesí Tý.

Da ne otstupíši ot mené, jáko skórb blíz, * jáko ňísť pomohájaj mí.

Obydóša mjá teľcý mnózi, * juncý túčniji oderžáša mjá.

Otverzóša na mjá ustá svojá, * jáko lév voschiščájaj i rykájaj.

Jáko vodá izlijáchsja, i razsýpašasja vsjá kósti mojá, * býsť sérdce mojé jáko vósk, tájaj posreďí čréva mojehó.

Ízsše jáko skudéľ kríposť mojá, i jazýk mój priľpé hortáni mojemú, i v pérsť smérti svél mjá jesí.

Jáko obydóša mjá psí mnózi, sónm lukávych oderžáša mjá, * iskopáša rúci mojí i nózi mojí.

Isčetóša vsjá kósti mojá, * tíji že smotríša i prezríša mjá.

Razďilíša rízy mojá sebí, * i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Tý že, Hóspodi, ne udalí pómošč Tvojú ot mené, * na zastuplénije mojé vonmí.

Izbávi ot orúžija dúšu mojú, * i iz rukí pésiji jedinoródnuju mojú.

Spasí mjá ot úst ľvóvych * i ot róh jedinoróž smirénije mojé.

Povím ímja Tvojé brátiji mojéj, * posreďí cérkve vospojú Ťá.

Bojáščijisja Hóspoda, voschvalíte Jehó, vsé símja Iákovle, proslávite Jehó, * da uboítsja že ot Nehó vsé símja Izráilevo.

Jáko ne uničiží, nižé nehodová molítvy níščaho, * nižé otvratí licé Svojé ot mené, i jehdá vozzvách k Nemú, uslýša mjá.

Ot Tebé pochvalá mojá, v cérkvi velícij ispovímsja Tebí, * molítvy mojá vozdám préd bojáščimisja Jehó.

Jaďát ubóziji i nasýťatsja, i voschváľat Hóspoda vzyskájuščiji Jehó, * živá búdut serdcá ích v vík víka.

Pomjanútsja i obraťátsja ko Hospódu vsí koncý zemlí, * i poklóňatsja préd Ním vsjá otéčestvija jazýk.

Jáko Hospódne jésť cárstvije, * i Tój obladájet jazýki.

Jadóša i pokloníšasja vsí túčniji zemlí, * préd Ním pripadút vsí nizchoďáščiji v zémľu, i dušá mojá Tomú živét.

I símja mojé porabótajet Jemú, * vozvistít Hóspodevi ród hrjadúščij.

I vozvisťát právdu Jehó ľúdem róždšymsja, * jáže sotvorí Hospóď.

Ornament

Psalóm 22

Hospóď pasét mjá * i ničtóže má lišít.

Na mísťi zláčňi, támo vselí mjá, * na voďí pokójňi vospitá mjá.

Dúšu mojú obratí, nastávi mjá na stezí právdy, * ímene rádi Svojehó.

Ášče bo i pojdú posreďí síni smértnyja, * ne ubojúsja zlá,

jáko Tý so mnóju jesí: * žézl Tvój i pálica Tvojá, tá mjá uťíšista.

Uhotóval jesí prédo mnóju trapézu soprotív stužájuščym mňí, * umástil jesí jeléjom hlavú mojú, i čáša Tvojá upojavájušči mjá, jáko deržávna.

I mílosť Tvojá poženét mjá vsjá dní životá mojehó; * i jéže vselíti mí sjá v dóm Hospódeň v dolhotú dníj.

Ornament

Psalóm 23

Hospódňa zemľá, i ispolnénije jejá, vsélennaja * i vsí živúščiji na néj.

Tój na morjách osnovál jú jésť, * i na rikách uhotóval jú jésť.

Któ vzýdet na hóru Hospódňú? * Ilí któ stánet na mísťi svjaťím Jehó?

Nepovínen rukáma i číst sérdcem, íže ne priját vsúje dúšu svojú, * i ne kľátsja léstiju ískrennemu svojemú.

Séj priímet blahoslovénije ot Hóspoda, * i mílostyňu ot Bóha, Spása svojehó.

Séj ród íščuščich Hóspoda, * íščuščich licé Bóha Jákovľa.

Vozmíte vratá kňázi váša, * i vozmítesja vratá víčnaja, i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď krípok i sílen, Hospóď sílen v bráni.

Vozmíte vráta kňázi váša, i vozmítesja vratá víčnaja, * i vnídet Cár slávy.

Któ jésť séj Cár slávy? * Hospóď síl, Tój jésť Cár slávy.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Ornament

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Po 2-m stichoslóviji sidálny voskrésny,

hlás 4: Podóben: Skóro predvarí: Voskrésl jesí jáko bezsmértnyj ot hróba Spáse, sovozdvíhl jesí mír tvój síloju tvojéju Christé Bóže náš, sokrušíl jesí v kríposti smérti deržávu, pokazál jesí mílostive, voskresénije vsím: ťímže ťá i slávim jedíne čelovikoľúbče.

Stích: Ispovímsja tebí, Hóspodi, vsím sérdcem mojím, povím vsjá čudesá tvojá.

S hórnich vysót sošéd Havrijíl, i ko kámeňu pristúpľ, iďíže kámeň žízni, bilonosjáj vzyváše ko pláčuščym: prestánite vý ot rydánija vópľa, imíjuščyja i nýňi mílostivnoje: jehóže bo íščete pláčuščja, derzájte, jáko voístinnu vostál jésť. Ťímže vozopíjte apóstolom: jáko voskrése Hospóď, vostávšemu poklonítesja rádosť prijémša. Derzájte úbo, da derzájet úbo i Jéva.

Sláva, i nýňi, Bohoródičen: Udivíšasja čístaja, vsí ánhelov lícy tájinstvu tvojehó roždénija strášnomu: káko íže vsjá soderžáj mánijem jedíňim, objátiji tvojími jáko čelovík soderžavájetsja, i prijémlet načálo prevíčnyj i mlekóm pitájetsja, íže vsjákoje dychánije pitájaj neizrečénnoju bláhostiju? I ťá jáko voístinnu Bóžiju Máter chváľašče slávjat.

Políjelej. (Včasi spivu ľude stojať)

Psalom 134 Alliluia

Chvalíte ímja Hóspodne, chvalíte, rabí Hóspoda, * stojáščiji vo chrámi Hóspodni, vo dvórich dómu Bóha nášeho. — Chvalíte Hóspoda, jáko Bláh Hóspoď, pójte ímeni Jehó, jáko dobró: * jáko Jákova izbrá Sebí Hóspoď, Izráiľa v dostojánije Sebí. — Jáko áz poznách, jáko Vélij Hóspoď, * i Hóspoď náš nad vsími bóhi. — Vsjá, jelíka voschoťí Hóspoď, * sotvorí na nebesí i na zemlí, v morjách i vo vsích bézdnach. — Vozvoďá óblaki ot posľídnich zemlí, * mólniji v dóžď sotvorí, izvoďáj vítry ot sokróvišč Svojích. — Iže porazí pérvency Jehípetskija, * ot čelovíka do skotá. — Poslá známenija i čudesá posreďí Tebé, Jehípte, * na faraóna i na vsjá rabý jehó. — Iže porazí jazýki mnóhi i izbí carí krípki: * Sijóna, carjá Amorréjska, i Oha, carjá Vasánska, i vsjá cárstvija Chanaánska, — i dadé zemľu ích dostojánije, * dostojánije Izráiľu, ľúdem Svojím. — Hóspodi, ímja Tvojé v vík* i pámjať Tvojá v ród i ród: — jáko sudíti ímať Hóspoď ľúdem Svojím, * i o rabích Svojích umólitsja. — Ídoli jazýk, srebró i zláto, * ďíla rúk čelovíčeskich. — Ustá ímut, i ne vozlahóľut, óči ímut, i ne úzrjat, * úši ímut, i ne uslýšat, nižé bo jésť dúch vo usťích ích. — Podóbni ím da búdut tvorjáščiji já, * i vsí naďíjuščijisja na ňá. — Dóme Izrájilev, blahoslovíte Hóspoda, dóme Aaróň, blahoslovíte Hóspoda, * dóme Levíjin, blahoslovíte Hóspoda. — Bojáščijisja Hóspoda, blahoslovíte Hóspoda. * Blahoslovén Hóspoď ot Sijóna, živýj vo Jerusalími.

Psalom 135 Alliluia

Ispovídajtesja Hóspodevi, jáko bláh, * jáko v vík mílosť Jehó. —Ispovídajtesja Bóhu bohóv, * jáko v vík mílosť Jehó. — Ispovídajtesja Hóspodevi hóspodej, * jáko v vík mílosť Jehó. —Sotvóršemu čudesá vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó. —Sotvóršemu nebesá rázumom, * jáko v vík mílosť Jehó. — Utverdívšemu zémľu na vodách, * jáko v vík mílosť Jehó. —Sotvóršemu svitíla vélija jedínomu, * jáko v vík mílosť Jehó. —Sólnce vo óblasť dné, * jáko v vík mílosť Jehó. — Lunú i zvízdy vo óblasť nošči, * jáko v vík mílosť Jehó. — Porazívšemu Jehípta s pérvency jehó, * jáko v vík mílosť Jehó, — i izvédšemu Izrájilja ot sredý ích, * jáko v vík mílosť Jehó. — Rukóju krípkoju i mýšceju vysókoju, * jáko v vík mílosť Jehó. — Razďíľšemu Čermnóje móre v razďilenija, jáko v vík mílosť Jehó. — I provédšemu Izrájiľa posreďí jehó, * jáko v vík mílosť Jehó. — I istrjásšemu faraóna i sílu jehó v móre Čermnóje, * jáko v vík mílosť Jehó. — Provédšemu ľudi Svojá v pustýni, * jáko v vík mílosť Jehó. — Porazívšemu carí vélija, * jáko v vík mílosť Jehó, — i ubívšemu carí krípkija, * jáko v vík mílosť Jehó: — Sijóna, carjá Amorréjska, * jáko v vík mílosť Jehó, — i Oha, carjá Vasánska, * jáko v vík mílosť Jehó. — I dávšemu zémľu ích dostojánije, * jáko v vík mílosť Jehó. — Dostojánije Izrajiľu, rabú Svojemú, * jáko v vík mílosť Jehó. — Jáko vo smiréniji nášem pomanú ný Hóspoď, * jáko v vík mílosť Jehó. — I izbávil ný jésť ot vrahóv nášich, * jáko v vík mílosť Jehó. — Dajáj píšču vsjákoj plóti, * jáko v vík mílosť Jehó. — Ispovídajtesja Bóhu Nebésnomu, * jáko v vík mílosť Jehó.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím. (Včasi spivu ľude stojať)

Anhelskij sobór udivísja, * zrjá tebé v mértvych vminívšasja, * smértnuju že, Spáse, kríposť razorívša, * i so sobóju Adáma vozdvíhša, * i ot áda vsjá svobódša.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Počtó mýra s mílostivnými slezámi, * o učenícy rastvorjájete? * Blistájajsja vo hróbi ánhel, * Myronósicam viščáše: * vídite vý hrób i urazumíjte: * Spás bo * voskresé ot hróba.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Ziló ráno, * Myronósicy tečáchu * ko hróbu tvojemú, rydájuščyja, * no predstá k ním Ánhel i rečé: * Rydánija vrémja prestá, ne pláčite, * voskresénije že * Apóstolom rcýte.

Blahoslovén jesí, Hóspodi, naučí mjá opravdánijem tvojím.

Myronósicy žený * s mýry prišédšyja * ko hróbu tvojemú, Spáse, rydáchu, * Ánhel že k ním rečé hlahóľa: * Čtó s mértvymi živáho pomyšľájete? * Jáko Bóh bo voskresé ot hróba.

Sláva: Poklonímsja Otcú, * i jehó Sýnovi, i svjatómu Dúchu, * svjaťíj Trójci vo jedíňim suščeství, * so Serafímy zovúšče: * svját, svját, * svját jesí, Hóspodi.

I nýňi: Žiznodávca roždši, * hrichá Ďívo Adáma izbávila jesí, * rádosť že Jévi * v pečáľi mistó podalá jesí: * pádšyja že ot žizni, * k séj naprávi, * iz tebé voplotívyjsja * Bóh i čelovík.

Allilúja, Allilúja, Allilúja, sláva tebí Bóže 3x

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko svjatísja i proslávisja prečestnóje i velikoľípoje ímja tvojé, Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň

ipakoí, hlás 4: Jáže tvojehó preslávnaho vostánija, predtékša mironósicy, apóstolom propovídachu Christé, jáko voskrésl jesí jáko Bóh, podajá mírovi véliju mílosť.

Stepenny hlás 4.

Antifon 1. Ot júnosti mojá mnóhija bórjut mja strásti: no sam mja zastupí, i spasí Spase moj.

Nenavíďaščii Sióna, postydítesja ot Hóspoda, jáko travá bo ohném búdete izsóchše.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom vsjáka dušá žívitsja, i čistotóju vozvyšájetsja, svitľíjetsja trójčeskim jedínstvom, svjaščennotájňi.

Antifon 2. Vozzvach tebí Hóspodi, tépľi iz hlubiný duši mojejá: i mňi da búdut na poslušáníje bóžesťvennaja tvojá ušesá.

Na Hóspoda nadéždu vsják kto sťažáv, výšnij jesf vsich skorbjáščích.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom tóčatsja blahodátnyja struji, napajájušče vsjaku tvár ko ožívléniju.

Antifon 3. Sérdce mojé k tebí Slove da vozvýsitsja, i da ničtóže usladit mja ot mirskích krasót na slábosť.

K máteri svojéj jákože ímať kto ľubóv, k Bóhu tepľíjše ľublénije dólžni jesmý.

Sláva, i nýňi: Svjatým Dúchom bohovíďinija bohátstvo, zrinija i premúdrostí: vsja bo v sem Otéčeskaja veľínija Slóvo otkryvájet.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsim.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

Prokimen hlás 4. Voskresní Hóspodi, pomozí nam, i izbávi nas ímene Tvojehó rádi.

Stích: Bóže ušíma nášyma uslýšachom

Jerej: Hóspodu pomolimsja.

Lik: Hóspodi pomiluj.

Jáko svjat jesí, Bóže naš, i v svjatých po**čiváješi, i tebí slávu vozsylajem, Otcú, i Sýnu, i svjatomu Duchu, ný**ňi i prísno i v viki vikov.

Amiň.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

Stich: Chvalíte Bóha v svjatých jehó, chvalíte jehó v utverždénii síly jehó.

Vsjákoje dychánie da chvalít Hóspoda.

O jéže spodobitisja nam slýšaniju svjatáho jevanhelija, mirom Hóspoda Bóha molim.

Hóspodi pomiluj. 3x

Mír vsím.

I duchovi tvojemú.

Ot Lukí svjatáho jevanhéllija čténije:

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Vónmim: Na peršyj deň v tyždňu, skoro rano, prišli ku hrobu iz prihotovlenyma aromatičnyma masťami. Z nima išli i dakotry druhy (ženy). Jak prišli ku hrobu, našli kamiň odvalenyj. Vošli, no ťilo Hospoda Isusa tam ne našli. A jak sja tomu čudovali, pojavili sja jim dva mužy v bliščačim oblečiňu. Oni sja perestrašyli i schylili svoji holovy ku zemľi. Toty jim povili: „Čom hľadate žyvoho midži mertvyma? Ne je tu, voskres. Zdohadajte sja, što vam poviv, kiď byv išči v Galileji. Poviv vam: - Syn čolovika mať byti vydanyj do ruk hrišnikiv, bude rospjatyj a na treťij deň voskresne. -“Oni sja zdohadali, že tak hovoriv. Vernuli sja od hroba i všytko rospovili jedenadcjaťom i všytkym ostatňim. Toty, kotry to rospovili apostolam byli: Marija Magdalina, Joanna, Marija Jakovova a z nima išči i druhy. No apostoly dumali, že vydumujuť, (zato) jim ne uvirili.

Sláva tebí, Hóspodi, sláva tebí.

Taže: Voskresenije Chrístóvo ví**ďivše, poklonímsja svjatómu Hóspodu Isúsu, jedínomu bezhríšnomu. Krestú tvojemú poklaňájemsja Christé, í svjatoje voskresenije tvojé pojém i slávim: Ty bo jesí Boh naš, rázvi tebé inóho ne znájem, ímja tvojé imenújem. Priidíte vsi vírniji, poklonimsja svjatomu Christóvu voskreséniju: se bo priíde Krestóm rádosť vsemú míru. Vsehdá bohoslóvjašče Hóspoda, pojém voskresenije Jehó: raspjátije bo preterpív, smertiju smer**ť razruší.

Psalóm 50.

Pomíluj mja, Bóže, * po velícij mílosti tvojéj. - I po mnóžestvu ščedrót tvojích * očísti bezzakónije mojé. - Najpáče omýj mja ot bezzakónija mojehó, * i ot hrichá mojehó očísti mja. - Jáko bezzakónije mojé az znáju, * i hrich moj predomnóju jesť výnu. - Tebí jedínomu sohriších i lukávoje pred tobóju sotvorích, * jáko da opravdíšisja vo slovesích tvojích, i pobidíši vnehdá sudíti ti. - Se bo v bezzakónijich začát jesm, * i vo hrisích rodí mja máti mojá. - Se bo ístinu vozľubíl jesí: * bezvístnaja i tájnaja premúdrosti tvojejá javíl mi jesí. - Okropíši mja yssópom i očíščusja, * omýješi mja, i páče sňíha obíľusja. - Slúchu mojemú dási rádosť i vesélije, * vozrádujutsja kósti smirénnyja. - Otvratí licé tvojé ot hrich mojích: * i vsja bezzakónija mojá očísti. - Sérdce čísto sozíždi vo mňi, Bóže, * i duch prav obnoví vo utróbi mojéj. - Ne otvérži mené ot licá tvojehó, * i Dúcha tvojehó svjatáho ne ottimí ot mené. - Vozdážď mi rádosť spasénija tvojehó, * i Dúchom vladýčnym utverdí mja. - Naučú bezzakónnyja putém tvojím, * i nečestíviji k tebí obraťátsja. - Izbávi mja ot krovéj, Bóže, Bóže, spasénija mojehó: * vozrádujetsja jazýk moj právďi tvojéj. - Hóspodi ustňí mojí otvérzeši,* i ustá mojá vozvisťát chválu tvojú. - Jáko ašče by voschoťíl jesí žértvy dal bych úbo, * vsesožžénija ne blahovolíši. - Žértva Bóhu duch sokrušén: * sérdca sokrušénna i smirénna Boh ne uničižít. - Ublaží, Hóspodi, blahovolénijem tvojím Sijóna, * i da soziždutsja sťíny Jerusalímskija. Tohdá blahovolíši žértvu právdy, voznošénije i vsesožžehajémaja, * tohdá vozložát na oltár tvoj telcý.

Sláva, hlás 8: Pokajánija otvérzi mí dvéri žiznodávče, útreňujet bo dúch mój ko chrámu svjatómu tvojemú, chrám nosjáj ťilésnyj vés oskvernén: no jáko ščédr, očísti blahoutróbnoju tvojéju mílostiju.

I nýňi, Bohoródičen: Na spasénija stezí nastávi mjá Bohoródice, stúdnymi bo okaľách dúšu hrichmí, i v ľínosti vsé žitijé mojé iždích: no tvojími molítvami izbávi mjá ot vsjákija nečistotý.

Táže, hlás 6: Pomíluj mjá Bóže, po velícej mílosti tvojéj, i po mnóžestvu ščedrót tvojích, očísti bezzakónije mojé.

Mnóžestva soďíjannych mnóju ľútych, pomyšľája okajánnyj, trepéšču strášnaho dné súdnaho: no naďíjasja na mílosť bahoutróbija tvojehó, jáko Davíd vopijú ti: pomíluj mjá Bóže po velícij tvojéj mílosti.

Jerej: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Vozhlas: Milostiju i ščedrótami i čelovikoľúbiijem jedinoródnaho Sýna tvojehó s nímže blaholslovén jesí so presvjatým i blahím i životvorjáščym tvojím Dúchom nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Kanón voskrésen, hlás 4, tvorénije Joánna Damaskiná.

[Písň 1]

irmós: Mórja čermnúju pučínu nevlážnymi stopámi, drévnij pišešéstvovav Izráiľ, krestoobráznyma Moiséovyma rukáma Amalíkovu sílu v pustýni pobidíl jésť.

Pripív: Sláva Hóspodi svjatómu voskreséniju tvojemú.

Voznéslsja jesí na prečísťim drévi krestňim, náše otpadénije ispravľája, jéže na drévi isciľája vsehubíteľstvo Vladýko, jáko bláh i vsesílen.

Vo hróbi plótski, vo áďi že s dušéju, jáko Bóh: v rají že s razbójnikom, i na prestóľi býl jesí Christé, so Otcém i Dúchom, vsjá ispolňája neopísannyj.

Bohoródičen: Bez símene Ótčeju vóleju ot božéstvennaho Dúcha Bóžija začalá jesí Sýna, i plótiju rodilá jesí: íže iz Otcá bez mátere, nás že rádi, iz tebé bez otcá.

[Písň 1]

Hlás 4. irmós: Tristáty krípkija, roždéjsja od Ďívy, bezstrástija vo hlubiňí duší tričástnoje potopí,moľúsja, da tebí, jáko v tympáňi, vo umerščvléniji ťilesé pobídnoje vospojä pínije.

Sotrjasóšasja ľúdije, smatóšasja jazýcy, cárstvija že deržávnaja ukloníšasja čístaja, ot strácha roždestvá tvojehó: priíde bo cár mój, i nizloží mučíteľa, i mír ot tlí izbávi.

Žilíšče svojé živýj v výšnich, k čelovíkom sošéd, osvjatí Christé, i nepokolebímo javí: jedína bo po roždeství ďívstva sokróvišče, ziždíteľa róždši prebylá jesí.

Tvorénije Heórhija. jehóže krajestróčije v Bohoródičnach: Heórhija,

hlás 6: Písň 1:

Irmos: Jáko po súchu pišešéstvovav Izráiľ po bézdňi stopámi, honíteľa faraóna víďa potopľájema: Bóhu pobídnuju pisň pojím, vopijáše.

Prítčami vvoďáj vsjá Christós, k žitijá ispravléniju, mytarjá vozvyšájet ot smirénija, pokazáv fariséja vozvyšénijem smirjájema.

Ot smirénija čésť vysokotvorjáščuju, ot voznošénija že padénije víďa ľútoje, mytarévym revnúj dóbrym, i fariséjskuju zlóbu voznenavížď.

Ot voznošénija ispražňájetsja vsjákoje blahóje, ot smirénija že potrebľájetsja vsjákoje zlóje: jéže oblobyzájim vírniji, hnušájuščesja jávi óbraza tščeslávnaho.

Smirennomúdrym býti svojím učenikóm choťá vsích cár, nakazúja učáše revnováti mytarévu vozdychániju i smiréniju.

Hlás 3. Písň 1.

irmós: Súšu hluborodíteľnuju zémľu sólnce našéstvova inohdá, jáko sťiná bo ohusťi obapóly vodá, ľúdem pišemorechoďáščym i Bohouhódno pojúščym: pojím Hóspodevi, slávno bo proslávisja.

Da kápľut vódu óblacy, sólnce bo na óblaci léhci nosímo nastálo jésť, na netľínnuju rukú, Christós v cérkvi jáko mladénc. Ťímže, vírniji, vozopijím: pojím Hóspodevi, slávno bo proslávisja.

Kripítesja, rúci Simeóni stárostiju osláblenniji, lýsta že pretruždénna stárča pravobystró dvížitasja Christú na srítenije, lík so bezplótnymi sostávľše: pojím Hóspodevi, slávno bo proslávisja.

Rázumom prostértaja nebesá, veselítesja, i rádujsja, zemlé, iz prebožéstvennych bo ňídr chitréc prošéd Christós, matériju Ďívoju Bóhu Otcú prinósitsja mladénec, íže préžde vsích: slávno bo proslávisja.

Katavásia, irmós: Súšu hluborodíteľnuju zémľu sólnce našéstvova inohdá, jáko sťiná bo ohusťi obapóly vodá, ľúdem pišemorechoďáščym i Bohouhódno pojúščym: pojím Hóspodevi, slávno bo proslávisja.

[Písň 3]

irmós: Veselítsja o tebí cérkov tvojá Christé, zovúšči: tý mojá kríposť Hóspodi, i pribížišče, i utverždénije.

Drévo živótnoje, mýslennyj ístinnyj vinohrád, na kresťí vísit, vsím istočája netľínije.

Jáko velík, jáko strášen, jáko ádovo nizlóž šatánije, i jáko Bóh netľínen, nýňi plótski voskrése.

Bohoródičen: Tý jedína súščym na zemlí, jáže páče jestestvá blahích chodátaica, Máti Bóžija bylá jesí: ťímže tí, rádujsja, prinósim.

Ín. irmós: S vysotý snizšél jesí vóleju na zémľu, prevýšše vsjákaho načála, i smirénoje voznésl jesí, iz áda preispódňaho, jestestvó čelovíčeskoje: ňísť bo svját páče tebé, čelovikoľúbče.

Očiščájetsja čelovíkov suščestvó, tobóju prisovokúpľšejesja nesterpímomu božéstvennomu ohňú: jáko sokrovénnyj, prečístaja Ďívo, v tebí chľíb ispékšejesja, íže i tebé nevreždénnu sochránšemu.

Kája sijá jáže voístinnu blíz Bóha? Jáko prevozšédši vsjá ánheľskija číny, jedína dobrótoju ďívstva, jáko Máti sijájušči vsederžíteľa.

irmós: Ňisť svjat, jákože ty Hóspodi Bóže mój, voznesýj roh vírnych tvojich Blaže, í utverdívyj nas na kámeni ispovídanija tvojehó.

Ot hnóišča úbo strastéj smirénnyj voznošájetsja, ot vysotý že dobroďítelej nizpádajet ľúťi vsják vysokosérdyj: jehóže óbraza zlóby ubižím.

Tščeslávije ottščeťivájet bohátstvo právdy, smirénije že rastočájet strastéj mnóžestvo: jéže podražájuščyja ný, části pokaží mytarévy Spáse.

Jáko mytár i mý bijúščesja v pérsi, umilénijem vopijém: očísti Bóže nás hríšnych, jáko da sehó prijímem ostavlénije.

K révnosti prijídem vírniji, ispravľájušče krótkoje, smiréniju soživúšče v stenániji sérdca, pláče že i molítvi, jáko da ímamy ot Bóha proščénije.

irmós: Utverždénije na ťá naďíjuščichsja, utverdí, Hóspodi, cérkov, júže sťažál jesí čestnóju tvojéju króviju.

Pervoroždén iz Otcá préžde vík, pervoroždén mladénec iz Ďívy netľínnyja, Adámu rúku prostirája javísja.

Mladoúmna bývša prélestiju pervozdánnaho, páki ispravľáj Bóh Slóvo, mladénstvovav javísja.

Zemlí isčádije, páki potékšeje v ňú, Božestvá soobráznoje jestestvó ziždíteľ, jáko neprelóžňi, mladénstvovav javí.

irmós: Utverždénije na ťá naďíjuščichsja, utverdí, Hóspodi, cérkov, júže sťažál jesí čestnóju tvojéju króviju.

Po 3. Pisňi:

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jako Ty jesi Boh naš, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák hlás 1: Utróbu Ďivíču osvjatívyj roždestvóm tvojím, i rúci Simeóňi blahoslovívyj, jákože podobáše, predvarív i nýňi spásl jesí nás, Christé Bóže: no umirí vo braňích žíteľstvo i ukripí ľúdi, íchže vozľubíl jesí, jedíne čelovikoľúbče.

íkos: K Bohoródici pritecém, choťáščiji Sýna jejá víďiti, k Simeónu nosíma, jehóže s nebesé bezplótniji víďašče, divľáchusja hlahóľušče: čúdnaja zrím nýňi i preslávnaja, Nepostižímaja, neskazánnaja: íže bo Adáma sozdávyj nósitsja, jáko mladénec, nevmistímyj vmiščáetsja na rukách stárčich, íže v ňídrich neopísannych sýj Otcá svojehó, vóleju opisújetsja plótiju, a ne božestvóm, jedín čelovikoľúbec.

[Písň 4]

irmós: Vozneséna ťá víďivši cérkov na kresťí, sólnce právednoje, stá v číňi svojém, dostójno vzyvájušči: sláva síľi tvojéj Hóspodi.

Vozšél jesí, strásti mojá isciľája, na krest strástiju prečístyja plóti tvojejá, v ňúže vóleju obléklsja jesí. Ťímže tí vzyvájem: sláva síľi tvojéj Hóspodi.

Bezhríšnaho smérť vkusívši, životvorjáščaho ťíla tvojehó, dostójno Vladýko umertvísja: mý že vopijém tí, sláva síľi tvojéj Hóspodi.

Bohoródičen: Neiskusobráčno rodilá jesí Ďívo, i po roždeství javílasja jesí ďívstvujušči páki: ťímže nemólčnymi hlásy, jéže rádujsja tebí Vladýčice, víroju nesumňínnoju vzyvájem.

Ín. irmós: Siďáj vo sláví, na prestoľi Božestvá vo óblaci léhci, priíde Isús prebožéstvennyj, netľínnoju dlániju, i spasé zovúščyja: sláva, Christé, síľi Tvojéj.

Poživé s čelovíki, vídim býv nevídimyj, vo zráci sýj nepostižímaho Božestvá, i voobrážsja iz tebé otrokovíce v čuždéje, viduščich ťá čístuju Bohomáter spasájet.

Priját v veščéstvenňi Ďíva neveščéstvennaho, v pričástiji veščestvá, mladénca ot nejá bývša. Ťímže vo dvú suščestvú, jedín poznavájetsja plotonósec Bóh, i čelovík presúščestvennyj.

Po roždeství ťa Ďívu, íže v Ďívu ťá vselísja, i róžďsja bez símene, Slóvo i Bóh prebýsť, i v roždeství Ďívu sochraní, jáko Vladýka i ziždíteľ vsejá tvári.

Irmos: Christós mojá síla, Boh í Hóspoď, čestnája Cérkov, bohoľípno pojét vzyvájušči ot smýsla čísta o Hóspoďi prázdnujušči.

Izrjádnyj pokazá púť voznošénija, smirénije, Slóvo smirívšejesja dáže i do zráka rábija: jehóže podražája vsjákij, voznošájetsja smirjájasja.

Voznesésja právednik, i nizpadé fariséj: vo mnóžestvi že zól oťahčájemyj smirísja, no voznesésja mytár, nenadéžno opravdájemyj.

Niščetý chodátaj, ot bohátstva dobroďítelej, bezúmije javísja: i bohátstvo ábije smirénije opravdánija ot krájnija niščetý, júže sťážim.

Predrékl jesí Vladýko, velemúdrstvujuščym protivostáti vsjáčeski, i smirénnym blahodáť tvojú podajá Spáse, smirívšymsja nýňi nám tvojú blahodáť nizposlí.

irmós: Pokrýla jésť nebesá dobroďíteľ tvojá, Christé. Iz kivóta bo prošéd, svjatýni tvojejá netľínnyja Mátere, v chrámi slávy tvojejá javílsja jesí, jáko mladénec rukonosím i ispólnišasja vsjá tvojehó chvalénija.

Rádujasja, Simeóne, neizrečénnych taínniče, Bohoródica vopijáše, jehóže ot svjatáho drévle izvistísja tebí Dúcha, mladénstvovavšaho Slóva Christá na rúki priimí, zovýj jemú: ispólnišasja vsjá tvojehó chvalénija.

Na nehóže upovál jesí, Simeóne, vózrast ďítiščnyj, rádujasja podimí Christá, Izráiľa božéstvennaho uťišénije, zakóna tvorcá i Vladýku, ispolňájuščaho zakóna čín, zovýj jemú: ispólnišasja vsjá tvojehó chvalénija.

Víďa Simeón Slóvo beznačáľnoje, s plótiju jáko na prestóľi Cheruvímsťim Ďívoju nosímaho, vinóvnaho jéže býti vsjáčeskich, jáko mladéncu divjásja vopijáše jemú: ispólnišasja vsjá tvojehó chvalénija.

[Písň 5]

irmós: Tý Hóspodi mój, svít v mír prišél jesí, svít svjatýj, obraščájaj iz mráčna nevíďinija víroju vospivájuščyja ťá.

Tý Hóspodi, k zemlí mílostivno sošél jesí: tý voznésl jesí pádšeje čelovíčeskoje suščestvó, na drévi vozdvizájem.

Tý vzjál mí jesí Christé, prehrišénij osuždénije: tý razrušíl jesí boľízni smértnyja ščédre, božéstvennym voskrésénijem tvojím.

Bohoródičen: Ťá orúžije nepobidímoje na vrahí predlahájem, ťá utverždénije, i nadéždu nášeho spasénija Bohonevísto sťažáchom.

Ín. irmós: Nýňi vostánu proróčeski rečé Bóh, nýňi proslávľusja, nýňi voznesúsja, pádšaho prijém ot Ďívy, i k svítu úmnomu voznosjáj mojehó božestvá.

Dóm ťá slávy, hóru Bóžiju svjatúju čístaja, nevístu, čertóh, chrám osvjaščénija, Sýn Bóžij, v ťá vselívsja, i ráj sládosti prisnosúščnyja nám soďíla.

Plóť ot króve ďívstvennyja prijál jesí Christé, bezsímennu, prečístu, ipostásnu, i slovésnu i úmnu, oduševlénnu, ďíjstvennu, choťíteľnu, samovladýčnu i samovlástnu.

Mučítelej rázum ďívstvennoje posramí črévo: mladénec bo jázvu áspidnuju dušehúbnuju ispytá rukóju, i otstúpnika hórdaho nizlóž, vírnych pod nózi pokorí.

Irmos: Bóžijim svítom tvojím, Blaže, útrenňujuščich tebí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťa víďiti, Slove Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Fariséjevy dobroďíteli potščímsja podražáti, i porevnováti mytarévu smiréniju, vo obojú nenavíďašče bezmístnoje mňínije, i páhubu padénij.

Právdy tečénije tščétnoje obličísja, soprjáh v ném fariséj mňínije: ábije že mytár vysokotvórnoju dobroďíteliju sťažá spútnika, smirénije.

Kolesníčnik v dobroďítelech, mňášesja teščí fariséj: no péšij, páče lidíjskija kolesnícy tekíj, mytár dóbri predvarí, priprjáh ščedróťi smirénije.

Mytarévu prítču vsí urazumívše umóm, prijidíte porevnújim slezám, dúch sokrušénnyj Bóhu prinosjášče, hrichóv íščušče ostavlénija.

Irmos: Bóžijim svítom tvojím, Blaže, útrenňujuščich tebí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťa víďiti, Slove Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

Fariséjevy dobroďíteli potščímsja podražáti, i porevnováti mytarévu smiréniju, vo obojú nenavíďašče bezmístnoje mňínije, i páhubu padénij.

Právdy tečénije tščétnoje obličísja, soprjáh v ném fariséj mňínije: ábije že mytár vysokotvórnoju dobroďíteliju sťažá spútnika, smirénije.

Kolesníčnik v dobroďítelech, mňášesja teščí fariséj: no péšij, páče lidíjskija kolesnícy tekíj, mytár dóbri predvarí, priprjáh ščedróťi smirénije.

Mytarévu prítču vsí urazumívše umóm, prijidíte porevnújim slezám, dúch sokrušénnyj Bóhu prinosjášče, hrichóv íščušče ostavlénija.

Irmos: Bóžijim svítom tvojím, Blaže, útrenňujuščich tebí dúšy ľubóviju ozarí, moľúsja, ťa víďiti, Slove Bóžij, ístinnaho Bóha, ot mráka hrichóvnaho vzyvájušča.

[Písň 6]

irmós: Požrú ti so hlásom chvalénija Hóspodi, cérkov vopijét tí, ot bisóvskija króve očíščšisja, rádi mílosti ot rébr tvojích istékšeju króviju.

Vozšél jesí na krest, síloju prepojásavsja, i soplétsja s mučítelem jáko Bóh, s vysotý svérhl jesí, Adáma že nepobidímoju síloju voskrésíl jesí.

Voskrésl jesí blistájajsja krásnyj iz hróba Christé, i razhnál jesí vsjá vrahí božéstvennoju síloju tvojéju, i vsjá jáko Bóh, vesélija ispólnil jesí.

Bohoródičen: O čúdo vsích čudés novíjšeje! Jáko Ďíva vo utróbi, vsjáčeskaja obderžáščaho neiskusomúžno začénši, ne ťisnovmistí.

Ín. irmós Prijdóch vo hlubiný morskíja, i potopíla mjá jésť búrja mnóhich hrichóv: no jáko Bóh iz hlubiný vozvedí živót mój, mnohomílostive.

Drévle úbo preľstí mja zmíj, i umorí mja, pramáteriju mojéju Jévoju: nýňi že čístaja, tobóju sozdávyj mjá iz istľínija vozzvá.

Bézdna ťá bézdnu neizrečénno blahoutróbija otrokovíce, izbránnuju pokazá čudés: íbo iz tebé mólnijeju Božestvá, bíser Christós vozsijá.

irmós: Žitejskoje móre vozdvizájemoje zrja napástej búreju, k tíchomu pristánišču tvojemú priték vopijú ti: vozvedí ot tli živót moj, Mnohomilóstive.

Žitijá póprišče mytár vkúpi i fariséj tečásta: no óv úbo vysokoúmijem soderžím, srámňi utonú, óv že smirénijem spasésja.

Žitijá bídnoje preminújušče mý tečénije, podražájim mytarévo úbo mudrovánije revníteľno: bižím že kičénija mérzkaho fariséja, i žívi búdem.

Nrávom porevnújim Spása Iisúsa, i jehó smiréniju, želájušče neprestánnoje rádosti selénije polučíti, vo straňí živúščich vodvorjájuščesja.

Pokazál jesí Vladýko, tvojím učenikóm vysokotvórnoje smirénije, léntijem prepojásan po čréslom, nózi umýl jesí, i semú óbrazu podražáti poveľíl jesí.

irmós: Vozopí k tebí víďiv stárec očíma spasénije, jéže ľúdem priíde ot Bóha, Christé, tý Bóh mój.

Sijónu tý kámeň vozložílsja jesí, nepokorívym pretykánije i soblázna kámeň, nerušímoje vírnych spasénije.

Izvístňi nosjá načertánije, íže préžde vík ťá izrastívšaho, zemných za milosérdije nýňi némoščiju obložísja.

Sýnu výšňaho, Sýnu Ďívy, Bóhu otročáti bývšemu, poklónšasja tebí nýňi otpustí s mírom.

irmós: Vozopí k tebí víďiv stárec očíma spasénije, jéže ľúdem priíde ot Bóha, Christé, tý Bóh mój.

Po 6. pisňi

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tý jesí cár míra, i Spás dušám nášym, i Tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kondák, hlás 4. Podóben: javílsja jesí dnés: Fariséjeva ubižím vysokohlahólanija, i mytarévi naučímsja vysoťí hlahól smirénnych, pokajánijem vzyvájušče: Spáse míra, očísti rabý tvojá.

Vtorýj kondák, hlás 3. Podóben: Ďíva dnés: Vozdychánija prinesém mytárskaja Hóspodevi, i k nemú pristúpim hríšniji jáko Vladýci: chóščet bo spasénija vsích čelovíkov, ostavlénije podajét vsím kájuščymsja. Nás bo rádi voplotísja, Bóh sýj Otcú sobeznačáľnyj.

íkos: Sámi sebé brátije vsí smirím vozdycháňmi, rydáňmi pobijém sóvisť: da v suďí tohdá víčnom támo javímsja vírniji, nepovínni, polučívše ostavlénije. Támo bo jésť voístinnu oslablénije, jéže víďiti tám nýňi umólim: támo boľízň otbižé, pečáľ i iz hlubiný vozdychánija, vo Jedémi dívňim, jehóže Christós ziždíteľ, Bóh sýj Otcú sobeznačáľnyj.

Predislóvije vkrátci sinaksaréj, rékše, sobránij Ksanthopúlana trijódnyja sinaksári.

Nikífora kallísta Ksanthopúla sobránija na znamenítyja prázdniki trijódi, jedín kíjždo ot ních vinoslóvstvujuščaja, káko, i kohdá sijé iz načála býsť, i kakovýja rádi viný síce nýňi imíjutsja, i ot svjatých i Bohonósnych otéc učiníšasja s ňikotorymi víďiňmi částnymi, načinájuščajasja ot mytarjá i fariséja, i končáščajasja dáže do vsích svjatých.

Dólženstvujet úbo mísjačnyj sinaksárij, na sedmój písni préžde jáko obýčaj čitátisja, potóm že nastojáščij.

Rečéši úbo po ónych čténijich síce:

Stichí na trijódi:

Ziždíteľu hórnich i dólnich,

Trisvjatúju úbo písň ot ánhelov:

Tripísnec že i ot čelovíkov prijimí.

Na mytarjá i fariséja:

Fariséjski któ živét, cérkvi daléče byvájet:

Christós bo vnútr, o smirénniji, prijémlemyj.

V nastojáščij že déň, s Bohom i trijóď načinájem: júže úbo mnózi ot svjatých i Bohonósnych krasotoďíteľ nášich otéc, dóbri i jáko dostójaše, ot svjatáho dvížimi Dúcha, složívše pesnosoďílaša. Pérvyj že vsích sijé umýsli, trí hlahóľu písni, vo óbraz mňú svjatýja i živonačáľnyja Tróicy, velíkij tvoréc Kosmá, v velíkoj i svjatój strastéj Hóspoda i Bóha i Spása nášeho Iisúsa Christá sedmíci, po imenovániju vkrátci, kojehóždo dné krajehranésmi umýsliv písni. Ot nehóže i próčiji ot otéc, páče že iných, Theódor i Jósif studíti, po révnosti ónaho, i próčim sedmícam svjatýja i velíkija četyredesjátnicy sčinívše, ťích obíteli studíjsťij pérvije predáša. Naipáče písni učinívše, i ustávivše, i druhája knízi, otonúduže i kohdá, ot otéc sobrávše i sniskávše. I ponéže úbo pérvyj dnéj neďíľa zakľučájet jáko voskrésna, pérvaja súšči, i osmája, i konéčnaja, izrjádno soďílajušče vtorómu dňú, rékše, poneďíľniku, pérvuju ustáviša písň. Ábije že trétijemu dňú, rékše, vtórniku, písň vtorúju. Četvértomu, rékše, sreďí trétiju. Pjátomu četvértuju, jéže jésť, četvertkú. I šestómu dňú, rékše, pjatkú, pjátuju písň. Šestúju že subbóťi, jávi úbo i sedmúju, i próčija dví, osmúju i devjátuju, jáže óbščno vsí dní jáko ístinňijša ímut. Jákože úbo božestvennyj Kosmá, v velícij subbóťi položí četveropísnec, támo sotvorív: ášče i pósľižde premúdrijšij cár Lév, poveľív v soveršénije kanón jepískopom idrúnskim, monácha Márka, soďíla. Potrébovateľňi že, trijóď imenújetsja, ni bo prísno tripísnec ímať: íbo vsesoveršénna právila predlahájet. no mňú ot mnóžajšaho imenovánije prijáti: ilí jéže velíkija rádi sedmícy, jákože rečéno býsť préžde bývša. Mýsľ úbo svjatým nášim otcém, kníhoju trijódiju vséju, vkrátci vsé jelíko o nás Bóžija blahoďijánija iznačála vospomjanúti, i na vospominánije vsím izložíti: Káko ot nehó sozdáni býchom, i ot píšči rájskija izhnáchomsja, i dánnuju nám ko obučéniju zápoviď otvérhše, i otvérženi býchom závistiju pervozlóbnika zmíja i vrahá, nizložénnaho za hórdosť. I káko prebyváchom otvérženi ot blahích, i ot dijávola vodími. Káko že Sýn i Slóvo Bóžije milosérdijem svojím postradáv, preklonív nebesá sníde, i v Ďívu vselísja, i nás rádi býsť čelovík, i po nemú žíteľstvom na nebesá voschoždénije pokazá, rékše, smirénijem predvodíteľno i postóm i otveržénijem zlých, i próčimi jehó ďijániji. Káko že postradá i voskrése, i na nebesá vzýde páki, i Dúcha svjatáho nizposlá svjatým svojím učenikóm, i apóstolom, i káko Sýn Bóžij, i Bóh soveršénnyj, ot sích vsích propovídasja. Čtó že páki božéstvenniji apóstoli, blahodátiju presvjatáho Dúcha soďíjstvovaša, jáko ot konéc svjatých vsích vkúpi sobráša própovidiju, napolňájušče výšnij mír: jéže i mýsľ bjáše iznačála sozdávšemu. No v sích úbo trijódi mýsľ, nastojáščyja trí prázdniki, mytarjá i fariséja, i blúdnaho, i vtoráho prišéstvija, jákože ňíkoje predobučénije i pouščénije svjatými otcý umýslisja. Jákože predustróitisja, i hotóvym nám býti k duchóvnym podvihóm postóv, ot obýčaja skvérnoje navyknovénije ostávľšym. I pérvije úbo vsích mytarévu i fariséjevu nám prítču predlahájut, i predvozhlásnoju sedmíceju imenújut. Jákože bo k ťilésnym bránem otchodíti choťáščiji, ot vojevód bráni vrémja prednavykájut, jáko da orúžija očístivše i uhládivše, i druhája vsjá dóbri ustróivše, i vsjáko pretykánije ot sredý sotvórše, k podvihóm usérdno vosprjátajutsja, i jéže k potrébi snabďát. Mnóhaždy že i préžde sražénija, i slovesá, i póvisti, i prítči sebí prinósjat, i na révnosť izoščrjájušče óňich dúšy: ľínosť že, i bojázň, i unýnije, i druhóje ášče čtó bídno, othoňášče. Táko i božéstvenniji otcý predtrúbjat poščénija posľídujuščeje na démony opolčénije, jáko by dušám nášym ňíkuju predvzjátuju strásť, i jád dólhim soďílannyj vrémenem očístiti: ješčé že i jéže ne imúšče ot blahích, potščávšesja sťážim, i jáko podóbno vooružívšesja, táko hotóvi k postá podvihóm da pójdem. Ponéže úbo pérvoje orúžije k dobroďíteli pokajánije, i smirénije: i páki pretknovénije k veličájšemu smiréniju, hórdosť i vyšénije: nastojáščuju ot božéstvennaho Jevánhelija dostovírnuju prítču pérvuju vsích izlahájut. Fariséjem úbo hórdosti i dménija otložíti nám strásť pouščájušče: mytarém že páki soprotívnoje strásti sejá, smirénije i pokajánije protívu sotvoríti. Ponéže bo pérvaja i hóršaja strásť hordýňa i dménije jáko ťími s nebesé padénije dijávolu býsť jéže préžde úbo denníci, sích že rádi ťmí bývšu, i hlahólemu. No i rodonačáľniku Adámu sích rádi ot píšči izhnánije. Pouščájut sími, óbrazom ňíkim svjatíi o svojích ispravlénijich nikomúže výsitisja, i na blížňaho vostajáti, no prísno smirénnu býti: Hospóď bo hórdym soprotivľájetsja, smirénnym že dajét blahodáť: lúčše bo jésť sohrišájuščemu obraščátisja, néželi ispravľájuščemusja výsitisja. Hlahóľu bo, rečé, vám: jáko sníde mytár opravdán páče, néželi fariséj. objavľájet úbo prítča, nijedínomuže výsitisja, ášče i blahája ďíjaj jésť: no prísno smirjátisja, i molítisja ot duší Bóhu, ášče i v posľídňaja zlája vpadét, jáko ne daléče spasénija jésť. mytár úbo jésť, íže dáni ot kňazéj jémľaj, i za krájňuju neprávdu kupújaj i priobritájaj otsjúdu. fariséj že jákože otsíčen któ néhli, i próčich preimíjaj rázumom. Saddukéj že ot saddóika ňíkojeho, jéže jésť práveden: sedék bo právda. Trí že bjáchu u jevréj jéresi: jesséji, fariséji i saddukéji, íže nižé voskreséniju, nižé ánhelu, nižé Dúchu býti prijémľachu. svjatých vsích pisnoďílatelej tvojích molítvami, Christé Bóže náš, pomíluj nás, amíň.

[Písň 7]

irmós: V peščí avraámstiji ótrocy persídsťij ľubóviju blahočéstija páče, néželi plámenem opaľájemi vzyváchu: blahoslovén jesí v chrámi slávy tvojejá Hóspodi.

K netľíniju čelovíčestvo prizvásja, božéstvennoju izmovéno króviju Christóvoju, blahodárno vospivájuščeje: blahoslovén jesí v chrámi slávy tvojejá Hóspodi.

Jáko živonósec, jáko rajá krasňijšij voístinnu, i čertóha vsjákaho cárskaho pokazásja svetľíjšij Christé, hrób tvój, istóčnik nášeho voskresénija.

Bohoródičen: Výšňaho osvjaščénnoje božéstvennoje selénije rádujsja, tobóju bo dadésja rádosť Bohoródice, zovúščym: blahoslovéna tý v ženách jesí vseneporóčnaja Vladýčice.

Ín. irmós: Júnošy tri vo Vavilóňi veľínije mučítelevo na bújstvo prelóžše, posreďí plámene vopijáchu: blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže otéc nášych.

Privlačít mjá k píniju ľubóv ďívstvennaja, óhň íže v sérdci, vopíti Máteri i Ďívi: blahoslovénnaja, Hospóď sílam s tobóju.

Prevýšši tvári javílasja jesí, jáko tvorcá róždši i Hóspoda. Ťímže tí vopijú Bohoródice: blahoslovénnaja, Hospóď sílam s tobóju.

Tróičen: Hospóďstvo ťá jedíno čtýj, v trijéch svjaščénijich nerazďíľno, vospiváju trijipostásnoje jestestvó, blahoslovénnaja, vzyvája tebí, jáže vsjá upravľájuščaja.

irmós: Rosodáteľnu úbo pešč soďílá Ánhel prepodóbnym otrokóm, Chaldéji že opaľájušče veľínije Bóžije mučíteľa tiviščá vopíti: Blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

Opravdánija ďíly vozvyšájemyj, siťmí tščeslávija ľúťi prevoznesésja fariséj, bezmírno chvaľásja: mytár že léhkim krilóm smirénija voznéssja, Bóhu priblížisja.

Smirénija áki ľístviceju upotrebívsja óbrazom mytár, k nebésňij vysoťí vozvýsisja: hordýneju že hnilóju i bezúmijem okajánnyj voznéssja fariséj, sníde do áda preispódňaho.

Právednych lovjá úbo lukávyj, obrazmí tščeslávija krádet: hríšnych že siťmí otčájanija svjazúet. No úbo ot obojích zól mytarjá revnítelije, izbávitisja potščímsja.

Molítvoju Bóhu nášemu pripadém, slezámi i téplymi vozdychániji, podražájušče mytarévo vysokotvórnoje smirénije, pojúšče vírniji: blahoslovén jesí Bóže otéc nášich.

irmós: Tebé vo ohní orosívšaho ótroki Bohoslóvivšyja, i v Ďívu netľínnu vséľšahosja, Bóha Sslóva pojím, blahočéstno pojúšče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

Adámu izvistíti choťáj idú vo áďi živúšču, i Jévi prinestí blahovístije, Simeón vopijáše, so proróki likúja: blahoslovén Bóh Otéc nášich.

Róda zémna izbavľájaj Bóh, dáže do áda priídet: pľínnym že podást vsím ostavlénije, i prozrínije sľipým, jáko i ňimým vopíti: blahoslovén Bóh otéc nášich.

I tvojé sérdce, netľínnaja, orúžije prójdet, Simeón Bohoródici provozhlasí, na kresťí zrjášči tvojehó Sýna, jemúže vopijém: blahoslovén Bóh otéc nášich.

irmós: Tebé vo ohní orosívšaho ótroki Bohoslóvivšyja, i v Ďívu netľínnu vséľšahosja, Bóha Sslóva pojím, blahočéstno pojúšče: blahoslovén Bóh otéc nášich.

[Písň 8]

irmós: Rúci rasprostér Danijíl, ľvóv zijánija v róvi zatčé: óhnennuju že sílu uhasíša, dobroďíteliju prepojásavšesja, blahočéstija račíteli ótrocy, vzyvájušče: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda.

Rúci rasprostér na kresťí, jazýki vsjá sobrál jesí, i jedínu javíl jesí Vladýko cérkov vospivájuščuju ťá, zemnúju i nebésnuju, sohlásno pojúščym: blahoslovíte vsjá ďilá Hospódňa Hóspoda, pójte i prevoznosíte jehó vo víki.

Biloobrázen javísja ženám, nepristúpnym svítom voskresénija blistájajsja ánhel, čtó živáho vo hróbi, vopijá, íščete jáko mértva? Voístinnu vostá Christós, jemúže vopijém: vsjá ďilá pójte Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Bohoródičen: Tý jedína vo vsích róďich Ďívo prečístaja, Máti javílasja jesí Bóžija: tý Božestvá bylá jesí žilíšče vseneporóčnaja, ne opáľšisja ohném nepristúpnaho svíta. Ťímže vsí ťa blahoslovím, Maríje Bohonevísto.

Ín. irmós: Izbáviteľu vsíchVsesíľne, posreďí plámene blahočéstvovavšyja, snizšéd orosíl jesí, i naučíl jesí píti: vsjá ďilá blahoslovíte, pójte Hóspoda.

Ot rebrá Adámova sozdávyj ťá, ot tvojehó ďívstva voplotísja, íže vsích Hospóď, jehóže pojúšče, vopijém: vsjá ďilá blahoslovíte , pójte Hóspoda, i prevoznosíte jehó vo víki.

V síni Avraám uzrí, jéže v tebí Bohoródice, táinstvo, Sýna bo tvojehó bezplótnaho priját, pojá: vsjá ďilá blahoslovíte , pójte Hóspoda, i prevoznosíte jehó vo víki.

Ravnočíslennyja Tróicy spasló jésť tvojehó ďívstva proobražénije: v ďívstvennych bo ťilesích popiráchu plámeň otrokovíce, vopijúšče: blahoslovíte , pójte Hóspoda, i prevoznosíte jehó vo víki.

Irmos: Iz plámene prepodóbnym rósu istočíl jesí, i právednaho žertvu i vódu popalíl jesí: vsja bo tvoríši Christé tókmo jéže choťíti: ťa prevoznósim vo vsja víki.

Smirennomúdrennym nrávom mílostiva Hóspoda mytár vozdochnúv obríte, i spasén býsť: óbrazom že ľútym jazýka veleríčivaho, právdy otpadé fariséj.

Fariséjeva kičénija proizvolénija, i imenovánija čistotý, bižím vírniji: revnújušče mytarévu dóbri pomílovannomu smiréniju i nrávu.

Hlásy mytarévy vírniji viščájim v cérkvi svjaťíj: Bóže očísti, da s ním ulučím proščénije, páhuby velechváľnaho izbávľšesja fariséja.

Vozdychániju mytarévu vsí porevnújim, i Bóhu besídujušče, téplymi slezámi vozopijím jemú: čelovikoľúbče, sohrišíchom, blahoutróbne ščédryj, očísti i spasí.

irmós: Nesterpímomu ohňú sojedinívšesja, Bohočéstija predstojášče júnoši, plámenem že nevréždeni, Božéstvennuju písň pojáchu: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Ľúdije izráilevy tvojú slávu Jemmanújila, zrjášče otročá iz Ďívy, pred licém Božéstvennaho kovčéha nýňi likújte: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Sé, Simeón vopijáše, prerikájemoje známenije séj búdet, Bóh sýj i otročá: semú, vírniji, vozopijím: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Živót sýj, séj búdet padénije nepokorívym, mladénstvovav Bóh Slóvo: jáko vostánije vsím víroju pojúščym: blahoslovíte, vsjá ďilá Hospódňa, Hóspoda, i prevoznosíte vo vsjá víki.

Po 8.pisňi:

Jeréj: Bohoródicu i Máter svíta v písnech vozveličím:

Velíčit dušá mojá Hóspoda, i vozrdádovasja dúch mój o Bózi Spási mojém. (Včasi spivu ľude stojať)

Čestňíjšuju Chruvím i slavňíjšuju bez sravnénija Serefím bez istľínija Bóha Slova róždšuju, súščuju Bohoródicu ťá velčájem.

Jáko prizrí na smirénije rabý svojejá, se bo ot nýňi ublažát mjá vsí ródi.

Jáko sotvorí mňí velíčije síľnyj, i svjáto ímja jehó, i mílosť jehó v ródy rodóv bojáščymsja jehó.

Sotvorí deržávu mýšcejú svojéju, rastočí hórdyja mýsliju sérdca ích.

Nizloží síľnyja s prestól i voznesé smirénnyja, álčuščyja ispólni bláh, i bohaťáščyjasja otpustí tščý.

Vospriját Izráiľa ótroka svojehó, pomjanúti mílosti, jákože hlahóla k otcém nášym Avraámu i símeni jehó do víka.

[Písň 9]

irmós: Kámeň nerukosíčnyj, ot nesikómyja horý tebé Ďívo kraeuhóľnyj otsečésja, Christós, sovokupívyj razstojáščajasja jestestvá. Ťím veseľáščesja ťá Bohoródice veličájem.

Vsehó mja vosprijál jesí vés v sovokupléniji neslítno, vsemú mi dajá Bóže mój, spasénije strástiju tvojéju, júže na kresťí preterpíl jesí telésňi, blahoutróbija rádi mnóhaho.

Tvojí učenicý zrjášče otvérzen hrób tvój, i Bohonósnyja plaščanícy ispražnény voskresénijem tvojím, so ánhelom hlahólachu: voístinnu vostá Hospóď.

Tróičen: Jedínici úbo božéstvennaho suščestvá, no ipostásmi Tróici, vsí vírniji poklaňájuščesja, v neslijánnych ipostásich ravnosíľnuju jedinočéstnuju nýňi blahočtúšče veličájem.

Ín. irmós: Sokrovénnoje Bóžije neizrečénnoje v tebí soveršájetsja jávstvennoje tájinstvo, Ďívo prečístaja: Íbo Bóh iz tebé voplotísja za milosérdije. Ťímže ťá jáko Bohoródicu veličájem.

Zrím jáko krín ťá rízoju obahrénoju ukrášenu, prečístaja, božéstvennaho Dúcha, posreďí térnija sijájušču, i blahouchánija ispolňájušču, íže tebé ískrenno veličájuščich.

Tľínnoje prijím čelovíčeskoje jestestvó iz tvojehó, vseneporóčnaja, čréva netľínnyj. V sebí pokazá netľínno, za blahoutróbije: ťímže ťá jáko Bohoródicu veličájem.

Jáže vsími Vladýčestvujušči tvármi, ľúdem tvojím dáruj pobídnoje odoľínije, vrahá polahájušči primiríteľna cérkvi: da ťá jáko Bohoródicu veličájem.

Irmos: Bóha čelovíkom nevozmóžno víďiti, na Nehóže ne smíjut Činy ánhelstiji vziráti: tobóju že Vsečistaja javisja čelovíkom, Slóvo voploščéno: Jehóže veličájušče, s nebésnymi vóji ťa ublažájem.

Púť voznošénija smirénije, ot Christá vzémše spasénija óbraz, mytarévu obýčaju porevnújim, kičénije voznošénija daléče otmetájušče, nrávom že smirennomúdrija Bóha umoľájušče.

Dušévnuju hordýňu otvéržim, nráv právyj smirennomúdrija sťážim, sebé opravdáti ne tščímsja, tščeslávija kičénije voznenavídim, i s mytarém Bóha umólim.

Molítvy Soďíteľu mílosti prinesém mytárskija, fariséjskich otvraščájuščesja neblahodárnych molítv, i velechváľnych hlasóv, íže na blížňaho súd vozvóďat, da Bóha mílostiva i svít privlečém.

Mnóhim prehrišénij sobránijem oťahčén, izobílijem zlóby mytarjá preidóch, i fariséjevo velechváľnoje kičénije priťažách, otvsjúdu púst vsích býv blahích: Hóspodi, poščadí mjá.

Tvojehó spodóbi blažénstva, tebé rádi dúchom níščich súščich: učénijem bo tvojehó poveľinija, dúch sokrušénnyj tebí prinósim, Spáse prijém, spasí tebí služáščyja.

irmós: V zakóňi síni i pisánij óbraz vídim, vírniji, vsják múžeskij pól, ložesná razverzája, svját Bóhu, ťim pervoroždénnoje Slóvo, Otcá beznačáľna, Sýna pervoroďáščasja Máteriju neiskusomúžno, veličáem.

Íže drévnim novoroždénnych hórličišč suprúh, dvójica že bjáše ptencév, v níchže místo Božéstvennyj stárec, i cilomúdrennaja ánna proróčica ot Ďívy roždénnomu i Sýnu jedinoródnomu Ótču, v cérkov prinosímu, slúžat veličájušče.

Vozdál jesí mňí, vopijáše Simeón, spasénija tvojehó, Christé, rádovanije, vospriimí tvojehó služíteľa, síniju pretruždénnaho, nóvyja blahodáti svjaščennopropovídnika tájnaho, vo chvaléniji veličájušča.

Svjáščennoľípno ispovídašesja Ánna proricájušči, cilomúdrennaja i prepodóbnaja i stárica Vladýci v cérkvi jávstvenno: Bohoródicu že propovídajušči vsím súščym, veličánije.

Po 9. pisňi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jerej: Jáko tebé chváľat vsjá síly nebésnyja, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Svitilen: Dobroďíteľmi blistávšesja, da vidím predstojáščyja v živonósňim hrobi, múžy v bliščáščichsja rízach: Mironósicam preklónšym lica na zémľu, nebesý vladýčestvujuščaho voskreseniju da naučimsja, í k života hróbu s Petróm pritecém, i soďíjannomu udívľšesja, prebúdem Christá víďití.

Sláva: Vysokoríčija ubižím fariséjeva zľíjšaho, smiréniju že navýknem mytarévu izrjádňijšemu, da voznesémsja vopijúšče k Bóhu so óňim: očísti rabý tvojá, rodívyjsja ot Ďívy Christé Spáse vóleju, i krest preterpívyj, sovozdvíhnuvyj mír tvojím božéstvennym mohútstvom.

I nýňi, svitílen prázdnika: Dúchom vo svjatílišči predstáv stárec, na rúki vospriját zakóna Vladýku, vopijá: nýňi soúz mjá plotskích razriší, jákože rékl jesí, s mírom: víďich bo očíma otkrovénije jazýkov, i Izráiľu spasénije.

(Vo hlás 4.) Vsjakoje dychanije da chvalit Hospoda, chvalite Hospoda s nebes, chvalite jeho vo vyšnich. Tebi podobaje pisň Bože.

Chvalíte jehó vsí Ánheli jehó, chvalíte jehó vsjá síly jehó, tebí podobájet písň, Bóže.

Chvalíte jehó sólnce i luná, chvalíte jehó vsjá zvízdy i svít. - Chvalíte jehó nebesá nebés, i vodá jáže prevýše nebés, da voschváľat ímja Hóspodne. - Jáko tój rečé i býša, tój poveľí i sozdášasja. - Postávi já vo vík i vo vík víka, poveľínije položí i ne mímo idét - Chvalíte Hóspoda ot zemlí zmijéve i vsjá bézdny. - Óhň, hrád, sňíh, hóloť, dúch búren, tvorjáščaja slóvo jehó. - Hóry i vsí chólmi, dréva plodonósna i vsí kédry. - Zvírije i vsí skóti, hádi i ptícy pernáty. - Cáriji zémstiji i vsí ľúdije, kňázi i vsí sudijí zémstiji. - Júnoši i ďívy, stárcy s júnotami, da voschváľat ímja Hóspodne, jáko voznesésja ímja tohó jedínaho. - Ispovídanije jehó na zemlí i na nebesí, i voznesét róh ľudéj svojích. - Písň vsím prepodóbnym jehó, synovóm Izrailevym, ľúdem približjuščymsja jemu.

Psalóm 149

Vospójte Hospodévi písň nóvu, chvalénije jehó v cérkvi prepodóbnych. - Da vozveselítsja Izráiľ o sotvoršém jehó, i sýnove Sijóni vozrádujutsja o carí svojém. - Da voschváľat ímja jehó v líci, v tympáňi i psaltíri da pojút jemú. - Jáko blahovolít Hóspoď v ľúdech svojích, i voznesét krótkija vo spasénije. - Voschváľatsja prepodóbniji vo slávi, i vozrádujutsja na ložách svojích. - Voznošénija Bóžija v hortáni ích, i meči obojúdu ostrý v rukách ích. - Sotvoríti otmščénije v jazýcich, obličénija v ľúdech. - Svjazáti carí ích púty, i slávnyja ích ručnými okóvy žeľíznymi.

Psalóm 150

Stích: Sotvoríti v ních súd napísan: sláva sijá búdet vsím prepodóbnym jehó.

hlás 4: Krest preterpévyj i smérť, i voskrésýj iz mértvych vsesíľne Hóspodi, slávim tvojé voskresénije.

Stích: Chvalíte Bóha vo svjatých jehó, chvalíte jehó vo utveržéniji síly jehó.

Krestóm tvojím Christé, ot drévnija kľátvy svobodíl jesí nás, i smértiju tvojéju jestestvó náše múčaščaho dijávola uprazdníl jesí: vostánijem že tvojím rádosti vsjá ispólnil jesí. Ťímže vopijém tí: voskrésýj iz mértvych Hóspodi, sláva tebí.

Stích: Chvalíte jehó na sílach jehó, chvalíte jehó po mnóžestvu velíčestvija jehó.

Tvojím krestóm Christé Spasé, nastávi nás na ístinu tvojú, i izbávi nás ot sítej vrážijich, voskrésýj iz mértvych, vozstávi ný pádšyjasja hrichóm, prostér rúku tvojú čelovikoľúbče Hóspodi, molítvami svjatých tvojích.

Stích: Chvalíte jehó vo hlási trúbňim, chvalíte jehó vo psaltíri i húsľich.

Otéčeskich tvojích ňídr ne razlučívsja, jedinoródnyj Slóve Bóžij, prišél jesí na zémľu za čelovikoľúbije, čelovík býv neprelóžen, i krest i smérť preterpíl jesí plótiju, bezstrástnyj Božestvóm: voskrés že iz mértvych, bezsmértije pódal jesí ródu čelovíčeskomu, jáko jedín vsesílen.

Stich: Chvalíte jehó v tympáňi i líci, * chvalíte jehó v strúnach i orháňi.

hlás 2. Podóben: Dóme jevfráfov: Dnés Spasíteľ * jáko mladénec prinesén býsť * v cérkov Hospódňu, * i rukámi prestarílymi * stárec tohó podjémlet.

Stich: Chvalíte jehó v kymváľich dobrohlásnych, chvalíte jehó v kymváľich vosklicánija, * vsjákoje dychánije da chvalít Hóspoda.

Dnés Spasíteľ * jáko mladénec prinesén býsť * v cérkov Hospódňu, * i rukámi prestarílymi * stárec tohó podjémlet.

Stích: Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, po hlahólu tvojemú, s mírom.

Mladénc plótiju, vétchij déňmi, * vídim jésť preslávno * vo dnéšnij déň, * i v cérkov prinósitsja.

Stích: Svít vo otkrovénije jazýkov, i slávu ľudéj tvoích Izráiľa.

Priimí, o Simeóne, * vsečístaja vopijáše, * vo objátija jáko mladénca, * Hóspoda slávy, * i míra spasénije.

Sláva, hlás 8: Ot ďíl pochvaléňmi, fariséja opravdájušča sebé osudíl jesí Hóspodi, i mytarjá smirívšasja, i vozdycháňmi očiščénija prosjášča opravdál jesí: ne vnimáješi bo velemúdrennym pomyslóm, i sokrušénnaja serdcá ne uničižáješi. Ťímže i mý tebí pripádaem vo smiréniji, postradávšemu nás rádi: podážď ostavlénije i véliju mílosť.

I nýňi, hlás 2: Preblahoslovénna jesí, Bohoródice Ďívo: * voplóščšimbosja iz tebé, * ád pľinísja, Adám vozzvásja, * kľátva potrebísja, Jéva svobodísja, * smérť umertvísja, i mý ožíchom, * ťímže pojúšče vozopijém: * blahoslovén Christós Bóh náš, izvólivyj táko sláva tebí.

Jerej: Sláva tebí pokazávšemu nam svit.

Slavoslovije velikoje. (Včasi spivu ľude stojať)

Sláva v výšnich Bóhu, i na zemlí mir , v čelovícich blahovolénije. Chválim ťa, blahoslovím ťa , kláňajemtisja slavoslóvim ťa. - Blahodarim ťa, velikija rádi slávy tvojejá * Hóspodi Carjú nebésnyj. - Bóže Otče vsederžiteľu, Hóspodi Sýne jedinorodnyj , Isúse Christé, i svjatýj Dúše, Hóspodi Bóže. - Áhnče Bóžij, * Sýne Otč. - Vzémľaj hrich míra, * pomiluj nas. - Vzémľaj hrihí míra, * prijmi molitvy náša. - Siďaj odesnúju Otca, * pomiluj nas. - Jáko ty jedín svjat, ty jedín Hóspoď Isús Christós, * v slávu Bóha Otcá, amiň. - Na vsják deň blahoslovím ťa, * i voschválim ímja tvojé vo viki i vo vík vika. - Spodóbi, Hóspodi, v deň sej bez hrichá sochranítisja nam. Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže Otec nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amiň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí. Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazumí nas opravdánijem tvoím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosviti nas oprav-dánii tvoímí. - Hóspodi, príbížišče byl jesí nam, v rod í rod. - Az rich, Hóspodi, pomiluj mja: * i iscilí dúšu moju, jáko sohriších tebí. - Hóspodi, k tebí pribihóch, naučí mja tvoríti vóľu tvoju, jáko ty jesí Boh moj - Jáko u tebé jésť istóčnik života, * v svíťi tvojém uzrim svit. Probávi mílosť tvoju* víduščym ťa.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas. 3x.

Sláva, i nýňi: Svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas.

Svjatýj Bóže, svjatýj kripkij, svjatýj bezsmertnyj pomiluj nas

Tropár po Slavosloviji:

hlás 1, 3, 5, 7. Dnés spasénije míru býsť, pojém voskrésšemu iz hróba, i načáľniku žízni nášeja, razrušív bo smértiju smérť, pobídu dadé nám i véliju mílosť.

hlás 2, 4, 6, 8. Voskrés iz hróba, i úzy rasterzál jesí áda, razrušív bo osuždénije smérti Hóspodi, vsjá ot sitéj vrahá izbávivyj, javívyj že sebé apóstolom tvojím, poslál jesí ích na própoviď, i ťími mír tvój podál jesí vselénňij, jedíne čelovikoľúbče.

Jerej: Pomíluj nás Bóže po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lik: Hóspodi pomíluj 3x.

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), i Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i o otcích nášich duchóvnych, i o vséj jéže vo Chrisťí brátiji nášej.

Hóspodi pomíluj. 3x

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja christijány.

Hóspodi pomíluj. 3x

Jerej: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Jekténija prositelnaja:

Jerej: Ispólnim utrénuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lik: Hóspodi pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, tvojéju blahodátiju.

Hóspodi pomíluj.

Útra vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prosím.

Podáj Hóspodi.

Ánhela míra, vírna nastávnika, chraníteľa dušám i ťílom nášym, u Hóspoda prosím.

Proščénija i ostavlénija hrichóv i prehrišénij nášich, u Hóspoda prosím.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prosím.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prosím.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prosím.

Presvjatúju, Prečístuju, Preblahoslovén-nuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Tebí Hóspodi.

Jerej: Jáko Bóh mílosti i ščedrót i čelovikoľúbija jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Mír vsím

I dúchovi tvojemú.

Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Tebí Hóspodi.

Jerej hlahólet molítvu sijú tájno: Hospodi svjatýj, vo výšnich živýj, i na smirénnyja prizirájaj, i vsevíďaščim ókom Tvojím prizirájaj na vsjú tvár, Tebí prokloníchom výju sérdca i ťilesé, i mólimsja Tebí: prostrí rúku Tvojú nevídimuju ot svjatáho žilíšča Tvojehó, i blahosloví vsja ný. I ášče čtó sohrišíchom vóleju ilí nevóleju, jáko bláh i čelovikoľúbec Boh prostí, dáruja mirnaja i premirnaja blahaja Tvoja.

Jerej: Tvóje bo jest jéže mílovati i spasáti ný Bóže i tebí slávu vozzsylájem, Otcúi Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lik: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Voskrésyj iz mértvych, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Sláva, i nýňi: IV. Stichira ev., hlás 4. Útro bi hlubokó, * i žený prijidóša na hrob tvoj, Christé: * no ťílo ne obrítesja, želájemoje imí: * ťímže nedoumivájuščymsja, íže v rízach bleščáščichsja predstávšiji hlahólachu: * čto Živáho s mértvymi íščete? * vostá, jákože predrečé, * čtó ne pómnite hlahól jehó? * ímže virovavše víďinnaja propovídachu: * no mňáchusja ľža blahoviščénija, * táko býša ješčé kósni učenicý, * no Petr tečé, i víďív * proslávi tvojá v sebí čudesá.

Ornament

Texty projektu Časoslov sú určené na vnútornú potrebu. Ďakujeme, že nás podporujete! www.casoslov.sk