Ornament

Jeréj: Blahoslovén Bóh náš, vsehdá nýňi i prísno i vo víki vikóv. (ášče že ňísť jeréja moľáščasja, načinájem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás.)

I mý: Amíň.

Sláva Tebí Bože náš, sláva Tebí.

Carjú nebésnyj, uťišiteľu, dúše ístiny, íže vezďí sýj i vsjá ispolňájaj, sokróvišče blahích i žízni podáteľu, priidí i vselísja v ný, i očísti ný ot vsjákija skvérny, i spasí, bláže, dúšy náša.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Hóspodi, pomíluj. (6x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 103.

Blahosloví dušé mojá Hóspoda, * Hóspodi Bóže moj, vozvelíčilsja jesí ziló. - Vo ispovídanije i vo veleľípotu obleklsja jesí, * oďijájsja svítom jako rízoju. - Prostirájaj nébo jako kóžu, * pokryvájaj vodámi prevýspreňaja svojá. - Polahájaj óblaki na voschoždénije svojé, * choďáj na krylú vítreňu. - Tvorjáj ánheli svojá dúchi, * i sluhí svojá plámeň óhnennyj. - Osnovájaj zémľu na tvérdi jejá, * ne preklonítsja vo vík víka. - Bézdna, jako ríza oďijánije jejá, * na horách stánut vódy. - Ot zapreščénija tvojehó pobíhnut, * ot hlása hróma tvojehó ubojátsja. - Voschóďat hóry, i nischóďat poľá v místo, * jéže osnovál jesí im. - Preďíl položíl jesí jehóže ne préjdut, * nižé obraťátsja pokrýti zémľu. - Posylájaj istóčniki v débrich, * posreďí hór prójdut vódy. - Napajájut vsja zvíri sélnyja, * ždút onáhri v žáždu svojú. - Na tich ptícy nebésnyja privitájut, * ot sredý kámenija daďát hlás. - Napajáj hóri ot prevýsprennych svojích, * ot plodá ďíl tvojích nasýtitsja zemľá. - Prozjabájaj travú skotóm, * i zlák na slúžbu čelovíkom. - Izvestí chľíb ot zemlí, * i vinó veselít sérdce čelovíka. - Umástiti licé jeléjem, * i chľíb sérdce čelovíka ukripít. - Nasýťatsja drevá poľskaja, kédri livánstiji íchže jesí nasadíl, * támo ptícy vozhňizďátsja - Jerodíjevo žilíšče predvodíteľstvujet ími, * hóry vysókija jelénem, kámeň pribížišče zájacem. - Sotvoríl jesí lúnu vo vremená, * sólnce pozná západ svój. - Položíl jesí ťmu i bysť nóšč, * v néjže prójdut vsi zvírije dubrávniji. - Skýmni rykájuščiji voschítiti, * i vzyskáti ot Bóha píšču sebí. - Vozsijá sólnce i sobrášasja, * i v lóžach svojích ľáhut. - Izýdet čelovík na ďílo svojé, * i na ďílanije svojé do véčera. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, vsja premúdrostiju sotvoríl jesí, * ispólnisja zemľá tvári tvojejá. - Sijé móre velíkoje i prostránnoje, * támo hádi íchže ňísť čislá. - Živótnaja málaja s velíkimi, * támo korablí preplávajut. - Zmíj sej, jehóže sozdál jesí ruhátisja jemú, * vsja k tebí čájut, dáti píšču ím vo blahó vrémja. - Dávšu tebí ím soberút, * otvérzšu tebí rúku vsjáčeskaja ispólňatsja bláhosti. - Otvráščšu že tebí licé vozmjatútsja, * otímeši duch ích i isčéznut, i v pérsť svojú vozvraťátsja. - Pósleši dúcha tvojehó i sozíždutsja, * i obnovíši licé zemlí. - Búdi sláva Hospódňa vo víki, * vozveselítsja Hóspoď o ďíľich svojích. - Prizirajáj na zémľu i tvorjáj ju trajstísja, * prikasajájsja horám i dymjátsja. - Vospojú Hospodévi v živoťí mojém, * pojú Bóhu mojemú dóndeže jesm. - Da usladítsja jemú besidá mojá, * áz že vozveseľúsja o Hóspoďi. - Da isčéznut hríšnicy ot zemlí i bezzakónicy, jákože ne býti im, * blahosloví duše mojá Hóspoda. - Sólnce pozná západ svoj, * položíl jesí ťmu i bysť nóšč. - Jáko vozvelíčišasja ďilá tvojá Hóspodi, * vsja premúdrostiju sotvoríl jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Jeréj že čtét svitílničnyja molítvy.

Molítva pérvaja.

Hóspodi ščédryj i mílostivyj, dolhoterpilíve i mnohomílostive, vnuší molítvu nášu, i vonmí hlásu molénija nášeho, sotvorí s námi známenije vo bláho, nastávi nás na púť Tvoj, jéže chodíti vo ístinňi Tvojéj. Vozveselí serdcá náša, vo jéže bojátisja ímene Tvojehó svjatáho: zané vélij jesí Tý, i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh jedín, i ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi: sílen v mílosti, i bláh v kríposti, vo jéže pomoháti, i uťišáti, i spasáti vsjá upovájuščyja vo ímja svjatóje Tvojé.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva vtorája.

Hóspodi, da ne járostiju Tvojéju obličíši nás, nižé hňívom Tvojím nakážeši nás, no sotvorí s námi po mílosti Tvojéj, vračú i iscilíteľu dúš nášich. Nastávi nás ko pristánišču choťínija Tvojehó: prosvití óči serdéc nášich v poznánie Tvojejá ístiny: i dáruj nám próčeje nastojáščaho dné mírnoje i bezhríšnoje, i vsé vrémja životá nášeho, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých.

Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá, i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva trétija.

Hóspodi, Bóže náš, pomjaní nás hríšnych i nepotrébnych ráb Tvojích, vnehdá prizyváti nám svjatóje poklaňájemoje ímja Tvojé, i ne posramí nás ot čájanija mílosti Tvojejá: no dáruj nám, Hóspodi, vsjá jáže ko spaséniju prošénija, i spodóbi nás ľubíti, i bojátisja Tebé ot vsehó sérdca nášeho, i tvoríti vo vsích vóľu Tvojú.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva četvértaja.

Nemólčnymi písňmi, i neprestánnymi slavoslovléňmi ot svjatých síl vospivájemyj, ispólni ustá náša chvalénija Tvojehó, jéže podáti velíčestvije ímeni Tvojemú svjatómu: i dážď nám učástije, i nasľídije so vsími bojáščimisja Tebé ístinnoju, i chraňáščimi zápovidi Tvojá, molítvami svjatýja Bohoródicy, i vsích svjatých Tvojích.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň. Amen.

Molítva pjátaja.

Blahoslovén jesí, Hóspodi Bóže vsederžíteľu, svídyj úm čelovíčeskij, svídyj íchže trébujem, mnóho mnóžaje páče néželi prósim, ilí razumivájem. Sám, čelovikoľúbče carjú, vo vsém blahíj, udovlí nás mnóžestvom ščedrót Tvojích, jéže nepostýdnoju sóvistiju prizyváti svjatóje ímja Tvojé: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho, i smotrénijem Tvojím vsé jéže ko póľzi nášej ustrój.

Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva šestája.

Hóspodi, Hóspodi, prečístoju Tvojéju dlániju soderžáj vsjáčeskaja, dolhoterpjáj na vsích nás, i kájajsja o zlóbach nášich, pomjaní ščedróty Tvojá, i mílosť Tvojú, posití ny Tvojéju bláhostiju, i dážď nám izbižáti i próčeje nastojáščaho dné, Tvojéju blahodátiju, ot razlíčnych kóznej lukávaho, i nenavítnu žízň nášu sobľudí blahodátiju vsesvjatáho Tvojehó Dúcha.

Mílostiju i čelovikoľúbijem jedinoródnaho Tvojehó Sýna, s nímže blahoslovén jesí, so vsesvjatým i blahím i životvorjáščim Tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víi vikóv, amíň.

Molítva sedmája.

Bóže velíkij i dívnyj, neizrečénnoju bláhostiju i bohátym prómyslom upravľájaj vsjáčeskaja, i mirskája nám blahája darovávyj: i sporučívyj nám obiščánnoje cárstvo, darovánnymi nám blahími: sotvorívyj ný i dné mimošédšuju čásť ot vsjákaho uklonítisja zlá: dáruj nám i próčeje neporóčno soveršíti pred svjatóju slávoju Tvojéju, píti Ťá jedínaho blaháho i čelovikoľubívaho Bóha nášeho.

Jáko Tý jesí Bóh náš, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Molítva osmája.

Bóže velíkij i výšnij, jedín imijáj bezsmértije, vo svíťi živýj nepristúpňim, vsjú tvár premúdrostiju sozdávyj, razďilívyj meždú svítom i meždú ťmóju, i sólnce položívyj vo óblasť dné, lunú že i zvízdy vo óblasť nóšči: spodóbivyj nás hríšnych i v nastojáščij čás predvaríti licé Tvojé vo ispovídaniji, i večérneje Tebí slavoslóvije prinestí: sám, čelovikoľúbče, isprávi molítvu nášu jáko kadílo pred Tobóju, i priimí jú v voňú blahouchánija: podážď že nám nastojáščij véčer, i prichoďáščuju nóšč mírnu: oblecý ny orúžijem svíta: izbávi ný ot strácha noščnáho, i vsjákija véšči vo ťmí prechoďáščija: i dážď són, jehóže vo upokojénije némošči nášej darovál jesí, vsjákaho mečtánija dijávoľa svobóden. Jéj, Vladýko blahích podáteľu, da i na lóžach nášich umiľájuščesja, pominájem v noščí ímja Tvojé, i poučénijem Tvojích zápovidej prosviščájemi, v rádosti dušévňij vostánem ko slavoslóviju Tvojejá bláhosti: molítvy i molénija Tvojemú blahoutróbiju prinosjášče, o nášich sohrišénijich, i vsích ľudéj Tvojích, jáže, molítvami svjatýja Bohoródicy, mílostiju posití.

Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i Tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x) Sláva, i nýňi:)

Mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

O svýšňim míri, i spaséniji dúš nášich, Hóspodu pomólimsja.

O míri vsehó míra, blahostojániji svjatých Bóžijich cerkvéj, i sojedinéniji vsích, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťím chrámi sém, i s víroju, blahohovínijem, i stráchom bóžijim vchoďáščich v óň, Hóspodu pomólimsja.

O svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rek), Pápi Rímsťim, Hóspodu pomólimsja.

O preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék), i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), čéstňim presvýterstvi, vo Chrisťí dijákonstvi, o vsém príčťi i ľúdech, Hóspodu pomólimsja.

O bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich, i o vsém vójinstvi, Hóspodu pomólimsja.

O hráďi sém (ilí O vési séj, ilí O svjaťíj obíteli séj ), vsjákom hráďi, straňí, i víroju živúščich v ních, Hóspodu pomólimsja.

O blahorastvoréniji vozdúchov, o izobíliji plodóv zemných, i vrémeňich mírnych, Hóspodu pomólimsja.

O plávajuščich, putešéstvujuščich, nedúhujuščich, strážduščich, pľinénnych, i o spaséniji ích, Hóspodu pomólimsja.

O izbávitisja nám ot vsjákija skórbi, hňíva i núždy, Hóspodu pomólimsja.

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko podobájet Tebí vsjákaja sláva, čésť i poklonénije, Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Kathisma 1.

Psalóm 1.

Blažén múž, íže ne íde na sovít nečestívych i na putí hríšnych ne stá, i na sidálišči hubítelej ne síde, no v zakóňi Hospódni vóľa jehó, i v zakóne Jehó poučítsja dě́ň i nóšč. I búdet jáko drévo nasaždénno prí ischódiščich vód, jéže plód svój dást vo vréma svojé, i líst jehó ne otpadét; i vsjá, jelíka ášče tvorít, uspíjet. Ne táko nečestívii, ne táko: no jáko prách, jehóže vozmetáet vítr ot licá zemlí. Sehó rádi ne voskrésnut nečestíviji na súd, nižé hríšnicy v sovít právednych. Jáko vísť Hospóď púť právednych, i púť nečestívych pohíbnet.

Psalóm 2.

Vskúju šatášasja jazýcy, ľúdije poučíšasja tščétnym? Predstáša cárije zémstiji kňázi sobrášasja vkúpi na Hóspoda na Christá Jehó. Rastórhnem úzy ích otvéržem ot nás ího ích. Živýj na nebesích posmijétsja ím, Hospóď poruhájetsja ím. Tohdá vozhlahólet ním hnívom Svojím járostiju Svojéju smjatét já. Áz že postávlen jésm Cár ot Nehó nad Sijónom, horóju svjatóju Jehó, vozviščájaj poveľínije Hospódne. Hospóď rečé ko Mní: Sýn Mój jesí Tý, Áz dnés rodích Ťá. Prosí ot Mené, dám Tí jazýki dostojánije Tvojé oderžánije Tvojé koncý zemlí. Upaséši já žezlóm žeľíznym, jáko sosúdy skudéľniči sokrušíši já. I nýňi, cárije, razumíjte, nakažítesja vsí suďáščiji zemlí. Rabótajte Hóspodevi so stráchom rádujtesja Jemú trépetom. Priimíte nakazánije, da ne kohdá prohnívaetsja Hospóď, pohíbnete ot putí právednoho, jehdá vozhorítsja vskóri járosť Jehó. Blažéni vsí, nadíjuščijisja Náň.

Psalóm 3.

Hóspodi, čtó sjá umnóžiša stužájuščiji mí Mnózi vostajút na mjá, mnózi hlahóľut duší mojéj: nísť spasénija jemú Bózi jehó. Tý že, Hóspodi, zastúpnik mój jesí, sláva mojá voznosjáj hlavú mojú. Hlásom moím ko Hóspodu vozzvách, uslýša mjá ot horý svjátyja Svojejá. Áz usnúch spách; vostách, jáko Hospóď zastúpit mjá. Ne ubojúsja ot tém ľudéj, ókrest napádajuščich na mja. Voskresní, Hóspodi, spási mjá, Bóže mój; jáko Tý porazíl jesí vsjá vraždújuščyja mí vsúje, zúby hríšnikov sokrušíl jesí. Hospódne jésť spasénije, na ľúdech Tvojích blahoslovénije Tvojé.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:)

Páki i páki, mírom Hóspodu pomólimsja.

Lík: Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Zastupí, spasí, pomíluj, i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, sámi sebé i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko Tvojá deržáva, i Tvojé jésť cárstvo i síla, i sláva Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Hóspodi, vozzvách:, hlás 1.

Psalóm 140.

Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * uslýši mja Hóspodi. * Hóspodi, vozvách k tebí uslýši mja, * voňmí hlásu molénija mojehó, * vnehdá vozváti mi k tebí, uslýši mja, Hóspodi.**

Da isprávitsja molítva mojá * jáko kadílo préd tobóju: * vozďijánije rukú mojéju, * žértva večérňaja, uslýší mjá Hóspodi.**

Položí Hóspodi chranénije ustóm mojím, * i dvér ohraždénija o ustnách mojích. - Ne ukloní sérdca mojehó v slovesá lukávstvija, * nepščeváti viný o hrisích. - So čelovíki ďílajuščimi bezzakónije, * i ne sočtúsja s izbránnymi ích. - Nakážet mjá právednik mílostiju, i obličít mjá, * jeléj že hríšnaho da ne namástit hlavý mojejá. - Jáko jéšče i molítva mojá v blahovolénijich ích, * požérty býša pri kámeni sudijí ích. - Uslýšatsja hlahóly mojá jáko vozmohóša: * jáko tólšča zemlí prosídesja na zemlí, rastočíšasja kósti ích pri áďi. - Jáko k tebí Hóspodi, Hóspodi óči mojí, * na ťá upovách, ne otimí dušu mojú. - Sochraní mjá ot síti, júže sostáviša mí, * i ot soblázn ďílajuščich bezzakónije. - Pádut vo mréžu svojú hríšnicy, * jedín jésm áz dóndeže prejdú.

Psalóm 141.

Hlásom mojím k Hóspodu vozzvách, * hlasóm mojím ko Hóspodu pomolíchsja. - Prolíju préd ním molénije mojé, * pečáľ mojú préd ním vozviščú. - Vnehdá isčezáti ot mené dúchu mojemú, * i tý poznal jesí stezí mojá. - Na putí sém po nemúže choždách, * skrýša síť mňí. - Smotrjách odesnúju i vozhľadách, * i ne bí znájaj mené. - Pohíbe bíhstvo ot mené, * i ňísť vzyskajáj duší mojejá. - Vozzvách k tebí Hóspodi rích: * tý jesí upovánije mojé, čásť mojá jesí na zemlí žívych. - Voňmí moléniju mojemú, * jáko smiríchsja ziló. - Izbávi mjá ot hoňáščich mjá, * jáko ukripíšasja páče mené.

Stích 10: Izvedí iz temnícy dúšu mojú, ispovídatisja ímeni tvojemú.

Stích 9: Mené ždút právednicy, dóndeže vozdási mňi.

Stích 8: Iz hlubiný vozvách k tebí Hóspodi, Hóspodi uslýši hlas moj.

hlás 1. samohlásny. Hérmana patriárcha: Hlahóli, Simeóne, kohó nosjá na rukú v cérkvi ráduješisja? Komú zovéši i vopijéši: nýňi svobodíchsja, víďich bo Spása mojehó? Séj jésť ot Ďívy roždéjsja: séj jésť ot Bóha Bóh Slóvo, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 7: Da búdut úši tvojí vnémľušči hlásu molénija mojehó.

Hlahóli, Simeóne, kohó nosjá na rukú v cérkvi ráduješisja? Komú zovéši i vopijéši: nýňi svobodíchsja, víďich bo Spása mojehó? Séj jésť ot Ďívy roždéjsja: séj jésť ot Bóha Bóh Slóvo, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 6: Ašče bezzakónija nazriši Hóspodi, Hóspodi kto postojít, jáko u tebé očiščénije jesť.

Hlahóli, Simeóne, kohó nosjá na rukú v cérkvi ráduješisja? Komú zovéši i vopijéši: nýňi svobodíchsja, víďich bo Spása mojehó? Séj jésť ot Ďívy roždéjsja: séj jésť ot Bóha Bóh Slóvo, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 5: Imené rádi tvojehó poterpích ťa Hóspodi, poterpí dušá mojá vo slóvo tvojé, upová dušá mojá na Hóspoda.

Primí, Simeóne, jehóže pod mrákom Mojséj zakonopolahájušča províďi v Sináji, mladénca bývša, zakónu povinújuščasja. Séj jésť zakónom hlahólavyj, séj jésť vo prorócich rečénnyj, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 4: Ot stráži útrenija do nóšči, ot stráži útrénija da upovájet Isrájiľ na Hóspoda.

Primí, Simeóne, jehóže pod mrákom Mojséj zakonopolahájušča províďi v Sináji, mladénca bývša, zakónu povinújuščasja. Séj jésť zakónom hlahólavyj, séj jésť vo prorócich rečénnyj, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 3: Jáko u Hóspoda mílosť i mnóhoje u ného izbavlénije, i toj izbávit isrájiľa ot vsich bezzakónij jehó.

Primí, Simeóne, jehóže pod mrákom Mojséj zakonopolahájušča províďi v Sináji, mladénca bývša, zakónu povinújuščasja. Séj jésť zakónom hlahólavyj, séj jésť vo prorócich rečénnyj, voplotívyjsja nás rádi i spasýj čelovíka, tomú poklonímsja.

Stích 2: Chvalíte Hóspoda vsi jazýcy, pochvalíte jehó vsi ľúdije.

Priídem i mý, písňmi božéstvennymi Christá usrjáščem i priímem jehó, jehóže spasénije Simeón víďi. Séj jésť, jehóže Davíd provozvistí, séj jésť vo prorócich hlahólavyj, voplotívyjsja nás rádi i zakónom viščávyj, tomú poklonímsja.

Stích 1: Jáko utverdísja mílosť jehó na nás, i ístina Hospódňa prebyvájet vo vík.

Priídem i mý, písňmi božéstvennymi Christá usrjáščem i priímem jehó, jehóže spasénije Simeón víďi. Séj jésť, jehóže Davíd provozvistí, séj jésť vo prorócich hlahólavyj, voplotívyjsja nás rádi i zakónom viščávyj, tomú poklonímsja.

Sláva, i nýňi, hlás 6. Joánna monácha:

Da otvérzetsja dvér nebésnaja dnés: beznačáľnoje bo Slóvo Ótčeje, načálo priím pod ľíty, ne otstúpľ svojehó božestvá, ot Ďívy jáko mladénec četyredesjatodnéven, Máteriju vóľňi prinósitsja v cérkov zakónnuju: i sehó na rúki prijémlet stárec, otpustí, zovýj, rabá, Vladýko, íbo óči mojí víďista spasénije tvojé. prišédyj v mír spastí ród čelovíč, Hóspodi, sláva tebí.

Diákon: Premúdrosť, prósti.

Lík: Svíte tíchij, * svjatýja slávy, * bezsmértnaho Otcá nebésnaho, * svjatáho blažénnaho, * Iisúse Christé: * Prišédše sólnca na západ, * víďivše svít večérnij, * pojém Otcá i Sýna i svjatáho Dúcha Bóha. * Dostójin jesí * vo vsja vremená, * pít býti * hlásy prepodóbnými, * Sýne Bóžij, * živót dajáj vsemú míru, * jehóže rádi * vés mír slávit ťa.

Diákon: Vónmim.

Jeréj: Mír vsím.

Diákon: Premúdrosť, vónmim.

U vivtorok večera: Mílosť tvojá, Hóspodi, poženét mjá, vo svjá dní životá mojehó.

Stích: Hóspoď pasét mjá, i ničtóže mjá lišít, na mísťi zláčňi támo vselí mjá.

Ischóda čténije.

[Hlava 12] Hlahóla Hospóď k Mojséju v déň ón, v óňže izvedé sýny Izráilevy ot zemlí jehípetskija, hlahóľaj: [Hlava 13] Osvjatí mňí vsjákaho pérvenca pervoroždénnaho, razverzájuščaho ložesná v syňich Izráilevych. I íde Mojséj, i sobrá vsjá ľúdi, i rečé: pómnite déň séj, v óňže izydóste ot zemlí jehípetskija, iz dómu rabóty: rukóju bo krípkoju Hospóď izvedé nás ottúdu: I sochraníte zakón jehó. I búdet, jáko ášče vvedét vás Hospóď Bóh v zémľu chananéjsku, ímže óbrazom kľátsja Otcém tvoím: i otlučíši vsjákaho pervoródnaho, razverzájuščaho ložesná, múžesk pól Hóspodu: i búdet, jáko ášče voprósit ťá po sích sýn tvój, hlahóľa: čtó sijé? i rečéši jemú: jáko rukóju krípkoju izvedé nás Hospóď ot zemlí jehípetskija, iz dómu rabóty. Jehdá bo ožestočí faraóna ne otpustíti nás, pobí Hospóď vsjá pervoródnyja v zemlí jehípetsťij, ot pervoródnych čelovíčeskich, dáže do pervoródnych skótskich. Sehó rádi áz žértvu Hóspodu prinošú: vsjákaho otverzájuščaho ložesná, múžeska pólu, i vsjákaho pervoródnaho synóv mojích izbávľu. I búdet v známenije nepokolebímo pred očíma tvoíma. Jáko táko rečé Hospóď Bóh vsederžíteľ: jáko pervoroždénnaja synóv tvojích dási mňí. I búdet, vsják, íže ášče rodít otročá múžesk pól, k déň osmýj obrížete jemú plóť krájňuju jehó. I trídesjať i trí dní ne vnídet vo svjatílišče Bóžije ko svjaščénniku, dóndeže ispólňatsja dníje očiščénija. I po sích prineséši Hóspodu jáhňa jedinoľítno, neporóčno, vo vsesožžénije, i ptencá holubína, ilí hórličiščna, pri dvérich skíniji sviďínija, ko svjatíteľu. Ilí vmísto sích prineséši pred Hóspodem dvá ptencá holubína, ilí dvá hórličišča, i pomólitsja o ném svjaščénnik. Jáko vozdajánije vozdajúščiji síji mňí súť ot vsích synóv Izráilevych, i prijách ích, i osvjatích já mňí, vmísto pervoródnych jehípetskich: v óňže déň porazích vsjákaho pérvenca v zemlí jehípetsťij, ot čelovíka do skotá: rečé Bóh výšnij svjatýj Izráilev.

Proróčestva Isáiina čténije.

[Hlavá 6] Býsť v ľíto, v néže úmre Ozíja cár, víďich Hóspoda siďášča na prestóľi vysóci i prevoznesénňi, i ispólň dóm slávy jehó. I Serafími stojáchu ókrest jehó, šésť kríl jedínomu, i šésť kríl druhómu, i dvimá úbo pokryváchu líca svojá, dvimá že pokryváchu nóhi svojá, i dvimá ľitáchu. I vzyváchu drúh ko drúhu, i hlahólachu: svját, svját, svját Hospóď savaóth, ispólň vsjá zemľá slávy jehó. I vzjátsja naddvérije ot hlása, ímže vopijáchu, i dóm ispólnisja dýma. I rích: o okajánnyj áz! jáko umilíchsja, jáko čelovík sýj, i nečísty ustňí imíja, posreďí ľudéj nečístaja ustná imúščich áz živú: i carjá Hóspoda savaótha víďich očíma mojíma. I póslan býsť ko mňí jedín ot Serafímov, i v rucí svojéj imjáše úhľ óhnennyj, jehóže kleščámi vzját ot žértvennika. I prikosnúsja ustóm mojím, i rečé: sé prikosnúsja sijé ustnám tvojím, i otímet bezzakónija tvojá, i hrichí tvojá očístit. I slýšach hlás Hóspoda hlahóľuščaho: kohó posľú? I któ pójdet k ľúdem sím? I rekóch: sé áz jésm: poslí mja. I rečé: idí, i rcý ľúdem sím: slúchom uslýšite, i ne urazumíjete, i víďašče úzrite, i ne uvídite. odebeľí bo sérdce ľudéj sích, i ušíma svoíma ťážko slýšaša, i óči svojí smižíša, da ne káko uvíďat očíma, i ušíma uslýšat i sérdcem urazumíjut, i obraťjátsja, i isciľú já. I rekóch: dokóľi, Hóspodi? I rečé dóndeže ášče zapusťíjut hrádi, ot jéže ne požíti: i dómi, ot jéže ne býti čelovíkom, i zemľá ostávlena búdet pustá. I po sích prodolžít Bóh čelovíki, i umnóžatsja ostávľšijisja na zemlí.

Proróčestva Isáiina čténije.

[Hlavá 19] Sé Hospóď sidít na óblaci léhci, i prijídet v Jehípet, i sotrjasútsja rukotvorénnaja jehípetskaja ot licá jehó: i sérdce ích umálitsja v ních. I smjatétsja dúch ích v ních, i sovít ích razorít. I predást Jehípta v rúki hospodéj, zané sijá hlahólet Hospóď Vladýka svjatýj savaóth. I ispijút jehípťjane vódu, jáže pri móri, riká že oskuďíjet i ízschnet. Sijá hlahólet Hospóď: hďí súť nýňi premúdriji tvojí? Da vozvisťját tí, i da rekút tebí, čtó soviščá Hospóď savaóth na Jehípta. V déň ón búdut jehípťjane v strási i trépeťi ot licá rukí Hóspoda savaótha, júže ón vozložít na ních, i búdet oltár Hospódeň v straňí jehípetsťij, i stólp v preďíľich jehó Hóspodevi. I búdet v známenije v víki Hóspodu savaóthu v straňí jehípetsťij. Jáko vozzovút ko Hóspodu, i póslet ím Hospóď čelovíka, íže spasét ích. I vídom búdet Hospóď jehípťjanom, i poznájut jehípťjane Hóspoda v déň ón, i sotvorját žértvu i dár, i pomóľatsja: i vozdaďát obíty svojá Hóspodevi.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Sláva, i nýňi:)

Rcím vsí ot vsejá duší, i ot vsehó pomyšlénija nášeho rcím.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Hóspodi vsederžíteľu, Bóže otéc nášich, mólimtisja, uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Pomíluj nás, Bóže, po velícij mílosti tvojéj, mólimtisja uslýši i pomíluj.

Lík: Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. Hóspodi, pomíluj. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Jéšče mólimsja o svjaťíjšem vselénsťim Archijeréji nášem (ímja rék), i o preosvjaščénňijšem Archijepískopi i Mitropolíťi nášem Kýr (ímja rék) i o bohoľubívim Jepískopi nášem Kýr (ímja rék), o služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém, i o otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej.

Ješčé mólimsja o bohochranímim naróďi nášem, o prederžáščich vlastéch nášich i o vsém vójinstvi.

Ješčé mólimsja o predstojáščich ľúdech, i ožidájuščich ot tebé velíkija i bohátyja mílosti, za tvorjáščich nám mílostyňu, i za vsjá pravoslávnyja (ilí pravovírnyja) christijány.

Jeréj: Jáko mílostiv i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Spodóbi, Hóspodi:

Spodóbi, Hóspodi, vo véčer sej, * bez hrichá sochranitísja nám. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, Bóže otéc nášich, * i chváľno i proslávlenno ímja tvojé vo víki, amíň. - Búdi, Hóspodi, mílosť tvojá na nas, * jákože upováchom na ťa. - Blahoslovén jesí, Hóspodi, * naučí nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Vladýko, * vrazúmi nas opravdánijem tvojím. - Blahoslovén jesí, Svjatýj, * prosvití nás opravdániji tvojími. - Hóspodi, mílosť tvojá vo vik, * ďíl rukú tvojéju ne prezri. - Tebí podobájet chvalá, * tebí podobájet pínije. - Tebí sláva podobájet * Otcú i Sýnu i svjatómu Dúchu. - Nýňi i prísno, * i vo víki vikóv, amíň.

(Diákon ilí jeréj hlahólet jekténiju sijú. Ášče mirján molítsja, hlahólet tokmó:

Hóspodi, pomíluj. (12x)

Sláva, i nýňi:)

Diákon: Ispólnim večerňuju molítvu nášu Hóspodevi.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Zastupí, spasí, pomíluj i sochraní nás, Bóže, Tvojéju blahodátiju.

Lík: Hóspodi, pomíluj.

Véčera vsehó soveršénna, svjáta, mírna i bezhríšna, u Hóspoda prósim.

Lík: Podáj, Hóspodi. (na jedínom kójemždo prošéniji)

Ánhela mírna, vírna nastávnika, chraníteľa dúš i ťilés nášich, u Hóspoda prósim.

Proščénija i ostavlénija hrichóv, i prehrišénij nášich, u Hóspoda prósim.

Dóbrych i poléznych dušám nášym, i míra mírovi, u Hóspoda prósim.

Próčeje vrémja životá nášeho v míri i pokajániji skončáti, u Hóspoda prósim.

Christijánskija končíny životá nášeho, bezboľíznenny, nepostýdny, mírny, i dóbraho otvíta na strášňim sudíšči Christóvi, prósim.

Presvjatúju, prečístuju, preblahoslovénnuju, slávnuju Vladýčicu nášu Bohoródicu i prisnoďívu Maríju, so vsími svjatými pomjanúvše, samí sebé, i drúh drúha, i vés živót náš Christú Bóhu predadím.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Jeréj: Jáko bláh i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú, i Sýnu i svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Jeréj: Mír vsím

Lík: I dúchovi tvojemú.

Diákon: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Lík: Tebí, Hóspodi.

Molítva hlavopriklonénija: Hóspodi Bóže naš, priklonívyj nebesá i sošédyj na spasénije róda čelovíčeskaho, prízri na rabý Tvojá, i na dostojánije Tvojé. Tebí bo strášnomu i čelovikoľúbcu sudijí, Tvojí rabí podkloníša hlavý, svojá pokoriša výja, ne ot čelovík ožidájušče pómošči, no Tvojejá naďíjuščesja mílosti, i Tvojehó čájušče spasénija: jáže sochraní na vsjákoje vrémja, i po nastojáščem véčeri, i v prichoďáščuju nošč, ot vsjákaho vrahá, ot vsjákaho protívnaho ďíjstva diávoľskaho, i ot pomyšlénij sújetnych, i vospominánij lukávych.

Jeréj: Búdi deržáva cárstvija Tvojehó blahoslovéna i preproslávlena, Otcá i Sýna, i svjatáho Dúcha, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň.

Na litíji stichíry samohlásny,

hlás 1. _Anatólija_: Vétchij déňmi, íže zakón drévle v Sináji dáv Mojséju, dnés mladénec víditsja, i po zakónu jáko zakóna tvoréc, zakón ispolňája, vo chrám prinósitsja, i stárcu dajétsja. Prijém že sehó Simeón právednyj, i obiščánij sbytijé víďiv soveršájemoje, rádostno vopijáše: víďiša óči mojí, jéže ot víka táinstvo sokrovénnoje, naposľídok dníj sích jávľšejesja, svít, razorjája nevírnych jazýkov omračénije, i slávu dajá novoizbránnu Izráiľu: ťímže otpustí rabá tvojehó ot soúz sejá plóti k nestaríjemomu i čúdnomu nekončájemomu životú, podajá mírovi véliju mílosť.

Joánna monácha: Dnés drévle Mojséju v Sináji zakón podávyj, zakónnym povinújetsja veľínijem, nás rádi jáko milosérd po nám býv. Nýňi čístyj Bóh, jáko otročá svjáto, ložesná razvérz čístyja, sebí samomú jáko Bóh prinósitsja, zakónnyja kľátvy svoboždája, i prosviščája dúšy náša.

Hlás 2. Andréa Pírra: Jemúže výšniji služítelije s trépetom móľatsja, dólu nýňi Simeón véščnymi rukámi prijém, Bóha čelovíkom sojedinítisja propovída, i čelovíka Nebésna Bóha víďaj, otlučájasja súščich na zemlí rádostno vzyváše: íže vo tmí súščym nevečérnij svít otkryvájaj, Hóspodi, sláva tebí.

Hérmanovo: Dnés Simeón na rúki Hóspoda slávy podjémlet, jehóže pod mrákom pervíje Mojséj víďi, na horí sinájsťij skrižáli dajúšča jemú. Séj jésť, íže vo prorócich hlahóľaj, i zakóna tvoréc. Séj jésť, jehóže Davíd vozviščájet, íže vsím strášnyj, imíjaj véliju i bohátuju mílosť.

Svjaščénnaho svjaščénnaja Ďíva prinesé vo svjatílišče svjatíteľu, prostér že rúci Simeón priját sehó rádujasja, i vozopí: nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, po hlahólu tvojemú, s mírom, Hóspodi.

Ziždítel nebesé i zemlí na rukách nošášesja svjatým Simeónom stárcem dnés. Tój bo Dúchom svjatým hlahólaše: nýňi svobodíchsja, víďich bo Spása mojehó.

Anatólia: Dnés Simeón stárec vo chrám vchódit, rádujasja dúchom, zakonodávca Moiséjeva i ispólniteľa zakóna na rúki vosprijáti. Ón úbo mrákom i hlásom nejavlénnym bohovídec spodóbisja býti, pokrovénnym licém jevréjem nevírnaja serdcá izobličí: séj že pervovíčnoje slóvo Ótčeje voploščénnoje ponesé, i jazýkom otkrý svít, krest i voskresénije: i Ánna proróčica pokazásja, Spása izbáviteľa Izráiľu propovídajušči. Tomú vozopijím Christú Bóhu nášemu: Bohoródicy rádi pomíluj nás.

Sláva, hlás 5. Andréa krítskaho: Ispytájte pisánija, jákože rečé, vo Jevánhelijich Christós Bóh náš: v ních bo obritájem tohó raždájema, i pelenámi povivájema, v jásľich polahájema, i mlekóm pitájema, obrízanije prijémľušča, i Simeónom nosíma, ne mňínijem, ni priviďínijem, no ístinoju mírovi jávľšasja, k nemúže vozopijím: prevíčnyj Bóže, sláva tebí.

I nýňi, hlás tójže. Hérmanovo: Vétchij déňmi mladénstvovav plótiju, Máteriju Ďívoju v cérkov prinósitsja, svojehó zakóna ispolňája obiščánijem, jehóže Simeón priím hlahólaše: nýňi otpuščáješi s mírom, po hlahólu tvojemú, rabá tvojehó: víďiša bo óči mojí spasénije tvojé, svjatýj.

Litijna jekténija:

Svj.: Spasí, Bóže, ľúdi tvojá, i blahosloví dostojánije tvojé, posití mír tvoj mílostiju i ščedrótami, vozvýsi róh christiján pravoslávnych, i nizposlí na ný mílosti tvojá bohátyja, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji; síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Síl bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých, slávnych i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich, i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám), i vsích Svjatých tvojích: mólim Ťa mnohomílostive Hóspodi, uslýši nás hríšnych moľáščichtisja, i pomíluj nás.

Ľ.: Hóspodi pomíluj 12x

Svj.: Jéšče mólimsja o svjaťíšem vselénsťím Archijeréji (ímja rék) Pápi rímsťim, i o bohoľubívim jepískopi nášem Kýr (imjá rek), i o vsečestňíjšem otcí nášem Protoarchimandríťi (ímja rék), Protoihúmeňi (ímja rék), Ihúmeňi (ímja rék), i otcích nášich duchóvnych, i vséj vo Chrisťí brátiji nášej, i o vsjácij duší christijánsťij skorbjáščej i ozlóblenňij, mílosti Bóžija i pómošči trébujuščej: o pokrovéniji svjatáho chráma sehó (obíteli sejá) i živúščich v ném (v néj), o soumiréniji i ustrojéniji vsého míra: o blahostojániji svjatých Bóžijich Cerkvéj, o spaséniji i pómošči, íže so tščánijem i stráchom Bóžijim truždájuščichsja i služáščich otéc i brátij nášich, o póslannych, i vo otšéstviji súščich, o isciléniji v némoščech sležáščich, o pókoj blažénnyja pámjati i ostavléniji hrichóv vsím prežde počívšym otcém i brátijam nášim zďi ležáščym i povsjúdu pravovoslávnym: o izbavléniji pľinénnych, o brátijach nášich vo slúžbach súščich, i o vsích služáščich i poslužívšich vo svjaťím chrámi sém (obíteli séj), rcím vsí.

Ľ.: Kýrije eléjson 12x

Svj.: Uslýši ný, Bóže Spasíteľu náš, upovánije vsích koncéj zemlí, i súščich na móri daléče, i Mílostive, mílostiv búdi nám o hrisích nášich i pomíluj nás: mílostiv bo i čelovikoľúbec Bóh jesí, i tebí slávu vozsylájem, Otcú i Sýnu i Svjatómu Dúchu, nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň.

Svj.: † Mír vsím.

Ľ.: I dúchovi tvojému.

Svj.: Hlavý váša Hóspodevi prikloníte.

Ľ.: Tebí Hóspodi.

Svj.: Vladýko mnohomílostive, Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, molítvami prečístyja Vladýčicy nášeja Bohoródicy i prisnoďívy Maríji, síloju čestnáho i životvorjáščaho Krestá, zastuplénmi nebésnych Sil bezplótnych, čestnáho i slávnaho proróka, predtéči i krestíteľa Joánna, svjatých slávnych i vsechváľnych Apóstol, svjatých, i dobropobídnych Múčenik, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich, i íže vo svjatých Otéc nášich i vseléňskich velíkich učítelej i svjatítelej: Vasílija Velíkaho, Hrihórija Bohoslóva i Joánna Zlatoústaho, Atanásija i Kyrílla, i íže vo svjatých otcá nášeho Nikolája Mýr Lykíjskich čudotvórca, svjatých slavjáňskich Apóstol Kyrílla i Metódija, i svjatáho svjaščenomúčenika Josafáta, svjatých i právednych Bohootéc Joakíma i Ánny i prepodobných i bohonósnych otéc nášich Antónija i Teodósija Pečérskich i svjatáho (jehóže jésť deň ilí chrám) i vsích Svjatých tvojích: blahoprijátnu sotvorí molítvu nášu, dáruj nám ostavlénije prehrišénij nášich, pokrýj nás króvom krylú tvojéju, otžení ot nás vsjákaho vráha i supostáta, umirí nášu žízň, Hóspodi, pomíluj nás i mír tvój, i spasí dúšy náša, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Ľ.: Amíň.

Na stichóvňi stichíry,

hlás 7. Kosmý monácha: Ukrasí tvój čertóh, Sijóne, i podimí carjá Christá, cilúj Maríju, nebésnuju Dvér: tá bo prestól Cheruvímskij javísja, tá nósit carjá slávy. Óblak svíta jésť Ďíva, nosjášči na rukách Sýna préžde dennícy, jehóže prijém Simeón na rúki svojá, propovídaja ľúdem Vladýku sehó býti životá i smérti, i Spása míru.

Stích: Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, po hlahólu tvojemú, s mírom.

Vozsijávšaho préžde vík ot Otcá, naposľídok že ot ložésn Ďivíčeskich, nosjášči v cérkov neiskusobráčnaja Máti, v sinájsťij horí zakonopoložívšaho, poveľíniju zakónnomu povinújuščasja prinesé svjatíteľu stárcu i právedniku, Christá Hóspoda víďíti obiščánna: jehóže prijém Simeón na rúki svojá, vozrádovasja, vopijá: Bóh jésť séj, Otcú soprisnosúščnyj i izbáviteľ dúš nášich.

Stích: Svít vo otkrovénije jazýkov, i slávu ľudéj tvoích Izráiľa.

Nosímaho na kolesníci cheruvímsťij, i pivájemaho v písnech serafímskich, nosjášči na rukú Bohoródica Maríja neiskusobráčno iz nejá voplóščšahosja, zakonodávca, zakóna ispolňájušča čín, podajáše rukám stárca jeréa: živót že nosjáj, životá prošáše razrišénija, hlahóľa: Vladýko, nýňi otpustí ma vozvistíti Adámu, jáko víďich neprelóžna otročá, Bóha prevíčnaho i Spása míra.

Sláva, i nýňi, hlás 8. Andréa krítskaho: I**́**že na Cheruvímich nosímyj i pivájemyj ot Serafím, dnés v Božéstvennoje svjatílišče po zakónu prinosím, na stárčeskich jáko na prestóľi sidít rukách: i ot Jósifa prijémlet dáry Bohoľípno, jáko suprúh hórličišč, neskvérnuju cérkov, i ot jazýk novoizbránnyja ľúdi: holubína že dvá ptencá, jáko načáľnik vétchaho že i nóvaho. Jéže k nemú obiščánija Simeón konéc prijém, blahoslóvja Ďívu Maríju Bohoródicu, strastéj óbrazy íže iz nejá provozhlasí, i ot nehó prošáše otpuščénija, vopijá: nýňi otpustí mja, Vladýko, jákože préžde vozvistí mi: jáko víďich ťá pervovíčnaho svíta , i Spása Hóspoda Christoimenítym ľúdem.

Táže:

Nýňi otpuščáješi rabá tvojehó, Vladýko, * po hlahólu tvojemú s mírom. * Jáko víďista oči mojí spasénije tvojé, * jéže jesí uhotovál pred licém vsich ľudéj. * Svít vo otkrovénije jazýkov * i slávu ľudéj tvojích Ísraiľa

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Na blahoslovéniji chľíbov Tropár, hlás 1: Rádujsja, blahodátnaja Bohoródice Ďívo, iz tebé bo vozsijá sólnce právdy Christós Bóh náš, prosviščájaj súščyja vo tmí: veselísja i tý, stárče právednyj, prijémyj vo objátija svobodíteľa dúš nášich, dárujuščaho nám voskresénije. tríždy.

Svj.: Hóspodu pomolímsja.

Ľ.: Hóspodi pomíluj.

Svjaščenyk čitať molitvu posvjačiňa litijnych dariv:

Hóspodi Isúse Christé Bóže náš, blahoslovívyj pjať chľíbov, i pjať týsjač naróda nasýtivyj: sám i nýňi, Vladýko, blahosloví chľíby sijá, † pšenícu, vinó, i jeléj, i umnóži já vo hráďi sém, (vési, abo obíteli sej) i vo vsém míri tvojém vsehdá, i ot ních vkušájuščych vírnych tvojích osvjatí. Jáko ty jesí blahoslovjájaj i osvjaščájaj Christé Bóže naš, i tebí slávu vozsylájem, so beznačálnym ti Otcém, i vsesvjatým, i blahím, i životvorjáščym ti Dúchom, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Ľ.: Búdi imja Hospodne blahoslovénno ot nýňi i do víka. 3x

Psalóm 33.

Blahoslovľú Hóspoda na vsjákoje vremjá, výnu chvála jehó vo usťích mojích. – O Hóspoďi da pochválitsja dušá mojá, da uslýšat krótciji i vozveseľátsja. – Vozvelíčite Hóspoda so mnoju, i voznesém ímja jehó vkúpi. – Vzyskách Hóspoda i uslýša mja, i ot vsich skorbéj mojích izbávi mja. – Pristupíte k nemú i prosvititésja, i licá váša ne postyďátsja. –Sej níščij vozzvá i Hóspoď uslýša í, i ot vsich skorbéj jehó spasé í. –Opolčítsja Ánhel Hóspodeň ókrest bojáščichsja jehó, i izbávit ich. –Vkusíte i vídite, jáko blah Hóspoď, blažén múž iže upovájet naň. –Bójtesja Hóspoda vsi svjatíji jehó, jáko ňísť lišénija bojáščymsja jehó. – Bohátiji obniščáša i vzalkáša, vzyskájuščiji že Hóspoda ne lišátsja vsjákaho blahá.

Sláva i nýňi: Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, Hóspodi pomíluj, blahoslóvi.

Svj.: Blahoslovénije Hóspodne na vas, tohó blahodátiju i čelovikoľúbijem, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Ľ.: Amíň.

Diákon: Premúdrosť.

Lík: Blahosloví.

Jeréj: Syj blahoslovén Christós Bóh náš, vsehdá, nýňi i prísno, i vo víki vikóv.

Lík: Amíň. Utverdí, Bóže, svjatúju pravoslávnuju (ilí katholíčeskuju) víru, vo víki vikóv.

Jeréj: Presvjatája Bohoródice, spasí nás.

Lík: Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju béz sravnénija Serafím, béz istľínija Bóha Slóva róždšuju, súščuju Bóhoródicu ťa veličájem.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj (3x). Blahosloví.

Jeréj: Vo objátijich prácednaho Simeóna nosítisja izvolívyj, spasénija nášeho rádi, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, svjatých slávnych i vsechváľnych apóstol . . . i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.

Ornament