Deviata kráľovská hodinka a obednica 29.3.

Priidíte, poklonímsja carévi nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, Christú, carévi, nášemu Bóhu.

Priidíte, poklonímsja, i pripadém samomú Hóspodu Iisúsu Christú, carévi i Bóhu nášemu.

Psalóm 68

Spasí, mjá, Bóže, * jáko vnidóša vódy do duší mojejá.

Uhľibóch v timíniji hlubiný, i ňísť postojánija. * Prijdóch vo hlubiný morskíja, i búrja potopí mjá.

Utrudíchsja zovýj, izmolčé hortáň mój, * isčezósťi óči mojí, ot jéže upováti mí na Bóha mojehó.

Umnóžišasja páče vlás hlavý mojejá nenavíďaščiji mjá túne, * ukripíšasja vrazí mojí,

izhoňáščiji mjá neprávedno: * jáže ne voschiščách, tohdá vozdajách.

Bóže, Tý uvíďil jesí bezúmije mojé, * i prehrišénija mojá ot Tebé ne utaíšasja.

Da ne postyďátsja o mňí terpjáščiji Tebé, Hóspodi, Hóspodi Síl, * nižé da posrámjatsja o mňí íščuščiji Tebé, Bóže Izráilev.

Jáko Tebé rádi preterpích ponošénije, pokrý sramotá licé mojé. * Čúžď bých brátiji mojéj, i stránen synovóm mátere mojejá.

Jáko révnosť dómu Tvojehó sňidé mjá, * i ponošénija ponosjáščich Tí napadóša na mjá.

I pokrých postóm dúšu mojú, * i býsť v ponošénije mňí,

i položích oďijánije mojé vrétišče, * i bých ím v prítču.

O mňí hlumľáchusja siďáščiji vo vraťích, * i o mňí pojáchu pijúščiji vinó.

Áz že molítvoju mojejú k Tebí, Bóže, * vrémja blahovolénija,

Bóže, vo mnóžestvi mílosti Tvojejá uslýši mjá, * vo ístiňi spasénija Tvojehó.

Spasí mjá ot brénija, da ne uhľíbnu, * da izbávľusja ot nenavíďaščich mjá i ot hlubókich vód.

Da ne potopít mené búrja vodnája, nižé da požrét mené hlubiná, * nižé svedét o mňí rovénnik úst svojích.

Uslýši mjá, Hóspodi, jáko bláha mílosť Tvojá, * po mnóžestvu ščedrót Tvojích prízri na mjá.

Ne otvratí licá Tvojehó ot ótroka Tvojehó, * jáko skorbľú, skóro uslýši mjá.

Vonmí duší mojéj, i izbávi jú, * vráh mojích rádi izbávi mjá.

Tý bo vísi ponošénije mojé i stúd mój, i sramotú mojú: * pred Tobóju vsí oskorbľájuščiji mjá.

Ponošénije čájaše dušá mojá, i strásť i ždách soskorbjáščaho, * i ne bí, i uťišájuščich, i ne obritóch.

I dáša v sňíď mojú žélč, * i v žáždu mojú napoíša mjá ócta.

Da búdet trapéza ích pred ními v síť, * i v vozdajánije, i v soblázn.

Da pomračátsja óči ích, jéže ne víďiti, * i chrebét ích výnu sľacý.

Proľij na ňá hňív Tvój, * i járosť hňíva Tvojehó da postíhnet ích.

Da búdet dvór ích púst, * i v žilíščach ích da ne búdet živýj.

Zané jehóže Tý porazíl jesí, tíji pohnáša, * i k boľízni jázv mojích priložíša.

Priloží bezzakónije k bezzakóniju ích, * i da ne vnídut v právdu Tvojú.

Da potrebjátsja ot kníhi živých * i s právednymi da ne napíšutsja.

Níšč i bóľaj jésm áz: spasénije Tvojé, * Bóže, da priímet mjá.

Voschvaľú ímja Bóha mojehó s písniju, * vozvelíču Jehó vo chvaléniji:

i uhódno búdet Bóhu páče teľcá júna, * róhi iznosjášča i páznokti.

Da úzrjat níščiji i vozveseľátsja: * vzýščite Bóha, i živá búdet dušá váša.

Jáko uslýša ubóhija Hospóď * i okovánnyja Svojá ne uničiží.

Da voschváľat Jehó nebesá i zemľá, * móre i vsjá živúščaja v ném.

Jáko Bóh spasét Sijóna, i sozíždutsja hrádi Judéjstiji, * i vseľátsja támo, i nasľíďat í,

i símja rabóv Tvojích udéržit í, * i ľúbjaščii ímja Tvojé vseľátsja v ném.

Psalóm 69

Bóže, v pómošč mojú vonmí, * Hóspodi, pomoščí mí potščísja.

Da postyďátsja i posrámjatsja íščuščiji dúšu mojú, * da vozvraťátsja vspjáť i postyďátsja choťáščiji mí zlája.

Da vozvraťátsja ábije styďáščesja, hlahóľuščij mí: * bláhože, bláhože.

Da vozrádujutsja i vozveseľátsja o Tebí vsí íščuščiji Tebé, Bóže, * i da hlahóľut výnu: da vozvelíčitsja Hospóď, ľúbjaščiji spasénije Tvojé:

áz že níšč jésm i ubóh, Bóže, pomozí mí; * pomóščnik mój i izbáviteľ mój jesí Tý, Hóspodi, ne zakosní.

Psalóm 85

Prikloní, Hóspodi, úcho Tvojé, * i uslýši mjá, jáko níšč i ubóh jésm áz.

Sochraní dúšu mojú, jáko prepodóben jésm: * spasí rabá Tvojehó, Bóže mój, upovájuščaho na Ťá.

Pomíluj má, Hóspodi, * jáko k Tebí vozzovú vés déň.

Vozveselí dúšu rabá Tvojehó, * jáko k Tebí vzjách dúšu mojú.

Jáko Tý, Hóspodi, bláh i krótok, i mnohomílostiv * vsím prizyvájuščym Ťá.

Vnuší, Hóspodi, molítvu mojú, * i vonmí hlásu molénija mojehó.

V déň skórbi mojejá vozzvách k Tebí, * jáko uslýšal mjá jesí.

Ňísť podóben Tebí v bozích, Hóspodi, * i ňísť po ďilóm Tvojím.

Vsí jazýcy, jelíki sotvoríl jesí, * priídut i poklóňatsja pred Tobóju, Hóspodi,

i proslávjat ímja Tvojé, jáko vélij jesí Tý, * i tvorjáj čudesá, Tý jesí Bóh Jedín.

Nastávi mjá, Hóspodi, na púť Tvój, i pojdú vo ístiňi Tvojéj; * da vozveselítsja sérdce mojé bojátisja ímene Tvojehó.

Ispovímsja Tebí, Hóspodi Bóže mój, vsím sérdcem mojím, * i proslávľu ímja Tvojé v vík:

jáko mílosť Tvojá vélija na mňí, * i izbávil jesí dúšu mojú ot áda preispodňíjšaho.

Bóže, zakonoprestúpnicy vostáša na mjá, * i sónm deržávnych vzyskáša dúšu mojú, i ne predložíša Tebé pred sobóju.

I Tý, Hóspodi Bóže mój, ščédryj i mílostivyj, * dolhoterpilívyj, i mnohomílostivyj i ístinnyj,

prízri na mjá i pomíluj mjá, * dážď deržávu Tvojú ótroku Tvojemú, i spasí sýna rabý Tvojejá.

Sotvorí so mnóju známenije vo bláho, * i da víďat nenavíďaščiji mjá,

i postyďátsja, jáko Tý, Hóspodi, * pomóhl mí i uťíšil mjá jesí.

I páki:

Sotvorí so mnóju známenije vo bláho, * i da víďat nenavíďaščiji mjá,

i postyďátsja, jáko Tý, Hóspodi, * pomóhl mí i uťíšil mjá jesí.

Sláva, i nýňi:

Allilúia, allilúia, allilúia. Sláva tebí, Bóže. (3x)

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva, tropár, hlás 8: Víďa razbójnik načáľnika žízni na kresťí vísjašča, hlahólaše: ášče ne bý Bóh býl voplóščsja, íže s námi raspnýjsja, ne bý sólnce lučý [svojá] potaílo, nižé by zemľá trepéščušči trjaslásja. No vsjá terpjáj, pomjaní mjá Hóspodi vo cárstviji tvojém.

I nýňi, Bohoródičen: Íže nás rádi roždéjsa ot Ďívy, * i raspjátije preterpív, blahíj, * ísprovérhij smértiju smérť, * i voskresénije javléj jáko Bóh, * ne prézri, jáže sozdál jesí rukóju tvojéju: * javí čelovikoľúbije Tvojé, mílostive, * priimí róždšuju Ťá Bohoródicu moľáščujusja za ný, * i spasí, Spáse náš, ľúdi očájannyja.

I pojém troparí trí ot dvunádesjati, hlás 6:

Úžas bí víďiti, nebesé i zemlí tvorcá na kresťí vísjašča, sólnce pomérkšeje, déň že páki v nóšč prelóžšijsja, i zémľu iz hrobóv vozsylájušču ťilesá mértvych: s nímiže poklaňájemsja tebí, spasí nás. Dváždy.

Stích: Razďilíša rízy mojá sebí, i o odéždi mojéj metáša žrébij.

Hlás 2: Jehdá na kresťí prihvozdíša bezzakónniji Hóspoda slávy, vopijáše k ním: čím vás oskorbích? Ilí o čém prohňívach? Préžde mené któ vás izbávi ot skórbi? I nýňi čtó mňí vozdajeté, zlája za blahája? Za stólp óhnennyj, na kresťí mjá prihvozdíste: za óblak, hrób mňí iskopáste: za mánnu, žélč mňí prinesóste: za vódu, óctom mjá napojíste. Próčeje prizovú jazýki, i tíji mjá proslávjat so Otcém i so svjatým Dúchom.

Stích: Dáša v sňíď mojú žélč, i v žáždu mojú napojíša mjá ócta.

I páki tójže.

Sláva, hlás 6: Dnés vísit na drévi, íže na vodách zémľu povísivyj: vincém ot térnija oblahájetsja, íže ánhelov cár: v lóžnuju bahrjanícu oblačítsja, oďivájaj nébo óblaki: zaušénije priját, íže vo Jordáňi svobodívyj Adáma: hvozďmí prihvozdísja ženích cerkóvnyj: kopijém probodésja Sýn Ďívyja. Poklaňájemsja strastém tvojím Christé: poklaňájemsja strastém tvojím Christé: poklaňájemsja strastém tvojím Christé: pokaží nám i slávnoje tvojé voskresénije.

I nýňi, tójže.

Prokímen, hlás 6: Rečé bezúmen v sérdci svojém: ňísť Bóh.

Stích: Ňísť tvorjáj blahostýňu, nísť do jedínaho.

proróčestva Jeremíina čténije.

[Hlavá 11, st. 18-23: hlavá 12, st. 1-15.] Hóspodi, skaží mi, i urazumíju: tohdá víďich načinánija ích. Áz že jáko áhňa nezlóbivoje vedómoje na zakolénije ne razumích, jáko na mjá pomýsliša pómysl lukávyj, hlahóľušče: prijidíte i vložím drévo v chľíb jehó, i istrebím jehó ot zemlí živúščich, i ímja jehó da ne pomjanétsja ktomú. Hospóď savaóth, suďáj právedno, ispytújaj serdcá i utróby, da víždu mščénije tvojé na ních, jáko k tebí otkrých opravdánije mojé. Sehó rádi sijá hlahólet Hospóď na múžy anathóthski íščuščyja duší mojejá, hlahóľuščyja: da ne proróčestvuješi o ímeni Hospódni: ášče li že ní, úmreši v rukách nášich. Sehó rádi sijá hlahólet Hospóď síl: sé áz posiščú na ních: júnoši ích mečém úmrut, i sýnove ích i dščéri ích skončájutsja hládom: I ostánka ne búdet ot ních, navedú bo zlája na živúščyja vo Anathóthi, v ľíto posiščénija ích. Práveden jesí Hóspodi, jáko otviščáju k tebí, obáče suďbý vozhlahóľu k tebí: čtó jáko púť nečestívych spíjetsja? uhobzíšasja vsí tvorjáščiji bezzakónija? Nasadíl jesí ích, i ukoreníšasja: čáda sotvoríša, i sotvoríša plód: blíz jesí tý úst ích, daléče že ot utrób ích. I tý, Hóspodi, razumíješi mjá, víďil mjá jesí, i iskusíl jesí sérdce mojé pred tobóju, soberí ích jáko óvcy na zakolénije, i očísti ích v déň zakolénija ích. Dokóľi plákati ímať zemľá, i travá vsjá séľnaja ízschnet ot zlóby živúščich na néj? Pohibóša skóti i ptícy, jáko rekóša: ne úzrit Bóh putéj nášich. Nózi tvojí tekút, i razslabľájut ťá. Idíte, soberíte vsjá zvíri séľnyja, i da prijídut sňísti jé. Pástyrije mnózi rastlíša vinohrád mój, oskverníša čásť mojú, dáša čásť želájemuju mojú v pustýňu neprochódnuju. Položíša v potreblénije páhuby. jáko sijá hlahólet Hospóď o vsích sosiďích lukávych, prikasájuščichsja nasľídiju mojemú, jéže razďilích ľúdem mojím Izráiľu: sé áz istórhnu ích ot zemlí ích, i dóm Júdin izvérhnu ot sredý ích. I búdet jehdá istórhnu ích, obraščúsja i pomíluju ích, i vseľú ích, kohóždo v dostojánije svojé, i kohóždo v zémľu svojú.

Apóstol ko jevréom,

začálo 324: Brátije, imúšče derznovénije vchodíti vo svjatája króviju Iisús Christóvoju, putém nóvym i živým, jehóže obnovíl jésť nám zavísoju, sírič plótiju svojéju: I jeréja velíka nad dómom Bóžijim: Da pristupájem so ístinnym sérdcem vo izviščéniji víry, okropléni serdcá ot sóvisti lukávyja, i izmovéni ťilesá vodóju čístoju. Da deržím ispovídanije upovánija neuklónnoje: víren bo jésť obiščávyj. I da razumivájem drúh drúha v pooščréniji ľubvé, i dóbrych ďíl: Ne ostavľájušče sobránija svojehó, jákože jésť ňíkim obýčaj, no [drúh drúha] podvizájušče: i tolíko páče, jelíko vídite približájuščsja déň [súdnyj]. Vóleju bo sohrišájuščym nám po prijátiji rázuma ístiny, ktomú o hrisích ne obritájetsja žértva. Strášno že ňíkoje čájanije sudá, i ohňá révnosť, pojásti choťáščaho soprotívnyja. Otvérhlsja któ zakóna Moiséova, bez milosérdija pri dvojú ilí trijéch sviďítelech umirájet: Kolíko, mnité, hóršija spodóbitsja múki, íže Sýna Bóžija poprávyj, i króv zavítnuju skvérnu vozmnív, v néjže osvjatísja, i Dúcha blahodáti ukorívyj? Vímy bo rékšaho: mňí otmščénije, áz vozdám, hlahólet Hospóď. i páki: jáko súdit Hospóď ľúdem svojím. Strášno jésť jéže vpásti v rúci Bóha živáho.

Jevánhelije ot Joánna, začálo 59, 60, 61: Vo vrémja óno, vedóša Iisúsa ot Kaijáfy v pretór: Konéc: Vozzrját náň, jehóže probodóša.

Táže predlahájetsja čténije: Slóvo krestnoje.

Táže, Ne predážď nás do koncá ímene Tvojehó rádi, i ne razorí zavíta Tvojehó, i ne otstávi mílosti Tvojejá ot nás, Avraáma rádi vozľúblennaho ot Tebé, i za Isaáka rabá Tvojehó, i Isráiľa svjatáho Tvojehó.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Kondák, hlás 8: Nás rádi raspjátaho prijidíte vsí vospojím, tohó bo víďi Maríja na drévi, i hlahólaše: ášče i raspjátije terpíši, tý jesí Sýn i Bóh mój.

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Íže na vsjákoje vrémja i na vsjákij čás, na nebesí i na zemlí poklaňájemyj i slávimyj, Bóže blahíj, dolhoterpilívyj i mnohomílostivyj, právednyja ľubjáj, i hríšnyja mílujaj, vsjá zovýj ko spaséniju, obiščánija rádi búduščich bláh: sám, Hóspodi, primí í náša v čás séj molítvy, i isprávi živót náš k zápovidem Tvojím, dúšy náša osvjatí i ťilesá očísti, pomyšlénija isprávi, rázum ucilomúdri i istrézvi, i izbávi nás ot vsjákija skórbi, zól i boľíznej, i ohradí nás svjatými ánhely Tvojími, jáko da opolčénijem ích sobľudájemi i nastavľájemi, dostíhnem v jedínstvo víry, i v rázum neprikosnovénnyja Tvojejá slávy: jáko blahoslovén jesí vo víki vikóv, amíň.

Hóspodi, pomíluj. (3x) Sláva, i nýňi:

Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju bez sravnénija Serafím, bez istľínija Bóha Slóva róždšuju súščuju Bohoródicu ťá veličájem.

Ímenem Hóspodnim blahosloví ótče.

Jeréj: Bóže, uščédri ný, i blahosloví ny, prosviti licé tvojé na ný, i pomíluj ný.

(ášče že ňísť jeréja moľáščasja, hlahólem: Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. )

Lík: Amiň.

I molítva:

Vladýko Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, dolhoterpívyj o nášich sohrišénijich, i dáže do nýňišňaho časá privedýj nás, vóňže na životvorjáščem drévi vísja, blahorazúmnomu razbójniku, íže v ráj putesotvoríl jesí vchód, i smértiju smérť razrušíl jesí, očísti nás hríšnych, i nedostójnych ráb tvojích: sohrišíchom bo i bezzakónnovachom, i ňísmy dostójni vozvestí očesá náša, i vozzríti na vysotú nebésnuju, zané ostávichom púť právdy tvojejá, i chodíchom vo vóľach serdéc nášich. No mólim tvojú bezmírnuju bláhosť, poščadí nás Hóspodi, po mnóžestvu mílosti tvojejá, i spasí nás ímene tvojehó rádi svjatáho, jáko isčezóša v sujeťí dníje náši. Izmí nás iz rukí soprotívnaho, i ostávi nám hrichí náša, i umertví plotskóje náše mudrovánije, da vétchaho otložívše čelovíka, v nóvaho oblecémsja, i tebí poživém nášemu Vladýci i blahoďíteľu: i táko tvojím posľídujušče poveľinijem, vo víčnyj pokój dostíhnem, iďíže jésť vsích veseľáščichsja žilíšče. Tý bo jesí voístinnu ístinnoje vesélije, i rádosť ľúbjaščich ťá Christé Bóže náš, i tebí slávu vozsylájem, so beznačáľnym tvojím Otcém, i presvjatým, i blahím, i životvorjáščim tvojím Dúchom, nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Táže: Vo cárstviji tvojém pomjaní nás, Hóspodi, jehdá priídeši vo cárstviji tvojém.

Blažéni níščiji Dúchom, jáko ťích jésť cárstvo nebésnoje.

Blažéni pláčuščiji, jáko tíi uťíšatsja.

Blažéni krótcyji, jáko tíji nasľíďat zémľu.

Blažéni álčuščiji i žážduščiji právdy, jáko tíji nasýťatsja.

Blažéni mílostiviji, jáko tíji pomílovani búdut.

Blažéni čístiji sérdcem, jáko tíji Bóha úzrjat.

Blažéni mirotvórcy, jáko tíji sýnove Bóžiji narekútsja.

Blažéni izhnáni právdy rádi, jáko ťích jésť cárstvo nebésnoje.

Blažéni jesté, jehdá ponósjat vám, i izženút, i rekút vsják zól hlahól na vý, lžúšče mené rádi.

Rádujtesja i veselítesja, jáko mzdá váša mnóha na nebesích.

Ne hlahólem že na blažénnach písnej, jáže v minéji, ni apóstola, ni Jevánhelia.

Sláva, i nýňi:

Pomjaní nás, Hóspodi, jehdá priídeši vo cárstviji tvojém.

Pomjaní nás, Vladýko, jehdá priídeši vo cárstviji tvojém.

Pomjaní nás, svjatýj, jehdá priídeši vo cárstviji tvojém.

Lík nebésnyj pojét ťá, i hlahólet: svját, svját, svját Hospóď savaóth, ispólň nébo i zemľá slávy tvojejá.

Pristupíte k nemú, i prosvitítesja, i licá váša ne postyďátsja.

Lík Nebésnyj pojét ťá, i hlahólet: svját, svját, svját Hospóď savaóth, ispólň nébo i zemľá slávy tvojejá.

Sláva: Lík svjatých ánhel i archánhel, so vsími nebésnymi sílami, pojét ťá, i hlahólet: svját, svját, svját Hospóď savaóth, ispólň nébo i zemľá slávy tvojejá.

I nýňi:

Ispovídanije pravoslávnyja víry, pérvaho sobóra.

Víruju vo jedínaho Bóha otcá vsederžíteľa, tvorcá Nébu i zemlí, vídimym že vsím i nevídimym. I vo jedínaho Hóspoda Iisúsa Christá, Sýna Bóžija, jedinoródnaho, íže ot Otcá roždénnaho préžde vsích vík. Svíta ot svíta, Bóha ístinna, ot Bóha ístinna, roždénna, ne sotvorénna, jedinosúščna Otcú, ímže vsjá býša. Nás rádi čelovík, i nášeho rádi spasénija, sšédšaho s nebés, i voplotívšahosja ot Dúcha svjáta i Maríji Ďívy, i vočelovíčšasja. Raspjátaho že za ný, pri Pontíjsťim Piláťi, i stradávša, i pohrebénna, i voskrésšaho v trétij déň, po pisánijem. I vozšédšaho na nebesá, i siďášča odesnúju Otcá. I páki hrjadúščaho so slávoju, sudíti živým i mértvym, jehóže cárstviju ne búdet koncá.

Vtoráho sobóra.

I v Dúcha svjatáho, Hóspoda, životvorjáščaho, íže ot Otcá ischoďáščaho, íže so Otcém i Sýnom spoklaňájema, i soslávima hlahólavšaho proróki. Vo jedínu svjatúju, sobórnuju i apóstoľskuju cérkov. Ispovíduju jedíno kreščénije vo ostavlénije hrichóv. Čáju voskresénija mértvych: I žízni búduščaho víka, amíň.

Táže molítva:

Oslábi, ostávi, prostí, Bóže, prehrišénija náša, vóľnaja i nevóľnaja, jáže v slóvi i v ďíľi, jáže v víďiniji i ne v víďiniji, jáže vo dní i v noščí, jáže vo umí i v pomyšlénii, vsjá nám prostí, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Svjatýj Bóže, svjatýj krípkij, svjatýj bezsmértnyj, pomíluj nás. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Presvjatája Tróice pomíluj nás: Hóspodi, očísti hrichí náša: Vladýko, prostí bezzakónija náša: svjatýj, posití, i iscilí némošči náša, ímene Tvojehó rádi.

Hóspodi, pomíluj. (3x)

Sláva Otcú, i Sýnu, i Svjatómu Dúchu.

I nýňi i prísno, i vo víki vikóv, amíň.

Ótče naš, íže jesí na nebesích, da svjatítsja ímja Tvojé, da priídet cárstvije Tvojé: da búdet vóľa Tvojá, jáko na nebesí i na zemlí. Chľíb náš nasúščnyj dážď nám dnés, i ostávi nám dólhi náša, jákože i mý ostavľájem dolžnikóm nášym: i ne vvedí nás vo iskušénije, no izbávi nás ot lukávaho.

Jeréj: Jáko tvojé jesť cárstvo, i síla, i sláva, Otcá i Sýna, i Svjatáho Dúcha, nýňi, i prísno, i vo víki vikóv.

Amíň.

Kondák, hlás 8: Nás rádi raspjátaho prijidíte vsí vospojím, tohó bo víďi Maríja na drévi, i hlahólaše: ášče i raspjátije terpíši, tý jesí Sýn i Bóh mój.

Hóspodi, pomíluj. (40x)

Táže molítvu sijú:

Vsesvjátája Tróice, jedinosúščnaja deržávo, nerazďíľnoje cárstvo, vsích blahích viná: blahovolí že i o mňí hríšňim. utverdí, vrazumí sérdce mojé, i vsjú mojú otimí skvérnu. prosvití mojú mýsľ, da výnu slávľu, pojú, i poklaňájusja, i hlahóľu: jedín svját, jedín Hospóď, Iisús Christós, vo slávu Bóha Otcá, amíň.

Táže, Dostójno jésť jáko vo ístinu blažíti ťá Bohoródicu, prisnoblažénnuju i preneporóčnuju i Máter Bóha nášeho. Čestňíjšuju Cheruvím i slávňijšuju bez srávnenija Serafím, bez istľínija Bóha Slóva róždšuju súščuju Bohoródicu ťá veličájem.

I otpúst dné.

Jeréj: Sláva tebi, Christé Bóže, upovánije náše, sláva tebí.

Lík: Sláva Otcú, i Sýnu, i svjatómu Dúchu, i nýňi i prísno, i vo víki vikóv. Amíň. Hóspodi, pomíluj. (3x) Blahosloví.

Jeréj: Nás rádi čelovík, i nášeho rádi spasénija strašnyja strasti , i životvorjáščij krést, i vóľnoje pohrebénije plótiju prijáti izvólivyj, Christós ístinnyj Bóh náš, molítvami prečístyja svojejá Mátere, prepodóbnych i bohonósnych otéc nášich i vsích svjatých, pomílujet i spasét nás, jáko bláh i čelovikoľúbec.

Lík: Amíň.

Ášče mírjan molítsja, hlahólet tókmo: Čestňíjšuju Cheruvím: Sláva, i nýňi: Hóspodi, pomíluj (3x) Hóspodi, blahosloví. Molítvami svjatých otéc nášich, Hóspodi Iisúse Christé Bóže náš, pomíluj nás. Amíň.